طب داخلی روز (افق دانش)
سال:1395 | دوره:22 | شماره:3 |تعداد مقالات:13

اهداف: پروپوفول پرکاربردترین داروی وریدی برای القای بیهوشی است که ارزیابی دوز مناسب این دارو برای تعیین عمق مناسب بیهوشی و پیشگیری از عوارض آن ضروری است. هدف این مطالعه، مقایسه دوزهای یک میلی گرم بر کیلوگرم و 2.5 میلی گرم بر کیلوگرم پروپوفول در تغییرات همودینامیک، درجه میوکلونوس و سطح BIS (پایش شاخص دوطیفی) در بیماران تحت القای بیهوشی بود.مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور در سال 1392 روی 92 بیمار کاندید عمل جراحی با القای بیهوشی عمومی در مرکز آیت اله کاشانی شهرکرد انجام شد. این بیماران به شیوه نمونه گیری آسان انتخاب شده و به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول دوز یک میلی گرم بر کیلوگرم و گروه دوم دوز 2.5 میلی گرم بر کیلوگرم پروپوفول دریافت کردند و شاخص های همودینامیک، درجه میوکلونوس و سطح BIS در چهار زمان متفاوت در آنها سنجیده شد. تحلیل داده ها به کمک نرم افزار SPSS 17 و با استفاده از آزمون های T مستقل، مجذور کای، آنالیز واریانس با تکرار مشاهدات و آزمون فیشر انجام گرفت.یافته ها: متغیرهای همودینامیک نظیر فشار خون سیستولیک، دیاستولیک، فشار خون متوسط شریانی، ضربان نبض و شاخص BIS در چهار زمان مختلف در دو گروه اختلاف آماری معنی داری نداشتند (P>0.05). همچنین روند تغییرات این متغیرها نیز یکسان بود، اما روند تغییرات تعداد ضربان نبض بین دو گروه تفاوت معنی دار نشان داد (0.032= p). از نظر بروز میوکلونوس نیز تفاوت معنی داری در دو گروه مشاهده نشد (P>0.05).نتیجه گیری: در بیماران تحت القای بیهوشی، تغییرات همودینامیک، درجه میوکلونوس و سطح BIS در دو دوز یک میلی گرم بر کیلوگرم و 2.5 میلی گرم بر کیلوگرم پروپوفول یکسان است.

اهداف: آپلین، نقش مهمی در تنظیم هموستاز گلوکز ایفا می کند و ممکن است به ارتباط بین افزایش توده بافت چربی با چاقی و بیماری های مرتبط با متابولیک کمک کند. هدف این پژوهش، بررسی اثر 6 هفته تمرین تناوبی شدید پرحجم با مکمل یاری دارچین بر غلظت سرمی آپلین و مقاومت به انسولین پسران دارای اضافه وزن بود.مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی در سال 1393، 40 دانش آموز پسر دارای اضافه وزن مشغول به تحصیل در شهر زاهدان به طور هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در چهار گروه، تمرین، تمرین و مکمل، مکمل و کنترل قرار گرفتند. گروه های تمرینی به مدت 6 هفته تمرین تناوبی شدید پرحجم را انجام دادند همچنین گروه های مکمل یاری، روزانه 3 کپسول حاوی 380میلی گرم دارچین را مصرف نمودند. 48 ساعت قبل و بعد از برنامه تمرینی از آزمودنی ها نمونه خونی گرفته شد. سطوح آپلین، گلوکز و انسولین اندازه گیری شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS 19 و با آزمون های تحلیل واریانس یک طرفه، دوطرفه و تحلیل کوواریانس تحلیل شدند.یافته ها: بعد از دوره تمرینی، در سطوح آپلین و مقاومت انسولین گروه های تمرین و تمرین و مکمل نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده شد (0.0001= p). همچنین مقاومت انسولین در گروه مکمل یاری دارچین با کنترل تفاوت معنی داری داشت (0.001= p). در سطوح آپلین (0.0001= p) و مقاومت انسولین (0.003= p) گروه های تمرینی نسبت به گروه مکمل نیز تفاوت معنی داری مشاهده شد.نتیجه گیری: 6 هفته تمرین تناوبی شدید پرحجم منجر به کاهش سطوح آپلین سرم و شاخص مقاومت انسولین در پسران دارای اضافه وزن می شود. همچنین مکمل یاری دارچین تنها شاخص مقاومت انسولین را کاهش می دهد.

