زنان مامایی و نازایی ایران
سال:1388 | دوره:12 | شماره:4 |تعداد مقالات:9

مقدمه: خونریزی سه ماهه سوم به علت جداشدن زودرس جفت در 0.5 تا 1 درصد بارداری های اتفاق می افتد و عامل 10 تا 15 درصد موارد مرگ و میر جنینی و مادری حول و حوش زایمان است. علت آن در اکثر موارد ناشناخته است. یکی از عواملی که به عنوان عامل خطر جداشدن زودرس جفت مطرح می باشد هموسیستئین بالای خون است. هدف این بررسی مقایسه سطح هموسیستئینِ زنان مبتلا به جداشدن زودرس جفت با گروه شاهد آن هاست.روش کار: این مطالعه مورد شاهدی، بر روی 52 نفر زنان باردار سه ماهه سوم که بر مبنای علایم بالینی و مشاهده جفت، تشخیص جداشدن زودرس جفت داشتند (گروه مورد) و 52 نفر زن باردار بدون مساله طبی ( گروه شاهد) انجام شده است. هموسیستئین خون به دنبال هشت ساعت ناشتایی در دو گروه با کیت Axis R Homocystein ELA ساخت شرکت IBL در آزمایشگاه مشترک اندازه گیری و مقایسه گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون های آماری t و مجذور کای انجام شد.یافته ها: دو گروه از نظر سن، تعداد حاملگی و تعداد زایمان اختلاف معنی داری نداشتند. میانگین سطح هموسیستئین در گروه مورد 6.8±2.7 و در گروه شاهد 5.5±2.2 میکرومول در لیتر بود که اختلاف این دو مقدار معنی دار بود (p=0.013).نتیجه گیری: میانگین هموسیستئین گروه جداشدن زودرس جفت بیش تر از گروه شاهد بوده است. این مساله می تواند در تحقیقات آینده کاربرد روش های مختلف از جمله اسیدفولیک را در کاهش سطح هموسیستئین و جداشدن زودرس جفت از نظر بالینی مطرح نماید.

مقدمه: درد زایمان یکی از شدید ترین دردهایی است که زن در طول زندگی تحمل می کند. به علت اثرات نامطلوب درد شدید زایمان برای مادر و جنین تلاش برای تسکین درد امری ضروری است. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر فشار روی نقطه 6 طحالی بر شدت درد مرحله اول زایمان انجام گرفت.روش کار: در یک کارآزمایی بالینی سه گروهه یک سوکور 102 زن باردار کم خطر با سن حاملگی 42-38 هفته به طور تصادفی به سه گروه فشار، لمس و مراقبت معمول تقسیم شدند. از اتساع 4-3 سانتی متر دهانه رحم به مدت 30 دقیقه در طول هر انقباض رحم در گروه فشار، فشار دوطرفه روی نقطه 6 طحالی و در گروه لمس این نقطه فقط لمس شد. در گروه مراقبت معمول فقط مراقبت های معمول زایشگاه انجام گرفت. شدت درد زایمان با استفاده از مقیاس تطابق دیداری درد بلافاصله، 30 ،60 ،90 و 120 دقیقه بعد از مداخله در سه گروه سنجیده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آنالیز یک طرفه واریانس، کروسکال والیس، مجذور کای انجام گرفت.یافته ها: میانگین شدت درد کلی زایمان بعد از مداخله در سه گروه اختلاف آماری معنی دار داشت (p=0.03). هم چنین میانگین نمره شدت درد زایمان 90 دقیقه و 120 دقیقه بعد از مداخله در گروه فشار روی نقطه 6 طحالی نسبت به گروه لمس و مراقبت معمول کم تر بود که از نظر آماری معنی دار بود (p=0.01). اما بین گروه لمس و مراقبت معمول تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت.نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر فشار نقطه 6 طحالی شدت درد مرحله اول زایمان را کاهش می دهد، بدون آن که برای مادر و جنین زیان آور باشد و می تواند به عنوان یک روش آسان، ارزان و غیر تهاجمی برای کاهش درد زایمان مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: خونریزی، عفونت و افزایش فشارخون از مهم ترین علل مرگ و میر مادران باردار در دوران بارداری است. تحقیقات اخیر نشان داده قبل از بروز پره اکلامپسی یک رشته اختلالات عروقی، انعقادی و متابولیک در زن باردار اتفاق می افتد. هدف از پژوهش حاضر بررسی ارزش پیشگویی کننده افزایش هموگلوبین و هماتوکریت در سه ماهه دوم بارداری با بروز پره اکلامپسی در مراحل بعدی بارداری است.روش کار: در یک مطالعه توصیفی و تحلیلی، 60 زن باردار مراجعه کننده به بیمارستان قائم (عج) در سال 1386 که واجد مشخصات واحد پژوهش بودند، در دو گروه قرار گرفتند. از این میان، 30 نفر از زنانی که طبق تشخیص متخصص زنان و آزمایشات انجام شده مبتلا به پره اکلامپسی بودند در گروه پره اکلامپسی و 30 نفر که دارای فشارخون نرمال بودند در گروه بدون پره اکلامپسی قرار گرفته و پرسشنامه های مشخصات دموگرافیک و حاملگی را تکمیل می نمودند. سپس بر اساس آزمایشات انجام شده در دوران بارداری میزان هموگلوبین و هماتوکریت و مشخصات پره اکلامپسی و زایمان بر اساس مشخصات موجود در پرونده بیمار ثبت می گردید. بعد از گردآوری داده ها تجزیه و تحلیل آماری با نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون های من ویتنی، مجذور کای و t مستقل انجام شد.یافته ها: دو گروه از نظر میزان هموگلوبین و هماتوکریت در سه ماهه دوم بارداری تفاوت آماری معنی داری داشتند (p<0.002)، به نحوی که میانگین میزان هموگلوبین در گروه پره اکلامپسی 13.3±1.1 و در گروه بدون پره اکلامپسی 12.2±1.3 بود. میزان هموگلوبین 12.5 گرم در دسی لیتر و بالاتر، از حساسیت %72.4 و ویژگی %57.1 و میزان هماتوکریت 37 درصد و بالاتر، از حساسیت %65.5 و ویژگی %61.9 در تشخیص پره اکلامپسی برخوردار بود.نتیجه گیری: طبق نتایج این پژوهش افزایش میزان هموگلوبین و هماتوکریت در سه ماهه دوم بارداری با شیوع بالاتر پره اکلامپسی همراه بود. از این رو مطالعات گسترده تر و دقیق تر با درنظر گرفتن سایر فاکتورهای پیشگویی کننده و انجام مطالعات آینده نگر در این دوران در کلینیک های مراقبت های دوران بارداری توصیه می شود.

