مجله مطالعات علوم پزشکی
سال:1393 | دوره:25 | شماره:10 |تعداد مقالات:12

پیش زمینه و هدف: ارزیابی سودمندی ریلوزول (یک مهارکننده آزادسازی گلوتامات) به عنوان درمان کمکی در درمان علائم مثبت و منفی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی نوع مداوم.مواد و روش کار: یک مطالعه تصادفی شده دو سو بی خبر با کمک پلاسبو که در آن 30 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی نوع مداوم بر اساس DSM-IV-TR به طور تصادفی ریلوزول به مقدار mg/d100 و یا پلاسبو همراه با ریسپریدون به مقدار mg/d6 به مدت هشت هفته دریافت کردند. کلیه بیماران توسط مقیاس PANSS و مقیاس EPS در شروع درمان و در هفته های 4 و 8 مورد ارزیابی قرار گرفتند. از مقیاس همیلتون افسردگی جهت ارزیابی افسردگی در شروع درمان و هفته 8 استفاده شد.یافته ها: مطالعه با 30 بیمار به اتمام رسید. گروه دریافت کننده ریلوزول بهبود قابل توجهی در علائم منفی نسبت به گروه دریافت کننده پلاسبو در انتهای مطالعه نشان دادP<0.001  و همان میزان سودمندی در امتیاز نهایی P<0.001 و میزان سایکوپاتولوژی عمومی دیده p=0.001. هر چند گروهای دریافت کننده ریلوزول و پلاسبو کاهش در علائم مثبت نشان ندادند. نمرات مقیاس همیلتون افسردگی و مقیاس عوارض دارویی بین دو گروه تفاوتی نداشت. فراوانی سایر عوارض دارویی نیز در بین دو گروه مشابه بود.بحث و نتیجه گیری: اضافه شدن ریلوزول می تواند سبب کاهش علائم منفی اولیه در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی گردد.

پیش زمینه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس کوکسی گرم مثبت و عامل ایجاد طیف وسیعی از عفونت ها است. مقاومت به متی سیلین در این باکتری معمولا با مقاومت به شمار متعددی از سایر آنتی بیوتیک ها همراه است و شیوع بالای این ایزوله ها می تواند شکست های درمانی را موجب گردد. فسفومایسین از جمله آنتی بیوتیک های مهارکننده بیوسنتز پپتیدوگلی کان است که در درمان عفونت های ناشی از باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک های متعدد کاربرد دارد. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر فسفومایسین بر روی جدایه های بالینی مقاوم به متی سیلین استافیلوکوکوس اورئوس است.روش کار: 43 ایزوله بالینی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین با روش های استاندارد جمع آوری و شناسایی شدند. حساسیت ایزوله ها نسبت به آنتی بیوتیک های مختلف با استفاده از روش انتشار آنتی بیوتیک از دیسک مورد بررسی قرار گرفت. مقادیر حداقل غلظت مهارکننده رشد و حداقل غلظت کشنده فسفومایسین با رقت های متوالی از آنتی بیوتیک در محیط کشت مایع در دامنه غلظت حدفاصل 128-0.25 میلی گرم در لیتر تعیین شد. استافیلوکوکوس اورئوس25923 ATCC  به عنوان سویه مرجع مورد استفاده قرار گرفت.یافته ها: 16.3 درصد جدایه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین نسبت به تمامی غلظت های مورد مطالعه حساس و 11.6 درصد مقاوم بودند. میانگین حداقل غلظت بازدارنده در مورد سایر جدایه 57.16±51.05 میکروگرم در سی سی و میانگین حداقل غلظت کشنده 74.70±49.72 تعیین شد. با در نظر گرفتن تعاریف استاندارد، مجموعا 44.2 درصد جدایه ها مقاوم و 55.8 درصد حساس در نظر گرفته شدند.بحث و نتیجه گیری: با توجه به مقاومت بالای جدایه های تحت بررسی در مطالعه حاضر در مقایسه با مطالعات مشابه، لزوم بررسی دقیق حساسیت آنتی بیوتیکی، برای ارائه الگوی درمانی مناسب ضروری به نظر می رسد و احتیاط در کاربرد فسفومایسین به تنهایی و نیز استفاده توام از این آنتی بیوتیک در کنار سایر آنتی بیوتیک های موثر بر استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین را خاطرنشان می سازد.

