مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی بابل
سال:1390 | دوره:13 | شماره:5 (پی در پی 62) |تعداد مقالات:16

سابقه و هدف: تولید آنتی بادی بر علیه آنتی ژن مصونیت زا (PA) می تواند در ایمونوتراپی و درمان بیماری سیاه زخم استفاده گردد. دومن مربوط به بخش کربوکسیل انتهایی PA مهمترین نقش را در تحریک سیستم ایمنی و بیماری زایی آن اعمال می کند. این مطالعه به منظور کلون (همسانه سازی) و تولید نوترکیب ناحیه کربوکسیلی PA این باکتری جهت تولید آنتی بادی انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه تجربی بر روی باکتری کشت یافته در شرایط محیط کشت انجام شد. پس از استخراج DNA از باکتری باسیلوس آنتراسیس، وجود ژن PA روی کروموزوم باکتری از طریق PCR تائید گردید. ناحیه مربوط به کربوکسیل انتهایی PA توسط PCR  تکثیر و محصول PCR و پلاسمید توسط آنزیم های برش دهنده BamH I و Hind III برش داده شدند. محصول PCR و پلاسمید پس از الحاق به باکتری میزبان E. coli BL21 (DE3) تراریخت گردید. کلون ها توسط واکنش PCR، هضم آنزیمی و توالی یابی مورد غربالگری و تائید قرار گرفتند. سپس تولید پروتئین نوترکیب مورد نظر به روش الکتروفورز SDS-PAGE و نهایتا وسترن مورد تائید قرار گرفت.یافته ها: توالی بازهای ناحیه کربوکسیلی PA با استفاده از روشهای توالی یابی، PCR و برش آنزیمی، همسانه سازی (کلونینگ) ژن مورد نظر در باکتری را تائید کردند. الکتروفورز SDS-PAGE و وسترن بلات دال بر تولید پروتئین نوترکیب مورد نظر با وزن مولکولی 20 کیلودالتون بود.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که با روش کلون سازی می توان مقادیر زیادی از این پروتئین نوترکیب باسیل سیاه زخم را تولید نمود که روزنه را برای کاربردهای بعدی به ویژه تولید آنتی بادی و واکسن بر علیه بیماری مورد نظر باز می نماید.

سابقه و هدف: کولونیزاسیون هلیکوباکترپیلوری در سطح اپیتلیوم معده با التهاب و زخم پپتیک ارتباط دارد. اینکه چرا هلیکوباکترپیلوری، بیماریهای گاسترودئودنال مختلف ایجاد می کند و اینکه چرا فقط بعضی ها به زخم پپتیک مبتلا می شوند، مشخص نیست. این مطالعه به منظور مقایسه سطح سرمی آنتی بادی ضد هلیکوباکترپیلوری و گاسترین در مبتلایان به زخم پپتیک با بیماران فاقد زخم انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه مورد شاهدی بر روی 106 بیمار با علائم دیس پپسی (54 بیمار دارای زخم در آندوسکوپی و 52 بیمار فاقد زخم) مراجعه کننده به بخش آندوسکوپی بیمارستان شهید بهشتی بابل که مورد آندوسکوپی و نمونه برداری بافتی قرار گرفتند و همگی از نظر هلیکوباکترپیلوری مثبت بودند، انجام شد. از بیماران جهت بررسی آنتی بادی ضد هلیکوباکترپیلوری و گاسترین خون گرفته شد. دو گروه از نظر سطح فاکتورها، سن، جنس، وزن، قد و مصرف سیگار مورد مقایسه قرار گرفتند.یافته ها: میانگین سن افراد شرکت کننده در گروه بیمار 46.7±13.4 سال و در گروه شاهد 42.7±12.7 سال بود. متوسط گاسترین سرمی در گروه بیمار 8.9±11.8 pmol/lit و در گروه شاهد 11.9±14.9 pmol/lit و میزان متوسط آنتی بادی ضد هلیکوباکترپیلوری IgG در گروه بیمار 18.8±25.2 Iu/ml و در گروه شاهد 30.8±36.6 Iu/ml بود (0.05>p). سطح آنتی بادی ضد هلیکوباکترپیلوری IgG در گروه بیمار کمتر از گروه شاهد ارزیابی گردید. ارتباط مستقیم و معنی داری بین سطح آنتی بادی ضد هلیکوباکترپیلوری و گاسترین سرمی با ایجاد زخم و هر کدام از فاکتورهای سن و جنس و وزن و قد وجود نداشت.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، بر اساس سطح سرمی گاسترین و آنتی بادی ضد هلیکوباکترپیلوری نمی توان در مورد ابتلا به زخم پپتیک اظهار نظر کرد. بنابراین انجام مطالعات بیشتر در گروه های سنی مختلف و ارتباط با هیستوپاتولوژی ضروری می باشد.