اهداف: کاربرد گیاهان دارویی در درمان بیماری های کبدی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. گیاه مریم گلی در طب سنتی برای درمان طیف وسیعی از بیماری ها استفاده شده است. هدف این مطالعه، بررسی اثرات درمانی مریم گلی بر سمیت کبدی ناشی از استامینوفن بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 60 سر موش سوری آلبینو به 6 گروه تقسیم شدند. گروه اول سرم فیزیولوژی، گروه دوم عصاره خام مریم گلی و گروه سوم 500میلی گرم استامینوفن به ازای هر کیلوگرم به صورت تک دوز دریافت کردند. گروه های چهارم، پنجم و ششم به مدت 5 روز دوزهای 125، 250 و 500 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از عصاره مریم گلی را دریافت نمودند. سپس یک ساعت پس از تجویز آخرین دوز عصاره، 500 میلی گرم استامینوفن دریافت کردند. 24 ساعت بعد، از کاروتید موش ها خونگیری به عمل آمد و سطوح آنزیم های کبدی و بیلی روبین اندازه گیری شد. همچنین کبد آنها مورد مطالعات بافت شناسی قرار گرفت. تحلیل آماری توسط نرم افزار SPSS 16 و آنالیز واریانس یک طرفه انجام شد.یافته ها: تجویز استامینوفن باعث افزایش معنی دار آنزیم های کبدی و غلظت بیلی روبین مستقیم و کامل در مقایسه با گروه کنترل شد (P<0.05). تجویز عصاره مریم گلی در دوز های 125، 250 و 500 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم به صورت معنی داری باعث کاهش آنزیم های کبدی و بیلی روبین مستقیم و کامل در مقایسه با گروه کنترل مثبت شد (P<0.05). مشاهدات بافت شناسی نیز این نتایج را تایید کرد.نتیجه گیری: مریم گلی در دوزهای 250 و 500 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم دارای پتانسیل بالقوه محافظتی در مقابل آسیب ایجادشده توسط استامینوفن است و باعث بهبود چشمگیر آسیب بافتی و شاخص های بیوشیمیایی در آسیب کبدی می شود.

اهداف: استئوآرتریت زانو در افراد بالای 40 سال بسیار شایع بوده و از اصلی ترین دلایل نقص سیستم عملکردی در این افراد است که تاثیر عمیقی روی زندگی افراد مبتلا می گذارد. افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو به نوعی با اختلال در تعادل مواجه می شوند که این اختلال به صورت افزایش دامنه و سرعت نوسان مرکز فشار بدن مشاهده می شود. هدف این پژوهش، مقایسه پارامترهای تعادل حین ایستادن افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو با افراد سالم بود.ابزار و روش ها: در این مطالعه مورد- شاهدی در سال 1394 در مرکز تحقیقات اسکلتی- عضلانی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، 15 بیمار مبتلا به استئوآرتریت زانو، از میان بیماران مراجعه کننده به کلینیک فیزیوتراپی دانشکده توان بخشی و بیمارستان الزهرا (س) شهر اصفهان به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند و 15 فرد سالم نیز به عنوان گروه شاهد از سطح شهر اصفهان مورد مطالعه قرار گرفتند. برای ارزیابی ثبات ایستایی، از جمع طول مسیر طی شده، دامنه و سرعت نوسان مرکز فشار در جهات مختلف استفاده شد. تحلیل داده ها با کمک نرم افزار SPSS 19 و توسط آمار توصیفی و آزمون T دونمونه ای انجام گرفت.یافته ها: میانگین دامنه جابه جایی و سرعت نوسان مرکز فشار در جهات قدامی- خلفی و داخلی- خارجی و همچنین جمع طول مسیر طی شده توسط مرکز فشار در جهت داخلی- خارجی در افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو نسبت به افراد سالم افزایش یافت (P<0.05)، ولی میانگین جمع طول مسیر طی شده توسط مرکز فشار در جهت قدامی- خلفی تفاوت معنی داری نداشت (P>0.05).نتیجه گیری: ثبات و تعادل حین ایستادن در افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو نسبت به افراد سالم کاهش پیدا می کند.

