مجله مطالعات علوم پزشکی
سال:1387 | دوره:19 | شماره:1 |تعداد مقالات:24

مقدمه: افزایش حجم لثه یکی از عوارض جانبی سیکلوسپورین می باشد، که با توجه به تاثیری که بر زیبایی و عملکرد دستگاه جونده بیمار می گذارد، می تواند به شدت بر فعالیت های وی موثر باشد. هدف از این مطالعه تعیین شیوع، شدت و نیز ریسک فاکتورهای موثر بر افزایش حجم لثه در بیماران پیوندی مصرف کننده داروی سیکلوسپورین می باشد.مواد و روش کار: از مجموع 1320 بیمار پیوند کلیوی بیمارستان امام خمینی ارومیه 200 بیمار که به مدت حداقل 12 ماه داروی سیکلوسپورین مصرف می کردند، برای مطالعه انتخاب شدند. در این بیماران متغیرهای سن، جنس، دوز مصرف سیکلوسپورین و داروهای ضد فشار خون، غلظت سرمی سیکلوسپورین و مدت زمان مصرف آن و همچنین گستردگی افزایش حجم لثه در هر یک از نواحی دهان و شدت افزایش حجم بر اساس ایندکس McGaw، شاخص پلاک دندانی و شاخص لثه ای و جرم دندانی مورد بررسی قرار گرفت. داده ها پس از جمع آوری به وسیله روش های آماری توصیفی، تست کای مربع و تست (One Way ANOVA) و آزمون Tukey و آزمون همبستگی پیرسون آنالیز شد.یافته ها: 35 درصد از مصرف کنندگان دارو علایم افزایش حجم لثه را نشان می دادند که بیشتر در نواحی قدامی پایین و بالا مشهود بود. غلظت سرمی سیکلوسپورین و مقدار پلاک دندانی به ترتیب بیشترین ارتباط را با افزایش حجم لثه داشتند (P<0.05)، و سایر عوامل مثل جنس، دوز داروهای سیکلوسپورین یا ضد فشارخون و مدت زمان مصرف دارو ارتباط آماری معنی داری با افزایش حجم لثه نداشتند. نتیجه گیری: در این مطالعه، شیوع افزایش حجم لثه در مصرف کنندگان سیکلوسپورین کمی بیشتر از متوسط موارد گزارش شده قبلی می باشد. همچنین تغییر داروی مصرفی و یا در صورت امکان قطع آن و نیز توجه به بهداشت دهان می تواند باعث کاهش قابل ملاحظه آن گردد.

زمینه و هدف: همسرآزاری یکی از مشکلات فرهنگی و بهداشتی جامعه است که شیوع آن در جوامع مختلف، متفاوت می باشد که به دو صورت مستقیم و غیر مستقیم بر پیامدهای بارداری اثر گذار است. با توجه به عدم وجود اطلاعات کافی درخصوص این مشکل در منطقه بالاخص در مورد زنان باردار، هدف از این تحقیق، تعیین شیوع و پیامدهای همراه با همسر آزاری در زنان باردار مراجعه کننده به بخش زایمان بیمارستان های شهر سنندج است.مواد و روش کار: این مطالعه به صورت مقطعی انجام شد. جهت انجام پژوهش تعداد 840 نفر از زنان بارداری که جهت ختم بارداری به دلیل زایمان یا سقط در بیمارستان های شهر سنندج بستری شده بودند، به صورت تصادفی سیستماتیک به عنوان نمونه های پژوهش انتخاب شدند. جمع آوری داده ها با استفاده از مصاحبه ساختاری و پرونده های زایمانی صورت گرفت. پیامدهای بارداری شامل مرده زایی، زایمان زود رس، سقط، PROM و میانگین وزن زمان تولد بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد.یافته ها: نتایج پژوهش نشان دادکه 60.5% از واحد های مورد پژوهش در دوران بارداری تحت همسرآزاری قرار گرفته اند و شامل همسرآزاری جسمی 8.5% همسرآزاری احساسی 57%، همسرآزاری جنسی 18.8% بود. همچنین آسیب های شدید ناشی از همسرآزاری در بعد جسمی برابر 3.4%، در بعد احساسی برابر 9.8% و در بعد جنسی برابر 0.2% بود. زنانی که تحت خشونت قرار گرفته بودند، بیشتر دارای سن ازدواج زیر 18 سال (p<0.28)، گذشت بیشتر از 20 سال از زمان ازدواج (p<0.048)، بیسواد (p<0.048)، خانه دار (p<0.03)، دارای همسران بیکار (p<0.025) و دارای بیشتر از 4 فرزند (p<0.002) بودند. بر اساس نتایج مطالعه از بین کلیه پیامد-های بارداری، همسرآزاری باPROM  (p<0.05) و میانگین وزن زمان تولد (p<0.007) ارتباط معنی دار داشت.نتیجه گیری: با توجه به پیامدهای نامناسب همسرآزاری در بارداری باید با غربالگری روتین خشونت همسرآزاری در دوران بارداری و انجام اقدامات آموزشی جهت تغییر رفتارهای مردان، توانمندسازی زنان و اصلاح ساختارهای ناسالم فرهنگی گامی در جهت ارتقا سطح سلامت جامعه برداشت.

