مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک (ره آورد دانش)
سال:1380 | دوره:4 | شماره:2 (پیاپی 15) |تعداد مقالات:16

اگرچه رژیمهای آنتی بیوتیکی موثر و تایید شده بطور رایج برای درمان عفونتهای ادراری غیر پیچیده وجود دارد ولی یافتن رژیمهای درمانی جدیدی که با تأثیر مشابه بتوانند طول درمان را کوتاه، عوارض جانبی کمتر و هزینه را پایین بیاورند، مفید خواهد بود. مطالعه حاضر برای ارزیابی حساسیت باکتریهای گرم منفی جدا شده از بیماران بستری مبتلا به عفونت مجاری ادراری نسبت به افلوکساسین، در مقایسه با سفتریاکسون و سایر آنتی بیوتیکهای متداول تدوین شده است. 408 نمونه با سیل گرم منفی از بیماران بستری و سرپایی مبتلا به عفونت ادراری در مدت پاییز و زمستان 1378 از بیمارستان رسول اکرم (ص) تهران جدا گردید و حساسیت آنها نسبت به آنتی بیوتیکهای مختلف سنجیده شد. حداقل غلظت مهاری (MIC) افلوکساسین و سفتریاکسون براساس توصیه های کمیته ملی معیارهای آزمایشگاهی بالینی (NCCLS) بررسی گردید.ارگانیسمهای جدا شده بترتیب شیوع عبارت بودند از ایشریشیا کلی (68.3%)، سویه های پسودوموناس (15.4%)، سویه های انتروباکتر (6.7%)، سویه های پروتئوس (6.2%) و کلبسیلا (3.4%). در مجموع درصد مقاومت سوشها نسبت به آمپی سیلین، تریمتوپریم / سولفامتوکسازول، نالیدیکسیک اسید، نیتروفورانتویین، جنتامایسین، افلوکساسین و سفتریاکسون بترتیب 86.8، 51.6، 27،24.8، 6.2،  13.27و 14 درصد بدست آمد. انتروباکتریاسه نسبت به افلوکساسین حساس تر بودند (99%)، ولی انواع پسودوموناسها حساسیت ضعیفی داشتند (60% حساس). همچنین بیشترین مورد مقاومت نسبت به سفتریاکسون نیز مربوط به سویه های پسودوموناس بود.نتایج بدست آمده از این مطالعه نشان می دهد که افلوکساسین و سفتریاکسون بطور معنی داری (P<0.05) از سایر آنتی بیوتیکهای مورد استفاده از نظر آزمایشگاهی مؤثرتر می باشند ولی این دو نسبت به یکدیگر از نظر اثر آزمایشگاهی بر گرم منفی های ایجاد کننده عفونت ادراری اختلاف معنی داری ندارند. با توجه به مزایای افلوکساسین بر سفتریاکسون در خصوص امکان مصرف خوراکی و جذب مناسب و طیف اثر وسیع، مطالعات گسترده بالینی با افلوکساسین برای بیماران دچار عفونت ادراری بستری توصیه می شود.

شب ادراری یکی از مشکلات روانی اجتماعی مهم برای کودکان و والدین محسوب می شود. شب ادراری در 20% از کودکان در سن 5 سال دیده می شود. از آنجا که علت واحدی برای ایجاد اختلال شناخته نشده است، لذا روشهای درمانی متعددی برای اصلاح آن بکار رفته است. هیچکدام از روشها به طور قطع سبب بهبود بیماری نمی گردد. درمانها به دو گروه درمان غیر دارویی و دارویی تقسیم می شوند. درمان دارویی شامل ایمی پرامین و دسموپرسین بوده که هر کدام موفقیت نسبی دارند. هدف از این مطالعه مقایسه دسموپرسین با ایمی پرامین در درمان شب ادراری کودکان بوده است. روش مطالعه تجربی و در سطح کارآزمایی بالینی است. در این مطالعه 98 کودک مبتلا به شب ادراری در گروه سنی 15-5 ساله در دو گروه درمانی با ایمی پرامین 49 مورد و دسموپرسین نیز 49 مورد به مدت 5 ماه تحت درمان قرار گرفتند. 36 نفر از کودکان تحت درمان با ایمی پرامین بعد از یک ماه کاملا خشک بودند (73%). از این تعداد در ماه دوم پیگیری 20 نفر مجدد دچار عود شدند. 31 نفر از کودکان تحت درمان با دسموپرسین بعد از یک ماه کاملا خشک بودند (63%) و بعد از سه ماه از قطع درمان 17 نفر مجدد دچار شب ادراری شدند. نتایج به دست آمده تفاوت معنی داری را بین دسموپرسین و ایمی پرامین در درمان بی اختیاری کودکان نشان نمی دهد. با توجه به شیوع عوارض بالاتر در کودکان تحت درمان با ایمی پرامین به نظر می رسد که مصرف دسموپرسین ارجح است.