اهداف: شناسایی استافیلوکوک های کوآگولازمنفی که مسوول ایجاد عفونت های بیمارستانی هستند، بسیار اهمیت دارد. یکی از مراحل اولیه PCR (واکنش زنجیره ای پلی مراز)، استخراج DNA است که از وقت گیرترین و هزینه برترین مراحل قبل از PCR است و با حذف آن می توان در زمان و هزینه صرفه جویی کرد. هدف از این مطالعه، مقایسه دو روش PCR با استفاده از DNA استخراج شده با کیت استخراج و PCR مستقیم در تعیین ژن های مقاومت به متی سیلین در استافیلوکوک های کوآگولازمنفی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 135 نمونه استافیلوکوک اپیدرمیدیس و 88 نمونه استافیلوکوک ساپروفیتیکوس از نمونه های خون، زخم، سوند و کاتتر و ادرار بیماران بستری در مراکز درمانی شهر زاهدان جداسازی شدند. PCR مستقیم از کلنی های استافیلوکوک ساپروفیتیکوس و استافیلوکوک اپیدرمیدیس و PCR با DNA استخراج شده توسط کیت استخراج برای ژن های mecA و 16 srDNA انجام شد و مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: در هر دو روش مورد استفاده ژن های 16 srDNA و mecA با طول باندهای 420 و 310 جفت باز که به ترتیب مربوط به ژن شناسایی باکتری استافیلوکوک و ژن مقاومت به متی سیلین بودند، با موفقیت تکثیر شدند و کیفیت باندهای مشاهده شده تقریبا برابر بود.نتیجه گیری: برای صرفه جویی در وقت و هزینه می توان از PCR مستقیم در تشخیص استافیلوکوک کوآگولازمنفی مقاوم به متی سیلین استفاده کرد.

اهداف: شروع و تداوم آریتمی های کشنده طی ایسکمی از مهم ترین علل ایست ناگهانی قلب است. اثرات مفید بتاهیدروکسی بتا متیل بوتیرات (HMB) چون ضد التهابی و مهار آپوپتوزی در عضلات اسکلتی مشخص شده است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثرات پیشگیرانه HMB بر آریتمی های بطنی ناشی از ایسکمی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 30 سر رت نر نژاد ویستار به شکل تصادفی به سه گروه، کنترل و گروه های HMB 320 و HMB 700 تقسیم شدند. گروه کنترل نرمال سالین و گروه های HMB 320 و HMB 700 به ترتیب HMB را به مدت 2 هفته با دوز 320 و 700میلی گرم بر کیلوگرم به صورت خوراکی از طریق گاواژ دریافت کردند. موش ها پس از بی هوشی به مدت 30 دقیقه تحت ایسکمی قرار گرفتند و شاخص های تعداد انقباضات زودرس بطنی (PVC)، طول زمان بروز تاکیکاردی بطنی (VT) و فیبریلاسیون بطنی (VF) مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها به کمک نرم افزار SPSS 16 و با استفاده از آزمون های کروسکال والیس، آنالیز واریانس یک طرفه، تعقیبی توکی و آزمون مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین تعداد PVC در گروه های HMB 320 و HMB 700 نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری داشت (0.001= p) و این اختلاف بین دو گروه دریافت کننده نیز معنی دار بود (0.008= p). همچنین میانگین مدت زمان بروز VT بین گروه های HMB 320 و HMB 700 در مقایسه با گروه کنترل کاهش داشت (0.001= p). میانگین مدت زمان بروز VF تنها در گروه HMB 700 در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی داری را نشان داد (0.003= p).نتیجه گیری: مصرف پیشگیرانه دو هفته HMB می تواند تاثیر قابل توجهی در کاهش عوارض حاد ناشی از ایسکمی از طریق کاهش آریتمی داشته باشد.