پیش زمینه و هدف: جراحی سندرم تونل کارپ شایع ترین عمل جراحی دست می باشد و طی جراحی لیگامان عرضی مچ دست قطع می شود. این لیگامان نقش مهمی در قدرت دست دارد. ارزیابی ابژکتیو قدرت دست نوعی قضاوت در توانایی بازگشت مجدد به سطح فعالیت قبلی بیمار می باشد. هدف این مطالعه تاثیر عمل جراحی سندرم تونل کارپ در قدرت دست بیماران می باشد.مواد و روش کار: طی مطالعه آینده نگر بیمارانی که با علایم سابژکتیو، ابژکتیو و مطالعه الکتروفیزیولوژی مبتلا به سندرم تونل کارپ ایدیوپاتیک بودند و مورد عمل جراحی قرار گرفتند. قبل و 6 ماه پس ازعمل مورد ارزیابی قدرت دست (Power & Pinch grip) قرار گرفتند. از آزمون Paired t test با سطح اطمینان (P<0.05) جهت مقایسه میانگین مقادیر پارامتر ها استفاده شد.یافته ها: از 103 بیمار که به علت سندرم تونل کارپ مورد عمل جراحی قرار گرفتند، 66 بیمار با متوسط سن 48.98 سال و متوسط زمان علایم بالینی 4.3 سال وارد مطالعه شدند. قدرت گریپ قبل و 6 ماه بعد از عمل به ترتیب 52.21±16.09 و 48.11±13.98 پوند بود. قدرت پینچ قبل و 6 ماه بعد از عمل به ترتیب 14.16±4.34 و 15.24±3.30 پوند بود. تفاوت معنی دار آماری بین میانگین مقادیر پارامترهای قبل و 6 ماه بعد از عمل وجود نداشت.بحث و نتیجه گیری: عمل جراحی سندرم تونل کارپ و قطع لیگامان عرضی مچ دست تاثیر منفی در قدرت دست نداشته و بیماران تا 6 ماه پس از عمل قابلیت بازگشت به سطح قبلی فعالیت خود را دارند.

پیش زمینه و هدف: انجام بی حسی نخاعی گاهی با دشواری صورت می گیرد. مطالعه حاضر جهت ارزیابی ارزش پیش بینی کننده متغییر های مختلف بیمار به خصوص نشانه های استخوانی پشت بیمار به عنوان عامل اصلی در دشواری انجام بی حسی نخاعی صورت گرفته است.مواد و روش کار: تعداد 190 بیمار در کلاسI ASA ، II و بدون محدودیت سنی که تحت جراحی روی اندام تحتانی یا سزارین قرار می گرفتند، در یک مطالعه مقطعی تحلیلی مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیک، شاخص توده بدنی و score آناتومی مهره های کمری آنها ثبت گردید. در هنگام انجام بی حسی نخاعی، فضای انجام بی حسی و چگونگی انجام بی حسی ثبت شده و مشکل بودن انجام بی حسی نخاعی با کمک آنالیز داده ها و با استفاده از آزمون Correlation coefficient، Spearman's rhoبررسی گردید.یافته ها: بررسی داده ها نشان داد که بین Score آناتومیک ستون فقرات و دشواری انجام تکنیک بی حسی اسپاینال، ارتباط مستقیم قوی وجود دارد (p<0.01 Correlation coefficient=0.750,). هر چند ارتباط بین وزن بیماران و درجه دشواری انجام بی حسی نخاعی ضعیف بود (Correlation coefficient = 0.330, p<0.01)، ولی بین شاخص توده بدنی با درجه دشواری انجام بی حسی نخاعی ارتباط مستقیم وجود داشت (Correlation coefficient = 0.466, p<0.01) و بین قد بیماران و درجه دشواری انجام بی حسی نخاعی ارتباطی وجود نداشت (Correlation coefficient = -0.013).بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد گنجاندن معاینه بالینی پشت بیمار در ارزیابی قبل از عمل بیماران بر اساس یک اسکور بندی مناسب و ثبت آن در پرونده همانند اسکور بندی Mallampati در لوله گذاری داخل تراشه مشکل، می تواند در پیش بینی دشواری انجام بی حسی نخاعی ارزشمند باشد.

