طب داخلی روز (افق دانش)
سال:1387 | دوره:14 | شماره:2 |تعداد مقالات:13

زمینه و هدف: مطالعات نشان داده است که برخی از ناقل های عصبی مانند اوپیوئیدها و نیتریک اکساید(NO)  بر رفتار تغذیه ای حیوانات اثرگذار بوده و تجویز محیطی یا مرکزی آنها می تواند موجب تغییر در برخی از رفتارها شود، این دو سیستم نوروترانسمیتری گاهی با یکدیگر تداخل اثر دارند. در این مطالعه نحوه تداخل اثر پیش ساز نیتریک اکساید یعنی ال - آرژینین (L-arginine) یا مهارکننده تولید نیتریک اکساید یعنی ال - نیم N(G)-nitro-L-arginine methyl-ester (L-NAME)  بر میزان مصرف غذا متعاقب تزریق مرفین در رتهای نر مورد بررسی قرار گرفته است. روش تحقیق: 48 سر موش صحرایی نر با وزن حدود 300-250 گرم استفاده شده که در 6 گروه مساوی توزیع شدند. داروها 12 ساعت پس از ناشتایی و در فاز روشنایی به حیوانات تزریق و سپس آنها به قفس آزمایش جداگانه جهت سنجش میزان تغذیه منتقل گردیدند و میزان مصرف تجمعی غذای آنها در طی مدت زمان 60 دقیقه (با فواصل زمانی هر 15 دقیقه) و نیز برای 4 ساعت پس از تزریق اندازه گیری شد.یافته ها: مطالعه ما نشان داد که تجویز مرفین با دوز 5mg/kg میزان مصرف غذا را در 60 دقیقه نخست آزمون کم کرد ولی مقدار مصرف را در انتهای دوره 4 ساعت پس از تزریق افزایش داد. تجویز توام ال - آرژینین با دوز 50mg/kg و مرفین باعث افزایش میزان مصرف غذا در موشهای صحرایی نر در مقایسه با تجویز مرفین تنها شد. در حالیکه تزریق ال - نیم با دوز  50mg/kgاثر پرخوری القا شده توسط مرفین را بویژه در دوره 4 ساعت پس از تزریق کم نمود.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه بر هم کنش قوی دو سیستم اوپیوئیدی و نیتریک اکساید بر تنظیم تغذیه را که از نوع تقویتی است، تایید می کند و احتمالا مکانیسم آن می تواند ناشی از اثر این دو بر مسیرهای عصبی دوپامینی، گلوتامینی و یا سروتونینی مغز باشد که برای رد و یا اثبات مکانیسم های مطرح می بایست مطالعات تکمیلی صورت پذیرد.

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی کپسول گیاهی با مفنامیک اسید در 180 نفر از دختران دانشجوی با سن 27-18 سال ساکن خوابگاههای دانشگاه علوم پزشکی اصفهان که از دیسمنوره اولیه شکایت داشتند، طراحی و اجرا گردید. روش تحقیق: این پژوهش یک مطالعه تجربی است و بصورت کارآزمایی بالینی و دوسوکور انجام شده است. نمونه های واجد شرایط شرکت در مطالعه بصورت تصادفی در سه گروه درمانی کپسول گیاهی، کپسول مفنامیک اسید و کپسول دارونما مورد بررسی قرار گرفتند ترکیب داروی گیاهی شامل عصاره خشک گیاهان زعفران، کرفس و انیسون بود (SCA)، که در کپسولهای شبیه مفنامیک اسید و دارونما با دوز 500 میلی گرم تهیه و در بسته بندیهای مشابه در اختیار واحدهای مورد مطالعه قرار گرفت. طول درمان به مدت سه سیکل قاعدگی و از ابتدای هر سیکل به مدت سه روز، روزانه مصرف 3 عدد کپسول در نظر گرفته شد. شدت درد با استفاده از خط کش درد(VAS)  مورد ارزیابی قرار گرفت و میانگین شدت درد در هر سیکل تعیین شد. یافته ها: اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS و روشهای آماری توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که کلیه واحدهای مورد پژوهش از نظر مشخصات دموگرافیک، خصوصیات قاعدگی و شدت دیسمنوره اولیه در قبل از درمان یکسان و همگن بودند. ولی پس از درمان شدت دیسمنوره اولیه در گروه کپسول گیاهی با P=0.01 و در گروه مفنامیک اسید با P=0.01 بطور معنی داری نسبت به کپسول دارونما کاهش یافته بود. همچنین با مقایسه شدت دیسمنوره اولیه پس از درمان با کپسول گیاهی و مفنامیک اسید نتایج با P=0.02 نشان داد که تاثیر کپسول گیاهی بهتر و مناسب تر از مفنامیک اسید می باشد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده از این پژوهش بنظر می رسد که داروی گیاهی SCA تاثیر مناسبتری بر کاهش دیسمنوره اولیه دارد و پیشنهاد میگردد جهت دستیابی به دوز مناسب دارو مطالعات وسیع تری در این زمینه طراحی و اجرا گردد.

