علوم و تکنولوژی پلیمر
سال:1382 | دوره:16 | شماره:4 (پیاپی 66) |تعداد مقالات:7

در این پژوهش، برخی از عوامل تولید در فرایند کشش نخهای چند رشته ای یکسره (فیلامنتی) نایلون 6 تغییر داده شد. این عوامل شامل متغیرهای زمانی (تعداد دور پیچش نخ حول غلتک گودت، طول ناحیه کشش، طول ناحیه پیچش و زمان بعد از پیچش نخ روی بوبین) و متغیرهای دمایی (دمای تثبیت در ناحیه کشش و ناحیه پیچش) است. خواص کششی شامل استحکام (تنش ظاهری هنگام پارگی)، ازدیاد طول تا پارگی، مدول اولیه، کار تا پارگی همراه با جمع شدگی اندازه گیری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج آزمایشها نشان می دهد که اثر متغیرهای دمایی بر خواص اندازه گیری شده محسوستر از متغیرهای زمانی است. ملاحظه شد که با افزایش دما در ناحیه کشش و پیچش یا زمان دهی نخ روی بوبین می توان مقدار جمع شدگی پس از مرحله کشش را کاهش داد. با استفاده از تجزیه رگرسیون، روابط خطی بین جمع شدگی در 130˚C، دمای تثبیت در ناحیه کشش و پیچش، روابط لگاریتمی جمع شدگی و زمان دهی نخ روی بسته بدست آمد. نتایج حاصل با توجه به نظریه های جاری درباره اثر دما و زمان بر خواص نایلون 6 توجیه شده است.

تایرهای روکش شده به عنوان یکی از محصولات بازیافتی تایر مطرح شده اند. بدین ترتیب که منجید مستعمل پس از طی مراحل ویژه ای روکش شده و به چرخه مصرف بازگردانده می شود. جدا شدن آج از سطح منجید مستعمل در حین کار به عوامل متعددی بستگی دارد. آمیزه گام بالشتک نقش بسیار موثری در استحکام چسبندگی آج به منجید در تایر روکش شده دارد. در این مطالعه، اثر دوده و کائوچوهای BR و SBR بر خواص آمیزه گام بالشتک و نیز پس از چسباندن آن به یک آمیزه پخت شده پایه از منجید تایر بررسی شده است. نتاج بیانگر آن است که با کاهش اندازه ذرات دوده مصرفی در آمیزه گام بالشتک می توان استحکام چسبندگی نهایی را افزایش داد. همچنین، کاربرد کائوچوی BR در آمیزه بالشتک گام به یک میزان بهینه می تواند باعث بهبود چسبندگی به سطح منجید مدل شود.

کوپلیمر شدن امولسیونی وینیل استات - اتیلن در یک سیستم تحت فشار انجام می شود و کنترل پارامترهائی چون فشار سیستم، دما و غلظت مواد اولیه که بر خواص نهایی کوپلیمر، درصد تبدیل مونومر وینیل استات و درصد اتیلن اثر دارند ضروری است. هدف از پلیمر شدن امولسیونی وینیل استات - اتیلن فراهم کردن شرایطی است که درصد تبدیل مناسب برای مونومر وینیل استات و درصد اتیلین کافی (20-15 درصد وزنی) در کوپلیمر حاصل شود. افزایش غلظت مخلوط امولسیون کننده ها و در نتیجه افزایش غلظت کلویید محافظت کننده باعث افزایش گرانروی سیستم پلیمر و در نتیجه کاهش پدیده نفود مونومرها می شود. این اثر، باعث کاهش درصد تبدیل مونومر وینیل استات و درصد اتیلن در کوپلیمر نهایی می گردد. افزون باقر به سیستم پلیمر شدن باعث ثابت ماندن pH سیستم و سرعت تجزیه آغازگر در حین واکنش می شود و در نتیجه کاهش درصد تبدیل مونومر وینیل استات و درصد اتیلن در کوپلیمر نهایی را به دنبال دارد. همچنین، مقادیر دمای انتقال شیشه ای نیز بررسی شده است.

