گوارش
سال:1386 | دوره:12 | شماره:3 (پیاپی 60) |تعداد مقالات:5

زمینه و هدف: آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی، بهترین راه برای معاینه مخاط بخش فوقانی دستگاه گوارش و بررسی وجود ضایعات آن، به ویژه در افراد دچار سو هاضمه است. از سویی، انجام آندوسکوپی با مشکلات و ناراحتی برای بیمار همراه است و هزینه قابل توجهی را نیز به همراه دارد. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی یافته های آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی در بیمارانی است که در سالهای 1370 تا 1380 با شکایات متفاوتی، جهت آندوسکوپی به بیمارستان فیروزآبادی شهر تهران مراجعه کرده اند.روش بررسی: در این مطالعه که به صورت تحلیلی - مقطعی (Analytical cross-sectional) انجام شده است، نتایج آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی کلیه بیماران مراجعه کننده به بیمارستان فیروزآبادی شهر تهران در فاصله سالهای 1380-1370 به روش سرشماری مورد ارزیابی قرار گرفتند که مشتمل بر 4859 فرد می باشند. اطلاعات توسط نرم افزار آماری SPSS V.10 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: از مجموع 4859 فرد مورد بررسی، %46.7 مرد و %53.3 زن بودند. بیشترین علل مراجعه، درد اپیگاستر %51.9، سوزش سردل %14.2 و ملنا %7.1 بود. بیشترین فراوانی اختلالات مشاهده شده، پیشنهاد کننده گاستریت %23، ازوفاژیت %14.8 و زخم پپتیک %13 بود. بیشترین فراوانی زخم دئودنوم در گروه سنی زیر 35 سال (%10.8) دیده شد؛ در حالی که بیشترین فراوانی زخم معده در گروه سنی بالای 45 سال (%7.5) مشاهده گردید؛ ضمن آنکه فراوانی اکثر یافته های آندوسکوپی به طور معنی داری در مردان بیش از زنان گزارش شد (p<0.05).نتیجه گیری: مطالعه حاضر با توجه به تعداد نمونه های زیاد و بررسی ده ساله داده ها، اطلاعات توصیفی مفیدی از یافته های آندوسکوپی در اختیار می گذارد؛ ضمن آنکه اختلالات آماری معنی دار به دست آمده نیز قابل تامل می باشند.

زمینه و هدف: با توجه به ناشناخته بودن علت بیماری التهابی روده (Inflammatory Bowel Disease-IBD)، ارزیابیهای اپیدمیولوژیک ممکن است سرنخهایی از علت این بیماری در اختیار ما قرار دهد. با در نظر گرفتن تاثیر عوامل ژنتیکی و محیطی در بروز این بیماری و اینکه ایران کشوری با جغرافیای متنوع و دربرگیرنده نژادهای مختلف است. هدف ما نشان دادن ویژگیهای زمینه ای و بالینی این بیماری در شهرستان ساری است.روش بررسی: تمامی بیمارانی که طی سالهای 1379 تا شهریور 1386 به یک درمانگاه گوارش مراجعه کرده یا از این درمانگاه به بیمارستان دانشگاهی امام خمینی (ره) ساری ارجاع داده شده بودند و تشخیص IBD در آنها به اثبات رسیده بود، وارد مطالعه شدند. در این مطالعه سن شروع بیماری، جنس، تحصیلات، محیط زندگی، وسعت ابتلا به بیماری، تظاهرات خارج گوارشی، نیاز به جراحی و همراهی با بیماریهای دیگر مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: از 302 بیمار مبتلا به IBD، کولیت اولسرو در 265 نفر (%87.7) و بیماری کرون در 35 نفر (%11.5) شناسایی شد. در زمان تشخیص، بیماران مبتلا به بیماری کرون به وضوح جوانتر از بیماران مبتلا به بیماری کولیت اولسرو بودند و از نظر جنسیت تفاوت محسوسی در ابتلا به IBD وجود نداشت. اکثر بیماران در محدوده سنی 40-20 سال قرار داشتند و افزایشی در گروه سنی بیش از 50 سال مشاهده نشد. شایعترین شکل کولیت اولسرو، کولیت سمت چپ بود (%48.3). سابقه خانوادگی ابتلا به بیماریهای التهابی روده در کولیت اولسرو %3.4 و در بیماری کرون صفر بود. 26 نفر (%8.7) از بیماران مبتلا به IBD حداقل یکی از تظاهرات خارج گوارشی اصلی را نشان دادند.نتیجه گیری: خصوصیات زمینه ای و بالینی IBD کم و بیش مشابه سایر کشورهای در حال توسعه است. اگر چه نمای واقعی اپیدمیولوژیک IBD در ساری هنوز ناشناخته است. آن چنان که قبلا فکر می شد نادر نیست و به نظر می رسد با غربی شدن سبک زندگی، با روند رو به تزاید بروز این بیماری مواجه خواهیم شد.