مقدمه: بیماری سل از جمله بیماری های عفونی است که از دیرباز برای بشر شناخته شده و زمانی همه گیری های شدیدی در سراسر دنیا از آن شاهد بودیم اما در طی چند دهه اخیر پیشرفت های خوبی در درمان بیماری حاصل شده است. در مطالعه ارایه شده درگیری پریکارد در بیمارانی که مبتلا به سل ریوی بوده و تحت درمان دارویی قرار داشتند مورد بررسی قرار گرفته است.مواد و روش کار: در این مطالعه مورد - شاهد تعداد یک صد مورد از بیماران تحت درمان در مرکز مبارزه با بیماری های سل شهرستان بندرعباس در استان هرمزگان به عنوان مورد و تعداد 50 نفر از افراد سالم به عنوان گروه شاهد که از نظر سن و جنس با گروه بیماران تطابق داده شده بودند انتخاب شدند. کلیه 150 نفر، مورد بررسی نوار قلب، گرافی ریه و اکوکاردیوگرافی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمونه های آماری t و آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و p<0.05 معنی دار تلقی گردید.نتایج: مایع پریکارد در 11% درحد خفیف در گروه بیماران مشاهده گردید و در 31% از بیماران ضخامت لایه پریکارد بیش از 5 میلی متر بود. در گروه شاهد لایه پریکارد ضخیم تر از 5 میلی متر مشاهده نشد. ضخامت لایه پریکارد، در بیماران همراه با افزایش زمان طولانی درمان کاهش نشان می دهد. نکته در 8 مورد از بیماران که آزمایش HIV مثبت داشتند، مایع پریکارد افزایش یافته ثبت گردید.بحث و نتیجه گیری: یافته های مطالعه به نفع درگیری پریکارد در سیر بیماری سل ریوی می باشد. ارتباط غیر مستقیم بین درگیری پریکارد و طول درمان دارویی وجود دارد که می تواند نشان از اثر مثبت درمان با داروهای ضد سل باشد ارتباط معنی داری بین درگیری پریکارد و آزمایش مثبت HIV وجود دارد. اکوکاردیوگرافی در این بیماران می تواند اطلاعات خوبی از نظر درگیری پریکارد در اختیار پزشک قرار دهد. در صورت وجود لایه پریکارد ضخیم شده یا وجود مایع افزایش یافته در حفره پریکارد، اکوکاردیوگرافی توصیه می گردد.

زمینه و اهداف: داروی ciprofloxacin، از دسته آنتی بیوتیک های خانواده فلوروکینولون می باشد، که بر روی بیماری های حاصل از باکتری های گرم منفی بسیار موثر عمل می کند در حال حاضر بیش از 100 کشور دنیا از این دارو استفاده می کنند. هدف از انجام تحقیق فوق، پی بردن به اثرات داروی ciprofloxacin روی اسپرم های ناحیه دم اپیدیدیم رت بوده است.مواد و روش کار: بیست سر رت نر نژاد ویستار، به دو گروه کنترل (10=n) و تحت مطالعه (10=n) تقسیم شدند. هر دو گروه تحت مطالعه و کنترل در شرایط یکسان از لحاظ مکان و محل زندگی و نوع ماده غذایی و آب آشامیدنی نگهداری می شدند و فقط گروه تحت مطالعه در مقایسه با گروه کنترل از دوز درمــــانی داروی ciprofloxacin به میزان 12.5 mg/kg در طول 60 روز به صورت گاواژ استفاده کردند. در روز شصتم از ناحیه دم اپیدیدیم (Cauda epididymis)، اسپرم ها جمع آوری شد و جهت آنالیز به آزمایشگاه ارجاع داده شد.یافته ها: پس از آنالیز اسپرم ها در گروه تحت مطالعه و مقایسه با گروه کنترل نتایج حاصله نشان داد که جمعیت اسپرم ها و تحرک اسپرم ها و درصد اسپرم های زنده، کاهش یافته بود و تحت آنالیز آماری با روش Fisher این یافته ها به میزان (p<0.05) معنی دار بود. پس از فیکس کردن بافت اپیدیدیم در فرمالین بافر 10%، جهت بررسی آپوپتوزیس با روش TUNEL مورد مطالعه قرارگرفتند. طبق مشاهدات در زیر میکروسکوپ نوری و آنالیز آماری انجام شده، بیشتر سلول های ناحیه دم اپیدیدیم دچار مرگ برنامه ریزی شده بودند این یافته ها به میزان (p<0.01) معنی دار بود.نتیجه گیری: از آنجا که طبق تحقیق ما داروی ciprofloxacin دارای اثرات کاهنده بر روی پارامترهای سلامتی اسپرم ها می باشد و سبب افزایش مرگ برنامه ریزی شده سلول شده در ناحیه دم اپیدیدیم می شود و از آنجا که در این ناحیه اسپرم ها ذخیره می گردند لذا احتمال می رود که این دارو سبب کاهش میزان باروری شود و در استفاده از آن احتیاط لازم بعمل آید.