اهداف: شرایط مختلف آب و هوایی و فعالیت بدنی از عوامل موثر بر عملکرد ریوی هستند که می توانند زمینه ساز بروز بیماری های تنفسی باشند. هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثر فعالیت بدنی بر عملکرد ریوی دختران 14-12 سال در دو شرایط اقلیمی متفاوت کرمان و گرگان بود.مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی در سال 1392، 128 دانش آموز دختر 14-12 سال در شهرهای گرگان و کرمان (در هر شهر 64 نفر) به صورت خوشه ای تصادفی از مدارس ابتدایی انتخاب شدند. آزمون عملکرد ریوی در زمان های قبل، بلافاصله، 7 و 20 دقیقه بعد از فعالیت بدنی از آنها گرفته شد. حجم های مورد بررسی، PEF (اوج جریان بازدمی)، FEV 1 (حجم بازدمی در یک ثانیه)، FVC (ظرفیت حیاتی اجباری) و MEF 50% (حداکثر جریان بازدمی در 50% ظرفیت حیاتی اجباری) بودند. کاهش بیش از 15% در حجم های FEV 1 و PEF بعد از فعالیت، به معنی وجود آسم ورزشی تعبیر شد. داده ها توسط آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون مجذور کای و به کمک نرم افزار SPSS 19 تحلیل شدند.یافته ها: در حجم های FEV 1 و PEF بین شهرهای کرمان و گرگان اختلاف معنی داری مشاهده نشد (P>0.05)، اما میانگین حجم FVC بین دو شهر اختلاف معنی دار داشت (0.001= p). به طور کلی، افت عملکرد ریوی در کرمان بعد از فعالیت بیش از گرگان بود.نتیجه گیری: فعالیت بدنی با شدت بیش از متوسط در دانش آموزان دختر 14-12 سال سبب کاهش موقت در حجم ریوی می شود که شرایط اقلیمی سرد و خشک نسبت به مرطوب، به افت بیشتر عملکرد ریوی بعد از فعالیت و همچنین ادامه این افت کمک می کند.

اهداف: مطالعات مختلف نشان می دهند که قرارگیری در معرض رنگ و مواد شیمیایی، فعالیت غده تیروئید را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف این مطالعه، بررسی آثار استنشاق بخار رنگ های روغنی بر سطح سرمی هورمون های تیروئیدی در موش های صحرایی نر و ماده بود.مواد و روش ها: در این پژوهش تجربی، 15 سر موش صحرایی نر و 15 سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار به طور تصادفی به 6 گروه 5 تایی (سه گروه کنترل و گروه های مواجه شده با بخارات رنگ طی یک و 8 ساعت در روز با تفکیک جنسیت) تقسیم شدند. پس از گذشت 10 هفته سطح سرمی هورمون های تیروئیدی T3، T4 و TSH مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها به کمک نرم افزار SPSS 20 و توسط آنالیز واریانس دوطرفه و آزمون توکی تحلیل شدند.یافته ها: میانگین هورمون های T3 و T4 در دو گروه نر و ماده یک ساعته و هشت ساعته دارای کاهش معنی دار نسبت به گروه کنترل بود (P<0.001) و با افزایش مدت زمان استنشاق روند کاهش سرعت بیشتری گرفت. در مورد هورمون T3 کاهش در جنس ماده نسبت به جنس نر در گروه یک ساعته (P<0.001) و هشت ساعته (P<0.05) و در مورد هورمون T4 تنها در گروه یک ساعته (P<0.001) به طور معنی داری بیشتر بود. میانگین هورمون TSH نیز با استنشاق بخار رنگ نسبت به گروه کنترل افزایش معنی دار یافت (P<0.001) و این افزایش در موش های ماده در گروه هشت ساعته نسبت به گروه نر معنی دار بود (P<0.01).نتیجه گیری: استنشاق بخارات رنگ روغن باعث کاهش سطح سرمی هورمون های تیروئیدی T4 و T3 و افزایش سطح سرمی هورمون TSH می شود که این تاثیر در جنس ماده بیشتر است.