مقدمه: یکی از روش های متداول القای بی دردی زایمان، استفاده از بی حسی اپیدورال با بی حس کننده های موضعی می باشد که استفاده از آن ها به تنهایی ممکن است منجر به اختلال حرکتی، طولانی شدن مرحله دوم زایمان و افزایش نیاز به وسایل کمکی برای زایمان گردد. بنابراین افزودن اپیویید به بی حس کننده های موضعی می تواند منجر به بی دردی مطلوبی شود.روش کار: در این مطالعه به مقایسه دو روش القای بی دردی اپیدورال با بوپی واکایین و یا استفاده از بوپی واکایین همراه با فنتانیل در 32 زن با حاملگی اول کاندید زایمان طبیعی در بیمارستان ام البنین (س) پرداخته ایم. در گروه اول بی دردی توسط 15 سی سی بوپی واکایین %0.1 و در گروه دوم بی دردی توسط 15 سی سی بوپی واکایین %0.1 به همراه 50 میکروگرم فنتانیل انجام گرفت. ارزیابی درد با استفاده از معیارهای کلامی در هر 10 دقیقه تا زمان وضع حمل انجام گرفت و ارزیابی وضعیت حرکتی با امتیازدهی Bromage صورت گرفت.یافته ها: مشخصات دموگرافیک شامل سن، شاخص توده بدنی، سن بارداری، وضعیت تحصیلی و نیز معاینات مامایی و پیشرفت زایمان در دو گروه مشابه بودند. سنجش های درد حاکی از وجود بی دردی بهتر در طی مراحل زایمان در گروه دوم بود و معیار کلامی درد بعد از القای بی دردی به طور معنی داری در گروه دوم پایین تر بود، در حالی که وضعیت حرکتی در هر دو گروه بدون تغییر ماند. شایع ترین عارضه جانبی خارش بود که به طور معنی داری در گروه دوم بیش تر بود.نتیجه گیری: استفاده توام از بوپی واکایین و فنتانیل به صورت اپیدورال موجب القای بی دردی مطلوبی نسبت به بوپی واکایین به تنهایی در حین زایمان طبیعی می شود.