مقدمه و هدف: لغو شدن عمل جراحی تاثیر زیادی بر روی بیمار و همراهان وی دارد، به هم ریختن نظم اتاق عمل، اتلاف وقت، سرگردانی و بیکاری پرسنل، اشغال بی مورد تخت های بیمارستانی و افزایش زمان بستری، افزایش هزینه ها، افزایش خطر عفونت های بیمارستانی از دیگر عوارض می باشند. به همین منظور نیاز به بررسی و جمع آوری پروتکل هایی برای غربالگری بیماران قبل از عمل جراحی احساس می شود. ما یک مطالعه برای تعیین علل لغو شدن اعمال جراحی، در بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه ترتیب دادیم.مواد و روش کار: در یک مطالعه گذشته نگر توصیفی، پرونده پزشکی تمامی بیمارانی که اعمال جراحی آنها در روز عمل لغو شده بود، در طی سال های 1384-1382 مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: نتایج به دست آمده حاکی از این بود که میانگین لغو شدن اعمال جراحی در طول سه سال حدود 18.6% بوده است. علت اصلی لغو شدن در سال 1382، لغو طبق نظر جراح 105 مورد (14%)، در سال 1382 لغو به علت مشکلات بیمار 192 مورد (15%) و در سال 1384 نرسیدن وقت در صبحکاری 211 مورد (15%) بود.بحث و نتیجه گیری: ما پیشنهاد می کنیم که با همکاری تنگاتنگ بین جراح، متخصص بیهوشی و سرپرستار اتاق عمل و ایجاد هماهنگی بیشتر و با ارزیابی قبل از عمل بیماران، معاینه و آماده سازی آنان قبل از اعمال جراحی می توان از لغو شدن اعمال جراحی در روز عمل کاست.

مقدمه: افزایش جمعیت، پیشرفت تکنولوژی و زندگی ماشینی سبب گردیده است که انسان بیش از پیش در معرض حوادث و سوانح قرار گیرد که در این میان ناحیه فک و یک سوم میانی صورت آسیب پذیرتر از سایر قسمت های بدن می باشد. هدف از اجرای این طرح تشخیص مشخصات شکستگی های میانی صورت در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی ارومیه در یک دوره دهساله و مقایسه نتایج حاصل با شاخص های جهانی است.مواد و روش کار: این مطالعه توصیفی - مقطعی بر روی 320 نفر از بیماران بستری در بخش ENT بیمارستان امام خمینی در یک دوره ده ساله از سال 1375 تا 1384 صورت گرفته است. اطلاعات بیماران (سن، جنس، علت شکستگی، نوع شکستگی، محل زندگی و شغل افراد) به وسیله چک لیستی از پرونده ها اخذ گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های توصیفی و نمایش نتایج در قالب جداول و نمودارها انجام شد.نتایج: در این مطالعه اطلاعات مربوط به 320 بیمار که 252 نفر از آنان (78.75%) مرد و 68 نفر (21.25%) زن بودند، بازیابی شد. نسبت مرد به زن 3.7 به 1 بود. بیشترین فراوانی شکستگی میانی صورت (32.5%) در گروه سنی 30-21 سال بود. بیشترین فراوانی شکستگی میانی صورت در نوع شکستگی مختلط 140 مورد (43.75%) بود. بیشترین علل شکستگی ها به وسیله حوادث وسایل نقلیه موتوری 160 مورد (50%)، حوادث شغلی 52 مورد (16.25%)، زد و خورد 24 مورد (7.5%) و سایر علل 24 مورد (7.5%). در افراد ساکن در شهر 60% و در افراد شاغل (32.5%) می باشد.بحث: نتایج حاصل از این مطالعه با یافته های مطالعات جهانی در زمینه شکستگی های میانی صورت مطابقت دارد. علل و خصوصیات شکستگی های میانی صورت بازتابی از خصوصیات نوع ضربه یا آسیب در هر جامعه است. بنابراین می توان برای پیشگیری و درمان آنها یک برنامه پوششی طراحی کرد.