اهداف: امروزه گرایش به سوی داروهای جدید که عوارض جانبی کمتری دارند روزبه روز گسترش می یابد. مطالعات مختلف تاثیر ال کارنیتین و استیل ال کارنیتین را در کاهش عوارض ثانویه بیماری دیابت نوع اول نشان داده اند. هدف این مطالعه، بررسی اثر تجویز خوراکی ال کارنیتین و استیل ال کارنیتین بر میزان گلوکز خون و پراکسیداسیون لیپیدی بافت مغز و کبد در رت های دیابتی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 50 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به پنج گروه، کنترل (موش های سالم)، کنترل منفی (موش های دیابتی) و سه گروه دیابتی تحت تیمار تقسیم شدند. گروه های دیابتی با تزریق 110 میلی گرم بر کیلوگرم آلوکسان دیابتی شدند. گروه های تحت تیمار، هر کدام به ترتیب ال کارنیتین، استیل ال کارنیتین و ال کارنیتین به همراه استیل ال کارنیتین (به میزان 300 میلی گرم بر کیلوگرم) را به صورت گاواژ به مدت 30 روز دریافت نمودند. در پایان آزمایش، پراکسیداسیون لیپیدی، گلوکز سرم، پروفایل لیپیدی و آنزیم های کبدی اندازه گیری شد. نتایج توسط آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و به دنبال آن آزمون تکمیلی توکی تحلیل شدند.یافته ها: در گروه دیابتی تحت تیمار با ال کارنیتین در مقایسه با گروه دیابتی بدون درمان، به طور معنی داری غلظت گلوکز ناشتای خون، تری گلیسرید، کلسترول، کراتینین و آنزیم های کبدی سرم، همچنین میزان مالون دی آلدئید بافت کبد کاهش و میزان HDL افزایش یافت (P<0.05). تجویز استیل ال کارنیتین سبب کاهش مالون دی آلدئید بافت مغز و افزایش HDL سرم شد، اما بر سایر پارامترها اثر معنی دار نداشت. تجویز استیل ال کارنیتین همراه با ال کارنیتین، اثرات مثبت ال کارنیتین را کاهش داد.نتیجه گیری: تجویز ال کارنیتین در مقایسه با استیل ال کارنیتین در کاهش عوارض ثانویه بیماری دیابت تاثیر بیشتری دارد. همچنین تجویز همزمان این دو ماده توصیه نمی شود.

اهداف: مطالعات نشان می دهند فعالیت ورزشی احتمالا از طریق بهبود سطوح آپولیپوپروتئین ها (ApoA و ApoB) و ویسفاتین به کاهش خطر امراض قلبی- عروقی در افراد دیابتی کمک می کند. هدف این مطالعه، مقایسه تاثیر دو نوع تمرین تناوبی شدید و ترکیبی بر سطوح آپولیپوپروتئین A و B، ویسفاتین و مقاومت به انسولین در زنان میانسال مبتلا به دیابت نوع دو بود.مواد و روش ها: در این تحقیق نیمه تجربی در سال 1394 در شهرستان شهرکرد، 52 زن میانسال مبتلا به دیابت نوع دو به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به طور تصادفی در سه گروه تمرین همزمان قدرتی- استقامتی، تمرین شدید تناوبی و کنترل قرار گرفتند. گروه ترکیبی قدرتی- استقامتی به مدت 12 هفته سه جلسه در هفته تمرین استقامتی با 60% حداکثر ضربان قلب و دو جلسه در هفته تمرین مقاومتی با 70% یک تکرار بیشینه، و گروه تمرین شدید تناوبی سه جلسه تمرین در هفته 10-4 تکرار آزمون وینگیت 30 ثانیه ای روی ارگومتر را با حداکثر تلاش انجام دادند. داده ها توسط آزمون T وابسته، تحلیل کوواریانس و آزمون LSD به کمک نرم افزار SPSS 21 تحلیل شدند.یافته ها: در مرحله پس آزمون، کاهش ApoA (P=0.03) و نسبت ApoA/ApoB (P=0.01) به دنبال تمرین تناوبی شدید معنی دار بود، ولی در گروه ترکیبی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. میزان ویسفاتین، انسولین سرمی و شاخص مقاومت به انسولین در هر دو گروه تمرینی کاهش معنی دار داشت (P<0.01).نتیجه گیری: تمرین شدید تناوبی نسبت به تمرینات ترکیبی قدرتی- استقامتی اثرات بهتری بر سطوح آپولیپوپروتئین های خون، ویسفاتین و مقاومت به انسولین در زنان میانسال مبتلا به دیابت نوع دو دارد.

