زنان مامایی و نازایی ایران
سال:1398 | دوره:22 | شماره:1 |تعداد مقالات:13

مقدمه: در انسان، رشد مخچه ممکن است کمترین تأثیر را از تأخیر رشد داخل رحمی (IUGR) بپذیرد، بنابراین اندازه گیری دیامتر عرضی مخچه می تواند به عنوان معیار اندازه گیری مناسب جهت تعیین سن حاملگی جنین مبتلا به IUGR استفاده شود. مطالعه حاضر با هدف نقش اندازه گیری TCD در تعیین سن جنین های با تأخیر رشد داخل رحمی انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی در سال 1395 بر روی 35 زن باردار دارای شکم کوچک و با احتمال جنین مبتلا به IUGR مراجعه کننده به بخش سونوگرافی بیمارستان امام رضا (ع) کرمانشاه انجام شد. ابتدا سن حاملگی آنها بر اساس آخرین قاعدگی (LMP) مشخص و سپس بیمار سونوگرافی شده و سن حاملگی نیز بر اساس اندازه گیری قطر عرضی مخچه (TCD) و سایر پارامترهای روتین سونوگرافی مشخص و در پایان نتایج با یکدیگر مقایسه گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمون های تی زوجی، ویلکاکسون، ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: بین سن حاملگی برآورده شده توسط پارامتر TCD با سن حاملگی بر اساس LMP تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0p). همچنین، سن حاملگی برآورد شده توسط پارامتر TCD به طور معناداری بیشتر از سن حاملگی بر اساس پارامترهای BPD و FL بود (05/0>p). نتیجه گیری: بهره گیری از پارامتر دیامتر عرضی مخچه (TCD) در برآورد سن دقیق جنین های مبتلا به تأخیر رشد داخل رحمی می تواند مطمئن و قابل استناد باشد.

مقدمه: سال هاست که از الکتروکاردیوگرام برای تشخیص دیسترس جنینی حول و حوش زایمان استفاده می شود. در صورت آسیب سلول های قلبی، تروپونین T آزاد می شود. مطالعات اندکی در مورد ارتباط اختلال ضربان قلب جنین و تروپونین T انجام شده است، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط دیسترس جنینی و تروپونین T بندناف انجام شد. روش کار: این مطالعه مورد شاهدی در سال 1395 بر روی 80 نوزاد در بیمارستان آیت الله موسوی زنجان انجام شد. نوزادان در دو گروه 40 نفره با نوار قلب غیراطمینان بخش و گروه کنترل مورد مقایسه قرار گرفتند. تروپونین خون بندناف با استفاده از کیت شرکت (Bioassay Technology biology) و به روش Elisa و با حساسیت 54/2 نانوگرم بر لیتر اندازه گیری شد. اطلاعات دموگرافیک و مامایی ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمون های تی مستقل و تی زوجی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میزان تروپونین در خون بندناف نوزادان گروه فتال دیسترس (85/499± 04/531 نانوگرم بر لیتر) به طور معناداری بیشتر از گروه شاهد (66/59± 47/187 نانوگرم بر لیتر) بود (001/0>p). میزان تروپونین خون بندناف در افت زودرس کمترین مقدار و در افت متغیر بیشترین مقدار بود، ولی از نظر آماری تفاوت معناداری نداشتند (195/0=p). نتیجه گیری: میزان تروپونین خون بندناف در نوزادان با نوار قلب غیراطمینان بخش به طور معناداری بیشتر است که نشان می دهد اختلالات ضربان قلب جنین در طول لیبر ممکن است سبب آسیب قلبی نوزادان شود.

