مجله مطالعات علوم پزشکی
سال:1390 | دوره:22 | شماره:3 |تعداد مقالات:12

پیش زمینه و هدف: استئوپروز شایع ترین بیماری متابولیک استخوان می باشد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر ورزش درمانی بر تعادل، قدرت عضلانی، دانسیته استخوانی و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به استئوپنی و استئوپروز اولیه و از طرفی مقایسه دو نوع ورزش های آئروبیک و تقویتی بر روی شاخص های فوق الذکر می باشد.مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی، 90 نفر زن یائسه مراجعه کننده به درمانگاه طب فیزیکی با تشخیص استئوپروز در طی 15 ماه به طور تصادفی به سه گروه 30 نفری تقسیم شدند. در هر سه گروه دارودرمانی آغاز گردید. قدرت عضلات کوادری سپس، هیپ ابداکتور و اکستانسور تنه تعیین شد. جهت سنجش تعادل دو شاخص ریسک سقوط و ثبات وضعیتی تعیین شد. سنجش تراکم استخوان به روش DEXA در نواحی لومبار و فمور انجام گرفت. پرسشنامه کیفیت زندگی SF36 در اختیار بیماران قرار گرفته و تکمیل شد. در گروه دوم و سوم، تمرینات آئروبیک و تقویتی به مدت شش ماه انجام گرفت.نتایج: نشان داد که اگر چه متوسط مقدار BMD در مقایسه درون گروهی، در هر سه گروه به طور معنی دار افزایش یافته است اما متوسط این افزایش دانسیته بین سه گروه مطالعه (0.29±0.19، 0.26±0.25، 0.26±0.23، P=0.834) تفاوت چشمگیری از نظر آماری ندارد. کاهش خطر سقوط و بهبودی ثبات وضعیتی و افزایش قدرت عضلانی، در دو گروه ورزشی با تفاوت معنی داری نسبت به گروه بدون ورزش مشاهده شد (P<0.001). افزایش معنی دار امتیاز کلی و زیرشاخص های پرسشنامه در هر سه گروه حاکی از بهبود کیفیت زندگی بیماران بود.نتیجه گیری: انجام برنامه ورزشی شش ماهه در زنان پست منوپوز باعث افزایش قدرت عضلانی، حفظ بیشتر تعادل و بهبود کیفیت زندگی در این گروه از بیماران نسبت به زنان یائسه ای می شود که صرفا تحت درمان دارویی بوده اند. افزایش اندک تراکم استخوانی، بدون ارجحیت بین گروهی مشاهده گردید که البته تداوم برنامه ورزشی، اثرات آن را بر دانسیته استخوانی مستحکم خواهد ساخت.

پیش زمینه و هدف: پیچیدگی اسکیزوفرنیا موجب شده است تا فرضیه های مختلفی در مورد آن مطرح شود. یکی از فرضیه های رایج در خصوص سبب شناسی این بیماری، به بدکارکردی های بخش های مغزی مربوط می شود. هدف این پژوهش مقایسه فعالیت امواج نواحی خلفی بیماران اسکیزوفرنیک با یک گروه سالم بود.مواد و روش کار: برای این منظور 38 نفر آزمودنی سالم و 38 نفر از بیماران بستری در بیمارستان که توسط روان پزشکان بیمارستان بر اساس ملاک های تشخیصی DSM-VI-TR تشخیص اسکیزوفرن یافته بودند، انتخاب شدند. بر اساس مقیاس سنجش علایم منفی(SANS)  و مقیاس سنجش علایم مثبت (SAPS) از کل نمونه پژوهشی بیماران 18 نفر دارای علایم منفی و 20 نفر دارای علایم مثبت بودند. داده های Q-EEG به دست آمده از شش ناحیه خلفی گروه های نمونه با استفاده از روش آماری t هتلینگ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج نشان دادند که از مجموع 24 متغیر موجود مربوط به شش ناحیه خلفی نیم کره ها به جز در شش متغیر در 18 متغیر دیگر تفاوت معنی داری وجود دارد. با بررسی میانگین های دو گروه می توان مشاهده کرد که به طور کلی در امواج نوع دلتا این دو بخش بیماران در مقایسه با افراد سالم افزایش، در امواج نوع تتا و آلفا کاهش و در امواج نوع بتای نیم کره چپ بیماران کاهش و در نیم کره راست افزایش وجود دارد.بحث و نتیجه گیری: کاهش امواج نوع بتا (امواج سریع) در نیم کره چپ بیماران و افزایش آن در نیم کره راست، حداقل درباره بخش های آهیانه ای و پس سری، با یافته های قبلی که گفته می شود در اسکیزوفرن ها نیم کره راست فعال تر از نیم کره چپ است، هماهنگ است.

