مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی بابل
سال:1391 | دوره:15 | شماره:2 |تعداد مقالات:15

سابقه و هدف: تعداد زیادی از داروهای توسعه یافته جدید به طور ناچیزی در هر دو واسطه آلی و مائی قابل حل هستند که با روش های مرسوم فرمولاسیون، چنین ترکیباتی فراهمی زیستی پائینی از خود نشان خواهند داد. یک رویکرد نویدبخش برای حل این مشکل تولید نانوذرات دارو (برای مثال نانوسوسپانسیون) است. افزایش حلالیت و فراهمی زیستی داروهای کم محلول یا نامحلول با کمک فن آوری نانوسوسپاسیون مورد بررسی قرار گرفتند. در فرمولاسیون نانوسوسپانسیون، ذرات دارویی در اندازه زیر میکرون در یک فاز مایع خارجی پراکنده و تثبیت شده اند. با توجه به مطالعات انجام گرفته در این زمینه و مرور آنها، از نانوسوسپانسیون ها برای فرمولاسیون مجدد ترکیبات دارویی موجود جهت برطرف کردن سمیت و یا افزایش کارایی آنها استفاده شده است. مزیت های اصلی این فن آوری قابلیت اجرای عمومی آن برای اکثر داروها و نیز سادگی آن می باشد. در این مقاله روش های عمده تولید نانوسوسپانسیون ها، خصوصیات ویژه این مواد، مزایا، پتانسیل آنها برای کاربرد در داروسانی و نیز تکنیک های ارزیابی پایداری این فرمولاسیون آورده شده است. با در نظر گرفتن ویژگی های خاص نانوسوسپانسیون ها همچون افزایش سرعت انحلال و حلالیت اشباع، افزایش چسبندگی، سهولت فرآیند ساخت و افزایش به مقیاس صنعتی و نیز تنوع پذیری در اصلاح سطح، کاربردهای زیادی برای این فرمولاسیون در مسیرهای مختلف دارورسانی وجود خواهد داشت.

سابقه و هدف: بجای ماندن گاز در یک عمل جراحی اتفاق ناشایعی است و می تواند با عوارض زیادی همراه باشد. هدف از گزارش این مورد توجه به این نکته است که گاز بجای مانده حتی پس از مدت بسیار طولانی هم می تواند علامت دار شود.گزارش مورد: بیمار آقایی 60 ساله است که سی و پنج سال پس از یک عمل جراحی برای شکستگی فمور دچار عفونت و فیستول ناشی از گاز بجای مانده شد. تشخیص به علت وجود خط در گاز براحتی با رادیوگرافی انجام گرفت. بیرون آوردن گاز با بهبود کامل بیمار در پیگیری یکساله همراه بود.نتیجه گیری: بجای ماندن گاز در زخم جراحی یک عارضه قابل پیشگیری است و می تواند مدتی بسیار طولانی بدون علامت باقی بماند. در صورتی که بلافاصله بعد از عمل جراحی تشخیص داده شود بایستی گاز خارج گردد.

