بیماری های پستان ایران
سال:1387 | دوره:1 | شماره:2 |تعداد مقالات:8

مقدمه: بیومارکرهایی همچون گیرنده های استروئیدی، HER2/neu و P53، نقشی کلیدی در ارزیابی سیر بالینی، پیش آگهی و نیز تعیین نوع درمان سرطان پستان ایفا می نمایند. با وجود تحقیقات گسترده در این زمینه، اختلافات موجود در نتایج و نیز تاثیر عوامل جمعیتی در وضعیت این بیومارکرها، اهمیت بررسی های بیشتر در مناطق گوناگون از جمله کشور ایران را خاطرنشان می سازد. در مطالعه حاضر، ارتباط ژن های HER2/neu، p53، ER و PR با میزان بقا در مبتلایان به سرطان پستان شهر مشهد، مورد بررسی قرار گرفت.روش بررسی: این مطالعه بر روی 339 بیمار مبتلا به سرطان پستان که از سال 1379 تا 1384 به بیمارستان های قائم (عج) و امید مشهد معرفی شده بودند، انجام گردید. به این منظور، وضعیت ایمونوهیستوشیمی بیومارکرها و نیز وضعیت بیمار در پیگیری های متوالی از نظر عود بیماری ثبت گردید. پیگیری بیماران تا پایان سال 1385 ادامه یافت.یافته ها: در ارزیابی ایمونوهیستوشیمی، به ترتیب 51.7 ،43.8 ،46.6 و 36.1 درصد از بیماران از نظر ER، PR، HER2/neu و p53 مثبت بودند. همراهی ER با (P<0.001) PR و HER2/neu با (P=0.041) p53 به طور معنی داری مشاهده شد. همچنین بین ER با HER2/neu ارتباط مستقیم و معناداری مشاهده شد (P=0.001). در آنالیز بقا، ارتباط معناداری بین بیومارکرها و بقای عاری از عود مشاهده نگردید.نتیجه گیری: الگوی متفاوت بدست آمده در زمینه نقش پروگنوستیک بیومارکرهای سرطان پستان در منطقه شمال شرق کشور، نشان دهنده تاثیر عمده فاکتورهای جمعیتی در این زمینه است. با توجه به اینکه تاکنون مطالعه مشابهی در این منطقه انجام نشده است، بررسی حاضر می تواند مبنایی برای مطالعات گسترده تر در منطقه با تاکید بر زیرگروه های جمعیتی خاص باشد.

مقدمه: طول عمر بیماران با سرطان پستان تحت تاثیر عوامل مختلفی مانند درگیری غدد لنفاوی زیر بغل، اندازه تومور، وجود یا عدم وجود گیرنده های هورمونی و نوع روش درمان قرار دارد و شناخت و بررسی هر یک به خصوص در بیماران کشورمان بسیار حایز اهمیت است.روش بررسی: در این مطالعه 88 بیمار مبتلا به سرطان پستان با شرایط N0, N1, T1, T2, T3 پس از عمل جراحی تحت درمان های کمکی رادیوتراپی - شیمی درمانی - تاموکسی فن - حذف تخمدان ها، درمان ترکیبی با 2 یا چند نوع درمان و یا حتی یک نوع از درمان ها قرار گرفتند. سپس بیماران بین 3-2 سال بطور منظم پیگیری و از نظر تاثیر عوامل پروگنوستیک در عود بیماری بررسی شدند. نتایج با استفاده از آزمون های X2 و آزمون دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: طول عمر بدون بیماری (Disease free survival) و طول عمر کلی (Overal survival) به ترتیب 77.3% و 87.5% بود و 23% از بیماران دچار عود شدند (20 بیمار) و 12.5% (11 بیمار) فوت کردند. بیشترین محل عود، استخوان بود. بیماران با غدد لنفاوی درگیر، 32% بیشتر از بیماران بدون درگیری غدد لنفاوی دچار عود شدند. بیماران با تومور T2، %17 بیشتر از بیماران با تومور T1 عود داشتند. اما بیماران مرحله T3 نسبت به %9 T2 کمتر عود داشته و با بررسی بیشتر این دو گروه و مقایسه آنها با گروه مشابه از نظر درگیری غدد لنفاوی و درمان آنان، اختلاف واضح تر شده و نسبت به %21 T3 کمتر عود بیماری دیده شد. وضعیت یائسگی بیماران تاثیر معناداری در میزان عود نداشت. بیمارانی که تومور با گیرنده استروژن مثبت داشتند، با عود کمتری همراه بودند (10% در برابر 25%) و در تعداد محدودی از بیماران که حذف تخمدان ها هم انجام شده بود، هیچگونه عودی دیده نشد (P<0.001). بیمارانی که با عمل جراحی حفظ پستان درمان شده بودند هیچکدام عود در پستان حفظ شده نداشتند. در استفاده از رژیم شیمی درمانی شامل 4 دوره آدریامایسین و سپس 4 دوره نسبت به 6 دوره CMF در بیماران با تعداد غدد لنفاوی درگیر بیشتر از 3 عدد و در حالت T2 یا T3، %13 تفاوت در عود به نفع گروه درمانی اول دیده شد. نهایت اینکه بیماران با غدد لنفاوی مثبت که رادیوتراپی را همراه دیگر درمان های کمکی دریافت کرده بودند، تنها 10% عود موضعی داشتند و 90% کنترل موضعی داشته ایم.نتیجه گیری: چنانچه در مراحل ابتدایی بدون درگیری غدد لنفاوی، بیماریابی و درمان مناسب انجام شود، افزایش طول عمر قابل توجه در سرطان پستان مشاهده می شود.