بیماری عروق کرونر مهم ترین علت مرگ و میر در بسیاری از کشورها می باشد و برای ایجاد یا تشدید آن تعدادی فاکتور خطر وجود دارد که با کنترل یا حذف آنها می توان از شیوع این بیماری و عوارض ناشی از آن کاست.بدین منظور این مطالعه در شهرستان اراک در دو مرحله بر روی 1050 نفراز افراد بالای بیست سال شامل 750 نفر زن و 300 نفر مرد که به طور تصادفی انتخاب شده بودند صورت گرفت. در مرحله اول شیوع هیپرتانسیون 20.7 درصد، هیپرگلیسمی 5.8 درصد، مصرف سیگار 5.5 درصد، هیپرکلسترولمی 26.7 درصد، هیپرتری گلیسیریدمی 25.8 درصد، چاقی 30.2 درصد و سابقه فامیلی مثبت 21.9 درصد در کل افراد مورد مطالعه بدست آمد. 385 نفر از این افراد که حداقل یک فاکتور خطر قابل تعدیل یا حذف داشته و نیازمند درمان دارویی نبودند شش ماه پس از آموزش های لازم مجددا مورد بررسی قرار گرفتند و مشخص گردید که در مردان و زنان به ترتیب کلسترول 13 و 15.2 درصد (P<0.0001)، تری گلیسیرید 36 و 18.5 دصد (P<0.0001)، شاخص حجم بدن 4 و 4.3 درصد (P<0.0001)، فشار خون سیستولیک 10 و 5.6 درصد (P<0.0001) و فشار خون دیاستولیک 11 و 7.5 درصد (P<0.0001) کاهش یافت.قند خون تنها در زنان کاهش معناداری را نشان داد 40.1 درصد با (P=0.001) و مصرف سیگار در هر دو جنس کاهش معناداری را نشان نداد.

بدون شک یکی از نوروپاتی های فشاری شایع، سندرم کارپال تونل است. علایم عمده این سندرم خواب رفتگی و درد دست و درد شانه و … هستند. البته علایم در بیماران مشاهده نمی شود و برخی از علائم ممکن است شاخص باشند. هدف این مطالعه تعیین ارزش هر یک از علائم سندرم مذکور و ارتباط آنها با یکدیگر است.کلیه بیمارانی که با شکایت درد اندام فوقانی به دو آزمایشگاه الکترودیاگنوسیس دولتی و خصوصی ارجاع گردیدند، در نظر گرفته شدند. شرط ورود به مطالعه اثبات این سندرم بوسیله آزمایشهای الکترودیاگنوسیس و رد ضایعات دیگری از قبیل: فشارها و تحریکات (کمپرسیونهای) ریشه اعصاب، گیرافتادن اعصاب (اینتراپمنتها) و … بود.جمعیت مورد مطالعه: در بین بیماران مراجعه کننده 1024 اندام دست مربوط به 745 نفر (331 دست راست و 158 دست چپ و مابقی دو طرفه) وارد مطالعه شدند.در این مطالعه نسبت گرفتاری زنان به مردان نسبت 8 به 1 و سن  64%بیماران بین 30 تا 50 سال بود. گرفتاری دست راست 43.5%، دست چپ 21.2% و دو طرفه 35.3% بود. شایع ترین علامت بالینی (سوبژکتیو) درد و خواب رفتگی شبانه (77.9%) بود، در حالی که خواب رفتگی دست راست 57.1% بود. در بین علایم یافته های بالینی (ابژکتیو)، فالن تست 61%، تینل ساین 48% مثبت و اختلاف حس لمس بین سبابه و انگشت کوچک 43% بود.ارتباط معنی داری بین فالن تست و تینل ساین مشاهده گردید (P<0.05).