مقدمه: عوامل گوناگون فردی، اجتماعی، اقتصادی و نیز تفکرات غیرمنطقی نسبت به داشتن فرزند ممکن است بر کیفیت زندگی زنان نابارور تاثیر منفی داشته باشند. هدف از این مطالعه تعیین کیفیت زندگی و عوامل مرتبط با آن در زنان نابارور مراجعه کننده به مرکز تحقیقات بهداشت باروری ولیعصر تهران بود.روش کار: تعداد 147 نفر از زنان نابارور مراجعه کننده به مرکز تحقیقات بهداشت باروری ولیعصر (عج) وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران در این مطالعه مقطعی مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های مشخصات دموگرافیک، کیفیت زندگی مختص ناباروری و تفکرات غیرمنطقی در مورد داشتن فرزند جمع آوری شد.یافته ها: در این مطالعه %48.3 از زنان مراجعه کننده کیفیت زندگی خوب، %36.1 متوسط، %15.6 کیفیت زندگی ضعیف داشتند. میانگین و انحراف معیار نمره کیفیت زندگی 1.62±0.83 بود. یافته ها نشان داد بین کیفیت زندگی و میزان فشار اطرافیان برای بچه دارشدن (p=0.001)، شدت تمایل به داشتن فرزند (p<0.001)، فشار هزینه درمان ناباروری (p<0.001)، ارزیابی فرد از وضعیت اقتصادی خانواده (p=0.001) و تفکرات غیرمنطقی نسبت به داشتن فرزند (p<0.001) ارتباط معنی دار آماری وجود داشت.نتیجه گیری: در این مطالعه کیفیت زندگی زنان نابارور تحت تاثیر تفکرات غیرمنطقی درخصوص داشتن فرزند و فشار هزینه درمان ناباروری و میزان فشار اطرافیان برای بچه دارشدن بود. شناسایی این گروه ها که اختلال بیش تری در کیفیت زندگیشان دارند، امکان فراهم نمودن مشاوره مناسب برای این افراد را فراهم می کند. حمایت و مشاوره دقیق زنان نابارور برای بهبود کیفیت زندگی آنان ضروری به نظر می رسد. پیشنهاد می شود کیفیت زندگی زنان نابارور با زنان بارور مقایسه شود.

مقدمه: سندرم HELLP یکی از عوارض شدید پره اکلامپسی است که با عوارض جدی مادری و جنینی همراه است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی شیوع سندرم HELLP و عوارض مادری و نوزادی آن و نیز ریسک فاکتورهای آن در دو نژاد ایرانی و افغانی می باشد.روش کار: مطالعه به صورت گذشته نگر بر روی 46628 پرونده زایمانی که طی مدت 5 سال در مرکز شهیداکبرآبادی زایمان کرده بودند صورت گرفت. از این تعداد 1811 مورد (%3.88) مبتلا به پره اکلامپسی بودند. 1380 پرونده که اطلاعات آن ها به طور کامل درج شده بود، مورد ارزیابی نهایی قرار گرفت. از این تعداد 1196 نفر ایرانی و 184 نفر (%13.33) افغانی بودند. برای مقایسه بیماران مبتلا، آن ها به دو گروه با و بدون سندرم HELLP تقسیم شده و مورد مقایسه قرار گرفتند. گروه مبتلا به سندرم HELLP (گروه مورد)، شامل 164 نفر (%11.9) بودند که %0.35 کل بیماران زایمان کرده را تشکیل می دادند و گروه بدون سندرم HELLP (گروه کنترل) مشتمل بر 1216 نفر بودند.یافته ها: میانگین پلاکت در گروه مورد 81.3±20.4 هزار در میلی متر مکعب و در گروه کنترل 198.1±55.9 در میلی متر مکعب بود (p<0.001). میانگین پروتئینوری در گروه مورد 3.26±0.9 و در گروه کنترل 2.53±1.25 گرم بود (p<0.001). میانگین سن بارداری در زمان ختم حاملگی گروه مورد 33.85±4.21 و در گروه کنترل 35.9±3.43 هفته بود (p<0.002). از نظر سن مادر ، تعداد زایمان، میزان سزارین، میزان فشار سیستولیک و دیاستولیک و بیلی روبین در دو گروه تفاوت معنی دار نبود. میزان مرگ نوزاد 72 نفر (%44) در مقابل 170 نفر (p=0.001)(%14)، عوارض جنین 116 مورد (%71) در مقابل 389 مورد (%32)، (p=0.003) و علایم خطر مادری 116 نفر (%71) در برابر 389 نفر (p=0.002)(%32) در گروه مورد بیش تر از گروه کنترل بود. از نظر شیوع سندرم HELLP در دو گروه ایرانی و افغانی تفاوت معنی دار وجود نداشت، ولی در گروه مورد میزان مرگ نوزادان و عوارض جنینی در زنان ایرانی بیش تر از زنان افغانی بود. نیز در گروه شاهد عوارض فوق در گروه ایرانی بیش تر از گروه افغانی بود.نتیجه گیری: افغانی یا ایرانی بودن بر روی شیوع سندرم HELLP تاثیر ندارد ولی میزان دفع پروتئین بیش تر و سن حاملگی پایین تر در زمان ظهور پره اکلامپسی و وجود علایم تاری دید، درد اپیگاستر و سردرد از عوامل خطر برای سندرم HELLP می باشند.