زمینه و هدف: دیالیز ناکافی یکی از عوامل اصلی مرگ و میر بیماران دیالیزی است و در پیش آگهی این بیماران کاملا موثر است. پژوهش حاضر با هدف تعیین کفایت دیالیز و ارتباط آن با نوع صافی در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان 22 بهمن گناباد انجام شد. روش تحقیق: این مطالعه مقطعی، بر روی کلیه بیماران تحت درمان با همودیالیز بیمارستان 22 بهمن گناباد که مایل به شرکت در این مطالعه بودند، انجام شد. کلیه بیماران به صورت تصادفی به دو گروه 15 نفره تقسیم شدند و برای یک گروه از صافی High Flux و برای گروه دیگر از صافی Low Flux استفاده شد و پس از یک ماه صافی ها تعویض شد. تعداد دفعات دیالیز برای کلیه بیماران 3 بار در هفته و طول مدت دیالیز 4 ساعت کامل بود.ktv  بیشتر مساوی 1.2 معیار کفایت دیالیز در نظر گرفته شد. یافته ها: یافته ها نشان داد در گروه Low Flux میانگین 1.34±0.42ktv بود. 60 درصد بیماران کفایت دیالیز بالای 1.2 داشتند. در گروه High Flux میانگین 1.44±0.32ktv بود و 80 درصد بیماران کفایت دیالیز بالای 1.2 داشتند. ارتباط آماری معنی داری بین کفایت دیالیز و نوع صافی (High Flux و Low Flux) مشاهده نگردید (P=0.29). میانگین هموگلوبین با 11.49±2.03Low Flux و با 12.57±2.01 High Flux بود. ارتباط آماری معنی داری بین میزان هموگلوبین و نوع صافی وجود داشت (P=0.04). بطوریکه میزان هموگلوبین در صافی Low Flux کمتر از میزان هموگلوبین در صافی High Flux بود. نتیجه گیری: میزان کفایت دیالیز با استفاده از صافی High Flux در مطالعه حاضر در مقایسه با سایر مطالعات از سطح مطلوبی برخوردار می باشد اگر چه اختلاف آماری معنی داری از نظر کفایت دیالیز در صافی های Low flux وHigh flux  وجود نداشت، لیکن میانگین ktv در صافی های  High fluxبیشتر از صافی های Low flux بود. همچنین تعداد بیشتری از بیمارانی که از صافی  High fluxاستفاده نمودند، کفایت دیالیز کافی داشتند (80 درصد در مقابل 60 درصد) و میانگین هموگلوبین در صافی های High flux بیشتر از Low flux بود. لذا توصیه می شود در صورت عدم کنتراندیکاسیون برای صافی High Flux، حتی الامکان از این نوع صافی استفاده شود.