زمینه و هدف: الاستاز-1 پانکراس (EL-1) یک آنزیم پروتئاز اختصاصی انسانی است که توسط سلول های آسینار پانکراس تولید می شود. این آنزیم پایدار است و توسط تجویز درمانی آنزیم های پانکراس تحت تاثیر قرار نمی گیرد و با تست های عملکرد تحریک پانکراس ارتباط خوبی دارد. هدف از اجرای این مطالعه بررسی غلظت الاستاز-1 پانکراس در مدفوع مبتلایان به فیبروز کیستیک CF)) همراه با نارسایی پانکراس با بیماران بدون نارسایی پانکراس و گروه شاهد می باشد.مواد و روش کار: در یک مطالعه مورد/شاهدی، 49 نفر در سه گروه شاهد (30 بیمار) و CF بدون نارسایی پانکراس (8 بیمار) و CF با نارسایی پانکراس (11 بیمار) از مراجعان مرکز طبی کودکان تهران در سال 1384 مورد مطالعه قرار گرفتند. ابتلای به CF با استفاده از معیارهای بالینی و آزمایشگاهی (انجام حداقل دو بار تست غلظت کلرید عرق بالای 60 میلی مول در لیتر) ثابت شده و وضعیت عملکرد پانکراس آنها نیز از نظر بالینی و آزمایشگاهی تعیین شده بود. سپس یک نمونه مدفوعی از بیماران مورد ارزیابی از نظر الاستاز-1 پانکراس مدفوعی و ترپیسین قرار گرفتند.یافته ها: میانگین غلظت الاستاز-1 پانکراس مدفوعی بیماران در گروه مبتلایان به CF همراه با نارسایی پانکراس به میزان معنی داری از دو گروه شاهد و مبتلایان به CF بدون نارسایی پانکراس پایین تر بود اما بین دو گروه شاهد و مبتلایان به CF بدون نارسایی پانکراس اختلاف معنی داری وجود نداشت. فراوانی کاهش تریپسین در گروه مبتلایان به CF با نارسایی پانکراس به میزان معنی داری از گروه شاهد و مبتلایان به CF بدون نارسایی پانکراس بیشتر است (100% در برابر50 % و 37.50%، 0.004=P). بدین ترتیب حساسیت این آزمون 52.63% (با محدوده اطمینان 95% از 37.26% تا 67.52%)، ویژگی این آزمون 100% (با محدوده اطمینان 95% از 74.12% تا 100%) و دقت این آزمون 63.27% (با محدوده اطمینان 95% از 50.61% تا 74.32%) خواهد بود. حساسیت و دقت آزمون الاستاز-1 پانکراس مدفوعی به میزان معنی داری از تریپسین مدفوعی بیشتر است. (P<0.001) اما ویژگی تریپسین از الاستاز-1 پانکراس مدفوعی به میزان معنی دار بالاتر بود (P<0.005).نتیجه گیری و توصیه ها: غلظت الاستاز-1 پانکراس مدفوعی در گروه مبتلایان به CF همراه با نارسایی پانکراس به میزان معنی داری از دو گروه شاهد و مبتلایان به CF بدون نارسایی پانکراس پایین تر است. حساسیت و دقت این آزمون نسبت به تریپسین به میزان معنی داری بالاتر است.

پیش زمینه و هدف: هدف از انجام این مطالعه مقایسه تاثیر دوزهای متناوب و روزانه آهن تکمیلی بر شاخص های آزمایشگاهی آهن و روی سرم زنان باردار می باشد.مواد و روش کار: مطالعه بر روی 76 زن باردار داوطلب مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی و خانه های بهداشت شهرستان ارومیه به صورت کارآزمایی بالینی، دوسوکور انجام شد. افراد مورد مطالعه زنان باردار سالم، 26-18 ساله، 1 تا 3 مرتبه بارداری، 16-13 هفته مدت بارداری و هموگلوبین مساوی یا بیشتر از11 g/dl  بودند.40 نفر از زنان به طور تصادفی در گروه مصرف کننده دوزهای روزانه آهن تکمیلی (قرص های 150 میلی گرمی فروس سولفات) و 36 نفر نیز در گروه مصرف کننده دوزهای متناوب (دو روز در میان) آن قرار گرفتند مدت مصرف مکمل های آهن 60 روز بوده از تمامی نمونه ها در ابتدا و انتهای مطالعه cc10 خون وریدی گرفته شد و فاکتورهای هموگلوبین، هماتوکریت، TIBC، MCHC، MCH،RBC، درصد TS، فریتین سرم و روی سرم آنها ارزیابی شد.نتایج: بر اساس یافته ها اختلاف معنی داری در فاکتورهای مورد آزمایش دو گروه در انتهای مطالعه مشاهده نمی-شود، ولی مقادیر TIBC، آهن سرم و درصد TS در گروه مصرف کننده دوزهای متناوب کمتر از مقادیر آنها در گروه مصرف کننده دوزهای روزانه است. از طرف دیگر مقدار کاهش روی سرم در گروه مصرف کننده دوزهای متناوب به طور معنی داری ((P<0.03 کمتر از مقدار آن در گروه مصرف کننده دوزهای روزانه آهن تکمیلی است. با توجه به نتایج مطالعه، به نظر می رسد که مصرف دوزهای متناوب (دو روز در میان) آهن تکمیلی در زنان باردار بتواند به عنوان جایگزین روش فعلی مورد توجه و بررسی قرار گیرد. بدین طریق شاید بتوان ضمن ارایه یک روش مناسب مصرف مکمل های آهن و پیشگیری از کم خونی، شاهد کمترین تاثیر ممکن بر میزان جذب سایر مواد مغذی ضروری بود.