پیش زمینه و هدف: دیستونی کانونی یک بیماری مزمن با عوارض نامطلوب است. علاوه بر عوارض جسمی، این بیماری بر کیفیت زندگی بیماران تاثیر زیادی دارد. هدف این پژوهش، مقایسه اثربخشی دارودرمانی و ترکیب دارودرمانی و بیوفیدبک الکترومیوگرافی بر کیفیت زندگی بیماران زن مبتلا به دیستونی کانونی مزمن بود.مواد و روش کار: این پژوهش یک مطالعه مورد شاهدی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با دو گروه است. نمونه شامل 20 بیمار زن مبتلا به تورتیکولی و 10 بیمار زن مبتلا به بلفارواسپاسم با تشخیص متخصص مغز و اعصاب بود که به شیوه تصادفی ساده انتخاب شدند و به طور مساوی در دو گروه گمارده شدند. هر دو گروه تحت درمان با بوتولینوم توکسین نوع A قرار گرفتند و گروه دوم علاوه بر دریافت دارو به مدت 10 هفته در 20 جلسه درمان با بیوفیدبک الکترومیوگرافی نیز شرکت کردند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه SF-36 استفاده شد که در مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری توسط افراد تکمیل گردید.یافته ها: میانگین نمرات کیفیت زندگی در گروه ترکیب دارودرمانی و بیوفیدبک به طور معناداری نسبت به گروه دارودرمانی افزایش پیدا کرد (p<0.05).نتیجه گیری: نتایج حاکی از اثربخشی بیشتر ترکیب دارودرمانی و بیوفیدبک الکترومیوگرافی در مقایسه با دارودرمانی بر کیفیت زندگی بیماران زن مبتلا به دیستونی کانونی مزمن بود.

پیش زمینه و هدف: عصاره های گیاهی و ترکیبات مشتق شده از آن ها منبع غنی از ترکیبات دارویی را فراهم می کنند و از گیاهان بومی برای درمان بسیاری از بیماری های عفونی استفاده می شود. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی اثرات ضد لیشمانیایی عصاره گیاه چای سبز در مقایسه با داروی کنترل مگلومین آنتیمونات (گلوکانتیم â) با استفاده از روش رنگ سنجی MTT هست.مواد و روش ها: پروماستیگوت های انگل لیشمانیا ماژور و لیشمانیا اینفانتوم در محیط کشت RPMI-1640 حاوی 10 درصد FCS و آنتی بیوتیک هست در دمای 24±1oC کشت داده شد و تاثیر غلظت های مختلف عصاره چای سبز در مقایسه با گلوکانتیم بر روی پروماستیگوت های این دو گونه انگل لیشمانیا، با استفاده از روش رنگ سنجی MTT مورد بررسی قرار گرفت. میزان جذب نوری به وسیله دستگاه الایزا ریدر در طول موج 570 نانومتر قرائت شد و سپس نتایج به صورت IC50 بیان شده است.نتایج: میزان IC50 عصاره بعد از 72 ساعت انکوباسیون، برای لیشمانیا ماژور 19m g/ml و برای لیشمانیا اینفانتوم 12m g/ml به دست آمد به طوری که میزان IC50 داروی کنترل گلوکانتیم برابر 21.8mg/ml و 10.16 mg/ml به ترتیب برای لیشمانیا ماژور و لیشمانیا اینفانتوم هست.بحث و نتیجه گیری: اثربخشی این عصاره بر روی این گونه انگل تقریبا معادل گلوکانتیم می باشد و بنابراین دارای پتانسیل استفاده از آن به عنوان داروی ضد لیشمانیایی می باشد اما ضرورت انجام آزمایش های بیشتری جهت ارزیابی این عصاره بر روی انگل لیشمانیا در مدل های حیوانی و In vivo احساس می شود.

