زنان مامایی و نازایی ایران
سال:1389 | دوره:13 | شماره:1 |تعداد مقالات:12

مقدمه: آزمایشات غربالگری سرطان های دستگاه تناسلی زنان و پستان، توانسته است کاهش قابل توجهی در میزان بروز و نیز مرگ و میر این سرطان ها ایجاد نموده و تا حدی در پیشرفت درمان نیز موثر باشد. میزان انجام آزمایشات غربالگری سرطان های دهانه رحم و پستان در بین متخصصین زنان و مامایی می تواند بازتابی آگاهی دهنده نسبت به اهمیت این آزمایش ها و میزان استفاده از آن در میان عموم باشد. مطالعه با این هدف شکل گرفت تا بتواند به عنوان ملاکی برای قضاوت درباره میزان آگاهی و اهمیت دادن زنان به انجام این آزمایشات قرار گیرد.روش کار: این مطالعه به صورت مقطعی و پس از طراحی یک پرسشنامه 8 قسمتی شامل سوالات بسته انجام گردید. تعداد 136 نفر از متخصصین و دستیاران تخصصی زنان و زایمان شرکت کننده در یک کنگره زنان و مامایی از هفت دانشگاه علوم پزشکی مختلف (مشهد، تهران، شیراز، تبریز، کرمان، ارومیه، اصفهان) انتخاب و مطالعه بر روی آن ها انجام گردید و سپس نتایج توسط نرم افزار SPSS 11 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: در میان 136 شرکت کننده، 12نفر به علت اطلاعات ناقص، از مطالعه حذف گردیدند. 115 نفر متخصص زنان زایمان و 9 نفر دستیار رشته زنان بودند.40 نفر زیر 40 سال و 84 نفر بالای 40 سال سن داشتند و میانگین سنی 43.1 سال به دست آمد. تنها %34.7 از افراد عادی و %46.7 از گروه پرخطر، خودآزمایی ماهانه پستان را انجام می دادند، %11.8 از جمعیت مورد مطالعه و %27.1 از گروه پرخطر ماموگرافی منظم وسالانه داشتند. در مورد انجام پاپ اسمیر، تنها %17.8 پاپ اسمیر سالیانه انجام می دادند و %29 آنان تاکنون حتی یک بار هم پاپ اسمیر نداشتند. در مجموع %4.8 شرکت کنندگان آزمایشات غربالگری لازم برای دهانه ی رحم و پستان را به طور کامل انجام داده و %95.2 از این روش ها استفاده نکرده بودند.نتیجه گیری: میزان غربالگری سرطان پستان و دهانه گردن رحم، بین متخصصین زنان که نقش عمده در آگاهی دادن به بیماران و جامعه دارند، حتی در بین گروه پرخطر، کم تر از حد مورد انتظار است؛ لذا لزوم توجه بیش تر به برنامه های غربالگری و تغییر نگرش ها در این زمینه حس می شود.

مقدمه: سقط خود به خود شایع ترین عارضه در حاملگی است. با توجه به این که در مورد به مخاطره افتادن سلامت عمومی متعاقب سقط، اختلاف نظر وجود دارد، این مطالعه جهت ارزیابی ارتباط بین سقط خود به خودی و سلامت عمومی متعاقب آن، انجام شد.روش کار: در این مطالعه کوهورت، در مرحله اول، پرسشنامه سلامت عمومی GHQ-28 برای 500 زن باردار در مراحل اولیه حاملگیِ مراجعه کننده به درمانگاه های عمومی شهر سمنان درسال های 86-1384، تکمیل شد که ماهانه پیگیری شدند. در مرحله دوم در 98 زنی که سقط کردند، یک ماه بعد از سقط، پرسشنامه GHQ-28 مجددا توسط آنان تکمیل شد. از زنانی که سقط نکردند 98 نفر انتخاب و پس از هفته 20 حاملگی (زمانی که خطر سقط منتفی می شد) پرسشنامه فوق مجددا توسط آنان تکمیل شد. این زنان از بین آن هایی که سقط نکردند به طور تصادفی انتخاب شدند. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از آزمون های مجذورکای، دقیق فیشر و رگرسیون لجستیک تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: میانگین (± انحراف معیار) سن زنانی که سقط کردند 26.3±6.1 و زنانی که سقط نکردند 25.4±5.8 سال بود که تفاوت آن ها معنی دار نبود. دو گروه از نظر تعداد حاملگی قبلی، تعداد فرزندان زنده، تعداد سقط قبلی و سطح تحصیلات تفاوت معنی داری نداشتند. نتایج نشان داد که وقوع سقط اثر معنی داری بر بروز اختلالات جسمی (p=0.027، OR=34.7)، اضطراب و اختلال خواب (p=0.043، OR=5.0)، افسردگی (p=0.027، OR=11.5) و سلامت عمومی بعد از سقط (p<0.001، OR=10.2) دارد. با این وجود ابتلا به سقط اثر معنی داری بر کارکرد اجتماعی بعد از سقط نداشت. میانگین نمره کلی GHQ-28 در گروهی که دچار سقط شدند، قبل از سقط 6/22 و بعد از سقط 4/29 بود. در گروه شاهد، قبل از هفته 20 حاملگی و بعد از هفته 20 حاملگی میانگین نمرات به ترتیب 5/22 و 5/21 بود. میانگین تغییرات نمره سلامت عمومی در دو گروه تفاوت معنی داری داشت (p<0.001).نتیجه گیری: حمایت روانی در هنگام مواجهه با افراد مبتلا به سقط جهت افزایش کیفیت زندگی این افراد ضروری است.

مقدمه: در حاملگی های عارضه دار شده با پره اکلامپسی، سطوح بالاتری از b-hCG و تستوسترون در سرم مادر، یافت می شود. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی تاثیر جنسیت جنین بر روی گنادوتروپین کوریونی انسانی (b-hCG) و تستوسترون سرم در حاملگی های نرمال و پره اکلامپتیک می باشد.روش کار: در طی یک مطالعه مقطعی و با روش نمونه گیری طبقه بندی و آسان، 139 خانم باردار با حاملگی تک قلویی که از تاریخ 1/8/85 لغایت 31/6/86 جهت مراقبت های دوران بارداری به درمانگاه بیمارستان زنان خرم آباد مراجعه کرده بودند، بر اساس فشارخون اندازه گیری شده و وجود پروتئین در ادرار، به دو گروه حاملگی نرمال و پره اکلامپسی تقسیم شدند. 71 حاملگی، بدون عارضه بودند که در بین آن ها 35 جنین پسر و 36 جنین دختر بودند. 68 حاملگی با بروز پره اکلامپسی عارضه دار شده بودند که در بین آن ها 35 جنین پسر و 33 جنین دختر بودند. گنادوتروپین کوریونی انسانی (b-hCG) و تستوسترون توتال در خون محیطی مادر اندازه گیری شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 5/11 آزمون های آماری مناسب، تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: در حاملگی های پره اکلامپتیک با جنین پسر، سطوح سرمی b-hCG و تستوسترون مادر به طور معنی داری، نسبت به حاملگی های نرمال بالاتر بود. (در هر دو p<0.001). در حاملگی های پره اکلامپتیک با جنین دختر، سطوح تستوسترون به طور معنی داری، نسبت به حاملگی های نرمال بالاتر بود (p<0.001). در حالی که سطوح b-hCG تفاوت معنی داری نداشت. خانم های پره اکلامپتیک با جنین پسر، به طور معنی دار، سطوح تستوسترون بالاتری نسبت به خانم های پره اکلامپتیک با جنین دختر داشتند (p<0.001)؛ در حالی که سطوح b-hCG در آن ها تفاوت معنی داری نداشت. در حاملگی های بدون عارضه، سطوح b-hCG، به طور معنی داری، در مادران حامل جنین دختر بالاتر از مادران حامل جنین پسر بود (p<0.001)؛ در حالی که سطوح تستوسترون در آن ها تفاوت معنی داری نداشت.نتیجه گیری: در حاملگی های پره اکلامپتیک (با هر دو جنس) سطوح تستوسترون بالاتر بوده و این برتری در حاملگی های با جنین پسر بیش تر است. در حاملگی های پره اکلامپتیک با جنین پسر، سطوح b-hCG از حاملگی های نرمال بالاتر است. این یافته ها می تواند یک اثر واسطه آندروژنیک را در بروز پره اکلامپسی نشان دهد.