زمینه و هدف: در سالهای اخیر، گزارشات متعدد نشان می دهد که سرطان معده بعنوان یکی از سرطانهای شایع و دومین سرطان شایع در کل جمعیت در کشور مطرح می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان بقا پنج ساله بیماران مبتلا به سرطان معده و فاکتورهای موثر بر پیش آگهی آن با استفاده از جدول عمر صورت پذیرفت. روش تحقیق: در این مطالعه کلیه بیماران مبتلا به سرطان معده ثبت شده در مرکز ثبت تومور استان فارس، مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات مربوط به بیماران با استفاده از منابع مختلف بدست آمد. همچنین به منظور برآورد تابع بقا، وضعیت حیات بیماران تا پایان سال 1384 پیگیری شد. میزانهای بقا با استفاده از جدول عمر محاسبه و با آزمون ویل کاکسون مقایسه شد. یافته ها: 303 نفر از 442 بیمار، مرد (میانگین سنی 60.72±13.81 سال) و 139 نفر زن (میانگین سنی 53.29±14.48) بودند. در پایان مطالعه 266 نفر (%60.2) فوت کرده بودند. میانه زمان بقا در بیماران، 12.6 ماه (حدود اطمینان 10.76-14.44) حاصل شد. میزان های بقا 1 تا 5 ساله بیماران به ترتیب 57، 32، 25، 21 و 16 درصد بدست آمد. در تحلیل تک متغیره با استفاده از روش جدول عمر، متغیرهایی از جمله سن تشخیص بیماری، محل سکونت، بعد خانوار، فاصله اولین علامت تا تشخیص بیماری، متاستاز، درجه تمایز یافتگی تومور و نوع اولین درمان رابطه معنی داری با بقا نشان دادند. نتیجه گیری: تشخیص زودرس بیماری در مراحل اولیه و در سنین پایین تر، جهت افزایش طول عمر بیماران مبتلا به سرطان معده ضروری بنظر می رسد.

زمینه و هدف: با افزایش استفاده همگانی از تکنولوژی مدرن در برخی از صنایع و لوازم خانگی و غیره که مورد استفاده روزمره فراونی دارد و نیز با استفاده از تلفن های همراه، مساله حفاظت در مقابل تابشهای ناشی از میدانهای الکترومغناطیسی بصورت یک مساله جدید اهمیت فراوانی یافته است. لذا بعنوان هدف اصلی این تحقیق مقصود ما این بود که دریابیم میدان های الکترو مغناطیسی چه تاثیری بر ساختار هیستوپاتولوژیکی و آناتومیکی بافت لثه موش صحرایی دارند. روش تحقیق: مجموعه ای شامل 50 موش نر و 50 موش ماده را که حدودا 15 هفته از عمرشان می گذشت بعنوان موشهای والد، جهت این تحقیق انتخاب نمودیم و بصورت تصادفی از میان همه موشهای بدنیا آمده 30 سر نوازد متولد شده را از هر دو گروه آزمایش و کنترل انتخاب نمودیم و گروه آزمایش را به مدت 5 هفته دیگر یعنی تا سن 5 هفتگی تحت تاثیر میدان قرار دادیم. دستگاه تولید کننده امواج الکترومغناطیسی، میدانی با فرکانس 50 هرتز و شدت 80 گوس ایجاد می نمود که گروه آزمایش تحت اثر آن قرار داشت. در انتهای پنجمین هفته از عمر موشها، پانزده عدد را از هر کدام از گروههای کنترل و آزمایش انتخاب کرده و نمونه برداری را از لثه انجام دادیم. یافته ها: در این مطالعه مشخص گردید که بافت پوششی لثه بشدت آسیب دیده و تعداد سلولهای آپوپتوتیک در گروه تحت آزمایش (33±0.074) نسبت به گروه کنترل (12±0.044) افزایش معنی داری پیدا کرده بود و رشته های کلاژن بافتی آسیب دیده بود (P≤0.01).نتیجه گیری: بر اساس این تحقیق پیشنهاد می شود که از قرار گرفتن در معرض میدانهای الکترومغناطیسی برای زمان طولانی اجتناب کرد بر اساس یافته های این مطالعه آسیب به بافت لثه موجب کاهش ضخامت آن شده که به نوبه خود تاثیرات نامطلوبی بر بافت لثه و بروز بیماریهای لثه و آسیب به دندانها را به دنبال خواهد داشت.