مقدمه: ژیگانتوماستی ناشی از حاملگی از شرایط نادری است که بصورت بزرگ شدن پیشرونده پستان ها در زمان حاملگی بروز می کند. تا بحال دلیل بروز این بیماری شناخته نشده است.معرفی بیمار: بیمار خانم 19 ساله ای است که در هفته بیست و دوم اولین حاملگی به علت بزرگی پیشرونده پستان ها از اولین ماه حاملگی مراجعه کرده بود. در معاینه، پستان های بسیار بزرگ که تا کشاله ران بیمار امتداد داشت مشاهده شد. نتایج سونوگرافی و آزمایش های هورمونی بیمار طبیعی بود. در مورد بروز عوارض احتمالی مثل زخمی شدن و عفونت پوست پستان ها اطلاعات کافی به بیمار داده شد. همچنین در دوران بارداری، بیمار مکررا ویزیت شد. در هفته سی و هفتم حاملگی، بیمار با شرایط عمومی بسیار خوب از طریق زایمان واژینال نوزادش را بدنیا آورد. پس از زایمان بیمار تحت انجام ماموپلاستی قرار گرفت.نتیجه گیری: با مراقبت های مناسب دوران حاملگی، ویزیت های مکرر بیمار، آموزش بیمار از نظر بروز عوارض احتمالی و رعایت بهداشت فردی، با وجود پستان های بسیار بزرگ، بیمار می تواند دوران حاملگی را بدون بروز عارضه جدی طی کرده و پس از آن تحت عمل جراحی انتخابی قرار گیرد.

مقدمه: با توجه به نقش کلیدی کارکنان بهداشت در آموزش برنامه های غربالگری سرطان پستان بنظر می رسد اجرای طرح هایی در جهت افزایش سطوح آگاهی، نگرش، باورها و به تبع آن عملکرد این قشر در خصوص برنامه های پیشگیری از سرطان پستان لازم باشد. هدف از این مطالعه، تعیین میزان آگاهی، نگرش و عملکرد کارکنان بهداشت نسبت به خودآزمایی پستان و معاینه بالینی پستان در استان مازندران است.روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی - مقطعی بوده که جامعه مورد بررسی آن کارکنان بهداشت بالای 20 سال در استان مازندران طی سال 1385 بوده است. روش نمونه گیری در این مطالعه تصادفی چند مرحله ای بود. یک پرسشنامه با ساختار کوتاه، خودساخته و استاندارد شده، برای جمع آوری داده ها طراحی شد. کارکنان بهداشت شرکت کننده در این مطالعه بصورت تصادفی از مراکز بهداشتی و درمانی شهری و روستایی موجود در استان انتخاب شدند.یافته ها: از میان 900 پرسشنامه جمع آوری شده، تعداد 715 (%79.44) نفر از افراد شرکت کننده پرسشنامه تحقیقاتی مطالعه را بطور کامل تکمیل نمودند. پاسخ دهندگان دارای میانگین سنی 34.46±7.54 سال بوده و محدوده سنی 19 تا 59 سال داشته اند. از میان شرکت کنندگان 83.4% متاهل، 32.9% بهورز، 63.8% رابط بهداشتی و 3.4% کارمند مرکز بهداشت بوده اند. سطح آگاهی های مرتبط با سرطان پستان و برنامه های پیشگیری و غربالگری آن در 41.3% موارد خوب، 52% متوسط و 6.7% بد بوده است. تقریبا کلیه پاسخ دهندگان دارای نگرش بسیار موافق و یا موافق با اجرای برنامه های پیشگیری از سرطان بوده اند. اما در عمل فقط 26.2% نفر از شرکت کنندگان هر ماه بطور منظم آن را انجام می دادند. 94.7% نفر از کارکنان بهداشت شرکت کننده در این مطالعه، راغب به شرکت در کلاس های آموزشی اجرای برنامه های پیشگیری و غربالگری سرطان ها بالاخص سرطان پستان بوده اند.نتیجه گیری: با توجه به اینکه کارکنان بهداشت شاغل در مراکز درمانی می توانند موجب سالم سازی رفتارهای جامعه گردند، لذا اجرای برنامه های منظم و مدون آموزشی در رابطه با پیشگیری از سرطان پستان بالاخص انجام خودآزمایی پستان، معاینه بالینی پستان و ماموگرافی برای این گروه لازم بنظر می رسد.