پیش زمینه و هدف: کرایتریاهای تشخیصی ALI و ARDS شامل شروع حاد بیماری، یافته های رادیوگرافی سینه مطابق با انفیلتراسیون دوطرفه ریه و نبود اختلال عملکرد بطن چپ و نسبت Pao2/Fio2 (PF) کمتر یا مساوی 200 برای ARDS و کمتر یا مساوی 300 برای ALI؛ که مورد اخیر نیازمند نمونه گیری تهاجمی خون شریانی هست. Spo2 که توسط دستگاه پالس اکسی متری اندازه گیری می شود و محاسبه نسبت (SF) Spo2/Fio2 را شاید بتوان یک آلترناتیو غیرتهاجمی جایگزین برای نسبت PF در نظر گرفت.مواد و روش کار: در یک مطالعه تحلیلی مقطعی، 70 بیمار مبتلا به ALI و ARDS بستری در PICU بیمارستان کودکان تبریز وارد مطالعه شدند. Spo2 و Pao2 و Fio2 در حداکثر بازه زمانی 5 دقیقه اندازه گیری شد و نسبت SF و PF محاسبه شد و نسبت SF با نسبت PF مقایسه و ارتباط میان آن ها و حد آستانه نسبت SF برای جایگزینی با نسبت PF برای تشخیص ARDS و ALI تعیین شد.یافته ها: در مطالعه انجام شده رابطه نسبت SF با نسبت PF با معادله رگرسیون SF=57+0.61 PF محاسبه شد؛ و نسبت 181 SF و 235 مطابق با نسبت 200 PF و 300 بود. آستانه SF برای 235 ALI بود که دارای 57 درصد حساسیت و 100 درصد اختصاصیت و آستانه PF برای 181 ARDS بود که دارای 71 درصد حساسیت و 82 درصد اختصاصیت بود؛ و جهت جایگزینی SF با P<0.001 PF هست.نتیجه گیری: نسبت SF که مارکر غیرتهاجمی قابل اعتماد جهت جایگزینی با نسبت PF جهت تشخیص ALI و ARDS هست و می توان پالس اکسی متری را جایگزین خون گیری شریانی نمود.

پیش زمینه و هدف: هدف از انجام مطالعه حاضر، تعیین نقش و تاثیر رویدادهای استرس زای زندگی در یک سال گذشته بر مصدومیت عابرین پیاده در سوانح ترافیک جاده ای هست.مواد و روش کار: این مطالعه مورد شاهدی مبتنی بر بیمارستان در طول سال 1392 اجرا گردید. 177 عابر پیاده مصدوم و بستری شده در بیمارستان دانشگاهی شهدا (ع) با 177 شاهد مناسب و بدون هر گونه سابقه مصدومیت در سوانح ترافیک جاده ای از بیمارستان دانشگاهی امام رضا (ع) منتخب و از نظر رویدادهای استرس زای زندگی در 12 ماه گذشته مورد مقایسه قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها بین دو گروه بر اساس پرسشنامه استانداردشده رویدادهای استرس زای زندگی در جمعیت عمومی تبریز از آزمون رگرسیون لجستیک استفاده شد.یافته ها: 50.3 درصد از مصدومین عابر پیاده دارای سطح تحصیلات بی سواد و ابتدایی و در مقابل در گروه شاهد 19.2 درصد دارای سطح تحصیلات بی سواد و ابتدایی بودند. نتایج تحلیل چند متغیره آزمون رگرسیون لجستیک رویدادهای استرس زای زندگی شامل مشکلات (تضاد) شغلی، مشکلات تحصیلی، تغییرات در شرایط زندگی (روزمره)، نگرانی های سلامتی؛ و همچنین میانگین ساعت های پیاده روی در طول روز، وضعیت اقتصادی - اجتماعی و سطح سواد نیز بر بروز مصدومیت در عابرین پیاده موثرند.بحث و نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که مداخلات بر روی فاکتورهای روان شناختی و کاهش اختلاف طبقات اقتصادی - اجتماعی ممکن است در کاهش بروز مصدومیت عابرین پیاده در سوانح ترافیکی می توانند موثر باشند.

