زنان مامایی و نازایی ایران
سال:1393 | دوره:17 | شماره:91 |تعداد مقالات:3

مقدمه: متوتروکسایت و اکتینومایسین D همچنان برای درمان نئوپلازی تروفوبلاستیک حاملگی کم خطر استفاده می شوند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه دو روش درمانی متوتروکسات - فولینیک اسید و اکتینومایسین D در بیماران مبتلا به نئوپلاسم تروفوبلاستیک حاملگی کم خطر مرحله  Iاز نظر پاسخ درمانی و عوارض انجام شد.روش کار: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی سوکور تصادفی شده است که در سال 91-1390 بر روی 64 بیمار مبتلا به GTN کم خطر مرحله Ι ارجاع داده شده به درمانگاه انکولوژی زنان دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد. 32 نفر به طور تصادفی تحت درمان با 1.25 میلی گرم / مترمربع اکتینومایسینD  به طور وریدی هر دو هفته و 32 نفر، 1 میلی گرم / کیلوگرم متوتروکسات به طور عضلانی در روزهای 1، 3، 5، 7 و 0.1 میلی گرم / کیلوگرم فولینیک اسید به طور عضلانی در روزهای 2، 4، 6 و 8 قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS) نسخه 16) و آزمون های فیشر، یومن ویتنی، تی مستقل و کای دو انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: پاسخ به درمان در 19 بیمار (%61.3) از گروه MTX-FA و 28 بیمار (%84.85) از گروه ACT-D مشاهده شد (p=0.032). خطر نسبی شکست درمان با MTX-FA نسبت به ACT-D، 72 برابر بیشتر بود (p=0.032). فاصله شروع درمان تا حصول پاسخ به درمان با ACT-D کوتاه تر از  MTX-FAبود (p<0.001). سمیت دارو که نیازمند تغییر دارو باشد، فقط در یک بیمار از گروه MTX-FA مشاهده شد. هزینه درمان با ACT-D نسبت به MTX-FA بیشتر بود (p<0.001).نتیجه گیری: مصرف اکتینومایسین D به عنوان درمان خط اول، یک داروی موثر برای GTN کم خطر مرحله I می باشد.

مقدمه: اثرات جانبی به خصوص اختلالات مرتبط با قاعدگی و افزایش وزن، شایعترین دلایل قطع مصرف دپومدروکسی پروژسترون استات در سال اول استفاده از این روش می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین و مقایسه اثر سیکلوفم و دپومدروکسی پروژسترون استات بر اثرات جانبی کوتاه مدت، پذیرش و تداوم مصرف در زنان انجام شد.روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1389 بر روی 68 زن که از روش های تزریقی پیشگیری از بارداری استفاده می کردند، در شهر زاهدان انجام شد. زنان طی یک دوره 90 روزه، وقایع خونریزی و اثرات جانبی احتمالی را در فرم ثبت روزانه خونریزی قاعدگی و اثرات جانبی ثبت کردند. پرسشنامه رضایتمندی مصرف کنندگان در پایان ماه سوم پس از اولین تزریق تکمیل شد و در صورتی که افراد مایل به ادامه دادن نبودند دلایل قطع مصرف ثبت می شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 18) و آزمون های کای دو، تست دقیق فیشر، تی و من- ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: تداوم مصرف سه ماهه در گروه سیکلوفم %52.9 و در گروه دپو - پروورا %79.4 بود. دو گروه از نظر تهوع و میانگین افزایش وزن، اختلاف آماری معنی داری داشتند (p=0.01). اگر چه میزان رضایت افراد از روش پیشگیری از بارداری، در دو گروه سیکلوفم و دپو - پروورا اختلاف آماری معنی داری نداشت (p=0.7)، اما دلایل اصلی قطع مصرف در دو گروه با هم تفاوت داشت.نتیجه گیری: اختلالات قاعدگی، شایع ترین دلیل برای کنار گذاشتن مصرف دپو - پروورا و دشوار بودن مراجعه ماهیانه، شایع ترین دلیل قطع مصرف سیکلوفم است.

مقدمه: خونریزی واژینال، علامت مشترکی از تظاهرات بالینی خونریزی دیررس بعد از زایمان و کوریوکارسینوم است. کوریوکارسینوم به سرعت رشد می کند و به قسمت های مختلف بدن متاستاز داده و منجر به آسیب عروق خونی و بروز علائمی نظیر خونریزی می شود. مطالعه حاضر با هدف گزارش یک مورد خونریزی پس از زایمان طبیعی با تشخیص نهایی کوریوکارسینوم انجام شد.گزارش مورد: در این گزارش، خانمی 34 ساله با شکایت خونریزی واژینال 45 روز بعد از زایمان طبیعی مراجعه کرد. در بررسی انجام شده کوریوکارسینوم تشخیص داده شد. به علت متاستاز قسمت های مختلف بدن، بیمار با شیمی درمانی و جراحی درمان شد، اما به درمان پاسخ نداد و در نهایت بیمار فوت کرد.نتیجه گیری: با توجه به اینکه خونریزی واژینال، علامت مشترکی از تظاهرات بالینی خونریزی دیررس بعد از زایمان با کوریوکارسینوم است، توصیه می شود که خونریزی واژینال در دوران نفاس به عنوان یک زنگ خطر از وجود کوریوکارسینوم در نظر گرفته شود.