مقدمه: تعیین راهبردهای مقابله با استرس در زنان مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به بیمارستان های وابسته به دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران طی سال 1386 بود.روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع توصیفی مقطعی بود که بر روی 175 نفر از زنان مبتلا به سرطان پستان که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شده بودند، صورت گرفت. روش گردآوری داده ها در این پژوهش، مصاحبه و ابزار مورد استفاده پرسشنامه های حاوی مشخصات فردی و آزمون شیوه های مقابله با استرس بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی استفاده گردید.یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که در بعد شیوه های مقابله با استرس مشکل مدار، 57.1 درصد از نمونه ها در حد متوسط، 41.7 درصد خوب و 1.1 درصد به شکلی ضعیف از شیوه های مقابله ای مشکل مدار استفاده کرده اند. در بعد شیوه های مقابله ای هیجان مدار، 89.7 درصد از نمونه ها متوسط، 6.9 درصد خوب و مابقی آنها (3.4 درصد) به شکل ضعیف از شیوه های مقابله هیجان مدار استفاده کرده اند. بیشترین کاربردها در بعد شیوه های مقابله با استرس مشکل مدار به ترتیب مربوط به سوال «وضعیت را آنطور که هست می پذیرم» و سوال «سعی می کنم موقعیت پیش آمده را درک کنم» 56.6 درصد بود و 55.4 درصد جواب «همیشه» را داده بودند. کمترین کاربردها مربوط به سوال «برای اینکه کاری کرده باشم به هر عملی دست می زنم» و سوال «می خواهم شخص دیگری مشکلم را حل کند» بود و بطور مساوی 1.7 درصد، جواب «همیشه» را داده بودند. در رابطه با شیوه های مقابله با استرس هیجان مدار، بیشترین کاربردها به ترتیب مربوط به سوال «دعا می کنم و به خدا متوسل می شوم» و سوال «امید دارم اوضاع بهتر خواهد شد» 88 درصد بود و 71.4 درصد جواب «همیشه» را داده بودند. کمترین کاربردها مربوط به سوال «نارضایتی و فشار ناشی از مشکل را به دیگران انتقال می دهم» و سوال «دیگران را مقصر می دانم و آنها را سرزنش می کنم» بطور مساوی بود و 3.4 درصد جواب «همیشه» را داده بودند.نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که اکثر بیماران مبتلا به سرطان پستان از راهبردهایی چون راهبرد مذهبی، نگرش مثبت و امیدواری و خوشبینی، پذیرش حقیقت بیماری، تلاش در جهت درمان بیماری، کنترل درونی، بازنگری مثبت، نگرانی، درخواست حمایت اجتماعی و فراموشی عمدی استفاده می کردند. اکثر شیوه های مقابله کاربردی توسط زنان ایرانی مثبت بود و اعتقاد مذهبی به عنوان یک منبع مهم فردی برای تطابق با بیماری در این زنان استفاده می شد.

