زنان مامایی و نازایی ایران
سال:1397 | دوره:21 | شماره:11 |تعداد مقالات:15

مقدمه: لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) یک بیماری اتوایمیون رایج است و به طور عمده زنان بارور را تحت تأثیر قرار می دهد. این بیماری با درگیری سیستم های مختلف همراه بوده و با خطر بالا برای مادر و جنین همراه می باشد. یکی از خطرات عمده مادران با SLE، وقوع شعله ور شدن بیماری، طی حاملگی می باشد. برخی مطالعات نشان داده اند SLE طی حاملگی بیشتر شعله ور می شود، اما نتیجه گیری دیگران کاملاً مخالف است، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین پیامد مادری جنینی در زنان باردار مبتلا به SLE انجام شد. روش کار: این یک مطالعه گذشته نگر در سال91-1387 بر روی 38 نفر از زنان باردار بستری و مبتلا به بیماری شناخته شده لوپوس در بخش زنان و مامایی بیمارستان امام رضا (ع) کرمانشاه انجام شد. عوارض جانبی برای پارامترهای کلیوی شامل کراتینین و دفع پروتئین ادراری، هموگلوبین و سطح پلاکت و همچنین پیامد بارداری-پره اکلامپسی، اکلامپسی، سقط جنین، زایمان زودرس، نوع زایمان، وزن نوزاد و مرده زایی ثبت گردید. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای بود که بر اساس اهداف اصلی طرح تنظیم شده بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و شاخص­ های آمار توصیفی صورت گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در مطالعه حاضر تعداد سزارین در 27 بیمار (68/73%)، سقط جنین در 8 بیمار (05/21%)، مرگ و میر داخل رحمی در 2 بیمار (64/2%)، فشارخون بالا در 9 بیمار (68/23%) و اکلامپسی در 1 بیمار (63/2%) مشاهده شد. زایمان زودرس در 22 بیمار (89/57%) رخ داده بود. میانگین پروتئین 24 ساعته ادرار 321/185 میلی گرم و میانگین وزن هنگام تولد 57/2248 گرم بود. نتیجه گیری: لوپوس و حاملگی با پیامد نامطلوب بارداری مانند پره اکلامپسی، زایمان زودرس، بروز بالای سزارین و سقط همراه است.

مقدمه: عفونت محل پورت، یکی از عوارضی است که می تواند نتایج شیمی درمانی و نیاز به درمان های دیگر را تحت الشعاع قرار دهد. از این رو محققین پیشنهاد می کنند استفاده از این روش با احتیاط همراه باشد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع عفونت های مرتبط و فاکتورهای مستعد کننده پورت در مبتلایان به سرطان های شایع زنان تحت شیمی درمانی انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی-مقطعی در سال 1396 بر روی 85 بیمار مبتلا به سرطان های شایع زنان و کاندید تعبیه پورت جهت شیمی درمانی در بیمارستان های شهر تبریز انجام شد. علائم بالینی و تست های آزمایشگاهی (اندازه گیری سطوح WBC و ESR) تأیید کننده عفونت محل پورت در چک لیست محقق ساخته ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 19) و آزمون تی مستقل انجام گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در این مطالعه 13 بیمار پس از تعبیه پورت دچار عفونت محل پورت شدند که بین متغیر های تعداد جلسات شیمی درمانی (002/0=p)، تعداد روزهای استفاده از پورت (001/0=p) و تعداد روزهای بستری در بیمارستان پس از تعبیه پورت (001/0=p) بین دو گروه دارای عفونت و بدون عفونت ارتباط معنی داری مشاهده شد. نتیجه گیری: شیوع بالای عفونت محل پورت (15%) در مطالعه حاضر می تواند بر طول دوره شیمی درمانی و اعتماد تیم درمانی و بیماران لطمه وارد نماید، از این رو بهتر است به نتایج مطالعه حاضر در تصمیم گیری جهت تعبیه پورت در شیمی درمانی استناد نگردد. از طرفی دیگر اطلاع از میزان عفونت مرتبط با پورت در مطالعه حاضر می تواند سیاست های بیمارستان و پزشکان جهت کنترل عفونت را تغییر داده و به سمت یافتن روش های استفاده بهینه سوق دهد.