زمینه و هدف: ناراحتی های اسکلتی - عضلانی بخش عمده ای از بیماریهای شغلی را به خود اختصاص می دهد. در حرفه آرایشگری به دلیل وجود حرکات تکراری، کار طولانی مدت در وضعیتهای ایستاده و وضعیتهای غلط کاری احتمال بروز ناراحتیهای اسکلتی - عضلانی وجود دارد. پیشگیری از بروز این ناراحتی ها مستلزم ارزیابی وضعیتهای کاری با استفاده از روشهای آنالیز شغلی علم ارگونومی می باشد. این مطالعه به منظور ارزیابی ارگونومیکی وضعیتهای انجام کار آرایشگران شهر بیرجند با استفاده از روش ربا (REBA: Rapid Entire Body Assessment) و تعیین میزان شیوع ناراحتیهای اسکلتی - عضلانی نواحی مختلف بدن آنها انجام شده است. روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی وضعیتهای کاری150 آرایشگر شهر بیرجند به روش ربا مورد مطالعه قرار گرفت. همچنین میزان شیوع ناراحتیهای اسکلتی - عضلانی در افراد مورد مطالعه با استفاده از پرسشنامه نوردیک تعیین شد. اطلاعات بدست آمده با استفاده از آزمونهای تی تست و کای اسکوئر مورد تحلیل قرار گرفتند. p≤0.05 بعنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد. یافته ها: 39% آرایشگران مرد و 61 % زن بودند. میزان شیوع ناراحتی برای نواحی مختلف بدن شامل: گردن 21%، شانه 31%، مچ دست 6%، پشت 54% و ساق پا 69% بدست آمد. ارتباط معنی داری بین ناراحتیهای مچ دست و پاها با جنس، ناراحتی پا با زمان کاری و ناراحتی های مچ دست و پاها با نمره ربا بدست آمد (p≤0.05). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که وضعیتهای کاری آرایشگران نیاز به اصلاح دارند. همچنین ارتقا سطح آگاهی آرایشگران در زمینه بیومکانیک و روشهای صحیح انجام کار ضروری است.

زمینه و هدف: فرهنگ سازمانی یک عامل مهم و اساسی در اجرای فنون بهبود کیفیت از جمله شش سیگما است. هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی عوامل فرهنگی موثر بر استقرار شش سیگما در بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی کرمان بود. روش تحقیق: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع مقطعی است که به صورت مطالعه موردی و کمی انجام پذیرفت. جامعه پژوهش را کارکنان بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی کرمان (N=1634) تشکیل دادند. 110 نفر از کارکنان جامعه آماری به روش نمونه گیری تصادفی از نوع طبقه ای مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای پژوهشگر ساخته (مشتمل بر بخش اطلاعات جمعیت شناختی، فرهنگ سازمانی و شش سیگما) بود. داده ها به روش خود پاسخگویی از نمونه های پژوهش اخذ گردید و با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و آزمون رگرسیون چند متغیره مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بالاترین میانگین شاخص های فرهنگ سازمانی در بیمارستان های مورد مطالعه، مربوط به هویت سازمانی (میانگین 3.43) و کمترین شاخص با میانگین 2.47 مربوط به تعارض پذیری بود. در زمینه «اصول اجرایی شش سیگما در بیمارستان های مورد مطالعه» بالاترین میانگین مربوط به تمرکز واقعی بر مشتری (میانگین 2.92) و کمترین آن با میانگین 2.34 مربوط به حرکت به سوی تعالی و تحمل شکست، بود. تقریبا 69 درصد پراکندگی در استقرار شش سیگما در بیمارستانهای مورد مطالعه به طور معنی دار توسط متغیرهای مستقل ده گانه فرهنگ سازمانی رابینز تبیین شد و 31 درصد باقیمانده مربوط به دیگر عوامل موثر می باشند که در مدل رابینز ذکر نشده است (R2=0.693, F(10,41)=9.238, p≤0.001). دو عامل حمایت مدیریت (P=0.015، t=2.538، b=0.457) و ریسک پذیری (P=0.022، t=2.381، b=0.255) از میان عوامل فرهنگی سازمانی رابینز به عنوان با اهمیت ترین و با تاثیرگذاری بیشتر بر موفقیت استقرار شش سیگما در بیمارستان های مورد مطالعه پیش بینی شد. نتیجه گیری: حمایت مدیریت و ریسک پذیری تاثیر به سزایی بر استقرار موفقیت آمیز شش سیگما در بیمارستانهای مورد مطالعه دارند. با توجه به اینکه تغییر فرهنگی نیازمند زمان طولانی است و از سوی دیگر حمایت مدیریت عامل موثر و مهم فرهنگی بر استقرار شش سیگماست؛ ایجاد انکوباتور بهره وری زیر نظر مستقیم ریاست بیمارستان جهت تسهیل در استقرار شش سیگما پیشنهاد گردید.