سابقه و هدف: اثرات مفید ورزش های منظم در پیشگیری و درمان بسیاری از بیماری های مزمن شناخته شده است. با توجه به اینکه این اثرات مفید با خستگی و درماندگی از بین می رود، این مطالعه به منظور بررسی تاثیر ضد اکسایشی عصاره متانولی دارچین در حالت های استرس اکسایشی تولید شده در جریان یک وهله فعایت هوازی درمانده ساز در موش های صحرایی نر انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه تجربی بر روی 18 سر موش صحرایی نر در محدوده وزنی 300-200 گرم که به صورت تصادفی در سه گروه شش تایی، گروه ورزش درمانده ساز (اجرای یک جلسه ورزش درمانده ساز)، گروه کنترل (بدون دریافت مکمل و بدون اجرای ورزش درمانده ساز)، گروه مکمل (دریافت عصاره متانولی پوسته دارچین در هر روز به مدت 10 هفته با غلظت200mg/kg + یک جلسه ورزش درمانده ساز) قرار گرفتند، انجام شد. در پایان دوره تیمار بلافاصله بعد از خستگی مفرط حیوانات در جریان یک جلسه دویدن بر روی نوارگردان، خونگیری از حیوانات انجام شد و پس از تهیه نمونه های خونی، فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) موجود در گلبول قرمز با کیتهای آزمایشگاهی طبق روشPaglia  و غلظت سرمی مالون دی آلدهید (MDA) به روش TBARS، ظرفیت آنتی اکسیدان تام (TAC) به روش FRAP و تیول تام سرم به روش رنگ سنجی Hu اندازه گیری و مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: ورزش درمانده ساز منجر به افزایش معنی دار در فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز (91.95±18.58) نسبت به حالت پایه (62.01±12.7) شد (0.05>p). کاهش غلظت سرمی مالون دی آلدهید در گروه های مکمل (1.20±0.24) و کنترل (1.25±0.17) نسبت به گروه ورزش درمانده ساز (2.09±0.26) معنی دار بود (0.01>p). غلظت سرمی گروه های تیول در گروه ورزش درمانده ساز (0.054±0.002) نسبت به گروه کنترل (0.14±0.03) (0.05>p) و مکمل (0.18±0.04) (0.01>p) به طور معنی داری افزایش یافت. ظرفیت آنتی اکسیدان تام در گروه مکمل (0.55±0.08) نسبت به گروه ورزش درمانده ساز (0.31±0.05) به طور معنی داری زیادتر بود (0.01>p).نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که مکمل سازی عصاره دارچین قبل از یک جلسه ورزش درمانده ساز می تواند موجب کاهش پراکسیداسیون لیپیدی و افزایش ظرفیت ضد اکسایشی در موش های صحرایی می شود.