مقدمه: سرطان پستان، شایعترین بدخیمی در زنان ایرانی است که علی رغم پیشرفت های چشمگیر در تشخیص و درمان آن، برخی از بیماران در نتیجه متاستاز و شروع مجدد بیماری از بین می روند. آنزیم های ماتریکس متالوپروتئیناز نقش مهمی در تکامل و شکل گیری غدد پستانی دارند. آنزیم های مذکور با تجزیه ترکیبات مختلف ماتریکس خارج سلولی، زمینه را جهت تشکیل مجاری و غدد شیرساز فراهم می کنند. آنزیم ماتریکس متالوپروتئیناز (MMP3) 3 یکی از مهمترین اعضای خانواده ماتریکس متالوپروتئینازهاست و در شکل گیری، ایجاد مجاری و لوله های جدید در غدد پستانی نقش دارد. در ناحیه 1171- پروموتور ژن  MMP3 پلی مرفیسم تک نوکلئوتیدی 5A/6A ناشی از دخول و حذف نوکلئوتید داکسی آدنوزین وجود دارد. این پلی مرفیسم بر میزان ظهور MMP3 موثر است به طوری که آلل 5A قوی تر بوده و ظهوری در حدود دو برابر بیشتر از آلل 6A دارد. افزایش ظهور MMP3 در نتیجه پلی مرفیسم مذکور شرایط را به سمت سرطانی شدن و ایجاد تومورهای بدخیم فراهم می کند.روش بررسی: ژنوتیپ حاصل از SNP ژن MMP3 با استفاده از تکنیک PCR-RFLP در 120 بیمار مبتلا به سرطان پستان و 60 نمونه کنترل سالم از جمعیت اصفهان تعیین گردید. بیماران مبتلا به سرطان پستان به دو گروه بیماران متاستازی (M+) و غیر متاستازی (M-) تقسیم شدند.یافته ها: نتایج، گویای فراوانی بالای آلل 5A در گروه (OR=2.91, P=0.74, 0.94-8.98 CI %95) (M+)، در مقایسه با فراوانی آلل 5A در گروه (M-) و کنترل های سالم است.نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از مطالعه حاضر تصور می شود که افزایش ظهور MMP3 در حاملین آلل 5A مبتلا به سرطان پستان، احتمال متاستاز را افزایش می دهد.

سال ها است مشخص گردیده که شروع تاموکسیفن بلافاصله پس از جراحی در سرطان های اولیه پستان به عنوان درمان کمکی باعث کاهش عود و مرگ و میر می شود. در بیماران دارای گیرنده استروژن (ER+) این تاثیر آنقدر زیاد است که تمام بیماران تا 5 سال این دارو را مصرف می کنند. بسیاری حتی عقیده داشته اند که بیماران فاقد گیرنده استروژن (ER-) و حتی دارندگان مقدار قلیل گیرنده استروژن (ER-poor) هم از این دارو سود می برند. ولی این مساله در سال های اخیر رد شده است. البته عقیده کلی بر آن است که اگر بیمار (ER-) باشد لیکن گیرنده پروژسترون مثبت (PR+) گزارش نشود. احتمالا اشتباه در گزارش یعنی منفی کاذب در کار است و این بیماران را باید (PR+) در نظر گرفت.

مقدمه: علیرغم پیشرفت در پیشگیری، تشخیص و درمان سرطان پستان، این بیماری هنوز شایع ترین بدخیمی و دومین علت مرگ بر اثر سرطان در زنان است. مدل گیل با استفاده از پارامترهای مهم بالینی بطور وسیعی برای تعیین خطر ابتلا به سرطان پستان در مشاوره یا تعیین ضرورت بررسی های تکمیلی رادیوگرافی و ژنتیک استفاده می شود. هدف از این مطالعه تخمین خطر پنج ساله و خطر مادام العمر سرطان پستان در زنان مراجعه کننده به بیمارستان دولتی زنان الزهرا (س) می باشد.روش بررسی: این مطالعه مقطعی در سال 1386 بر روی 314 خانم مراجعه کننده به کلینیک های مختلف تنها بیمارستان دولتی تخصصی زنان شهر رشت انجام شد. سن شرکت کنندگان، 35 سال یا بیشتر بوده و سابقه سرطان پستان نداشتند. برآورد خطر با استفاده از آزمون کامپیوتری گیل طراحی شده توسط موسسه ملی سرطان ایالات متحده و بر اساس اطلاعات پرسشنامه ای مشتمل بر 8 سوال صورت گرفت که نمرات بیشتر از 1.66% نشان دهنده افزایش خطر بود. این آزمون توسط حداقل 5 مطالعه تایید روایی شده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS.10 انجام شد.یافته ها: متوسط سن شرکت کنندگان 45.8±9.4 سال (فاصله 35 تا 81) بود. 17نفر (5.4%) حداقل یک فامیل درجه یک مبتلا شده به سرطان پستان داشته، 20 نفر (6.4%) بیوپسی شده و 16 نفر (5.1%) دارای افزایش خطر بودند. میانگین خطر 5 ساله 0.8±1% با محدوده (1-12.5%) و میانگین خطر تا پایان عمر 9±3.9% با محدوده (8-49.4%) محاسبه گردید که از میانگین خطر 5 ساله و مادام العمر برای همان سن و نژاد کمتر بود.نتیجه گیری: با توجه به افزایش میانگین خطر و تعداد افراد در معرض خطر در مطالعه ما در مقایسه با مطالعه مشابه خارجی، جهت پیشگیری از افزایش مرگ و میر، لازم است که درمانگاه های عامل مراقبت های اولیه توانایی پیدا کردن عوامل خطر، میزان خطر و معرفی افراد پرخطر را داشته باشند. لذا استفاده روتین از مدل گیل در زمینه پیشگیری از سرطان پستان توصیه می گردد.