زمینه و هدف: عدم جوش خوردگی عفونی تیبیا نه تنها یک مشکل پیچیده جراحی است بلکه وضعیتی مزمن و طاقت فرسا برای بیمار و مشکلی وقت گیر برای پزشک معالج است. اگر چه روش های سنتی درمان عدم جوش خوردگی عفونی تیبیا در مواردی به موفقیت می انجامد اما با ابداع روش اکسترنال فیکساتور حلقوی الیزاروف به نظر می رسد تحول قابل توجهی در درمان عدم جوش خوردگی های عفونی تی بیا ایجاد شده است. روش تحقیق: از سال 1377 تا 1384، 84 بیمار با تشخیص عدم جوش خوردگی عفونی تیبیا در 3 بیمارستان دانشگاهی مشهد توسط این نویسندگان با این روش درمان شده و به روش آینده نگر پیگیری شدند اطلاعات بالینی و پاراکلینیکی و رادیوگرافی های بیمار ثبت شد. مطالعه شامل 68 مرد و 16 زن است. سن متوسط بیماران 26±8 سال (17 تا 55 سال) است. مدت متوسط پیگیری 4.5 سال (3 تا 9 سال) بود. یافته ها: در 81 بیمار (%96.42) شکستگی به یونیون انجامید و عفونت ریشه کن شد، مدت حصول جوش خوردگی و استفاده از داربست الیزاروف به طور متوسط 6.4 ماه بود. در 3 مورد قطع اندام (آمپوتاسیون) زیر زانو در مرحله ای از درمان بدلیل مقاوم بودن عفونت یا دیگر دلایل انتخاب شده و انجام شد. عفونت محل پین و شل شدن پین در 18 بیمار (در 41 پین) و عارضه موقتی عصبی در 10 بیمار (%11.9) اتفاق افتاد که همه بهبودی خودبخودی یافتند و هیچ عارضه دایمی عصبی به صورت دایمی وجود نداشت. در یک مورد عارضه عروقی (پسودوآنوریسم شریان تیبیالیس قدامی) اتفاق افتاد که با جراحی عروق درمان شد. سفتی مفصل پروگسیمال و دیستال به فریم الیزاروف نیز از شایعترین عوارض طولانی مدت این روش درمانی است به خصوص در مواردی که برای درمان عدم جوش خوردگی عفونی 1.3 دیستال تیبیا استفاده شده باشد. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که روش الیزاروف انتخاب عالی در درمان عدم جوش خوردگی های پیچیده و عفونی تیبیا در جوش خوردن و ریشه کن کردن عفونت تیبیا است. این یکی از انتخاب هایی است که با اطمینان و قاطعیت زیاد می توان برای معالجه این بیماران پیشنهاد کرد.