مسایل ژنتیک یکی از علل مهم عقب ماندگی ذهنی می باشد. با پیشرفت و توسعه کشورها، معلولیت ناشی از عفونت و سوء تغذیه کاهش یافته و بر سهم علل ژنتیکی افزوده می شود. در این مطالعه پس از تشکیل پرونده برای معلولین، بررسی کروموزومی با روش نوارگذاری G برای آنها انجام شد. از 100 معلول، 66 مورد پسر و 34 مورد دختر بودند.  31درصد از معلولین نوعی اختلال کروموزومی داشتند. از 23 مورد (درصد) معلول مبتلا به سندرم داون، 21 مورد تریزومی آزاد کروموزوم 21، 1 مورد وضعیت موزاییک کروموزومی و مورد باقیمانده، وضعیت موزاییک کروموزومی همراه جابجایی روبرتسونین 21؛ 14داشت.8 معلول دیگر نیز یک نوع ناهنجاری کروموزومی شامل واژگونی (3 معلول)، تریزومی بخشی (1 معلول)، کروموزوم 22 حلقوی (1 معلول) و شکست در کروموزومهای مختلف ( 3معلول) داشتند. این پژوهش به خوبی نشان داد که ناهنجاریهای کروموزومی در بین عقب ماندگان ذهنی بسیار شایع است و شایع ترین علت کروموزومی در بین عقب ماندگان ذهنی، تریزومی آزاد کروموزوم 21، عامل سندرم داون است.

هیپوگلیسمی یکی از شایع ترین اختلالات متابولیک قابل پیشگیری و درمان، به خصوص در نوزادان کم وزن هنگام تولد است. حدود 80% موارد بدون علامت است و یا اینکه علایم می توانند در روز سوم تا پنجم تولد یعنی بعد از ترخیص از بیمارستان در نوزاد بروز کنند. در هر حال، هیپوگلیسمی حتی در موارد بدون علامت، نوزاد را در معرض نقائص شدید تکامل مغز و سیستم عصبی قرار می دهد که این اختلالات بسته به مدت و شدت هیپوگلیسمی بصورت کاهش رشد دور سر و اختلالات رفتاری بخصوص در سنین 3 تا 5 سالگی برای کودک به یادگار می مانند. ما در این تحقیق به بررسی 284 نوزاد LBW پرداختیم که حدود 5.2% از آنها در 24 ساعت اول تولد هیپوگلیسمی (قند خون کمتر از  30میلی گرم در دسی لیتر) داشتند. حدود 80% از این موارد بدون علامت بودند. 20% نوزادان هیپوگلیسمیک دچار علایم به صورت هیپوتونی، تشنج ژنرالیزه همراه با آپنه و سیانوز منتشر شده بودند که این نوزادان حاصل حاملگی دوقلویی و زایمان به صورت سزارین بودند. همچنین این نوزادان را به تفکیک سن حاملگی مورد بررسی قرار دادیم. که شیوع هیپوگلیسمی در بین نوزادان نارس 2.3% و در بین نوزادان با محدودیت رشد داخلی رحمی 9.6% IUGR بود. بین جنسیت و میزان بروز هیپوگلیسمی رابطه معنی داری وجود نداشت ولی بیشترین میزان بروز هیپوگلیسمی در نوزادانی با وزن تولد 1500 تا 2000 گرم مشاهده شد.