مقدمه: لیومیوم های رحمی، شایع ترین تومور خوش خیم رحمی در زنان می باشد که تقریباً در 40-20% زنان سنین باروری مشاهده می شود. بارداری در زنان مبتلا به لیومیوم رحمی، حاملگی پرخطر محسوب می شود که منجر به عوارض زیادی می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط لیومیوم رحمی با پارگی زودرس پرده های جنینی در زنان باردار انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی-تحلیلی از فروردین 1394 تا اسفند 1395 بر روی 500 زن باردار که به بیمارستان علی ابن ابیطالب زاهدان مراجعه کردند، انجام گرفت. زنان باردار واجد شرایط، بر اساس ابتلاء به لیومیوم رحمی که در سونوگرافی اوایل بارداری تشخیص داده شده بود، به دو گروه دارای میوم و بدون میوم تقسیم شدند. دو گروه از نظر تعداد، اندازه و محل میوم ها بررسی شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمون های توصیفی و کای اسکوئر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در این مطالعه از 500 زن بارداری که وارد مطالعه شدند، 93 نفر (6/18%) دارای لیومیوم رحمی و 407 نفر (4/81%) بدون لیومیوم رحمی بودند. شیوع پارگی زودرس پرده های جنینی در گروه دارای لیومیوم رحمی 24 نفر (80/25%) و در گروه بدون لیومیوم رحمی 38 نفر (33/9%) بود. بین پارگی زودرس پرده های جنینی با تعداد و محل لیومیوم رحمی در زنان باردار ارتباط آماری معناداری وجود داشت (001/0p<). نتیجه گیری: بین پارگی زودرس پرده های جنینی با لیومیوم رحمی (تعداد، اندازه و محل) ارتباط آماری معناداری وجود دارد. پارگی زودرس پرده های جنینی بیشتر در میوم های اینترامورال رحمی و با اندازه بزرگ تر از 5 سانتی متر بود.

مقدمه: سرطان آندومتر، شایع ترین بدخیمی ژنیکولوژیک در جهان است. مهم ترین عامل در مدیریت این بیماری، تشخیص زودرس بیماری و درمان صحیح جراحی و یا پرتودرمانی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اپیدمیولوژی و عوامل خطر بیماران مبتلا به سرطان آندومتر انجام شد. روش کار: در این مطالعه مقطعی 53 بیمار مبتلا به سرطان آندومتر با آسیب شناسی نوع آندومتریوئید مراجعه کننده به تومور کلینیک بیمارستان دانشگاه مشهد در مقطع زمانی 18 ماه در سال های 1397-1395 مورد بررسی قرار گرفتند. جهت تمامی بیماران پرسشنامه استاندارد از نظر عوامل خطر ایجاد سرطان آندومتر بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 25) و آزمون های کاپا انجام گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در سابقه خانوادگی اکثر بیماران (45/92%)، سرطان های مرتبط با آندومتر وجود نداشت. فشارخون، شایع ترین بیماری همراه در افراد این مطالعه بود. بین میانگین ضخامت آندومتر افراد یائسه و غیریائسه اختلاف معناداری وجود نداشت (134/0=p). از نظر عوامل خطر، یائسگی، وزن زیاد و افزایش تعداد حاملگی در این افراد افزایش بیشتری داشت. نتیجه گیری: تمرکز بر اقدامات پیشگیرانه در دسترس برای سرطان آندومتر و به حداقل رساندن عوامل خطر مرتبط با این بدخیمی، در کاهش مرگ و میر ناشی از این سرطان مؤثر است.

