شبکه های سرعت بالا در آینده مواجه با گروههای مختلفی از کاربران خواهند بود که از نظر نیازمندیهای مدیریت ترافیک، دسترسی، امنیت و کیفیت سرویس با هم اختلاف اساسی دارند. تمایز ترافیک گروههای مختلف کاربران در سطح شبکه منجر به ایجاد زیر شبکه های منطقی بر روی یک زیر ساخت فیزیکی واحد می گردد. این مقاله موضوع پیکربندی و تعیین ظرفیت این شبکه های منطقی را بصورت دینامیک مورد بررسی قرار می دهد، بنحوی که تخصیص منابع شبکه های مجازی بر مشخصات ترافیک و نیازمندیهای کیفیت سرویس آنها منطبق باشد. هدف بیشینه کردن راندمان استفاده از شبکه و در نتیجه بازده شبکه به ازای منابع مشخص فیزیکی است. پارامترهای بهینه سازی عبارتند از ظرفیت خطوط منطقی و ضرایب توزیع ترافیک که نشان می دهد ترافیک بین هر دو نقطه انتهایی چگونه میان مسیرهای موازی موجود توزیع می شود. یک الگوریتم توسعه پذیر عمومی ارایه شده است که می تواند با انواع مدلهای ترافیک و محدودیتهای پیچیده کار کند. چارچوب ارایه شده شبکه های مجازی تطبیقی، مکانیسم با راندمانی را جهت حمایت از کیفیت سرویس در شبکه های سرعت بالای سرویس مجتمع و نیز ساخت سریع شبکه های خصوصی مجازی بدست می دهد. اگر چه تمرکز اولیه این مقاله بر روی شبکه های ATM بوده است، بعلت عمومیت موضوع (مانند تخصیص منابع، سرویس متمایز و ...)، می تواند مبنایی برای حمایت از کیفیت سرویس در شبکه های IP باشد.