سابقه و هدف: امروزه تنها روش دزیمتری سه بعدی با استفاده از ژل های پلیمری حساس به پرتو می باشد، که در دهه اخیر به آن توجه چشمگیری شده است. هدف از این تحقیق، ارزیابی مقدار افزایش دز جذبی با بکارگیری توزیع یکنواخت نانوذرات طلا به عنوان یک ماده کنتراست زا با عدد اتمی بالا در ژل پلیمر MAGICA می باشد.مواد و روشها: در این مطالعه تجربی و شبیه سازی، از دزیمتر ژل پلیمری نوع MAGICA برای اندازه گیری مقدار افزایش دز جذبی پرتوهای مگاولتاژ با افزودن نانوذرات طلا که تحت تابش پرتو ایکس با انرژی MV 18 از شتابدهنده خطی قرار گرفتند، استفاده شد. مراحل خوانش مقدار دز با کمک تصویربرداری MRI انجام گرفت و سپس با استفاده از کد محاسباتی MCNPX شبیه سازی شد و نتایج آن با آزمایش تجربی مورد مقایسه و بررسی قرار گرفت.یافته ها: پاسخ دز ژل پلیمر MAGICA در محدوده دز 0 تا 600 سانتی گری خطی و قدرت تفکیک دز در ترازهای دز کمتر از 300 سانتی گری، کمتر از 0.7 گری بوده است. فاکتور افزایش دز جذبی با اضافه شدن نانوذرات طلا به غلظت های mM 1.0،mM 2.0 و mM 4.0 به ترتیب 10%، 2% و 4% بوده است. همچنین فاکتور افزایش دز جذبی که با استفاده از کد محاسباتی MCNPX شبیه سازی شد برای غلظت های mM 1.0،  mM 2.0و mM 4.0 به ترتیب 10%، 2% و 3% بوده است.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که بهینه غلظت نانوذرات طلا برای رسیدن به بیشینه دز جذبی در هر دو مطالعه تجربی و شبیه سازی mM 1.0 می باشد، که برای انجام مطالعات کلینیکی می توان از آن استفاده کرد.

سابقه و هدف: بیمارستان مجموعه ای پویا و زنده است، بنابراین موقعیت ساختمان ، ارزیابی ساختمان، کارکنان و پرسنل، تجهیزات و مدیریت صحیح، همگی در بررسی ایمن سازی بیمارستان حائز اهمیت هستند. این مطالعه به منظور بررسی وضعیت ایمنی بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی بابل در سال 1389 انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی در کلیه بخش های درمانی و تشخیصی بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی بابل در سال 1389 (تعداد 6 بیمارستان) انجام شد. اطلاعات در چک لیستی (بلی و خیر)، از طریق مشاهده مستقیم پژوهشگر و نیز مصاحبه با مدیران و مسوولین بخش ها و واحدهای مختلف تکمیل گردید. نحوه پاسخگویی به هر یک از سوالات به صورت بلی و خیر بود که در صورت جواب بلی درصدی از نمره 100% به تناسب تعداد سوالات کسب می نماید. در صورتی که نمره اکتسابی مساوی و زیر 49.9% باشد وضعیت ایمنی بیمارستان ضعیف، بین 50 تا 79.99% متوسط و مساوی و بالاتر از 80% خوب در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین نمره اکتسابی وضعیت ایمنی بیمارستان های مورد مطالعه تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی بابل 18%±59% بود. بین وضعیت ایمنی بیمارستان با قدمت، تعداد تخت بیمارستان، درصد اشغال تخت و تاریخ آخرین بازسازی ارتباط معنی داری وجود نداشت. در زمینه سازماندهی کنترل عفونت میانگین نمره %84.1±%7.3 و مواجهه با حوادث اضطراری میانگین نمره %53.5±%2.1بود، همچنین میانگین امتیاز هماهنگی ایمنی نیز %61.5±24.2بود.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که بیمارستانهای تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی بابل از نظر کنترل عفونت در حد خوب قرار داشته و در بقیه شاخص ها نیز متوسط رو به بالا می باشند.