پیش زمینه و هدف: تغذیه با شیر مادر با کاهش خطر چاقی در سال های بعد، رابطه دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر جنسیت و سن فرزند بر سطح لپتین خون مادر و اثر فعالیت روزانه مادر و روش های جلوگیری از بارداری بر وزن حجمی شیر مادر بود.مواد و روش کار: از بین مادران شیرده مراجعه کننده به مراکز بهداشتی شهر ارومیه 115 نفر انتخاب شدند. پرسشنامه ای دارای ویژگی های فرزند از قبیل سن، وزن، جنس تکمیل شد. همچنین سطح فعالیت و روش پیشگیری از بارداری در مورد مادر نیز ثبت شد. از هر مادر نمونه شیر و خون گرفته شد و به ترتیب برای اندازه گیری وزن حجمی شیر و سطح لپتین خون مورد استفاده قرار گرفت.یافته ها: تغییرات سطح لپتین خون مادر بر حسب سن فرزندان معنی دار بود. سطح لپتین خون مادر در دو گروه فرزندان دختر و پسر تفاوت معنی دار نداشت. فعالیت روزانه مادر به طور معنی داری وزن حجمی شیر مادر را افزایش داد. وزن حجمی شیر مادر در چهار گروه مادران با روش های مختلف جلوگیری از بارداری به طور معنی داری متفاوت بود. ولی ارتباط معنی داری بین سطح لپتین خون مادر و وزن حجمی شیر مادر وجود نداشت.بحث و نتیجه گیری: لپتین خون مادر می تواند بر حسب سن فرزند تغییر کند. از آنجا که لپتین یک عامل مهم در تنظیم انرژی شیرخواران می باشد به نظر می رسد کودکانی که از شیر مادر تغذیه می کنند بهتر می توانند به طور متناسب رشد کنند و وزن بگیرند. داده های این مطالعه نشان داد که زندگی روزانه مادر از قبیل فعالیت بدنی و روش تنظیم خانواده در کمیت و کیفیت شیر تاثیر می گذارد.

پیش زمینه و هدف: برخی محققان توصیه می کنند که هنگام تهویه توسط بگ و ماسک در بیماران بدون دندان، دندان های مصنوعی در محل خود جاگذاری شوند. در این تحقیق، ما روش کارآمدتری را توصیه می کنیم.مواد و روش ها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده یک سویه کور، 200 بیمار دارای دندان مصنوعی (بالای 55 سال) را در دو گروه وارد مطالعه کردیم. پس از القا بیهوشی در هر گروه، در گروه I، دندان های مصنوعی خارج شده و در هر فضای بوکال، یک عدد گاز هشت لایه ای 10×10 سانتی متری که چهار لا شده است و نیز یک راه هوایی با اندازه مناسب مابین گازها قرار داده شد. در گروه II پس از خارج نمودن دندان های مصنوعی، بدون قرار دادن گاز، فقط یک راه هوایی با اندازه مناسب قرار گرفت. سپس هر دو گروه توسط بگ و ماسک تهویه شدند و موفقیت تهویه توسط بگ و ماسک در هر دو گروه اندازه گیری شد. میزان موفقیت به روش تی تست توسط نرم افزارSPSS16  بررسی شد.یافته ها: از بیماران گروهI  که گاز تا شده در فضای بوکال قرار داده شده بود، 91 نفر (91 درصد) تهویه با بگ و ماسک موفق داشتند و در مقابل 41 نفر (41 درصد) از بیماران گروه II تهویه با بگ و ماسک موفق داشتند که تفاوت بین آنها معنی دار بود (odds ratio 0.06, 95% CI=0.03-0.15, P=0.0001).بحث و نتیجه گیری: قرار دادن گاز فشرده تا شده در فضای بوکال بیماران بدون دندان پس از القا بیهوشی باعث بهبود قابل توجه تهویه با بگ و ماسک می شود.