مقدمه: اخیراً گزارشاتی در مورد اثرات ضدقارچی و ضدمیکروبی گیاه مرزه کوهی بختیاری ارائه شده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر کرم واژینال کلوتریمازول به همراه مرزه کوهی بختیاری با کرم کلوتریمازول در درمان واژینیت کاندیدیایی انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور، در سال 1395 بر روی 80 زن سنین باروری مراجعه کننده به بیمارستان هاجر شهرکرد انجام شد. افراد در دو گروه دریافت کننده کرم واژینال کلوتریمازول و کرم واژینال کلوتریمازول به همراه مرزه قرار گرفتند. علائم و نشانه های بالینی و آزمایشگاهی در ابتدای مطالعه و پس از درمان توسط پرسشنامه و فرم مشاهده ثبت گردید. درمان در هر دو گروه به مدت 7 روز انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمون­ های تی مستقل، کای اسکوئر، آزمون مقادیر تکراری و تی زوجی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در این مطالعه، میزان ترشح واژینال (0001/0>p)، میزان سوزش ادرار (014/0=p) و همچنین میزان خارش واژینال (048/0=p) در گروه کلوتریمازول به همراه مرزه نسبت به گروه کلوتریمازول به طور معنی داری کمتر بود. تفاوت معناداری در میزان قرمزی ولو و واژن (108/0=p) و همچنین میزان مقاربت دردناک (118/0=p) در دو گروه مشاهده نشد. همچنین ارتباط معناداری بین میزان عود و گروه های مورد مطالعه وجود نداشت (130/0=p). نتیجه گیری: اثرات درمانی کرم واژینال کلوتریمازول به همراه مرزه نه تنها مشابه کرم کلوتریمازول می باشد، بلکه در بهبود علائم واژینیت کاندیدایی اثربخشی بیشتری دارد. بنابراین استفاده از این فرآورده را می توان برای درمان عفونت کاندیدایی پیشنهاد نمود.

مقدمه: تهوع و استفراغ می تواند موجب کاهش کیفیت زندگی در زنان باردار شود. شناخت عوامل مرتبط و نحوه تسکین آن می تواند در مراقبت از زنان باردار نقش مهمی ایفا کند، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین عوامل مؤثر بر شدت تهوع و استفراغ در دوران بارداری و نحوه کنترل آن توسط مادران انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی در سال 1393 بر روی 160 زن باردار با سن بارداری 20-6 هفته و حاملگی تک قلو مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر همدان انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه­ محقق ساخته با سؤالاتی در مورد مشخصات فردی، باروری و نحوه کنترل تهوع و استفراغ و پرسشنامه بررسی تهوع و استفراغ بارداری جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون دقیق فیشر انجام شد. میزان pکمتر از 05/0 معنی­ دار در نظر گرفته شد. یافته ها: بر اساس نتایج مطالعه، شدت تهوع و استفراغ در 79 نفر (4/49%) خفیف، در 75 نفر (9/46%) متوسط و در 6 نفر (7/3%) شدید بود. سن مادر، شغل مادر، سن بارداری و اوقات شبانه روز با شدت تهوع و استفراغ ارتباط معناداری داشتند (05/0p<). 89 نفر (2/56%) از واحدهای پژوهش به دنبال راه چاره برای تخفیف شدت بیماری با استفاده از دارو و ترکیبات گیاهی بودند. ویتامین B6 و عرق نعنا بیشترین مصرف را داشتند. 80 نفر (50%) از زنان به دلیل نگرانی از آسیب به جنین از هیچ دارویی استفاده نکرده بودند. نتیجه گیری: متغیرهایی مانند سن مادر، شغل مادر، سن بارداری و زمان وقوع تهوع و استفراغ در طول روز، با شدت تهوع و استفراغ ارتباط دارند. ویتامین B6 و عرق نعنا، بیشترین مصرف را برای تسکین تهوع و استفراغ دوران بارداری داشتند.