مقدمه: تشخیص زودرس آنومالی ها در اوایل بارداری و ختم آن ها می تواند از به دنیا آمدن نوزادان معلول که سربار خانواده و جامعه می باشند، جلوگیری نماید. هدف از مطالعه حاضر این است که با انجام تست سه گانه و به دست آوردن شاخص میانه (Median) سرم مارکرها آنومالی های مادرزادی را در سه ماهه اول بارداری تشخیص داد.روش کار: این مطالعه آینده نگر بر روی 127 نفر از زنان باردار با سن حاملگی 11 هفته تا 13 هفته و 6 روز مراجعه کننده به درمانگاه های مامایی بیمارستان اختصاصی زنان ام البنین در سه ماهه اول بارداری از بهمن ماه 87 لغایت اردیبهشت 88 انجام شد. همگی بیماران توسط یک نفر متخصص سونوگرافی در بیمارستان ام البنین (س) سونوگرافی شده و CRL (طول نشسته جنین) و NT (Nuchal Translucency)  آن ها اندازه گیری شد و در فرم پرسشنامه بررسی نتایج تست سه گانه ثبت گردید. سپس Free b-hCG و PAPP-A در سرم این مادران اندازه گیری و نتایج در فرم پرسشنامه ثبت می شد.یافته ها: میزان NT بین 7/2-1/1 میلی متر با میانگین 62/1 میلی متر بود. در این مطالعه مشخص شد که میزان NT در مادران مسن (35≤) بالاتر از سایر گروه های سنی است. سطح سرمی  Free b-hCGو PAPP-A با افزایش سن مادر ارتباطی نداشت. از روی نتایج آزمایشگاهی سرم مارکرها برای Free b-hCGو PAPP-A میانه آن ها محاسبه شد. میانه برای Free b-hCG، 127.30ng/mL و میانهPAPP-A ، 24.688mg/L به دست آمد.نتیجه گیری: می توان از نتایج این مطالعه و داشتن شاخص میانه های Free b-hCG وPAPP-A ، با محاسبه MoM و NT برای هر بیمار و با درنظر گرفتن سن مادر، سن حاملگی و سایر متغیرها ریسک پایه برای بروز آنومالی جنینی را به دست آورده و با بهره گیری از نرم افزارهای اختصاصی، آنومالی های مادرزادی را در سه ماهه اول بارداری تشخیص داد.

مقدمه: یکی از مسایل مهمی که هنوز ذهن و خاطر زنان باردار را مشغول می سازد مساله درد زایمان است. با توجه به آمار بالای سزارین (به دلیل ترس از درد زایمان در جامعه)، بر ماست که در جهت افزایش زایمان طبیعی تلاش نماییم. هدف از این تحقیق، تعیین تاثیر رفلکسولوژی پا بر شدت درد زایمان و طول مدت لیبر است.روش کار: این مطالعه مداخله ای از نوع کارآزمایی بالینی است که بر روی70 نفر (39 نفر گروه مداخله و 31 نفر کنترل) خانم باردار نخست زای مراجعه کننده به اتاق درد بیمارستان افضلی پور کرمان که در هفته 37 بارداری یا بیش تر بودند و دیلاتاسیون سرویکس آن ها 4-3 سانتی متر بود، انجام گرفت. بر اساس پرونده پزشکی مراجعین، آنان دارای هیچ بیماری نبوده و از نظر جسمانی کاملا سالم بودند. هم چنین از هیچ دارویی در طول زایمان استفاده نمی کردند. افراد گروه مداخله، به مدت 20 دقیقه (هر پا 10 دقیقه) در فاز فعال زایمان (acceleration) در زمان انقباضات رحمی تحت روش رفلکسولوژی قرار گرفتند. در افراد گروه کنترل، به مدت20 دقیقه در زمان انقباضات رحمی، پاها در نقطه دیگری ماساژ داده شد. شدت درد افراد توسط نمودار بیان درد قبل و بعد از مداخله اندازه گیری شد. هم چنین طول مدت لیبر نیز برای افراد هر دو گروه اندازه گیری شد.یافته ها: قبل از رفلکسولوژی پا، میزان درد در هر دو گروه یکسان بود (p=0.14) اما پس از آن، میزان درد زایمان در گروه مداخله به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل کاهش یافت (p<0.001). میزان درد در گروه مداخله پس از مطالعه در مرحله اول کاهش یافت (p<0.001) و این در حالی است که در گروه کنترل، درد زایمان افزایش یافت (p<0.001)، در حالی که طول مدت لیبر در هر دو گروه یکسان بود (p<0.063).نتیجه گیری: رفلکسولوژی در کاهش میزان شدت درد در طول مرحله اول موثر است، در حالی که تاثیری در طول مدت لیبر نداشته است.