زمینه و اهداف: آشالازی یک بیماری در اختلال حرکتی مری است که در آن تخلیه مری به طور دیررس صورت می-گیرد و با دیسفاژی تظاهر می نماید. نادر بودن این بیماری، مطالعه وسیع درباره علایم بالینی و نتایج درمان جراحی آن را محدود کرده است. این مطالعه نتایج کاردیومیوتومی با یا بدون فوندوپلیکاسیون را در درمان جراحی آشالازی و نیز درمان موارد عود آشالازی و حتی رزکسیبون جراحی را بررسی می کند.مواد و روش کار: از سال 1995 تا 2005، 25 بیمار (17 زن و 9 مرد) تحت درمان جراحی آشالازی قرار می گیرند. سن بیماران از 15 تا 70سال متغییر است (میانگین35.2 سال). درمان اولیه کاردیومیوتومی هلر با یا بدون جراحی آنتی ریفلاکس بوده است که اکثرا با توراکوتومی پوسترولاترال کلاسیک چپ صورت گرفته است. پنج بیمار (20 درصد) دچار عود می شوند و علایم دیسفاژی بر می گرددکه 3 مورد (12 درصد) آنها از راه شکم تحت عمل جراحی کاردیومیوتومی کامل و مجدد قرار می گیرند و 1 الی 2 سانتی متر میوتومی روی معده انجام می گیرد. دو بیمار (8 درصد) که دولیکو مگاازوفاژ داشتند و قبلا هر کدام دو بار تحت عمل کاردیومیوتومی کامل ولی غیر موثر شده بودند ازوفاژکتومی می شوند. عوارض حین و بعد از عمل و نیز بهبودی دیسفاژی آنالیز می شود. بیماران از نظر بالینی (دیسفاژی، رگورژیتاسیون و سوزش سر دل و افزایش وزن) و نیز رادیولوژیکی و آندوسکوپی قبل و بعضا بعد از عمل مورد مطالعه قرار می گیرد.یافته ها: در دوره بعد از عمل عوارض وجود نداشت. در 21 بیمار (84 درصد) دیسفاژی از بین می رود و در 4 بیمار (16 درصد) دیسفاژی به طور نسبی باقی می ماند. در شش بیمار (24 درصد) که اندازه گیری فشلر LES شده بود بعد از عمل فشار پایین آمد (میانگین از 42mmHg به 19mmHg). در حین عمل چهار مورد پرفوراسیون در حین دیسکسیون اتفاق می افتد که ترمیم می شوند و درمان جراحی آنتی ریفلاکس مناسب انجام می شود. در یک مورد مگاازوفاژ پرفوراسیون ایجاد شده عریض گشته و تبدیل به آناستوموز مری به معده Laterolateral با درمان جراحی آنتی ریفلاکس شد. رگورژیتاسیون و سوزش سر دل تقریبا در همگی از بین می رود و درجاتی از افزایش وزن در 84 درصد موارد دیده می شود.نتیجه گیری: کاردیومیوتومی اولیه با یا بدون فوندوپلیکاسیون نتایج خوب و موثری در درمان جراحی آشالازی به همره دارد. در مواردی که کاردیومیوتومی ناکامل است و یا فیبروز در محل عمل میوتومی تشکیل شود، عود تظاهر خواهد کرد. بیمارانی که از راه توراکس عمل جراحی شده اند در موارد عود بهتر است از راه شکم مجددا تحت عمل جراحی کاردیومیوتومی کامل قرار گیرند و نیز وقتی مگاازوفاژ در کار است رزکسیون جراحی مری ضرورت پیدا کرده و نتایج خوبی را به دنبال خواهد داشت.