مقدمه: آسینتوباکتر بومانی، یکی از عوامل مهم عفونت های بیمارستانی است. افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی، نگرانی ها را درباره درمان این عفونت ها افزایش داده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین حساسیت آسینتوباکتر بومانی نسبت به کلیستین و ایمیپنم با استفاده از حداقل غلظت مهاری (MIC) انجام شد. روش کار: در این مطالعه 2745 نمونه (2745 پلیت) از بیماران بخش های مختلف بیمارستان های قائم (عج) و امام رضا (ع) شهر مشهد در فاصله مهر 1395 تا مهر 1396 جمع آوری گردید. در صورتی که نمونه زخم بود، با استفاده از سواپ استریل پس از ضد عفونی کردن سطح زخم، از قسمت عمقی نمونه برداری انجام گرفت. در مورد ادرار، وسط ادرار در یک ظرف استریل جمع آوری شد و نمونه برنش توسط پزشک توسط سرنگ نمونه گرفته شد. 100 آسینتوباکتر بومانی از نمونه ها با تست های بیوشیمیایی همچون محیط کلیگلر، اوره، سیترات، تست اندول و لیزین شناسایی گردید. بررسی حساسیت به آنتی بیوتیک با دیسک دیفیوژن انجام گرفت و توسط MIC (نوارهای E-test) ارزیابی شد. یافته ها: نتایج دیسک دیفیوژن مقاومت کامل نمونه های جدا شده به ایمیپنم را نشان داد که به وسیله نوارهای E-test این نتیجه تأیید گردید. تمامی نمونه ها به کلیستین حساس بودند. کمترین میزان MIC به دست آمده 25/0 میکروگرم بر میلی لیتر و بیشترین میزان MIC، 2 میکروگرم بر میلی لیتر بود که بر اساس استاندارد CLSI، این نمونه ها حساس در نظر گرفته شدند. نتیجه گیری: مقاومت بالای آسینتوباکتر بومانی به ایمیپنم، نشان دهنده تغییر الگوی مقاومت این باکتری و ناکارآمدی آنتی بیوتیک مذکور برای درمان است، اما کلیستین همچنان مؤثر می باشد. برای جلوگیری از گسترش گونه های مقاوم به کلیستین، باید از این دارو حدالمقدور کمتر استفاده شود تا مقاومت نسبت به این دارو در آینده ایجاد نگردد.

مقدمه: زایمان، یک فرآیند فیزیولوژیک است که باید با روند طبیعی و بدون مداخله انجام گیرد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر کلاس های آمادگی دوران بارداری بر طول مدت و نوع زایمان در زنان نخست زا انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1396 بر روی 100 نفر از زنان نخست زایی که جهت مراقبت های دوران بارداری و زایمان به بیمارستان سبلان شهرستان اردبیل مراجعه کرده بودند، انجام شد. افراد به صورت تصادفی ساده و یک در میان در دو گروه 50 نفره آزمون و کنترل قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه بود. افراد گروه آزمون در کلاس های آموزش که از هفته 34-20 بارداری در 8 جلسه 2 ساعته که هر دو هفته یک بار توسط مربی مامایی برگزار می شد، شرکت کردند و در گروه کنترل زنان مراقبت های معمول بارداری را دریافت کردند. در هر دو گروه بعد از شروع دردهای زایمان، طول مدت زمان فاز فعال، مرحله دوم زایمان و نوع زایمان توسط پژوهشگر ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 18) و آزمون های تی، کای اسکوئر و آزمون دقیق فیشر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در این مطالعه، آموزش های دوران بارداری به طور معنا داری سبب کاهش طول مدت زایمان (001/0>p) و زایمان به روش سزارین (023/0=p) شد. نتیجه گیری: کلاس های آمادگی دوران بارداری سبب کاهش طول مدت زایمان و میزان سزارین می شود، لذا پیشنهاد می گردد این کلاس ها به صورت گسترده تری در مراکز مراقبت بارداری و زایمان تشکیل شوند.

مقدمه: اپی زیاتومی، یکی از متداول ترین اعمال جراحی در زنان است که نیاز به ترمیم دارد. درد محل اپی زیاتومی همواره استرس زا بوده و اثر منفی بر عملکرد زنان دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر ژل آلوئه ورا بر درد پرینه و بهبودی زخم پس از اپی زیاتومی انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سو کور در سال 1396 بر روی 80 زن نخست زایی که با اپی زیاتومی در بیمارستان تأمین اجتماعی شهر همدان زایمان کردند، انجام شد. میزان بهبودی زخم و درد پرینه پس از اپی زیاتومی بر اساس پرسشنامه REEDA (ریدا) و) VAS ابزار سنجش دیداری) انجام گردید. افراد به طور تصادفی در دو گروه 40 نفر شامل مصرف کننده ژل آلوئه ورا و گروه کنترل (سرم نرمال سالین) از روز اول بعد از زایمان به مدت 10 روز 2 بار در روز قرار گرفتند. میزان بهبودی و درد زخم اپی زیاتومی قبل و بعد از مداخله در روزهای 3، 7 و 10 سنجیده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمون های تی مستقل، زوجی، کای اسکوئر و تحلیل اندازه های تکراری انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین نمرات بهبودی و درد زخم اپی زیاتومی قبل از مداخله در دو گروه اختلاف معنی داری نداشت (05/0p). نتیجه گیری: مصرف ژل آلوئه ورا، سبب کاهش درد و تسریع کننده التیام زخم اپی زیاتومی در مقایسه با مصرف نرمال سالین می شود؛ لذا با توجه به عدم عوارض جانبی، مصرف آن در زنان می تواند مفید باشد.