مقدمه: شایع ترین مشکل ژنیکولوژی که زنان به دلیل آن در جستجوی درمان بر می آیند، واژینیت است. از بین روش های تشخیصی واژینوز باکتریال معیارهای بالینی آمسل (Amsel) و سیستم درجه بندی ناجنت (Nugent) روش هایی هستند که بیش از سایر روش ها مورد استفاده قرار می گیرند. هدف از مطالعه حاضر، تعیین ارزش تشخیصی کل معیار بالینی آمسل، هر یک از معیارهای آن به تنهایی و ترکیب دو معیار با هم در تشخیص واژینوز باکتریال می باشد.روش کار: پژوهش حاضر مطالعه ای است از نوع روایی آزمون های تشخیصی که بر روی 105 نفر از زنان مراجعه کننده به درمانگاه زنان بیمارستان 17 شهریور مشهد در سا ل 1387- 1386 که به هر علت، تحت معاینه لگنی قرار گرفته و شرایط ورود به پژوهش را داشتند، انجام شد. در این مطالعه درجه بندی ناجنت به عنوان استاندارد طلایی تشخیص در نظر گرفته شده و حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و منفی کل معیار بالینی آمسل، هر یک از معیارهای آن به تنهایی و ترکیب دو معیار با هم در تشخیص واژینوز باکتریال نسبت به آن استاندارد، محاسبه شد.یافته ها: وجود سلول های کلیدی (Clue Cells) در نمونه مرطوب واژن به تنهایی بیش ترین حساسیت (%96.9) و تست ویف (Whiff test) به تنهایی بیش ترین ویژگی (%80.8) را در بین معیارهای بالینی آمسل به خود اختصاص داد. در ترکیب دو معیار با هم بیش ترین حساسیت مربوط به ترکیب دو معیار pH و سلول کلیدی، سلول کلیدی و ترشح یکنواخت بود (%84.4) و بیش ترین ویژگی را ترکیب دو معیار سلول کلیدی و تست ویف به خود اختصاص می داد (%89)نتیجه گیری: استفاده از دو معیار بالینی آمسل می تواند به اندازه کل معیار در تشخیص واژینوز باکتریال مفید باشد، بدون این که حساسیت و ویژگی آن کاهش یابد.

مقدمه: قاعدگی دردناک یا دیسمنوره یکی از شایع ترین اختلالات در زنان است، به طوری که بین 60 تا 93 درصد زنان به آن مبتلا می باشند. دیسمنوره اولیه با اینکه مشکل خاصی در دستگاه تناسلی زن وجود ندارد با درد در ناحیه پایین شکم که به ران ها تیر می کشد مشخص می شود و این درد، چند ساعت قبل و یا هم زمان با شروع خونریزی قاعدگی آغاز می شود و حداکثر 2 تا 3 روز به طول می انجامد. جهت درمان از داروهای مسکن، گیاهان دارویی و ماساژ درمانی استفاده می شود. استفاده از چای بابونه به طور تجربی درد قاعدگی را تسکین می دهد، اما در سراسر جهان تحقیق علمی در این زمینه صورت نگرفته است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر چای بابونه بر درد دوران قاعدگی در دانشجویان دانشگاه آزاد تویسرکان می باشد.روش کار: در این مطالعه، نیمه تجربی و مداخله ای 80 دانشجوی دختر دانشگاه آزاد تویسرکان وارد مطالعه شدند. این دانشجویان به طور تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. تعداد افراد در گروه مداخله و کنترل هر کدام40 نفر بود. در گروه مداخله، یک هفته قبل از قاعدگی و 5 روز اول دوران قاعدگی، هر روز 2 فنجان چای بابونه داده می شد که برای مدت 3 ماه درمان ادامه می یافت. نتایج قبل از مداخله، 1 و 3 ماه بعد از مداخله در 4 پرسشنامه مجزا (پرسشنامه ها شامل اندازه گیری درد، احساسات، میزان نگرانی و قدرت سازگاری بود) ثبت شد. از آزمون ویلکاکسون و مجذورکای جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.یافته ها: درد، میزان نگرانی و احساسات در گروه مداخله، پس از گذشت یک ماه از مصرف چای نسبت به گروه کنترل معنی دار بوده است. مجموع میانگین نمرات چهار پرسشنامه در گروه مداخله، پس از گذشت 1 و 3 ماه بعد از مصرف چای بابونه نسبت به گروه کنترل اختلاف معنی داری داشته است (p<0.001).نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که نوشیدن چای بابونه جهت تسکین درد قاعدگی ناشی از دیسمنوره اولیه و مشکلات روانی - اجتماعی آن موثر است.