زمینه و هدف: به دلیل مشکل بودن آموزش و انجام معاینات زنان بسیاری از دانشجویان قادر به کسب مهارت لازم در این زمینه نیستند. این امر لزوم بکارگیری روشهای نوین آموزش مهارتها را ایجاب می کند. در دو دهه اخیر، استفاده از شبیه سازی برای آموزش مهارتها مورد توجه زیادی قرار گرفته است. این پژوهش با هدف مقایسه تاثیر دو روش آموزش مبتنی بر شبیه سازی و سنتی بر مهارت دانشجویان مامایی در انجام معاینات زنان انجام گرفت. روش تحقیق: در این پژوهش تجربی، 56 دانشجو بصورت تصادفی تقسیم و در دو کارگاه آموزش مبتنی بر شبیه سازی و سنتی در مورد معاینه زنان شرکت کردند. آنها قبل و بعد از دوره آموزشی در یک آزمون عملی شبیه سازی شده شرکت نمودند. هم چنین دانشجویان، توانایی خود را در انجام معاینه ارزشیابی و تجربه خود را از برنامه آموزشی گزارش نمودند. یافته ها: آموزشهای ارایه شده به دو گروه منجر به افزایش معنی داری در یادگیری دانشجویان شد، اما در گروه مطالعه بطور معنی داری بیشتر بود (P<0.001). در انتها دانشجویان گروه شبیه سازی، توانایی خود را در انجام معاینه بیشتر از گروه کنترل گزارش نمودند (P=0.002). دانشجویان بیان کردند آموزش شبیه سازی باعث یادگیری بهتر و یادآوری سریعتر این تکنیک گردید. نتیجه گیری: دانشجویان گروه مطالعه از مهارت و اعتماد به نفس بالاتری در انجام معاینات لگنی برخوردار بودند که یادگیری بهتر دانشجویان این گروه را نشان می دهد.

زمینه و هدف: خشونت خانوادگی به خصوص از سوی همسر، شایعترین نوع خشونت بر علیه زنان است که آثار روانی، اجتماعی و فرهنگی - اقتصادی متعددی نیز به دنبال دارد. خشونت خانوادگی در زنان باردار می تواند موجب بروز مشکلات جدی در مادر و شیرخوار شود. به لحاظ اهمیت بسزای این موضوع، این مطالعه در جهت نیل به میزان فراوانی و شدت خشونت خانوادگی در زنان باردار انجام شد. روش تحقیق: در این پژوهش مقطعی، تعداد 290 نفر از زنان بستری شده در بخشهای بعد از زایمان بیمارستانهای آموزشی شهرستان مشهد مورد مطالعه قرار گرفتند. برای تمامی مادران مورد مطالعه، ابزار خشونت خانوادگی و اطلاعات دموگرافیک مادر و همسر از طریق فرم مصاحبه و همچنین مشخصات مربوط به نوزاد از طریق ثبتهای بیمارستانی، پس از سنجش روایی و پایایی، تکمیل شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که به طور کلی 92.4 درصد از زنان، خشونت خیلی خفیف، 6.9 درصد خفیف و 0.7 درصد خشونت متوسط را در بارداری از طرف شوهرانشان تجربه کرده اند. از لحاظ خشونت کلامی %40.9 خیلی خفیف و %0.7 شدید، خشونت روانی %81.1 خیلی خفیف و %1.7 شدید، خشونت فیزیکی %93.1 خیلی خفیف و %0.3 شدید و بالاخره خشونت جنسی %95.2 خیلی خفیف و %0.3 شدید مشاهده شد. بین وزن هنگام تولد نوزاد با نمره کل خشونت خانوادگی همبستگی معنی دار معکوس وجود دارد (P<0.004). همچنین ارتباط معنی داری بین سطح تحصیلات همسر با میزان خشونت خانوادگی وجود دارد (P=0.614). نتیجه گیری: بطور کلی نشان داده شد که میزان نسبتا بالایی از زنان، خشونت خیلی خفیف را در طی بارداری تجربه می کنند. همچنین رابطه معنی داری بین وزن هنگام تولد نوزاد و میزان خشونت خانوادگی وجود داشته است. این یافته های مهم حاکی از اهمیت این مساله و ضرورت توجه و پیشگیری از این مشکل می باشد.