سابقه و هدف: هیپرگلیسیمی و استرس اکسیداتیو در مبتلایان به دیابت یافت می شود. عصاره برگ گیاه تلکا دارای خصوصیات بیولوژیک فراوانی نظیر آنتی اکسیدان، ضد لارو، ضد باکتری و ضد قارچ در محیط آزمایشگاه می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر مهاری عصاره برگ درخت تلکا بر پراکسیداسیون لیپیدها و پروتئین ها در رت های هیپرگلیسیمیک می باشد.مواد و روشها: در این مطالعه تجربی 120 سر رت بالغ نر نژاد ویستار با وزن 150 تا 200 گرم بطور تصادفی در گروههای کنترل طبیعی، کنترل عصاره (500 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن)، هیپرگلیسیمیک و هیپرگلیسیمیک + عصاره (500 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و هر گروه به سه زیرگروه زمانی 24، 48 و 72 ساعت تقسیم شدند. ظرفیت آنتی اکسیدانی تام، مواد واکنشگر با تیوباربیتوریک اسید (TBARS) و میزان کربونیل سرم و بافتها (کبد کلیه و پانکراس) و گلوکز سرم به روش اسپکتروفتومتری اندازه گیری و مقایسه شد.یافته ها: پیش درمانی با عصاره تلکا مانع افزایش گلوکز سرم پس از مسمومیت با آلوکسان در همه زیرگروههای زمانی شد و آنتی اکسیدان تام کبد در 72 ساعت را افزایش داد. میانگین آنتی اکسیدان تام کبد در گروه آلوکسان + عصاره 147±831 در مقابل 25±428 در گروه آلوکسان بود (p=0.045). تجویز عصارهTBARS سرم و بافتها و کربونیل سرم را کاهش داد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که عصاره متانولی برگ درخت گلابی وحشی (تلکا) موجب کاهش سطوح گلوکز سرم و MDA، کربونیل سرم و برخی بافت ها و همچنین موجب افزایش سطوح شاخص FRAP در برخی بافت ها می شود.

سابقه و هدف: یکی از نیازهای بشری در زندگی روزمره، برقراری ارتباط می باشد که ساده ترین شیوه آن نیز گفتار است. هرگونه اختلالی در روانی گفتار یا لکنت زبان در این توانایی اشکال ایجاد می نماید. طبق گزارشات شیوع شناسی لکنت به گویندگان انگلیسی زبان مرتبط می باشد و پژوهش های چندانی در کشورمان انجام نشده است. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر سن و جنس بر لکنت زبان در سنین مختلف دانش آموزان شهر بابل انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی در سال تحصیلی 90-1389 بر روی 33331 دانش آموز از 139 مدرسه مقاطع ابتدایی، راهنمایی و متوسطه شهر بابل به صورت سرشماری انجام شد. نمونه ها توسط معلمین، مشاوران و کارشناسان گفتار درمانگر (طی گفتگوی کوتاه با دانش آموزان) معرفی شده و نمونه گفتار آزاد، گفتار توصیفی و خواندن متن این دانش آموزان با استفاده از یک دستگاه mp4 ثبت گردید. فراوانی ناروانی در گفتار ایشان بر اساس فرمول [(pw+ss).ru]+(2dp) محاسبه گردیده و افراد دارای نمره بالاتر از 4 به عنوان افراد لکنتی در نظر گرفته شده و مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: از میان کل دانش آموزان شهر بابل، 381 نفر (1.1%) دارای لکنت بودند. شیوع لکنت در مقطع ابتدائی 1.5% (221 نفر از 14542 نفر)، مقطع راهنمائی 0.9% (116 نفر از 12245 نفر) و متوسطه 0.7% (44 نفر از 6544 نفر) محاسبه شد که این میزان در مقاطع مختلف دارای تفاوت معنی داری بود (?p 0.001). در مقایسه جنسیت نیز، درصد افراد لکنتی در پسران 1.4% (در حدود 204 نفر از 14369 نفر) و در دختران %0.9 (177 نفر از 18962 نفر) بدست آمد (?p 0.001).نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که شیوع لکنت در پسران بیشتر از دختران بوده و با افزایش سن میزان لکنت کاهش می یابد.