پیش زمینه و هدف: شکستگی های ناپایدار ستون فقرات توراکولومبار به طور شایع در اثر تروماهای وارده به ستون فقرات با علل مختلف به وجود می آیند. جهت پایدار کردن این شکستگی ها از فیکساسیون ستون فقرات به روش posterior pedicular scrowing استفاده می شود.امروزه این روش در اکثر مراکز جراحی ستون فقرات و جراحی اعصاب در حال متداول شدن است. این مطالعه میزان درستی و یا نادرستی جاگذاری پیچ ها توسط رادیوگرافی ساده در حین عمل جراحی و عوارض حین عمل جراحی و بعد از آن را بررسی می کند.مواد و روش کار: در 35 بیمار دچار شکستگی ناپایدار ستون فقرات با استفاده از رادیوگرافی ساده ستون فقرات و لندمارک های آناتومیک در حین عمل جراحی جهت تعبیه نمودن سیستم فیکساسیون 180 پیچ پدیکولار جاگذاری شده است. در تمام این بیماران در سه مرحله رادیوگرافی انجام و در نهایت اصلاح نقطه ورود پیچ ها و مسیر عبور پیچ ها صورت گرفته است. در تمام این مراحل میزان درستی و نادرستی نقطه ورود و مسیر عبور پیچ یادداشت و در نهایت مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.یافته ها: در مرحله اول از 180 میله راهنمای جاگذاری شده با استناد به x-Ray ستون فقرات اولیه و لندمارک های آناتومیک 30 مورد وضعیت نامناسب و غیرقابل قبول داشتند. در مرحله دوم پس از اصلاح نقطه ورود و اصلاح مسیر، 10 مورد از پیچ های جاگذاری شده وضعیت غیر قابل قبول داشتند که پس از اصلاح و تعویض پیچ ها در x-Ray کنترل فقط 3 مورد وضعیت نامناسب ولی قابل قبول داشتند. در حین عمل جراحی و بعد از آن هیچ گونه عارضه عصبی و عروقی وجود نداشت.بحث و نتیجه گیری: جاگذاری مناسب و قابل قبول پیچ های پدیکولار با در نظر گرفتن قطر و طول پدیکول ها و جسم مهره ها و پوزیشن مهره های آسیب دیده و سالم نسبت به همدیگر با استفاده از رادیوگرافی ساده درحین عمل جراحی و آشنایی به لند مارک های آناتومیک ستون فقرات میسر است.

پیش زمینه و هدف: آپلازی مادرزادی پوست اغلب یک ضایعه خوش خیم ایزوله است، اما ممکن است همراه با سایر آنومالی های فیزیکی و یا مالفورماسیون ها و سندرم ها همراه باشد. با یک تئوری همه انواع این ضایعات را نمی توان توجیه کرد زیرا این ضایعات فنوتیپ بیماری های مختلف می باشد و بیش از یک مکانیزم در به وجود آمدن آن دخالت دارد. مکانیزم ها شامل فاکتورهای ژنتیک، تراتوژن ها، اختلالات عروقی و تروما است. فریدن یک طبقه بندی که شامل 9 گروه است برای توصیف آپلازی مادرزادی پوست ایجاد کرده است که بر اساس تعداد ضایعه و محل ضایعه و وجود و یا عدم وجود آنومالی های همراه است.مواد و روش کار: این مطالعه به صورت مشاهده ای - مقطعی انجام گرفت. جهت جمع آوری اطلاعات، از روش سرشماری استفاده شد. اطلاعات به دست آمده توسط نرم افزار Ep16 مورد آنالیز توصیفی قرار گرفت.یافته ها: 2 نوزاد که شامل 9 پسر و 11 دختر با نقص پوستی از مهر ماه 1376 الی مهر 1384 در بیمارستان اکبرآبادی متولد شدند، مورد مطالعه قرار گرفتند. ضایعات پوستی %85 منفرد، %65 در ناحیه اسکالپ و %50 در ناحیه ورتکس و %5 در ناحیه پاریتال و %15 در ناحیه پاریتو اکسی پیتال و %15 در ناحیه لومبو ساکرال و %20 در انتها ها قرار داشتند، و %15 همراه با تریزومی 13 همراه بود. مادران دو نوزاد سابقه مصرف دارو و سوء مصرف دارو در طی حاملگی را می دادند. ضایعات وسیع پوستی در طی دوران نوزادی با نسبت مرگ و میر بالا همراه است در این مطالعه نیز نسبت مرگ با ضایعات وسیع پوستی %55 بود.نتیجه گیری کلی: بر طبق این مطالعه ضایعات پوستی منفرد بیشترین تعداد را تشکیل می داد. (%85 موارد) و بیشترین علت مرگ و میر نوزادان مبتلا به نقص پوستی ابتلا به سپسیس بود.