پیش زمینه و هدف: بیماری MS توسط یک پروسه دمیلینیزان التهابی در سیستم عصبی مرکزی ایجاد می شود. هدف از این مطالعه، تعیین آتروفی مغزی و اختلالات شناختی در بیماران MS در طی دو سال اول شروع بیماری می باشد.مواد و روش ها: در یک مطالعه موردی - شاهدی، 50 بیمار MS که از نظر بالینی و پاراکلینیک تشخیص آنها قطعی و از نوع RRMS بوده و سن 15 تا 35 سال داشتند و حداکثر دو سال از شروع بیماری آنها گذشته بود، در مدت 15 ماه تحت بررسی از نظر EDSS و MMSE قرار گرفتند. MRI بیماران از نظر ICR بررسی شد و همزمان 50 نمونه MRI نرمال افراد سنین 15 تا 35 سال از نظر ICR بررسی شد تا ICR نرمال نیز مشخص گردد.یافته ها: 50 بیمار به عنوان گروه مطالعه و 50 فرد سالم به عنوان گروه شاهد مورد مطالعه قرار گرفتند. 12 بیمار مذکر (24 درصد) و 38 بیمار (76 درصد) مونث بودند. میانگین ICR در گروه مطالعه 0.107±0.23 و در گروه شاهد 0.099±0.21 بود که با P=0.084 نشان داده شد که بیماران در دو سال اول شروع بیماری خود آتروفی مغزی نداشته اند. ارتباط معنی دار معکوس بین MMSE بیماران و EDSS آنها مشاهده گردید یعنی با بالا رفتن نمره MMSE، نمره EDSS کاهش می یابد و برعکس.بحث و نتیجه گیری: در مطالعه ما، آتروفی مغزی در طی دو سال اول شروع بیماری RRMS تایید نشد. اختلال شناختی در 46 درصد بیماران مورد بررسی وجود داشت که تایید کننده شروع زودرس اختلال شناختی بود.

پیش زمینه و هدف: هیستامین مغزی از طریق گیرنده های H3 نقش مهمی را در دریافت مرکزی درد بازی می کند. در این مطالعه اثر تزریق داخل هیپوکامپی هیستامین و تیوپرامید (آنتاگونیست گیرنده H3 هیستامین) بر درد تونیک ناحیه دهانی - صورتی در موش های صحرایی بررسی شد.مواد و روش کار: در تعداد 72 سر موش صحرایی کانول های راهنما به صورت دوطرفه در داخل هیپوکامپ پشتی قرار داده شدند. درد تونیک ناحیه دهانی - صورتی با تزریق زیرجلدی 50 میکرولیتر از فرمالین 1 درصد در کنار سمت راست لب بالا ایجاد و مدت زمان مالیدن ناحیه تزریق شده در فواصل زمانی 3 دقیقه ای برای 45 دقیقه ثبت شد.یافته ها: تزریق زیرجلدی فرمالین در لب بالا موجب ایجاد پاسخ درد دو مرحله ای (مرحله اول: دقایق صفر تا 3 و مرحله دوم: دقایق 15 تا 33) شد. شدت درد در مراحل اول و دوم درد با تزریق داخل هیپوکامپی هیستامین (1 و 2 میکروگرم، 0.5 میکرولیتر در هر سمت) و تیوپرامید (2.5 و 5 میکروگرم، 0.5 میکرولیتر در هر سمت) به طور معنی دار (p<0.05) کاهش یافت. پیش تزریق تیوپرامید قبل از هیستامین موجب افزایش اثر کاهش دهنده هیستامین بر درد شد.بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان دادند که تزریق هیستامین و تیوپرامید به داخل هیپوکامپ پشتی شدت مراحل اول و دوم درد تونیک ناحیه دهانی- صورتی را تضعیف نمود. مهار گیرنده H3 هیستامین با تیوپرامید اثر کاهش دهنده هیستامین بر درد را افزایش داد.