مقدمه: افسردگی پس از زایمان، از شایع ترین مشکلات بهداشت عمومی در اولین سال بعد از زایمان محسوب می شود. برخی علائم این اختلال شامل: خلق افسرده، احساس گناه، از دست دادن اشتها و اختلال خواب می باشد. افسردگی می تواند مشکلات جدی برای کودک، مادر و خانواده ایجاد کند، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیرکپسول بهارنارنج بر افسردگی زنان در دوره پس از زایمان انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده در سال 1396 بر روی 49 مادر مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی سبزوار انجام شد. شرکت کنندگان از پرسشنامه استاندارد افسردگی بک (BDI-II)، نمره بین 28-14 داشتند، سپس افسردگی آنان توسط مصاحبه با روانپزشک تأیید شد. سپس به روش بلوک بندی تصادفی به دو گروه مداخله (بهارنارنج 500 میلی گرم/ 2 بار در روز+ فلوکستین 20 میلی گرم روزانه) و گروه کنترل (فلوکستین 20 میلی گرم روزانه به اضافه پلاسبو) تقسیم شدند. درمان در هفته 8 پس از زایمان آغاز شد و به مدت 8 هفته ادامه یافت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های کولموگروف-اسمیرنوف، کای اسکوئر، تی مستقل و زوجی و من ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین نمره افسردگی بعد از مداخله در گروه بهارنارنج 02/4± 2/9 و در گروه کنترل 56/3± 12/17 بود که بین دو گروه اختلاف آماری معناداری وجود داشت (001/0>p). همچنین بعد از مداخله، 15 نفر (5/62%) از گروه بهارنارنج و تنها 1 نفر (4%) از گروه کنترل، فاقد افسردگی پس از زایمان بودند. نتیجه گیری: مصرف بهارنارنج به همراه فلوکستین در درمان افسردگی خفیف تا متوسط در دوران پس از زایمان مؤثرتر از مصرف فلوکستین به تنهایی است، لذا می توان از آن به عنوان مکمل در درمان افسردگی پس از زایمان استفاده کرد.

مقدمه: هموروئید به قسمت های متسع شده وریدهای کانال مقعدی گفته می شود که به کنترل دفع مدفوع کمک می کنند و یکی از شایع ترین بیماری های گوارشی است. با توجه به اینکه ﻣ ﺸ ﻜ ﻼ ت پس از زایمان از جمله هموروئید ﺗ ﺄ ﺛ ﻴ ﺮ ﻣ ﻌ ﻨ ﺎ داری، ﺑ ﺮ ﺳ ﻼ ﻣ ﺖ ﺟ ﺴ ﻤ ﻲ ، روﺣ ﻲ اﺟ ﺘ ﻤ ﺎ ﻋ ﻲ ، ﺷ ﻴ ﺮ دﻫ ﻲ ، ﻣ ﺮ اﻗ ﺒ ﺖ از نوزاد و ارﺗ ﺒ ﺎ ط ﺑ ﺎ ﺧ ﺎ ﻧ ﻮ اده و ﺟ ﺎ ﻣ ﻌ ﻪ دارﻧ ﺪ و ﺑ ﺮ ﺳ ﻼ ﻣ ﺖ ﻣ ﺎ دران و کودکان تأثیرگذار هستند و ﺑ ﺎ ﺗ ﻮ ﺟ ﻪ ﺑ ﻪ اﻫ ﻤ ﻴ ﺖ ﻛ ﻴ ﻔ ﻴ ﺖ زﻧ ﺪ ﮔ ﻲ ﭘ ﺲ از زاﻳ ﻤ ﺎ ن و ﺑ ﻪ دﻟ ﻴ ﻞ اﻧ ﺠ ﺎ م ﻣ ﻄ ﺎ ﻟ ﻌ ﺎ ت ﻣ ﺤ ﺪ ود در اﻳ ﻦ زﻣ ﻴ ﻨ ﻪ ، مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط شدت علائم هموروئید با کیفیت زندگی در زنان مبتلا به هموروئید داخلی درجه I و II در دوره پس از زایمان انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی در سال 1396 بر روی 131 زن در دوره پس از زایمان در شهر تهران انجام گرفت. برای جمع-آوری داده های مربوط به علائم هموروئید و کیفیت زندگی از پرسشنامه های ارزیابی درمانی بالینی کولورکتال و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمون های پیرسون و اسپیرمن انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: بیشترین و کمترین میانگین نمره کیفیت زندگی به ترتیب در زیردامنه های سلامت محیط و سلامت جسمانی به دست آمد. کمترین و بیشترین میانگین نمره علائم هموروئید به ترتیب مربوط به علائم خارش و تأثیر منفی هموروئید بر روی حس سلامتی زنان بود. بین نمره کلی کیفیت زندگی با تمام علائم هموروئید به جز خارش، همبستگی منفی و معنی داری وجود داشت (28/0-تا 20/0-=r؛ 05/0>p). بین علامت تورم در ناحیه مقعد و ابعاد سلامت اجتماعی (24/0=r؛ 006/0=p) و سلامت محیط (20/0=r؛ 02/0=p) کیفیت زندگی همبستگی منفی و معنی داری وجود داشت. همچنین بین علامت احساس ناراحتی در مقعد و زیردامنه سلامت جسمانی کیفیت زندگی همبستگی منفی و معنی داری وجود داشت (18/0=r؛ 04/0=p). هیچ کدام از مشخصات فردی-اجتماعی با کیفیت زندگی ارتباط آماری معنی داری نداشتند (05/0