تهوع و استفراغ از تظاهرات شایع بسیاری از اختلالات عضوی و عملکردی است. که به طور شایع بعد از اعمال جراحی و بیهوشی دیده می شود. این مسئله علاوه بر اینکه برای بیمار ناخوشایند است ممکن است عوارضی برای بیمار ایجاد کند. در کنار روشهای پیشنهادی جهت جلوگیری از تهوع و استفراغ استفاده از ایزوپروپیل الکل استنشاقی نیز توصیه شده است. در این مطالعه به منظور ارزیابی کارآیی ایزوپروپیل الکل استنشاقی در جلوگیری از تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی و بیهوشی عمومی، طی یک کارآزمایی بالینی، تاثیرات این الکل با نرمال سالین مقایسه گردید. این مطالعه بر روی 120 بیمار با عمل جراحی شکم انجام شد. در گروه مورد، در اتاق ریکاوری سه بار پنبه آغشته به 1 cc ایزوپروپیل الکل 99% با فواصل یک دقیقه به مدت 5 ثانیه جلوی بینی بیمار گرفته می شد. در گروه شاهد پنبه را با 1 cc نرمال سالین آغشته کرده و به همان روش گروه مورد عمل شد. نمونه برداری به صورت ساده و تصادفی بوده و تفاوتی بین دو گروه وجود نداشت. بیهوشی کلیه بیماران با یک روش انجام گردید. بیماران تا دو ساعت بعد از عمل از نظر وجود تهوع و استفراغ بررسی شدند. نتایج بدست آمده گویای آن است که استنشاق ایزوپروپیل الکل میزان تهوع و استفراغ بعد از عمل را کاهش می دهد. علاوه بر آن بیماران گروه مورد زمان ریکاوری کمتری را داشتند. هیچگونه عارضه جانبی هم در گروه مورد مشاهده نشد. با توجه به اینکه استنشاق ایزوپروپیل الکل می تواند باعث کاهش تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی شود از طرفی کاربرد آن کار آسانی می باشد، پیشنهاد می شود برای کاهش تهوع و استفراغ از آن به عمل آید.

آسیب دیدگان جسمی جنگ اغلب به دلیل ناتوانی های فیزیکی با تغییراتی در شیوه زندگی، اشتغال، فعالیت های اجتماعی و ارتباطات خانوادگی روبرو می باشند. مواجهه با فشارهای روانی ناشی از این تغییرات سلامت روانی آنان را مورد تهدید قرار می دهد.این پژوهش توصیفی تحلیلی به منظور بررسی میزان شیوع اختلال افسردگی و عوامل مؤثر بر آن در جانبازان جسمی شهرستان اراک انجام گرفت.یک نمونه تصادفی شامل 600 نفر از رزمندگان آسیب دیده در میدان های جنگ ایران و عراق با استفاده از پرسشنامه مشخصات فردی و آزمون افسردگی بک ـ فرم کوتاه 21 جمله ای از نظر وجود علایم افسردگی مورد مطالعه قرار گرفتند. 174 نفر (29%) در این آزمون نمره 17 و بالاتر کسب کرده و افسرده شناخته شدند. استفاده از آزمونهای مجذور کای و فیشر رابطه معنی داری بین افسردگی و متغیرهای عضو آسیب دیده، میزان تحصیلات، تعداد فرزندان، اشتغال، نوع سازمان محل کار، درآمد ماهانه، رضایت از روابط خانوادگی، مصرف دخانیات، تغییر شغل پس از آسیب دیدگی و رضایت از شغل نشان داد (P<0.01).همچنین بین شدت افسردگی بر حسب نمره آزمون بک و عضو آسیب دیده رابطه معنی داری وجود داشت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از رگرسیون لجستیک نشان داد که عضو آسیب دیده، بیکاری، نارضایتی از شغل و روابط خانوادگی و همچنین مصرف دخانیات روابط معنی داری با اختلال افسردگی در جانبازان مورد (P<0.05) مطالعه داشتند.