سابقه و هدف: آماده سازی مکانیکی کانال یکی از مهمترین مراحل درمان ریشه می باشد. ابزارهای چرخشی متنوعی جهت کاهش زمان و بهبود کیفیت آماده سازی در بازار وجود دارد. این مطالعه به منظور مقایسه آپیکال ترانسپورتیشن کانال توسط سه روش آماده سازی دستی،reciprocal  و چرخشی (Rase) انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه آزمایشگاهی بر روی 45 دندان مولر اول فک پایین کشیده شده انسان انجام شد. تاج از محل CEJ قطع گردید. ریشه ها در یک بلوک آکریلیک مانت شدند. ریشه ها انحنای بین 40-20 درجه داشتند. دندانها به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. گروه اول به روش دستی و فایل های نیکل تیتانیوم، گروه دوم توسط هندپیس Endo gripper و فایلهای نیکل تیتانیوم و گروه سوم توسط سیستم Race آماده سازی شدند و با انطباق رادیوگرافی اندازه گیری و رادیوگرافی ( MAF (Master Apical File(تکنیک (Double Exposure Radiography آپیکال ترانسپورتیشن کانال مورد سنجش قرار گرفت.یافته ها: سیستم چرخشی Race (گروه سوم) کانالها را بدون آپیکال ترانسپورتیشن و تغییری در شکل اصلی آنها آماده سازی نمود. در روش دستی و فایل نیکل تیتانیوم (گروه اول) از 15 ریشه مورد مطالعه 8 مورد ترانسپورتیشن آپیکالی داشتند. هندپیسهای Reciprocal با فایلهای نیکل تیتانیوم کانالها را با 7 مورد ترانسپورتیشن آپیکالی آماده سازی نمودند. سیستم چرخشیRace  بطور معنی داری کانالها را کمتر دچار آپیکال ترانسپورتیشن نمود (p<0.05).نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که آماده سازی کانال با سیستم چرخشی Rase در مقایسه با آماده سازی دستی و سیستم Reciprocal آپیکال ترانسپورتیشن کمتری ایجاد می نماید.

سابقه و هدف: افت شنوایی ناشی از سر و صدا، شایع ترین معضل صنعتی می باشد. سر و صدا می تواند سبب تغییر آستانه موقت یا دائم گردد. این مطالعه به منظور بررسی افت شنوایی ناشی از سر و صدا با گسیل های صوتی حاصل اعوجاج گوش انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه بر روی 12 خرگوش نر سفید نیوزیلندی که به دو گروه کنترل (بدون سر و صدا مواجهه) و آزمایش (در معرض سر و صدا95 dBA SPL  در 8000-500 هرتز طی 5 روز 8 ساعته) تقسیم گردیدند، انجام شد. گسیل های صوتی حاصل اعوجاج گوش در روز صفر (به عنوان سطح پایه)، هشتم (آزمایش: یک ساعت پس از آخرین مواجهه جهت ردیابی افت شنوایی موقت)، و دهم (آزمایش: 48 ساعت پس از آخرین مواجهه جهت ردیابی افت شنوایی دائم) اندازه گیری و مقایسه گردیدند. یافته ها: در گروه آزمایش، بیشترین و کمترین افت شنوایی موقت، دائم و گسیل های صوتی حاصل اعوجاج گوش، به ترتیب مربوط به فرکانس های 5888.5 هرتز و 588 هرتز بودند(p<0.05) . تفاوت معنی داری بین افت شنوایی موقت، دائم و گسیل های صوتی حاصل اعوجاج گوش در 10 فرکانس گوش راست و چپ وجود داشت(p<0.05) ، که مربوط به 5888.5 هرتز بود(p<0.001) . تفاوت معنی داری بین افت شنوایی موقت، دائم یا گسیل های صوتی حاصل اعوجاج گوش بین گوش راست و چپ وجود نداشت. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که سر و صدا شدید می تواند سبب ایجاد افت شنوایی موقت، دائم و کاهش گسیل های صوتی حاصل اعوجاج گوش گردد. لذا گسیل های صوتی حاصل اعوجاج گوش، ابزاری مفید جهت بررسی افت شنوایی ناشی از سر و صدا می باشند.