پیش زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه میزان افکار خودبیمارپندارانه در اختلالات اضطرابی و افسردگی می باشد.مواد و روش کار: جامعه آماری شامل کلیه بیماران مراجعه کننده به مراکز درمانی روانپزشکی شهرستان های ارومیه و خوی می باشد. بدین منظور روش نمونه گیری در دسترس، برای انتخاب 126 بیمار مبتلا به اختلالات اضطرابی و افسردگی از میان کلیه مراجعه کنندگان به مراکز درمانی، به کار گرفته شد. مقیاس نگرش به بیماری، بر روی کلیه آزمودنی ها اجرا شد و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس استفاده شد.یافته ها: نتایج حاکی از آن بود که در حالی که بیماران مبتلا به اضطراب فراگیر، وسواس و افسردگی، افکار خودبیمارپندارانه را تجربه می کنند اما این افکار در این اختلالات به طور چشمگیری کمتر از آن چیزی است که در اختلال وحشت زدگی وجود دارد.نتیجه گیری: یافته های این پژوهش می توانند در مفهوم سازی و درمان وحشت زدگی و سایر اختلالات اضطرابی مورد نظر قرار بگیرند.

پیش زمینه و هدف: پروبیوتیک ها دارای قدرت بهبود سیستم ایمنی بوده و در درمان سرطان استفاده می شوند. این باکتری ها ضمن تحریک و تقویت سیستم ایمنی دستگاه گوارشی، تحریک ایمنی سایر ارگان ها را نیز موجب می شوند. مطالعه حاضر اثرات لاکتوباسیلوس رامنوسوس (LMG 18243) بر روند رشد تومور و وضعیت موش های مبتلا به سرطان پستان را بررسی کرده است.مواد و روش کار: 10 سر موش ماده Balb/C (6-4 هفته، وزن 18-20 گرم) بعد از توموری شدن به طریق پیوند، به طور تصادفی در دو گروه مساوی قرار گرفتند. موش های گروه پروبیوتیک قبل از توموری شدن به مدت یک هفته باکتری لاکتوباسیلوس رامنوسوس به میزان 3×108 CFU/day به صورت درون معدی و به فرم سوسپانسیون دریافت کرده و بعد از توموری شدن هم با وقفه های سه روزه بعد از دوره هفت روزه نقاهت، سوسپانسیون لاکتوباسیلوس رامنوسوس دریافت نمودند. گروه کنترل با همان شرایط PBS دریافت کردند.یافته ها: بر اساس نتایج سرعت رشد تومور موش های دریافت کننده باکتری پروبیوتیک کمتر از گروه کنترل بوده که بیانگر افزایش کارآمدی سیستم ایمنی این موش ها در برابر تومور می باشد. نتایج هیستوپاتولوژی افزایش معنی دار نکروز داخل توموری در لایم های تهیه شده موش های گیرنده پروبیوتیک نسبت به موش های کنترل بوده است. پاسخ ازدیاد حساسیت تاخیری 48 ساعته نیز در تحریک مجدد با آنتی ژن اختصاصی تومور بیشتر از گروه کنترل بوده که بیانگر تحریک سلول های Th1 خاطره ای می باشد.بحث و نتیجه گیری: مصرف لاکتوباسیلوس رامنوسوس می تواند باعث تقویت پاسخ ایمنی علیه تومور شده و احتمالا این پروبیوتیک می تواند به عنوان یک عامل حمایت کننده در درمان سرطان مطرح شود.