مقدمه: دیابت بارداری، شایع ترین عارضه طبی دوران بارداری است. تشخیص زودهنگام و انجام اقدامات پیشگیرانه و درمانی لازم، باعث کاهش عوارض کوتاه مدت و بلندمدت مادری، جنینی و نوزادی می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط استریول غیرکونژوگه با دیابت بارداری انجام شد. روش کار: این مطالعه مورد-شاهدی در سال های 97-1396 بر روی 60 زن باردار مبتلا به دیابت بارداری (مورد) و 120 زن با بارداری سالم (گروه شاهد) مراجعه کننده به بیمارستان های مهدیه و طالقانی شهر تهران انجام شد. در نمونه ها، تریپل تست در هفته 17-14 بارداری و تست تحمل گلوکز خوراکی با 75 گرم گلوکز در هفته 28-24 بارداری انجام شده بود. روش گردآوری داده ها مصاحبه بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 17) و آزمون های تی مستقل، کای دو، من ویتنی، رگرسیون لوجستیک انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار استریول غیرکونژوگه در گروه مورد 61/0± 17/1 و در گروه شاهد 47/0± 02/1 MOM بود. میزان استریول غیرکونژوگه در گروه مورد به طور معنی داری بیشتر از گروه شاهد بود (011/0=p). نتیجه گیری: افزایش میزان استریول غیرکونژوگه در اوایل بارداری می تواند به عنوان یک تست تشخیصی جدید دیابت بارداری مطرح و مورد بررسی قرار گیرد. بنابراین با شناسایی زودهنگام زنان در معرض خطر، می توان اقدامات لازم برای کاهش عوارض آن را انجام داد.

مقدمه: میزان خونریزی با اختلال در سنتز پروستاگلاندین های آندومتر به ویژه PGE2 ارتباط دارد. از شایع ترین دلایل کم خونی زنان، زیاد بودن میزان خونریزی قاعدگی می باشد. بروملین، آنزیم موجود در آناناس دارای اثرات ضد التهاب بوده و سبب کاهش پروستاگلاندین E2 در مناطق التهابی می شود. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر بروملین و مفنامیک اسید بر میزان خونریزی قاعدگی انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سو کور در سال 1396 بر روی 90 نفر از دانشجویان مبتلا به دیسمنوره اولیه ساکن خوابگاه های دانشگاه ولایت ایرانشهر انجام شد. واحد ها طی دو سیکل از نظر میزان خونریزی با استفاده از چارت هیگام کنترل شدند، سپس به صورت تصادفی به گروه بروملین (32 نفر) و مفنامیک اسید (34 نفر) تقسیم شدند. چارت هیگام جهت سنجش میزان خونریزی قاعدگی طی دو سیکل کنترل و دو سیکل مداخله تکمیل شدند. واحدهای پژوهش کپسول 250 میلی گرمی بروملین یا مفنامیک اسید را در صورت نیاز هر 6 ساعت طی سه روز اول دو سیکل مداخله دریافت کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمون های تی زوجی، تی مستقل و من ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: بر اساس نتایج آزمون تی زوجی، تفاوت خونریزی بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله در گروه بروملین معنی دار بود (036/0=p)، ولی در گروه مفنامیک اسید این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود (088/0=p). تفاوت میانگین میزان خونریزی دو سیکل مداخله نسبت به دو سیکل کنترل در گروه بروملین 57/17± 79/6-و در گروه مفنامیک اسید 57/17± 36/5-بود که اختلاف آماری معنی داری نداشت (744/0=p). نتیجه گیری: مصرف بروملین در کاهش میزان خونریزی قاعدگی تفاوتی با مفنامیک اسید در افراد مبتلا به دیسمنوره اولیه ندارد.