سابقه و هدف: فعالیت های بدنی سنگین و استرس های روانی موجب سرکوب عملکرد سیستم ایمنی مخاطی ورزشکاران می گردد، از آنجائیکه تضعیف این سیستم، توانایی ورزشکار را برای تمرین و مسابقه تحت تاثیر قرار می دهد، لذا این مطالعه به منظور مقایسه پاسخ های ایمنی مخاطی فوتبالیست های مرد در یک نیمه با زمان کامل یک مسابقه فوتبال انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه نیمه تجربی بر روی 22 فوتبالیست مرد با میانگین سن 2±21 سال، شاخص توده بدنی2.1 ±24.6 کیلوگرم / متر مربع، حداکثر اکسیژن مصرفی 3.3 ±51.1 (میلی لیتر / کیلوگرم / دقیقه) از 2 تیم لیگ دسته دوم فوتبال ایران، انجام شد. از کلیه افراد در 3 مرحله زمانی، قبل، بین دو نیمه و بلافاصله پس از پایان مسابقه فوتبال، 4 میلی لیتر نمونه بزاقی به صورت غیر تهاجمی در طی 4 دقیقه جمع آوری گردید و تغییرات پارامترهای ایمنی بین دو نیمه و زمان کامل مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: بین شاخص های IgA، اسمولالیته بزاقی، کورتیزول، مقدار جریان بزاقی و نسبت IgA به اسمولالیته بزاقی بین دو نیمه و زمان کامل مسابقه تفاوت معنی داری وجود داشت (p<0.05). بعبارت دیگر از زمان شروع مسابقه تا پایان مسابقه، افزایش معنی داری در مقادیر اسمولالیته (87.47 به 106 میلی اسمول در کیلوگرم) و کورتیزول بزاقی (3.31 به 3.83 نانوگرم در میلی لیتر) و کاهش معنی داری در مقدار جریان بزاق (459.52 به 376.43 میکرولیتر در دقیقه)، غلظت 199.65) IgA به 170.68 میکروگرم در میلی لیتر) (p=0.000) و نسبت IgA به اسمولالیته (2.28 به 1.61 میکروگرم در میلی اسمول) (p=0.002) مشاهده شد، اما تفاوت معنی داری در میزان الکترولیت بزاقی (40.19 به 39.90 میکرو اسمول در دقیقه) مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه یافته های این تحقیق می توان ادعا کرد که عامل زمان می تواند تاثیرات نامطلوبی بر عملکرد ایمنی مخاطی داشته باشد و فوتبالیستها بایستی نسبت به ریکاوری بین دو نیمه و بعد از مسابقه فوتبال توجه کافی داشته باشند.

سابقه و هدف: دیابت یکی از شایعترین عارضه طبی در حاملگی است. در آغاز قرن بیستم زنان مبتلا به دیابت اکثرا نابارور بودند و افراد معدودی که حامله می شدند، پیش آگهی وخیمی داشتند. اما در حال حاضر با درمان توسط انسولین شانس باروری افزایش یافته است. لذا این مطالعه به منظور مقایسه عوارض مادری و جنینی در مادران حامله مبتلا به دیابت تحت درمان با گروه کنترل انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه کوهورت، بصورت نمونه گیری آسان در طی دو سال بر روی 80 خانم باردار مبتلا به دیابت تحت درمان و 160 خانم باردار غیر دیابتی انجام شد. اطلاعات بدست آمده شامل مشخصات مادر و نوزاد و نیز عوارض مادر و نوزاد پس از ثبت مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت. یافته ها: میانگین سن بیماران دیابتیک 6.6±30.3 سال و در گروه غیر دیابتی 4.8±26.1 سال بود. تعداد حاملگی، زایمان، تولد زنده، قرار جنین و وجود عارضه بین دو گروه مادران دیابتیک تحت درمان و گروه کنترل اختلاف آماری معنی داری را نشان نداد. ولی سابقه سقط در گروه مادران دیابتیک (24 نفر، 30%) بطور معنی داری بیشتر از گروه کنترل (9 نفر، 11.3%) بود (p=0.000). درصد سزارین و میانگین وزن هنگام تولد نیز در مادران دیابتیک بطور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود (p<0.05). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که با کنترل دقیق قند خون مادر می توان عوارض مادری و جنینی را به طور چشمگیری کاهش داد.