پیش زمینه و هدف: افزایش قندخون منجر به بروز تغییرات ساختاری و عملکردی در دستگاه تناسلی می گردد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات دیابت بر ساختمان و عملکرد بافت بیضه با تاکید بر تغییرات فراساختاری سلول های رده اسپرماتوژنز است.مواد و روش کار: دیابت تجربی در موش های صحرایی نر بالغ با تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین صورت گرفت. در انتهای دوره 70 روزه، اندازه گیری وزن بدن و گنادها، اندازه گیری غلظت خونی گنادوتروپین های هیپوفیزی و استروئیدهای بیضه و مطالعه فراساختاری لوله های منی ساز در بافت بیضه گروه های تحت مطالعه انجام شد.یافته ها: کاهش معنی دار وزن بدن، گنادها، غلظت خونی گنادوتروپین ها، استرادیول و پروژسترون (p<0.05) در موش های صحرایی دیابتی در مقایسه با گروه کنترل مشاهده گردید. کاهش در غلظت خونی تستوسترون مربوط به گروه موش های دیابتی مشاهده گردید ولی به سطح معنی دار آماری نرسید (p>0.05). تغییرات فراساختاری در لوله های منی ساز در موش های دیابتی شامل تغییر شکل میتوکندری ها (به شکل های غیرطبیعی حلقوی، مواج و کاهش قطر)، کاهش حجم توری آندوپلاسمی، افزایش واکوئل های چربی در سلول های سرتولی و اختلال در اتصال بین سلولی در سلول های اسپرماتوگونی بود.بحث و نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که افزایش قندخون به دنبال دیابت تجربی با ایجاد تغییر در میزان هورمون های دخیل در فرایند اسپرماتوژنز و نیز ایجاد تغییرات فراساختاری در سطح اندامک های سلولی، باعث اختلال در روند اسپرماتوژنز و در نتیجه کاهش باروری می گردد.

پیش زمینه و هدف: هدف این مطالعه بررسی تاثیر استفاده از مونیتورینگ شاخص دوطیفی بر ریکاوری از بیهوشی و میزان مصرف کلی داروی پروپوفول بود.مواد و روش کار: در یک مطالعه تصادفی آینده نگر چهار بیمار کاندید عمل جراحی الکتیو بای پس عروق کرونر به صورت تصادفی در دو گروه تحت مطالعه قرار گرفتند. برای 20 بیمار پروپوفول با دوز هدف 100 mg/kg/min بدون توجه به شاخص دوطیفی انفوزیون گردید. برای 20 بیمار دیگر پروپوفول به صورت تیتره به منظور حفظ شاخص دوطیفی بین 40 تا 60 تجویز شد. فشار متوسط شریانی و شاخص دوطیفی در فاصله های زمانی مختلف ثبت شد.یافته ها: اطلاعات دموگرافیک، عمل انجام شده، کاربرد هیپوترمی، مدت زمان بیهوشی، مدت عمل، و مدت بای پس قلبی ریوی در دو گروه مشابه بودند. هیچ کدام از بیماران در طی این بررسی زمان های یادآوری حین بیهوشی را ذکر نکردند. اگر چه مصرف پروپوفول در گروه مطالعه کمتر از گروه کنترل بود ولی این یافته از نظر آماری معنی دار نبود (1.95 mg/kg/hr در گروه مطالعه در مقایسه با 2.59 mg/kg/min در گروه کنترل و P>0.05) و زمان خروج لوله تراشه پس از عمل میان دو گروه نیز از نظر آماری دارای اختلاف معنی داری نبود.بحث و نتیجه گیری: شاخص دوطیفی به عنوان مونیتورینگ عمق بیهوشی ابزار ارزشمندی است، ولی نمی تواند به عنوان راهنمای تجویز پروپوفول سودمند باشد. تحقیقات بیشتر در طی جراحی های دیگر و با زمان کوتاه تر توصیه می شود.

