هدف مطالعه حاضر، بررسی رابطه میان عملکرد پوشش معکوس بینایی با علایم مثبت و منفی در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی بود. بدین منظور، 32 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی (15 بیمار حاد و 17 بیمار مزمن) و 32 نفر از افراد بهنجار با دامنه سنی 19 تا 51 سال انتخاب شدند. دو گروه آزمودنی بر اساس متغیرهای جنس، سن، و سطح تحصیلات همتاسازی شده و به وسیله آزمایه "پوشش معکوس بینایی" مورد ارزیابی قرار گرفتند. علاوه بر این، به منظور بررسی همبستگی چند متغیری بین علایم مثبت و منفی اسکیزوفرنی و عملکرد پوشش معکوس بینایی، مقیاس های اندازه گیری علایم منفی (SANS) و علایم مثبت (SAPS) بر بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی اجرا شدند. نتایج حاکی از آن بود که در مقایسه با افراد بهنجار، بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی در تمام موارد فاصله بین تحریکات 80, 60, 40, 20) (ISI) و 100 هزارم ثانیه) و حالت بدون پوشش در آزمایه پوشش معکوس بینایی، به طور معناداری ضعیف تر عمل کردند. تحلیل رگرسیون نشان داد که از بین علایم مثبت، مولفه اختلال تفکر صوری، پیش بینی کننده منفی و معنادار عملکرد پوشش معکوس بینایی است و از بین علایم منفی، مولفه های اختلال توجه، گنگی عاطفی، و کمبود اراده، پیش بینی کننده های منفی و معنادار عملکرد پوشش معکوس بینایی بودند.