پیش زمینه و هدف: تنظیم هیجان نقش مهمی بر عواطف و رفتار نوجوانان دارد. با توجه به نقش دل بستگی و راهبردهای مقابله ای کارآمد در تحول مهارت های تنظیم هیجانی، پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط میان سبک های دل بستگی و سبک های مقابله ای با دشواری های تنظیم هیجان در نوجوانان انجام گردید.روش: روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری را 5291 هزار نفر از دانش آموزان دختر و پسر پایه دوم و سوم دبیرستان های شهر تالش تشکیل می داد. جهت دستیابی به اهداف پژوهش تعداد 200 نفر به عنوان نمونه مورد مطالعه از این جامعه انتخاب شدند؛ و از آن ها خواسته شد تا به مقیاس دشواری های تنظیم هیجانی (DERS)، پرسشنامه دل بستگی نوجوانان به والدین و همسالان (IPPA-R) و پرسشنامه سبک های مقابله (CSQ) پاسخ دهند. داده های پژوهش با استفاده از میانگین، انحراف استاندارد، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد رابطه بین دشواری های تنظیم هیجان با دل بستگی به مادر، دل بستگی به پدر و دل بستگی به همسالان منفی و معنی دار است. همچنین رابطه دشواری های تنظیم هیجان با سبک مقابله ای مساله مدار منفی و معنی دار و با راهبرد مقابله ای هیجان مدار مثبت و معنی دار بود. بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام، سازه های دل بستگی به مادر، دل بستگی به همسالان و مقابله مساله مدار و هیجان مدار 24 درصد از تغییرات دشواری های تنظیم هیجان را تبیین می کنند.بحث و نتیجه گیری: دل بستگی به والدین و همسالان و استفاده از سبک های مقابله ای کارآمد از جمله عوامل مهمی است که در دشواری های تنظیم هیجان نقش دارند.

پیش زمینه و هدف: به دلیل گستردگی مشکلات ایجادشده توسط اختلالات شخصیت در زندگی فردی و خانوادگی، شناخت عوامل زمینه ساز آن ها، باعث فهم دقیق تر و شناخت عوامل پیشگیرانه و یاری رسان در زمینه درمان آن ها می شود و از آنجا که اختلالات شخصیت در طول عمر تمام وجوه روابط بین فردی شخص را تحت تاثیر قرار می دهد، بنابراین هدف پژوهش حاضر پیش بینی اختلالات شخصیت خوشه سی بر اساس سیستم های مغزی - رفتاری هست.مواد و روش کار: پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی - همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه تبریز (1392) بودند که 300 نفر به عنوان نمونه پژوهش و به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و با پرسشنامه بالینی چند محوری میلون-3 و مقیاس سیستم فعال ساز - بازداری رفتاری ارزیابی شدند. داده ها با روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان تحلیل شد.یافته ها: فقط سیستم بازداری رفتاری برای پیش بینی اختلال شخصیت اجتنابی و وابسته معنادار می باشند اما هیچ کدام از سیستم های بازداری و فعال ساز رفتاری پیش بینی کننده معناداری برای اختلال شخصیت وسواسی - جبری نبود.نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر می تواند راهگشای متخصصان در فهم دقیق اختلال های شخصیت، استفاده از روش های مناسب برای پیش بینی احتمال بروز بیماری، پیشگیری و گسترش روش های درمانی کمک کننده باشد.