زمینه و هدف: بیماری افراد مبتلا به ریفلاکس معده به مری که به درمان مهارکننده های پمپ پروتون (PPI) پاسخ نمی دهند، اغلب به عنوان ریفلاکس مقاوم نامیده می شود. ریفلاکس مقاوم، وضعیت پیچیده ای است که اغلب برای آن درمان قطعی وجود ندارد. یکی از اتیولوژی های احتمالی ریفلاکس مقاوم به درمان، تاخیر در تخلیه معده است. ما برای اولین بار این فرضیه را برای آزمون عنوان کردیم که تزریق سم بوتولینوم به داخل پیلور، می تواند از طریق تسریع در تخلیه معده، علایم ریفلاکس مقاوم به درمان و تاخیر در تخلیه معده را تسکین دهد.روش بررسی: سیزده بیمار مبتلا به ریفلاکس مقاوم به درمان که در سنتی گرافی در تخلیه معده خود تاخیر داشتند، بعد از تعیین اسکور علایم بالینی، تحت آندوسکوپی و تزریق پیلوریک بوتولینوم قرار گرفتند.یافته ها: در اغلب بیماران تزریق بوتولینوم به طور قابل توجهی باعث بهبود علایم مربوط به گاستروپارزی و ریفلاکس شد، ولی طول مدت تسکین علایم، نسبتا کوتاه بود. در اسکور کلی ریفلاکس (قبل درمان) پاسخ دهنده های به درمان به طور قابل توجهی بالاتری بود.نتیجه گیری: تمامی بیمارانی (به جز یک بیمار) که علایم گاستروپارزی آنها بهبود یافته بود، در علایم ریفلاکس هم پاسخ نشان دادند؛ به طوری که بهبود در علایم ریفلاکس، به موازات بهبود در علایم گاستروپارزی و تسریع در تخلیه معده انجام گرفت که این موارد موجب تایید فرضیه اولیه ما می شوند. ما معتقد هستیم که پاسخ اولیه به تزریق بوتولینوم می تواند پیش بینی کننده پاسخ بعدی به جراحی (پیلوروپلاستی یا پیلورومیوتومی) به دنبال عود علایم باشد.

زمینه و هدف: سرطان کیسه صفرا، یک سرطان غیرشایع، اما کشنده است. سنگ کیسه صفرا مهمترین عامل خطری است که برای سرطان کیسه صفرا مطرح شده است. بنابراین در این مطالعه هدف بررسی گذشته نگر ارتباط بین سنگ و سرطان کیسه صفرا در تعدادی از بیماران است.روش بررسی: 1136 بیماری که در فاصله سالهای 1372-1382 تحت کله سیستکتومی قرار گرفته بودند، به صورت گذشته نگر مورد مطالعه قرار گرفتند و بررسی شد که در چند درصد از این افراد، سنگ علت بروز کله سیستکتومی بوده است و بر اساس جواب پاتولوژی چند درصد از بیماران مبتلا به سنگ، در نهایت تشخیص سرطان داشته اند.یافته ها: از کل 1136 مورد کله سیستکتومی، 1055 نفر از آنها (%92.8) به دلیل سنگ کیسه صفرا کله سیستکتومی شده بودند که از این تعداد نیز %1.4 در نهایت تشخیص پاتولوژیک سرطان کیسه صفرا داشتند.همچنین تعداد کل موارد سرطان کیسه صفرا در این 10 سال، 20 مورد بوده است که %70.5 از آنها با تشخیص اولیه سنگ بستری شده و تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، تنها در %5 از بیماران مبتلا به سرطان، تشخیص اولیه سرطان داده شده بودند.نتیجه گیری: اگر چه درصد کمی از بیماران مبتلا به سنگ کیسه صفرا در نهایت مبتلا به سرطان شده اند، در تعداد زیادی از بیماران مبتلا به سرطان کیسه صفرا این بیماری با تظاهرات سنگ بروز می یابد؛ بنابراین ارتباط نزدیکی بین وجود سنگ و ابتلا به سرطان کیسه صفرا برقرار است؛ لذا احتمال دارد انجام کله سیستکتومی پروفیلاکتیک برای بیماران مبتلا به سنگ مزمن کیسه صفرا و در معرض خطر مفید باشد.

بیمار، خانمی 56 ساله با شکایت درد شکمی، تهوع و استفراغ، تب، تشدید آسم و کاهش وزن 15 کیلوگرم است. او به دلیل آسم مقاوم به درمان، کورتون و زافیرولوکاست (آنتی لوکوترین) مصرف می کرده، که در هنگام کاهش دوز کورتون دچار علایم شده است. در معاینه، خس خس سینه، درد شکمی منتشر و افتادگی (foot drop) پای چپ دارد. در آزمایشها، لکوسیتوز و ائوزینوفیلی خون محیطی و P-ANCA مثبت است. با توجه به سابقه آسم، درگیری سینوس ها، مونونوزیت مولتیپلکس و نتایج آزمایشها، با تشخیص و اسکولیت چرج استراوس (churg-strauss) تحت درمان با پردنیزولون و اندوکسان قرار گرفت. بیمار بهبودی چشمگیری در فاصله 3 تا 4 روز پیدا کرد. در پیگیری سه ماهه حال عمومی رضایت بخش است. این سندرم می تواند با کاهش دوز کورتون به دنبال مصرف لوکوترین در آسم بروز کند.