اهداف: درد ناشی از اقدامات تهاجمی مثل تزریق عضلانی باعث تنش های جسمی و روانی در کودکان شده و بنابراین باید تسکین داده شود. توجه به روش هایی که باعث کاهش درد ناشی از اقدامات تهاجمی در کودکان می شود یکی از اولویت های مهم در حرفه پرستاری است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر نمایش تزریق روی عروسک بر شدت درد ناشی از تزریق عضلانی در کودکان پیش دبستانی انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده در سال 1394 در درمانگاه شبانه روزی شبکه بهداشت شهرستان خلیل آباد، 62 کودک 6-4 ساله مبتلا به فارنژیت که تزریق عضلانی داروی پنی سیلین 6.3.3 داشتند، به صورت قرعه کشی ساده انتخاب شده و در دو گروه 31 نفره آزمون و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش، فرم جمع آوری اطلاعات دموگرافیک و ابزار استاندارد سنجش شدت درد اوچر بود. در گروه آزمون ابتدا پرستار یک نوبت نمایش تزریق عضلانی اجرا کرد و کودک آن را مشاهده نمود، سپس تزریق عضلانی روی کودک صورت گرفت. در گروه کنترل تزریق عضلانی به روش روتین انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 19 و آزمون های من ویتنی، T مستقل و مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: میانگین شدت درد بعد از تزریق در گروه آزمون (3.22 ± 0.90) در مقایسه با گروه کنترل (4.19 ± 0.83) به صورت معنی داری کمتر بود (P<0.001).نتیجه گیری: نمایش تزریق روی عروسک قبل از تزریق عضلانی می تواند باعث کاهش شدت درد در کودکان پیش دبستانی شود.

اهداف: سرطان آندومتر شایع ترین بدخیمی مربوط به سیستم باروری زنان است. تعیین مرحله دقیق سرطان و افتراق لنف نودها به عنوان فاکتورهای پیش آگهی، در انتخاب طرح درمان و میزان بقای بیماران تاثیر می گذارد. هدف این مطالعه، بررسی دقت تشخیصی تکنیک های تصویربرداری دیفیوژنی و دینامیک در مرحله بندی سرطان های آندومتر و افتراق گره های لنفاوی متاستاتیک از غیرمتاستاتیک بود.مواد و روش ها: در این مطالعه آینده نگر، در سال 93-1392 در بخش MRI مرکز تصویربرداری بیمارستان امام خمینی تهران، 30 بیمار مبتلا به سرطان آندومتر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و تحت MRI لگن قبل از عمل قرار گرفتند. از سکانس های T1 W، T2 W، تکنیک های دینامیک در فازهای 25، 60، 120 و 240 ثانیه بعد از تزریق و دیفیوژنی با فاکتور b معادل صفر و 1000 ثانیه بر میلی متر مربع برای تصویربرداری بیماران استفاده شد. تحلیل داده ها به کمک نرم افزار SPSS 22 و با استفاده از آماره کاپا، آزمون T دو نمونه مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه انجام شد.یافته ها: توافق بین نتایج رادیولوژی و پاتولوژی در تعیین مراحل مختلف سرطان تقریبا 0.8 به دست آمد که خوب و قابل توجه بود (P<0.001). میزان صحت تشخیصی تکنیک های دیفیوژنی و دینامیک 0.83 بود. در افتراق گره های لنفاوی متاستاتیک از غیرمتاستاتیک توافق کامل بین نتیجه رادیولوژی و پاتولوژی وجود داشت. میانگین سن و تعداد باروری در مراحل مختلف سرطان و در لنف نودهای متاستاتیک و غیرمتاستاتیک با هم تفاوت معنی داری نداشتند (P>0.05).نتیجه گیری: استفاده از تکنیک دیفیوژنی به همراه سکانس های روتین با تزریق، دقت تشخیص را در افتراق لنف نودهای متاستاتیک از غیرمتاستاتیک در بیماران مبتلا به سرطان آندومتر بالا می برد.