مجله پزشکی هسته ای ایران
سال:1379 | دوره:9 | شماره:13-12 |تعداد مقالات:10

سرطان های تمایز یافته تیروئید، از معدود سرطان های نسبتا خوش خیم هستند و از آنجا که اکثرا ید را جذب می کنند، استفاده از ید رادیواکتیو به منظور انهدام بقایای تومور و متاستازهای احتمالی به طور روزمره به کارگرفته می شود. در این مطالعه، 90 بیمار که از سال 1365 تا 1375 تحت عمل جراحی قرار گرفته و پس از آن در مرکز پزشکی هسته ای بیمارستان شریعتی ید رادیواکتیو دریافت کرده اند، مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول بیمارانی را شامل می شد که با یک بار دریافت ید رادیواکتیو درمان شده و Ablation کامل نشان داده اند و گروه دوم نیاز به دریافت بیش از یک بار ید رادیواکتیو پیدا کرده اند. 26 نفر (28.9 درصد) از بیماران متعلق به گروه اول، و 64 نفر (71.1) متعلق به گروه دوم بودند. مقایسه بین دو گروه نشان داد که بیشترین میزان موفقیت (از لحاظ تعداد دفعات دریافت ید رادیواکتیو) مربوط به بیمارانی است که مرد بوده، در محدوده سنی 30 تا 50 سال قرار داشته، نوع کارسینوم در آنها مختلط بوده، فاقد هر گونه متاستازی بوده اند.

در این مطالعه، قصد ما بررسی سیر بیماری و پاسخ به درمان در بیماران مبتلا به بیماری گریوز که در بین سال های 1369 لغایت 1375 به مرکز پزشکی هسته ای مراجعه کرده اند، می باشد. در مجموع، 210 بیمار که بر اساس علائم بالینی و آزمایشگاهی مبتلا به گریوز بودند، مورد مطالعه واقع شدند که نتایج زیر به دست آمد: نسبت شیوع بیماری در افراد مذکر به مونث، یک به چهار می باشد. بیماری در دهه سوم و چهارم زندگی شایع تر است و در سنین نوجوانی و کهنسالی شیوع کمتری دارد. میزان پاسخ به درمان در درمان طبی حدود 50% و در درمان با ید رادیواکتیو حدود 80% بود که اختلاف واضحی را نشان می داد. در کسانی که از ید رادیواکتیو استفاده کرده بودند، میزان هیپوتیروئیدی در یک پیگیری یک ساله حدود 50% بود. پاسخ به درمان در مطالعه ما فقط با سن رابطه معنی دار داشت. بین پاسخ به درمان با اندازه تیروئید و نیز مقدار ید رادیواکتیو، رابطه معنی داری وجود نداشت.

بیمار مرد 49 ساله ای است که با تشخیص سرطان کولون، جراحی شده و در CT اسکن شکمی بیمار ضایعات مشکوک در کبد دیده شده است. برای افتراق بین متاستاز کبدی و همانژیوما، اسکن کبد و طحال و اسکن 99mTC - RBC انجام گرفت که تشخیص همانژیوما مشخص شد.

در این تحقیق، 19 بیمار که کاندید پرتودرمانی شکم و حفاظ گذاری کلیه ها با صفحات سربی بودند، جهت تعیین موقعیت و اندازه کلیه ها در سطح بدن، در دو نوبت جداگانه، یک بار با روش IVP-Simulator (روش استاندارد) و یک بار با اسکن 99mTC -DMSA کلیه ها مورد بررسی قرار گرفتند. در این تحقیق مشخص شد که ابعاد کلیه ها در روش اسکن کمی بزرگ تر از روش IVP به دست می آید. میانگین درصد همخوانی در کلیه راست، 81.55 درصد و در کلیه چپ 82.59 درصد به دست آمد. به طور کلی با حداقل فاصله اطمینان 99 درصد می توان ادعا کرد، همخوانی دو روش بیش از 70 درصد می باشد.  

