زنان مامایی و نازایی ایران
سال:1392 | دوره:16 | شماره:43 |تعداد مقالات:6

مقدمه: سندرم تحریک بیش از حد تخمدان اغلب ایاتروژنیک و عارضه ای از درمان های ناباروری است، اما گاهی این سندرم می تواند به دنبال بارداری چند قلویی، بارداری مولار، کم کاری تیروئید و به ندرت به دنبال هیدروپس جنین ایجاد شود. در این گزارش، یک مورد سندرم تحریک بیش از حد تخمدان توضیح داده می شود که به دنبال بارداری با جنین هیدروپس ایجاد شد.معرفی بیمار: بیمار، خانم 35 ساله ای با سابقه زایمان طبیعی و هیدروپس جنین است که به علت ناسازگاری RH با شکایت درد شکم، تهوع و بی اشتهایی به بیمارستان مراجعه کرد و با تشخیص احتمالی سندرم تحریک بیش از حد تخمدان، بستری شد. بیمار در طی بستری دچار علائم بالینی و آزمایشگاهی سندرم تحریک بیش از حد تخمدان شد و پس از دو هفته اقدامات درمانی و حمایتی، با حال عمومی خوب ترخیص شد.نتیجه گیری: سندرم تحریک بیش از حد تخمدان به دنبال هیدروپس جنین بسیار نادر است، اما در برخورد با این عارضه، باید سایر علل درد و بزرگی شکم در نظر گرفته شود.

مقدمه: یائسگی، یکی از مهمترین بحران های زندگی زنان است و علائمی که زنان در این مرحله تجربه می کنند، از جمله چالش های مهم مراقبتی می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط علائم یائسگی با میزان اضطراب و افسردگی در دوران گذر به یائسگی انجام شد.روش کار: این مطالعه تحلیلی مقطعی در سال 1382 بر روی 100 زن 45-60 ساله در سطح شهر گناباد انجام شد. افراد به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. معیارهای ورود به مطالعه شامل: زنان 60-45 ساله، زندگی کردن با همسر و نداشتن اختلاف شدید با او، نداشتن بارداری مشکوک یا قطعی، عدم استفاده از قرص های ضد بارداری یا هورمون درمانی جایگزین، نداشتن سابقه عمل هیسترکتومی یا اووفرکتومی و نداشتن سابقه بیماری های روانی و جسمی مزمن بود. در این مطالعه ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه مشخصات فردی، مقیاس افسردگی بک، مقیاس اضطراب اشپیل برگر و شاخص کاپرمن اصلاح شده بود. در مرحله گردآوری داده ها، افراد مورد مطالعه ابتدا پرسشنامه مشخصات فردی و سپس مقیاس افسردگی بک، مقیاس اضطراب اشپیل برگر و شاخص کاپرمن را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون همبستگی و آنالیز واریانس یک طرفه انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: بر اساس نتایج آزمون همبستگی پیرسون، بین نمره افسردگی و شدت علائم یائسگی ارتباط آماری معنی داری وجود نداشت (p=0.125). همچنین بین نمره اضطراب و شدت علائم یائسگی ارتباط آماری معنی داری وجود نداشت (p=0.75). میانگین نمره اضطراب در سطوح مختلف علامت «بیخوابی» اختلاف آماری معنی داری داشت (p=0.043) و بر این اساس، بیشترین میانگین نمره اضطراب در سطح شدید بیخوابی وجود داشت.نتیجه گیری: بین شدت علائم یائسگی با افسردگی و اضطراب زنان یائسه ارتباطی وجود ندارد، در حالی که اکثر مطالعات انجام شده در سایر کشورها، ارتباط مثبتی بین شدت علائم یائسگی و افسردگی و اضطراب گزارش کردند که این اختلاف ممکن است ناشی از اختلافات فرهنگی و نگرش زنان نسبت به یائسگی باشد.