مقدمه: تهوع و استفراغ، از شکایت های شایع زنان در نیمه اول حاملگی است. تهوع و استفراغ ناشی از بارداری به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی زنان باردار تأثیر می گذارد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر آروماتراپی لیمو بر تهوع و استفراغ بارداری انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور در سال 1396 بر روی 88 زن مبتلا به تهوع و استفراغ بارداری مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر همدان انجام شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه دموگرافیک و پرسش نامه تهوع و استفراغ بارداری (PUQE-24) بود. افراد دو گروه 44 نفره اسانس لیمو و دارونما قرار گرفتند و اسانس لیمو و دارونما (آب مقطر) را به مدت 4 روز دریافت کردند. شدت تهوع و استفراغ قبل و بعد از مطالعه سنجیده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمون های آماری کای دو، تی مستقل و تحلیل اندازه های تکراری استفاده شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: گروه ها از نظر اطلاعات فردی و مشخصات بارداری همگن بودند. بعد از مداخله آروماتراپی، میانگین نمره کلی تهوع و استفراغ در دو گروه آزمون و کنترل کاهش یافت، ولی میانگین نمره کلی تهوع و استفراغ در گروه آزمون به طور معناداری نسبت به گروه کنترل در طول زمان کاهش یافت (007/0=p). نتیجه گیری: اسانس لیمو در کاهش تهوع و استفراغ زنان باردار مؤثر است و می توان از اسانس لیمو به عنوان یک مداخله اثربخش و ایمن در کاهش تهوع و استفراغ زنان باردار استفاده نمود.

مقدمه: اختلال در خواب علاوه بر داشتن عواقب فیزیکی و روانی برای زنان باردار، ممکن است بر روی طول مدت لیبر و نوع زایمان آنها تأثیر گذار باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط اختلالات خواب در ماه آخر بارداری با طول مدت لیبر و نوع زایمان انجام گرفت. روش کار: این مطالعه توصیفی در سال 1396 بر روی 147 نفر از زنان باردار مراجعه کننده به زایشگاه بیمارستان آیت الله طالقانی آبادان انجام شد. ابزار گردآوری داده ها متشکل از دو بخش اطلاعات جمعیت شناختی و بارداری مادر و پرسشنامه استاندارد کیفیت خواب پیتزبورگ (PSQI) بود. متغیر های مورد مطالعه شامل: طول لیبر، نوع زایمان و کیفیت خواب بود. داده ها طی 3 ماه گردآوری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 18) و آزمون های کای دو، تی مستقل و آنالیز واریانس دوطرفه انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین نمره کیفیت خواب زنان باردار 2/4± 86/8 و میانگین طول مدت لیبر 1/2± 53/3 ساعت بود. 47 نفر (5/64%) از زنانی که سزارین شدند، دارای اختلال خواب بودند، این درحالی است که اختلال خواب در زنان با زایمان طبیعی تنها در 26 نفر (5/35%) مشاهده شد. همچنین 74 نفر (3/50%) زایمان طبیعی و 73 نفر (7/49%) زایمان سزارین داشتند. میانگین طول مدت لیبر در زنانی که اختلال خواب داشتند، به طور معنی داری بیشتر از افراد بدون اختلال خواب بود (04/0=p). همچنین میزان زایمان طبیعی نیز به طور معنی داری در زنان بدون اختلال خواب بیشتر بود (0001/0>p). نتیجه گیری: بین شیوع اختلالات خواب در دوران بارداری و افزایش طول مدت لیبر ارتباط آماری معنی داری وجود دارد و شیوع سزارین در زنان دارای اختلالات خواب بیشتر است.