پیش زمینه و هدف: انواژیناسیون روده ای یکی از عوامل شایع انسداد روده ای در کودکان و شیرخواران می باشد. اولترا سونوگرافی به عنوان یک روش تشخیصی قابل اعتماد و دقیق مطرح می باشد. با این که درمان اولیه در این بیماری ریداکشن تحت هدایت روش های رادیولوژیک می باشد، ولی انجام این روش در موارد نکروتیک و یا پرفوراسیون، نباید صورت پذیرد. پیش بینی وجود نکروز روده ای بر اساس روش های کلینیکی و رادیولوژیک دشوار می باشد. به نظر می رسد استفاده از اولتراسونوگرافی کالرداپلر در بهبود پیش بینی وضعیت روده ای در انواژیناسیون مفید و سودمند واقع گردد. هدف از این تحقیق تعیین دقت سونوگرافی کالرداپلر در مشخص کردن میزان وایابلیته(Viability)  روده درگیر و مشخص کردن احتمال نیاز به مداخله جراحی بود.مواد و روش کار: 75 بیمار مبتلا به انواژیناسیون در ابتدا توسط سونوگرافی و سپس توسط کالرداپلر بررسی شدند تا قدرت تشخیص و پیش بینی این ابزار ارزیابی گردد.یافته ها: کالرداپلر وجود جریان خون در ناحیه انواژیناسیون را در 70 بیمار از 75 بیمار شرکت کننده، تشخیص داد. از این تعداد 46 بیمار (61.4 درصد) تحت درمان جااندازی غیرجراحی قرار گرفتند و 29 بیمار (38.6 درصد) تحت جراحی قرار گرفتند. چهار بیمار از پنج بیماری که کالرداپلر در آن جریان خون نشان نداد، تحت رزکسیون روده ای قرار گرفتند و از 24 بیمار باقیمانده تنها برای سه مورد رزکسیون روده ای انجام شد که این اختلاف از نظر آزمون های آماری انجام گرفته، کاملا معنی دار بوده است (p=0.007).بحث و نتیجه گیری: اولتراسونوگرافی یکی از روش های دقیق و موثر در تشخیص سریع انواژیناسیون می باشد. همچنین با استفاده از سونوگرافی کالرداپلر می توان وضعیت روده ای را بررسی نموده و احتمال نیاز به جراحی و پروگنوز بیماری را در کوتاه ترین زمان ممکن تعیین نمود.

پیش زمینه و هدف: اشریشیا کلی تولید کننده توکسین شیگا (STEC)، یک بیماری زای نوپدید و مشترک بین انسان و دام است. دامنه عفونت هایی که توسط این باکتری ایجاد می شود از اسهال تا سندرم اورمی همولیتیک متغیر است. بر این اساس هدف از این مطالعه شناسایی مولکولی، بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی اشریشیا کلی های تولید کننده توکسین شیگا با منشا دامی و ارزیابی خواص ضد باکتریایی اسانس های آویشن و زنیان علیه آنها می باشد.مواد و روش کار: تعداد 200 نمونه مدفوع گاومیش از مناطق مختلف آذربایجان غربی جمع آوری و با استفاده از فنPCR  وجود ژن های تولید کننده توکسین شیگا (stx1 و stx2) مورد بررسی قرار گرفت. در ادامه تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی نسبت به آنتی بیوتیک های مختلف بررسی گردید و نیز تاثیر اسانس های آویشن و زنیان بر باکتری فوق به روش انتشار دیسک مورد مطالعه قرار گرفت.یافته ها: از مجموع 190 جدایه اشریشیا کلی تعداد 13 جدایه تولید کننده توکسین شیگا (6.8 درصد) شناسایی شد. سه جدایه (23.2 درصد) حامل هر دو ژن stx1 و stx2، پنج جدایه (38.4 درصد) حامل ژن stx1 و پنج جدایه دیگر (38.4 درصد) حامل ژن stx2 بودند. در بررسی الگوی مقامت آنتی بیوتیکی، تمامی جدایه ها دارای مقاومت چندگانه نسبت به اریترومایسین، نئومایسین، استرپتومایسین و آمپی سیلین بودند، و 84.4 درصد سویه ها نسبت به تتراسایکلین و سفوتاکسیم حساس بودند.بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های حاصل از این بررسی نتیجه گیری می شود که در ایران گاومیش می تواند به عنوان یکی از ذخایر STEC مطرح باشد. همچنین استفاده از اسانس های گیاهی مانند آویشن و زنیان با توجه به تاثیر ضدباکتریایی می توانند نقش مهمی در پیشگیری از ایجاد سویه های مقاوم داشته باشند.