مقدمه: با توجه به اهمیت سرطان پستان، شناخت عواملی که بتواند به طور مستقیم یا غیرمستقیم سرنوشت نهایی بیماران مبتلا به سرطان پستان را مشخص کند در تصمیم گیری بالینی وانتخاب درمان مفید است. تعیین، بیان و ارزیابی عواملی مانند گیرنده های استروژنی، گیرنده های پروژسترونی، گیرنده رشد اپیدرمی انسان (Her-2/neu) و ژن p53 می تواند در درمان سرطان موثر، و پیش آگهی آن را تا حدودی مشخص کند. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین بیان بالای Her-2/neu با گیرنده های استروژن و پروژسترون و ژنp53  در زنان مبتلا به سرطان اولیه پستان بوده است.روش کار: مطالعه حاضر از نوع توصیفی است که بر روی 67 بیمار زن مبتلا به سرطان اولیه پستان که در فاصله سال های 1384-1380 در بخش انکولوژی بیمارستان امام سجاد رامسر بستری شده بودند، انجام شده است. داده ها از طریق اطلاعات موجود در پرونده ها در زمینه وضعیت بیان Her-2/neu، گیرنده های استروژن و پروژسترون و ژن p53 جمع آوری گردید. ارزیابی با روش نیمه کمی ایمونوهیستوشیمیایی و با استفاده از کیت های Her-2/neu، گیرنده های استروژنی (ER)،گیرنده های پروژسترونی (PR) و ژن p53، ساخت شرکت Dako رنگ آمیزی و نمونه های مثبت و منفی مشخص گردید. به منظور تجزیه و تحلیل ازتست های آماری توصیفی و تحلیلی استفاده گردید.یافته ها: نتایج نشان داد %50.7 موارد مطالعه شده دارای گیرنده های استروژنی، %43.3 دارای گیرنده های پروژسترونی، %31.3 دارای ژن p53 و %31.3 بیماران نیز Her-2/neu مثبت بودندHer-2/neu  در %14.2 از بیمارانی که دارای گیرنده های استروژنی و پروژسترونی به صورت توام بودند و در %66.7 از بیمارانی که فاقد PR وER  بودند، مثبت تشخیص داده شد. آزمون مجذور کای اختلاف معنی داری را بین Her-2/neu مثبت و ER مثبت (p<0.030)، PR مثبت (p<0.014)، بیان توام PR و ER مثبت (p<0.001) بیان توام PR و ER منفی (p<0.004) و سابقه خانوادگی ابتلا به سرطان (p<0.003) نشان داد. بین افزایش Her-2/neu و متغیرهایی مانند ژن p53، سن، منوپاز و وضعیت تاهل ارتباط معنی داری پیدا نشد.نتیجه گیری: با توجه به ارتباط معنی دار بین بیان بالای Her-2/neu و وضعیت گیرنده های پروژسترونی و استروژنی، خصوصا توجه به ارتباط معنی دار قوی تر بین افزایش Her-2/neu و تومورهای فاقد گیرنده های استروژنی و پروژسترونی، می توان از درمان های خاص در این مورد استفاده مطلوب نمود.