مقدمه: دوره پس از زایمان به عنوان یک دوران آسیب پذیر و تنش زا در زنان با فرهنگ های متفاوت متصور شده است و با تغییرات اجتماعی و فردی چشم گیری برای مادر توام می باشد. مادران در این دوران با بسیاری از مشکلات و نگرانی های جدید روبرو می شوند.روش کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی، عوامل تنش زای پس از زایمان از دیدگاه مادران مورد بررسی قرار گرفت. جامعه پژوهش مطالعه حاضر مادران مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر کرمان بوده و حجم نمونه بر اساس مطالعه مقدماتی 400 نفر برآورد گردید. نمونه گیری به صورت غیراحتمالی از مراکز بهداشتی درمانی انجام پذیرفت. در این پژوهش جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه ای که شامل دو بخش بوده و روایی و پایایی مناسب را کسب کرده بود، استفاده شد. داده ها با استفاده از شاخص های مرکزی، پراکندکی، ضریب همبستگی پیرسون، آزمون های t و آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد %47.5 مادران در گروه سنی 25-21 سال قرار داشتند و بیش ترین میانگین نمره استرسورهای مربوط به مادر (3.11) به موارد بزرگی پستان ها پس از زایمان و خون ریزی پس از زایمان و در مورد استرسورهای مربوط به کودک بیش ترین میانگین نمره (3.30) به مورد عوض کردن کهنه و پوشک، و در مورد استرسورهای مربوط به حمایت اجتماعی بیش ترین میانگین نمره به مورد عقاید متفاوت فامیل در مورد مراقبت نوزاد تعلق گرفت (3.20). ارتباط معنی داری در مقایسه نمره کل استرسورها و سه حیطه آن و برحسب ویژگی های فردی مشاهد نگردید.نتیجه گیری: نظر به این که عوامل تنش زای مشخص شده از سوی مادران به سادگی از طریق آموزش های قبل از زایمان برطرف می گردد، لازم است که مراقبین بهداشتی با اقدام به برگزاری کلاس های آموزشی و یا آموزش هنگام ترخیص از بیمارستان از نگرانی های مادران کاسته و در نتیجه از عوامل تنش زای پس از زایمان بکاهند.

مقدمه: بیماری ترفوبلاستیک حاملگی معمولا در سنین باروری دیده می شود. بروز این بیماری در خانم های بعد از سن یائسگی نادر است. به همین دلیل این مورد معرفی می شود.معرفی بیمار: خانم 60 ساله ای است که با شکایت خونریزی و توده واژینال به بیمارستان قائم (عج) دانشگاه علوم پزشکی مشهد مراجعه نموده و بعد از نمونه برداری از توده مزبور، بر اساس آسیب شناسی متاستاز کوریوکارسینوم تشخیص داده شد. بررسی جهت تعیین و ارزیابی وسعت درگیری بیماری انجام شد و در نهایت تشخیص کوریوکارسینوم مرحله IIIc داده شد. لذا بیمار تحت شیمی درمانی با رژیم EMA-CO (اتوپوزاید، متوترکسات، اکتینومایسین، سیکلوفسفاماید، وین کرسیتین) قرار گرفته و بعد از 7 دوره درمان بهبودی کامل یافت.نتیجه گیری: هدف از گزارش این مورد توجه بیش تر به امکان وجود بیماری های تروفوبلاستیک حاملگی در سنین مختلف و با تابلوهای متفاوت است.