مقدمه: با توجه به شیوع ملاسمای بارداری (کلوآسما) و تمایل به استفاده از طب مکمل، مطالعه مروری حاضر با هدف معرفی گیاهان دارویی مؤثر بر پیشگیری و درمان ملاسمای بارداری انجام شد. روش کار: در این مطالعه مروری، محتوی 10 مورد از منابع معتبر طب ایرانی با استفاده از متد "الگوی اولویت بندی داروها در منابع طب سنتی ایران" و 32 مورد از مقالات معتبر طب نوین با جستجو در پایگاه های پایگاه های ISI، PubMed، Scopus، Magiranو SID از بازه زمانی سال 2018-1978 با استفاده از معیارهای ورود شامل کتب و مقالات در دسترس و معتبر با کلیدواژه هایی از قبیل کلف (ملاسما و کلوآسما) در طب ایرانی و Herbal drugو Chloasma در طب رایج جستجو و نتایج با هم مقایسه شدند. یافته ها: بر اساس یافته های این مطالعه، ملاسمای بارداری در طب رایج و طب ایرانی به طور مفصل مورد بحث قرار گرفته است. حکمای طب ایرانی، علل ملاسمای بارداری را بند آمدن قاعدگی می دانستند که درمان هایی از قبیل اصلاح سبک زندگی و الگوی غذایی، مصرف گیاهان دارویی و استفاده از اعمال یداوی را توصیه کرده اند. بر این اساس، مصرف زعفران، تره، شاه تره، انگور، انجیر، شنبلیله، کرفس و نخود برای درمان کلوآسما تجویز می شد که امروزه طب رایج نیز با اثبات مکانیسم های مختلف آن مانند داشتن آنتی اکسیدان و مولتی ویتامین ها، مؤثر بودن آنها را در رفع ملاسمای بارداری تأیید کرده است. نتیجه گیری: با توجه به اثبات مکانیسم اثر گیاهان مؤثر بر کلوآسما، استفاده از این خوراکی ها در رژیم غذایی بیماران مبتلا در کنار درمان های طب رایج به بهبود سریع تر بیماری کمک خواهد کرد.

مقدمه: همانژیوم، شایع ترین تومور خوش خیم کبدی بوده که معمولاً بدون علامت می باشد. در مورد نحوه برخورد با همانژیوم علامت دار در حین حاملگی نظر واحدی وجود ندارد. در این گزارش یک مورد همانژیوم کاورنوس بسیار بزرگ علامت دار، در خانمی 39 ساله با حاملگی چهار ماهه معرفی می گردد. معرفی بیمار: خانمی 39 ساله (Gravida4, para3) با حاملگی 4 ماهه به علت احساس درد ناحیه اپی گاستر و هیپوکندر راست و حالت تهوع و استفراغ متناوب به بیمارستان مراجعه داده شد. در معاینه بالینی توده ای بسیار بزرگ که تمام ناحیه فوقانی شکم را فرا گرفته، قابل لمس بود، با توجه به علامت دار بودن آن در حین حاملگی مورد جراحی موفقیت آمیز قرار گرفت و همانژیوم در ابعاد 5/16×23 سانتی متر خارج گردید. نتیجه گیری: حذف موفقیت آمیز جراحی چنین همانژیوم بسیار بزرگی از موارد نادر آن در حین حاملگی می باشد.