مقدمه: تهوع و استفراغ، یکی از شکایات شایع دوران بارداری است که اغلب به صورت یکی از اولین علائم حاملگی بعد از اولین عقب افتادگی عادت ماهیانه اتفاق می افتد. یک الگوی قوی از افسردگی، اضطراب و استرس در زنان با تهوع استفراغ شدید بارداری وجود دارد. بسیاری از زنان به این علت دچار انزوای فیزیکی، اجتماعی و روانی می گردند و کیفیت زندگی آنها تحت تأثیر قرار می گیرد. مطالعه حاضر با هدف تأثیر تلفیق مشاوره روانی و طب فشاری با رویکرد زوج درمانیبر شدت و طول مدت تهوع و استفراغ در زنان باردار انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1395 بر روی 92 زن باردار 10-6 هفته و همسران آنها انجام شد. جهت گروه مداخله علاوه بر مراقبت­ های معمول دوران بارداری، سه جلسه­ 90 دقیقه­ ای مشاوره روانی و طب فشاری برگزار شد، اما گروه کنترل فقط مراقبت­ های معمول بارداری را دریافت کردند. سپس اطلاعات قبل و بعد از مداخله توسط پرسشنامه شاخص رودز جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمون های کای اسکوئر، آنالیز واریانس یک طرفه و آنالیز کواریانس انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد. یافته­ ها: بعد از مداخله، شدت و مدت تهوع و استفراغ در گروه مداخله نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری کاهش یافت (001/0>p). نتیجه گیری: تلفیق مشاوره روانی و طب فشاری می تواند باعث کاهش طول مدت و شدت تهوع و استفراغ ­ گردد.

مقدمه: ارزیابی پیشرفت زایمان، یکی از مراقبت های اولیه و کلیدی حین زایمان است. روشی که برای ارزیابی پیشرفت زایمان مورد استفاده قرار می گیرد، باید دارای کمترین آسیب وارده به مادر و جنین باشد. مطالعه مروری حاضر با هدف بررسی روش های ارزیابی پیشرفت زایمان انجام شد. روش کار: در این مطالعه مروری، مقالات فارسی و انگلیسی نمایه شده در پایگاه های اطلاعاتی معتبر شامل: SID، Iranmedx، Irandoc، PubMed، Magiran و Google scholar با استفاده از کلید واژه های فارسی: پیشرفت زایمان، اتساع دهانه رحم، معاینه مهبلی، خط بنفش و کلید واژه های انگلیسی progress of labour، purple line، Cervical Dilatation و vaginal examinations در طی سال های 97-1378 مورد بررسی قرار گرفتند و مقالات دارای معیار ورود، وارد مطالعه شده و مورد آنالیز کیفی قرار گرفتند. یافته ها: در مطالعه حاضر، 43 مقاله استخراج شده از 385 مطالعه در ارتباط با روش های ارزیابی پیشرفت زایمان مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از مطالعات انجام شده در ارتباط با روش های ارزیابی پیشرفت زایمان در سه دسته کلی: تعیین اتساع دهانه رحم به وسیله معاینه مهبلی، روش های متشکل از چند شاخص شامل تغییرات فیزیولوژیکی و رفتاری مادر، و تغییر رنگ پوست ناحیه بین باسن ها (خط بنفش) تقسیم شده بود. نتیجه گیری: معاینه مهبلی، تنها روش برای ارزیابی پیشرفت زایمان نیست. عاملین زایمان می توانند از مجموعه ای از علائم و نشانه ها شامل مشاهده خط بنفش و اندازه گیری آن، بررسی تغییرات تعداد تنفس، رفتارها، صداها، حرکات و وضعیت مادر در حین انقباضات به منظور کاهش تعداد معاینات مهبلی و در نتیجه بهبود وضعیت سلامت مادر و جنین در بالین بهره مند شوند.

مقدمه: پارگی رحم هنگام بارداری، یک عارضه کشنده بودهیا باعوارض شدید مادری و جنین همراه است. در برخی موارد به علت عدم تشخیص به موقع پارگی رحم، بیمار با حال عمومی بد مراجعه خواهد کرد که در صورت تشخیص زودرس، مداخله سریع تری قابل انجام است. معرفی بیمار: در این گزارش، دو مورد پارگی رحم معرفی شد که مورد اول پارگی رحم به دنبال ترومای موتور و مرگ جنین و زایمان اتفاق افتاده و بیمار با هرنی امنتوم به داخل رحم و علائم متریت مراجعه کرده است و مورد دوم، پارگی رحم به علت فشار بر فوندوس هنگام زایمان در بیمار بدون اسکار شده که به صورت دیررس به علت هرنیه شدن روده ها به داخل رحم با علائم انسدادی شکم حاد مراجعه کرد. نتیجه گیری: توصیه می شود در بیماران با ترومای شکمی و به خصوص همراه با مرگ جنین و در بیمارانی که نوزاد به خون آغشته است، به دنبال زایمان، علی رغم کامل بودن جفت و نداشتن خونریزی، ارزیابی داخل رحم از نظر پارگی رحم با دست انجام شود تا در صورت تشخیص پارگی رحم، مداخله سریع تری صورت گیرد.