پلی ( L- لاکتید) یک پلیمر زیست تخریب پذیر نیمه بلوری است که گونه های با وزن مولکولی زیاد آن در ساخت محصولات کاشتنی در بدن کاربرد دارد و معمولا از پلیمر شدن حلقه گشای دی استر حلقوی  L-لاکتیک اسید (L -لاکتید) در مجاورت کاتالیزور غیر رسمی و تایید شده قلع اکتوات بدست می آید. یکی از روشهای متداول برای سنتز این مواد پلیمر شدن توده مذاب است. اما دمای بالای واکنش در این روش باعث تخریب گرمایی پلیمر در حال سنتز می شود. بنابراین انتخاب دما و زمان سنتز برای دستیابی به حداکثر وزن مولکولی اهمیت بسیار زیادی دارد. در این پژوهش، به مطالعه این موضوع پرداخته می شود. نتایج آزمایشها نشان می دهد که حداکثر وزن مولکولی پلیمر و زمان دستیابی به آن با دمای واکنش رابطه عکس دارد و با کاهش دمای سنتز هر چند زمان لازم برای دستیابی به حداکثر وزن مولکولی افزایش می یابد، اما مقدار وزن مولکولی بیشتر می شود. همچنین، در دماهای سنتز پایینتر از دمای ذوب پلیمیر، حداکثر وزن مولکولی و سرعت تخریب تغییر زیادی با دما نمی کند، زیرا در دماهای بالاتر از دمای ذوب پلیمر امکان تخریب آن بیشتر است. دماهای انتقال شیشه ای و ذوب پلی (L -لاکتید) نیز به ترتیب در محدوده 69-65 و160-180˚C است و با وزن مولکولی پلیمر رابطه مستقیم دارد.

در این پژوهش، رفتار رئولوژیکی دینامیکی پلی اتیلن پرشده با دو نوع دوده در دماهای مختلف بررسی شده است. رفتار ویسکوالاستیک پلیمرها به نوعی بیانگر ساختار داخلی آنهاست. بنابراین، برای تحلیل رفتار رئولوژیکی دینامیکی پلی اتیلن پر شده با دوده از تعدادی پارامترهای ویسکوالاستیک خطی استفاده شده است، از قبیل مدول ذخیره که مربوط به بخش کشسان سیستم است. مدول اتلاف که به بخش گرانرو سیستم ارتباط دارد و ضریب اتلاف که رابطه بین مدول ذخیره و مدول اتلاف است. همچنین، اثر ساختار، اندازه ذرات و مقدار دوده (5/2 تا 40 درصد) بر خواص رئولوژیکی نیز بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که با افزایش درصد دوده، مدول ذخیره و مدول اتلاف افزایش می یابد. در حالی که ضریب اتلاف کاهش پیدا می کند. اثر دما بر خواص رئولوژیکی پلی اتیلن پر شده با دوده نیز بررسی شده که نتیجه جالب توجهی برای تغییرات ضریب اتلاف با دما مشاهده شده است. بدین ترتیب که با افزایش دما تا فرکانس مشخصی این ضریب کاهش می یابد، ولی پس از آن، ضریب اتلاف افزایش پیدا می کند.

در فناوری پلاستی سول بطور عمده از رزینهای امولسیونی PVC استفاده می شود. از معایب این رزین تخریب آن در حین ذوب، دماهای ذوب و انتقال شیشه ای بالا، گرانروی زیاد رزین در دمای ژل شدن و در حالت مذاب و نیز انحلال پذیری کم آن است. کوپلیمر کردن مونومر وینیل کلرید با سایر مونومرها روش مناسبی برای اصلاح خواص یاد شده است. کومونومر وینیل استات باعث اصلاح بسیاری از این خواص می شود. در این تحقیق، کوپلیمر شدن مونومر وینیل کلرید با 2/15 درصد کومونومر وینیل استات به روش امولسیونی ناپیوسته انجام گرفت و مقدار وینیل کلرید در دو فاز مایع و گاز، روند تغییرات فشار و اثر آغازگر بر سینتیک واکنش بررسی شد. ساختار شیمیایی و ترکیب کوپلیمر به ترتیب به روشهای طیف سنجی FTIR و HNMR شناسایی و بررسی گردید. همچنین مقدار K که معیاری از جرم مولکولی است برای کوپلیمرهای حاصل اندازه گیری شد.