مقدمه: با توجه به افزایش چاقی و دیابت در اکثر مناطق دنیا و تاثیر عوامل مختلف در دیابت بارداری، مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع دیابت بارداری و عوامل مرتبط با آن در زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی بابل انجام شد.روش کار: این مطالعه مقطعی از مهر ماه 1389 تا اسفند 1390 بر روی 1004 زن باردار در هفته 28-24 بارداری انجام شد. از شرکت کنندگان بدون سابقه دیابت در هفته 28-24 بارداری تست چالش گلوکز با 50 گرم گلوکز خوراکی انجام شد و زنان با تست چالش گلوکز مثبت، یک هفته بعد تحت آزمون تحمل گلوکز خوراکی سه ساعته با 100 گرم گلوکز قرار گرفتند. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 18) و آزمون آماری فیشر، کای دو و مولتیپل رگرسیون لوجستیک مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: از 1004 فرد شرکت کننده در مطالعه، 191 نفر (19%) تست چالش با گلوکزشان مثبت بود که در 85 نفر (%44.5) از آنها با آزمایش تست تحمل گلوکز خوراکی، تشخیص دیابت بارداری داده شد. میانگین سنی گروه مبتلا به دیابت بارداری 30.42±5.52 سال و افراد بدون دیابت بارداری 26.02±5.2 سال بود. سن مساوی یا بیشتر از 25 سال (P=0.001)، شاخص توده بدنی مساوی یا بیشتر از 27 (p=0.018)، تاریخچه فامیلی دیابت (p<0.001)، سابقه سقط (P<0.001)، سابقه مرده زایی و ماکروزومی (p<0.001)، پره اکلامپسی (P<0.001) و فشارخون (p<0.001)، در زنان مبتلا به دیابت بارداری نسبت به زنان سالم اختلاف معنی داری داشت.نتیجه گیری: دیابت بارداری در دو دهه گذشته در بابل افزایش یافته (%8.05) و بیشترین عوامل خطر در دیابت بارداری به ترتیب سابقه مرده زایی، تاریخچه خانوادگی دیابت و سابقه ماکروزومی بود.

مقدمه: خشونت علیه زنان باردار، یک بحران در بهداشت عمومی می باشد، زیرا علاوه بر پیامدهای جدی برای زنان باردار، برخی معیارهای سلامت جنین نظیر وزن و سن هنگام تولد او را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان بروز خشونت خانگی علیه زنان باردار و ارتباط آن با پیامدهای نوزادی شامل مرگ و میر پری ناتال، تولد نوزاد کم وزن و زایمان زودرس انجام شد.روش کار: این مطالعه مقطعی در سال 90-1389 بر روی 1300 زن باردار 18 تا 39 ساله که جهت سقط یا زایمان به بیمارستان های شهرستان مهاباد و میاندوآب مراجعه کرده بودند، انجام شد. افراد به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با استفاده از پرسشنامه خود ساخته از نظر خشونت و پیامدهای نوزادی مورد مطالعه قرار گرفتند. روش گردآوری داده ها، پرسشنامه و مطالعه پرونده های زایمانی بود. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و با استفاده از روش های آمار توصیفی، آزمون کای دو و آنالیز رگرسیون لوجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: 945 نفر (%72.7) از زنان باردار در دوران بارداری خود، مورد خشونت روانی (46%)، خشونت جسمی (%44.1) و جنسی (%30.2) قرار گرفته بودند که این خشونت ها با تولد نوزاد کم وزن (p=0.000) و زایمان زودرس (p=0.001) ارتباط آماری معنی داری داشت.نتیجه گیری: با وقوع خشونت خانگی در طی بارداری، خطر تولد نوزاد کم وزن و وقوع زایمان زودرس افزایش می یابد. لذا پیشنهاد می شود که تمام کارکنان بهداشتی همکاری همه جانبه ای را با مادران خشونت دیده داشته باشند.