پیش زمینه و هدف: آسیب طحال از جمله شایع ترین آسیب های ناشی از تروما می باشد. زمانی که اسپلنکتومی طحال به علت آسیب وارده اجتناب ناپذیر باشد، اتوترانسپلنت بافت طحال تنها گزینه ممکن برای حفظ عملکرد طحال می باشد. عملکرد ایمونولوژیک طحال در مقابله با عفونت ها بسیار حائز اهمیت است اما میزان جبران فعالیت ایمونولوژیک و میزان بازآرایی ساختاری طحال پس از کاشت در مقایسه با حجم طحال کاشته شده تاکنون مشخص نشده است. هدف از این مطالعه ارزیابی تغییرات سلولی بافت طحال و تغییرات سرولوژیک خون محیطی در اتوترانسپلنتیشن طحال در امنتوم رت می باشد.مواد و روش کار: در این مطالعه تجربی تصادفی شده کنترل دار، 80 رت نر ویستار در 4 گروه مطالعه به طور تصادفی قرار گرفتند. گروه Sp، تحت اسپلنکتومی، گروه Au، تحت اسپلنکتومی و کاشت 3 قطعه از بافت طحالی مشتمل بر 15-10 درصد از حجم آن در امنتوم بزرگ و گروه Sh، تحت لاپاراتومی با تحریک پریتوئن قرار گرفتند. گروه Co به عنوان گروه کنترل پیگیری شدند. 10 مورد از موارد هر گروه به طور تصادفی جداشده و به مدت 6 ماه و 10 مورد دیگر به مدت 12 ماه مورد پیگیری قرار گرفتند. در پایان دوره پیگیری نمونه خونی اخذشده از نظر شمارش لکوسیتی و لنفوسیتی وپلاکت و همچنین سطح ایمونوگلوبولین M سرمی سنجش شد و میان گروه های مطالعه مورد مقایسه قرار گرفت. همچنین در گروه اتوترانسپلنت شده پس از لاپاراتومی مجدد، بافت طحال کاشته شده از نظر ماکروسکوپیک و میکروسکوپیک بررسی و در دو گروه پیگری مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: نتایج مطالعه ما نشان داد پس از پیگری 6 و 12 ماهه از نظر شمارش لکوسیتی و لنفوسیتی میان گروه های مطالعه تفاوتی وجود نداشت. شمارش پلاکتی در گروه Sp در پایان ماه 6 و 12 بیشتر از گروه کنترل بوده است (0.001>P). تفاوت میان شمارش پلاکتی دو گروه Sp و Au معنی دار نبوده است. سطوح IgM سرمی در گروه Sp پایان ماه 6 و 12 به طور معنی داری کمتر از گروه Sh و Co کنترل بوده است؛ اما میان گروه Au و دو گروه Sh و Co تفاوت معنی دار نبوده است. متوسط سطوح IgM در گروه Au بالاتر از گروه Sp به دست آمد اما تفاوت مشاهده شده از نظر آماری معنی دار نبوده است (0.14=P). در بررسی مجدد بافت طحال کاشته شده در تمام موارد به جز یک مورد (6.25 درصد) قابل شناسایی بود و تعداد موارد بازآرایی ساختار طحالی و با تشکیل پالپ قرمز و پالپ سفید با فولیکول لنفاوی و در گروه پیگیری 12 ماهه بیشتر بوده است. میزان پیگمان هموسیدرین نیز در گروه پیگیری 12 ماهه به طور معنی داری بالاتر بوده است (0.03=P).نتیجه گیری: کاشت حدود 15 درصد از حجم بافت طحالی، در اکثریت موارد با موفقیت روبرو بوده و بافت طحال بازآرایی شده با مزیت های غیرقابل چشم پوشی بر روی سیستم ایمنی همراه بوده است. بنابراین اتوترانسپلنت بافت طحالی حتی در حجم های اندک، در موارد غیرقابل اجتناب اسپلنکتومی قویا توصیه می شود.

پیش زمینه و هدف: سرطان پستان شایع ترین بیماری بدخیم در زنان است. حدود 50 درصد از سرطان های پستان وابسته به هورمون های جنسی هستند و اثرات این هورمون ها به واسطه اتصال به گیرنده اختصاصی شان می باشد. همچنین پروتئین p53 در نیمی از سرطان ها از جمله سرطان پستان دچار جهش می شود و افزایش سطح آن ویژگی مشترک بسیاری از سرطان های بدخیم است، با توجه به این که رده سلولی T47D دارای رسپتور استروژن، پروژسترون است و پروتئین p53 به عنوان محصول مهم ترین ژن مهارکننده تومور است، این مقاله به تاثیر هورمون پروژسترون بر میزان پروتئین p53 در رده سلولی T47D می پردازد.مواد و روش کار: رده سلولی T47D سرطان پستان در یک فلاسک 25cm2 در محیط DMEM و FBS کشت داده شد. سپس سلول ها تحت تیمار با غلظت های مختلف هورمون پروژسترون (1، 10 و 20 نانو مول) قرار گرفتند. میزان پروتئین p53 با روش وسترن بلات مورد بررسی قرار گرفت. آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار Gene tool انجام گرفت.نتایج: سلول هایی که تحت تیمار با غلظت 1 نانومول از هورمون پروژسترون قرار داشتند تغییری در میزان پروتئین p53 نسبت به گروه کنترل نشان ندادند (P>0.05) ولی سلول هایی که تحت تیمار با غلظت 10 و 20 نانومول بودند میزان پروتئین کمتری نسبت به گروه کنترل نشان دادند (P<0.01).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که افزایش غلظت هورمون پروژسترون سبب کاهش میزان پروتئین p53 در رده سلولی T47D می شود. بنابراین به نظر می رسد هورمون پروژسترون با کاهش میزان پروتئین p53، سبب کاهش تجمع پروتئین p53 در رده سلولی T47D شود.