قطع تروماتیک کامل بازو ازقسمت بالای اندام کمیاب می باشد. انتخاب پیوند عضو قطع شده و میزان موفقیت در پیوند اندام های قطع شده به محل آن، زمان حادثه تا پیوند، شدت و نوع آسیب، مدت زمان ایسکمی، سن و بیماری های زمینه ای بستگی دارد. نتایج عمل در ضایعات تیز و دیستال بهتر از له شدگی و کنده شدگی و پروگزیمال می باشد.آقای 35 ساله ای که بازوی راستش از ناحیه یک سوم بالایی با دستگاه علف خردکن همراه با له شدگی نسبی قطع کامل شده بود در حالت شوک هیپولمیک همراه با اندام قطع شده و بعد از یک ساعت به اورژانس بیمارستان مطهری آورده شد. پیوند مجدد به ترتیب با ثابت کردن استخوان با پیچ و پلاک و سپس آناستاموز عروقی و نورورافی اعصاب و سپس ترمیم عضلات و پوست انجام گرفت. در پیگیری بیمار بعد از 5 سال حس لمس و حرارت در تمام انگشتان وجود داشته و بیمار از پیوند خود رضایت دارد.پیوند کامل اندام فوقانی از محل های متفاوت با موفقیت های متفاوتی گزارش شده اشت. در این گزارش پیوند از ناحیه پروگزیمال بازو همراه با له شدگی نسبی بوده است. بیمار به علت این که عضو پیوند شده دارای حس لمس، بدون درد و به اندام مقابل کمک می کند علی رغم نداشتن کارایی کامل، از پیوند عضو خود رضایت دارد.

دیسکوئید لوپوس اریتماتوزیس یک بیماری نادر درکودکان می باشد که با بروز پلاک های اریتماتوز پوسته دار در نواحی در معرض آفتاب تظاهر می کند در صورت گسترده بودن بیماری، احتمال پیشرفت به طرف لوپوس اریتماتوز سیستمیک وجود دارد.در این گزارش یک مورد از این بیماری در پسر بچه 5 ساله ساکن تبریز معرفی می شود که با تابلوی ضایعات اریتماتو و پوسته دار و آتروفیک در ناحیه سر و صورت و انگشتان دست مراجعه کرده بود. در بررسی پاتولوژیک تغییرات تیپیک بیماری شامل دژنرسانس میعانی لایه بازال به همراه نازکی اپیدرم و تغییرات دژنراتیو بافت همبند و انفیلیتراسیون لنفوسیتیک پچی دیده شد ANA بیمار مثبت و Anti ANA منفی بود. درمان با ضد آفتاب و کلروکین خوراکی باعث بهبود ضایعات بیمار شد.علی رغم نادر بودن لوپوس دیسکوئید در کودکان، در موارد وجود پلاک های اریتماتو مقاوم به درمان که با نور آفتاب تشدید می گردند لازم است به احتمال وجود این بیماری نیز توجه کرد.

سندرم بارتر، یک بیماری توبولر کلیوی است که با آلکالوز متابولیک، هیپوکالمی و توبولوپاتی همراه از دست رفتن نمک مشخص می گردد و در نوزادی یا اوایل شیرخوارگی تظاهر می کند. عدم وزن گیری یکی از مهمترین یافته ها در سندرم بارتر نوزادی است. مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیو تانسین یکی از روش های درمانی بهبود رشد در این بیماران است که بالقوه ممکن است با عوارضی مانند افت فشار خون و اختلال عملکرد کلیه همراه باشد.در این مقاله یک کودک 16 ماهه مورد شناخته شده سندرم بارتر نوزادی با نارسایی خفیف عملکرد کلیوی گزارش می شود که به دنبال تجویز کاپتوپریل جهت بهبود رشد، دچار تشدید علایم بالینی و آزمایشگاهی نارسایی کلیه گردید که پس از قطع دارو به طور قابل توجه بهبود یاقت.در بیماران مبتلا به سندرم بارتر که دچار اختلال عملکرد کلیوی زمینه ای می باشند، از دارو های مهار کننده آنزیم آنژیو تانسین، باید با احتیاط و دوز پایین استفاده نمود.