سابقه و هدف: فنیل کتونوری یکی از شایع ترین بیماری های متابولیک است که به صورت آتوزوم مغلوب به ارث می رسد و به علت نقص آنزیم فنیل آلانین هیدروکسیلاز ایجاد می شود. اساس درمان این بیماری تنظیم رژیم غذایی مناسب با محدودیت فنیل آلانین می باشد، با توجه به اینکه بیماران با مشکلات گرانی این غذاها روبرو هستند، این مطالعه به منظور ارزیابی وضعیت تغذیه ای با تعیین کالری، پروتئین، چربی و کربوهیدرات دریافتی و بررسی ذخیره آهن بیماران فنیل کتونوری انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی بر روی کلیه بیماران مبتلا به فنیل کتونوری در استان مازندران که در سال 1388 به درمانگاه متابولیک بابل و ساری مراجعه کردند، انجام شد. اطلاعات تغذیه ای بر اساس یادآمد خوراک 72 ساعته بدست آمد. به طوری که غذای خورده شده طی 3 روز، توسط بیمار و یا والد وی در پرسشنامه ثبت شد و سپس محتوای غذای آنها از نظر کربوهیدرات، پروتئین، چربی و کالری توسط کارشناس تغذیه بررسی شد. اطلاعات دموگرافیک با تنظیم پرسشنامه و کم خونی فقر آهن و فقر آهن، با بررسی نمونه خون از نظر هموگلوبین، هماتوکریت، MCV, MCH, MCHC، فریتین و پاسخ به درمان با فروس سولفات مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه بیست و یک بیمار مبتلا به فنیل کتونوری مورد بررسی قرار گرفتند که 7 نفر (33.3%) دختر و 14 نفر (66.7%) پسر با متوسط سنی 6.64±7.26 سال بودند. کمبود آهن در 10 نفر (47.1%) و کم خونی فقر آهن در 6 نفر (28.6%) مشاهده گردید، کمبود انرژی، پروتئین، کربوهیدرات و چربی به ترتیب در  9نفر (42.86%)، 14 نفر (66.67%)، 9 نفر (42.86%) و 6 نفر (28.57%) دیده شد. در اندازه گیری معیارهای رشد 23.8% کم وزن و میکروسفال و 19% قد کوتاه بودند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که وضعیت تغذیه و رشد بیماران تحت مطالعه مناسب نیست، لذا جهت پیشگیری از سوء تغذیه بیماران فنیل کتونوری نیاز به تامین غذای رژیمی مربوطه متناسب با توان خرید خانواده ها و توجه به ریزمغذی ها بخصوص آهن قویا مطرح می شود.

سابقه و هدف: بخش مراقبت های دارویی یکی از اجزای لاینفک ساختار بیمارستانی می باشد و کلیه فعالیت های مرتبط با دارو در بیمارستان باید زیر نظر این بخش صورت گیرد. با توجه به اهمیت آگاهی پرسنل نسبت به شناخت و تجویز داروها، این مطالعه به منظور سنجش دانش پرسنل و اثربخشی آموزش های ارائه شده به آنها انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه مداخله ای بر روی 96 پرستار شاغل در بیمارستان شهید بهشتی کاشان انجام شد، آگاهی پرستاران نسبت به شناخت و تجویز داروها در ابتدا و پس ارائه آموزش های کاربردی توسط تیم مستقر در بیمارستان، با استفاده از پرسشنامه مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: مقطع تحصیلی 67 نفر (70%)، لیسانس بود. اکثریت پرستاران در مورد فارماکوپه، اهمیت و نحوه گزارش عوارض جانبی داروها و شناسایی آن ها(ADR) ، اطلاعات بسیار ناچیزی داشتند. 66% پرستاران کتب پزشکی و پزشکان را تنها منابع اطلاعات دارویی و مشاوره می دانستند که بعد از ارائه آموزش، همه آنها (100%) بهترین منابع اطلاعات دارویی را مشاوره با داروساز و تماس با مرکز اطلاعات دارویی ذکر کردند، در این مطالعه 65% نسخ بر اساس دستورات پزشکان اما توسط پرستاران نوشته شد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه با توجه به پایین بودن میزان آگاهی پرسنل درباره شناخت و تجویز داروها، لازم است تدابیری جهت افزایش آگاهی آنان نسبت به وظایف داروسازان انجام شود و همچنین تمهیدات کافی جهت مشارکت ایشان در ارتقا کیفیت مراقبت های دارو درمانی در مراکز درمانی بستری صورت گیرد.

