امروزه در طراحی بسیاری از مدارات ترکیبی سنکرون، جایابی ثبات های بین واحدهای ترکیبی برای غلبه بر محدودیت های زمانی موجود، زمان زیادی از طراح را به خود اختصاص می دهد. به عنوان مثال تعیین تعداد پالسهای ساعت مورد نیاز برای تولید خروجی مدار توسط طراح، با دقت و صرف زمان زیادی انجام می گیرد. الگوریتمی که تحت عنوان الگوریتم زمانبندی مجدد برای اولین بار توسط آقایان Saxe و Leiserson در سال 1991 ارایه شد، تا حدودی در زمینه جایابی ثبات ها به طراح کمک می نمود. در این مقاله سعی بر این می باشد که با بهبود این الگوریتم، علاوه بر پیدا کردن پاسخ بهینه برای مساله جایابی ثبات ها، تعیین تعداد پالسهای ساعت مورد نیاز برای تولید خروجی نیز توسط نرم افزار انجام شود و گاهی در جهت کاهش بار کاری طراح برداشته شود. همچنین این الگوریتم علاوه بر توانایی افزودن تعداد پالس ساعت مورد نیاز برای تولید خروجی، امکان کاهش این تعداد در صورت اضافه بودن آن را نیز دارد. به عبارت دیگر طراح در هنگام طراحی هیچ گونه نگرانی از جهت زیاد یا کم بودن تعداد و یا محل ثبات های مدار خود ندارد. این الگوریتم طرح بهینه را به طراح ارایه می دهد.