از میان همه رادیوداروهایی که در سال های اخیر برای تشخیص جریان خون منطقه ای مغز (rCBF) مورد استفاده قرار گرفته اند، 99mTC-d,1-HMPAO کاربرد بیشتری پیدا کرده است. این ترکیب، پایدار، خنثی و چربی دوست بوده، و توانایی توقف در مغز به مدت زمان مناسب را دارد. HMPAO با دو اتم کربن نامتقارن (در موقعیت های 3 و 9) دو ایزومر فضایی d,1 و Meso را به وجود می آورد که هر یک به تنهایی می توانند با 99mTC  کمپلکس چربی دوست تشکیل دهند. کمپلکس d,1-HMPAO با 99mTC پس از تزریق وریدی از BBB عبور کرده، خیلی سریع به کمپلکس آبدوست تبدیل می شود و در مغز متوقف می گردد. این عمل در مورد کمپلکس Meso بسیار آهسته صورت می گیرد. بدین مناسبت نوع d,1 بر Meso ترجیح داده می شود. در این مقاله ما ترکیب HMPAO را سنتز کرده، دو ایزومر فضایی آن را از هم جدا نمودیم. از ایزومر d,1 کیت تهیه شد و تمامی مراحل کنترل شیمیایی، رادیوشیمیایی و بیولوژیکی برای کیت انجام و در این مقاله مورد بحث قرار گرفته است.  

تا به حال، ترکیب آلی فلزی (organometalic) از ایندیوم که به طور طبیعی در بدن انسان موجود باشد، شناخته نشده است، اما خصوصیات فروپاشی رادیواکتیو 111In و خواص شیمیایی مناسب یون فلزی ایندیوم توجه بسیاری از محققین را جهت تهیه ترکیبات نشاندار با 111In در امور پزشکی به خود جلب کرده است و ترکیبات زیادی جهت شناسایی حالات غیر طبیعی در بدن تهیه شده اند. از آن جمله می توان کمپلکس 111In - DTPA که عامل انتخابی در مطالعات جریان مایع مغزی - نخاعی (Cisternography) می باشد، نام برد.در تحقیق حاضر، کمپلکس 111In - DTPA از روش های مختلف تهیه شده، پایداری آن در طی نگهداری و در حضور پلاسمای انسانی تعیین شده است.

ید درمانی امروزه به صورت روزافزون به عنوان روش انتخابی درمان پرکاری تیروئید مورد استفاده قرار می گیرد. عوامل مختلفی در نتیجه ید درمانی موثرند. به نظر می آید که در صورت درمان با دوز بالای ید 131، تاثیر عوامل دیگر بر موفقیت درمانی کاهش یابد مطالعه حاضر، تاثیر عوامل مختلف را در موقعیت درمانی بررسی می کند.  

درمان متاستازهای استخوانی، بیش از 10% کار یک بخش رادیوتراپوتیک انکولوژی را تشکیل می دهد. این متاستازها موجب درد شدید، استفاده از مواد مخدر، محدودیت حرکت و کلا باعث کاهش کیفیت زندگی بیماران می شوند. با توجه به اینکه یک درمان خوب پالیاتیو (تسکینی) باید فراگیر، بدون عارضه و سریع باشد، بر آن شدیم اثر بخشی رادیونوکلایداسترانسیم 89 (89Sr) را با توجه به عوامل فوق در کاهش درد بیماران بیازماییم.استفاده از (89Sr) در بخش رادیوتراپوتیک انکولوژی انستیتو سرطان از سال 1370 آغاز و تا پایان سال 1377 در 91 بیمار به کار برده شده است.طی این بررسی، پرونده های 80 بیمار مبتلا به متاستازهای استخوانی ناشی از سرطان های پستان و پروستات از کل 91 بیمار مبتلا به متاستازهای استخوانی که برای آنها (89Sr) تزریق شده بود، جدا شد. در 35 بیمار که به طور کامل پیگیری و بررسی شده بودند، (89Sr) در 65% موارد موجب کاهش درد شده بود (40% پاسخ کامل و 25% پاسخ نسبی). عوارض جانبی تقریبا ناچیز و کیفیت زندگی بیماران در موارد تاثیر مثبت دارو، افزایش یافته بود. از نظر نوع سرطان اولیه و سن بیمار، رابطه معنی داری با پاسخ به درمان یافت نشد.در نهایت درمان متاستازهای استخوانی ناشی از سرطان های اولیه پستان و پروستات توسط 89Sr در بخش ما با نسبت بالایی از پاسخ بدون عوارض جدی همراه بود.

هدف از تنظیم این راهنما، کمک به متخصصین پزشکی هسته ای در توصیه، اجرا، تفسیر، و گزارش نتایج اسکن کبدی- صفراوی است.

هدف از این راهنما، کمک به متخصصین پزشکی هسته ای در توصیه، اجرا، تفسیر، و گزارش نتیجه سیستوگرافی رادیونوکلئیدی در کودکان است.