سابقه و هدف: گواتر ساب استرنال حالتی است که در آن بیش از 50% غده تیروئید به فضای مدیاستینال گسترش یافته است. در این مطالعه چگونگی علائم تشخیص درمان و عوارض آن در 21 بیمار بررسی شده است.مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی، پرونده تمامی بیمارانی که طی 15 سال اخیر (از سال 73 لغایت 88) در بیمارستان های شهید بهشتی و یحیی نژاد بابل تحت عمل تیروئیدکتومی قرار گرفتند بررسی شد. طی این مدت 26 مورد تیروئید ساب استرنال بود که سن، جنس، پاتولوژی، علائم، نوع تیروئیدکتومی، عوارض پس از عمل، مورتالیتی و نوع برش مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: از 26 مورد تیروئید ساب استرنال، 4 مورد به علت ناقص بودن پرونده ها و حذف 22 بیمار وارد مطالعه شدند. از این تعداد 77.3% (17 مورد) زن بودند. در یک بیمار فلج عصب ریکارنت دیده شد. شایعترین علامتی که بیماران به علت آن به پزشک مراجعه نمودند، تنگی نفس در 72.7% (16 مورد) بود. در گزارش پاتولوژی، 9% (2 بیمار) بدخیم و 91% (20 بیمار) خوش خیم بودند. در همه موارد، جراحی با برش گردنی میسر شد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه گواتر ساب استرنال با جراحی آن هم اغلب با برش گردنی قابل درمان بوده و عوارض پس از جراحی نیز بندرت دیده می شود.

سابقه و هدف: کم کاری مادرزادی تیروئید از جمله بیماری های نوزادی است که عدم تشخیص و درمان فوری آن منجر به عقب ماندگی ذهنی و آسیب مغزی غیر قابل برگشت می گردد. گواتر نوزادی بیماری نادری است که می تواند همراه با عملکرد افزایش یا کاهش یافته تیروئید باشد. هدف از گزارش این موارد، تشخیص و درمان زودرس می باشد.گزارش موارد: بیماران دو نوزاد دختر همسان دوقلو می باشند که در بررسی های به عمل آمده در روز سوم تولد تشخیص کم کاری مادرزادی تیروئید برایشان گذاشته شد در سونوگرافی قبل از تولد گواتر جنینی برایشان مطرح شده بود و تحت درمان با لوو تیروکسین قرار گرفتند. فعلا در پیگیری 10 ماه پس از تشخیص سایز گواتر کاهش یافته و تست های تیروئیدی در محدوده قابل قبول و رشد و تکامل نرمال می باشند.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که با تشخیص زود هنگام علت گواتر نوزادی و درمان به موقع دیس هورمونوژنز، حتی در غیاب دسترسی به امکانات درمانی پیش از تولد می توان از ایجاد عوارض مغزی در کودک پیشگیری کرد.

سابقه و هدف: استئوپتروزیس بدخیم شیرخوارگی یک بیماری نادر و کشنده متابولیک استخوانی مادرزادی است که بعلت نارسایی یا نقص عملکرد استئوکلاستها بوجود می آید. اکثر بیماران در سال اول زندگی بدنبال آنمی، خونریزی و عفونت می میرند. هدف از گزارش این مورد ابتلا یک شیرخوار به استئوپروزیس بدخیم می باشد که با شناسایی صحیح تابلوی بالینی این بیماری، تشخیص سریع و درمان به موقع، با حال عمومی خوب ترخیص گردید.گزارش مورد: بیمار شیرخوار دختر دو ماهه ای است که با علائم بالینی بصورت عقب ماندگی رشد، اتساع شدید شکمی و پتشی و پورپورا، مراجعه کرد. در معاینه و آزمایشات کلینیکی و پاراکلینیکی استئوپروزیس تایید شد. درمان بصورت حمایتی و با ترانسفوزیون خون، اصلاح پلاکت و کنترل عفونت ها انجام و بیمار با وضع عمومی مناسب ترخیص گردید.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که با تشخیص به موقع و درمان های حمایتی مناسب می توان از مرگ و میر نوزادان جلوگیری کرد.