سابقه و هدف: تشنج یک اختلال فیزیولوژیک کارکردی گذرای مغزی و ناشی از دشارژهای الکتریکی غیرطبیعی گروهی از نرونهای قشر مغز است که شکل آن بستگی به عملکرد و جایگزینی این نرونها دارد. حملات تشنجی از علل شایع مراجعه بیماران به اورژانس بوده که شناخت علل حملات تشنجی می تواند در درمان و پیشگیری از بروز این حملات موثر باشد. لذا این مطالعه با هدف بررسی علل حملات تشنجی در بیماران اورژانس انجام گردید.مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی گذشته نگر، پرونده تمامی بیماران مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان آیت ا.. روحانی بابل با تشخیص حملات تشنجی از سال 90-1388 مورد بررسی قرار گرفت. پرسشنامه ای در سه بخش شامل علل اولیه (اپی لپسی ضایعات عروق مغزی، ضربه مغزی و تومور مغزی) علل ثانویه (اپی لپسی، مسمومیت ها، عفونت ها، اختلالات متابولیتی و اختلالات الکترولیتی) و موارد دیگر (حملات تشنجی غیرواقعی، قطع داروهای تشنجی و بی علت) برای هر بیمار تکمیل گردید و سپس اطلاعات مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: از 213 بیمار مورد مطالعه 138 نفر مرد (64.8%) و 75 نفر زن (35.2%) بودند که میانگین سنی بیماران 38.5±20.8 سال بود. بیشترین علل حملات تشنجی 77 مورد (36.1%) صرع، 45 مورد (21.1%) بی علت و سایر موارد نیز شامل مسمومیت ها (11.8%)، ضایعات عروقی مغزی (9.8%) حملات تشنجی غیرواقعی (8.4%)، تومورهای مغزی (3.3%)، اختلالات الکترولیتی (2.8%)، اختلالات متابولیک (2.8%) و ضربه های مغزی (0.09%) بوده است. در 2.3% موارد نیز علل متفرقه موجب بروز حملات تشنجی شده اند.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که بیشترین علل حملات تشنجی در بیماران مورد بررسی بیماری صرع بوده و علل عروقی مغزی، مسمومییت ها و تشنج های غیرواقعی نیز در بیماران نسبتا بالا بوده لذا کنترل منظم بیماران به خصوص مبتلایان به صرع در کاهش میزان بروز حملات تشنجی موثر خواهد بود.

سابقه و هدف: سالیانه تعداد زیادی از بیماران با مشکلات ناشی از آسیب های عصبی روبرو هستند. یکی از روش های جدید در درمان صدمات اعصاب محیطی استفاده از پیوند سلولی است. هدف از این مطالعه ارزیابی استفاده از پیوند سلول های مزانشیمی ژله وارتون بند ناف در بهبود عصب سیاتیک موش صحرایی پس از قطع و اتصال مجدد دو ناحیه پروگزیمال و دیستال عصب می باشد.مواد و روشها: سلول های مزانشیمی با روش غیرآنزیمی از ژله وارتون بندناف انسان جدا شدند. مورفولوژی، تکثیر و ایمنوفنوتیپ این سلول ها پس از سومین پاساژ با استفاده از روش های رنگ آمیزی اختصاصی مورد ارزیابی قرار گرفت. 25 سر موش نر (ویستار) در محدوده وزنی 250-200 گرم به صورت کاملا تصادفی به سه گروه کنترل (n=5)، شم (n=10) و پیوند (n=10) تقسیم شدند. پس از انجام بیهوشی جراحی روی هر سه گروه انجام شد. ولی تنها در گروه شم و گروه پیوند عصب سیاتیک چپ قطع شده و دو انتهای پروکسیمال و دیستال اپی نوریوم عصب قطع شده به هم بخیه شد. در گروه درمانی، 700000 سلول مزانشیمی در مرحله پاساژ سوم به داخل اپی نوریوم عصب آسیب دیده تزریق شد. پس از گذشت 12 هفته جهت تعیین بازگشت فعالیت عصب از تست footprint و نوار عصب- عضله (Electro Myo Graphy, EMG) استفاده گردید و تعداد آکسون ها در هر سه گروه شمارش و مقایسه شد.یافته ها: نتایج نشان داد که سلول های جدا شده از ژله وارتون بندناف شاخص های سلولی CD90، CD49 و CD13 را بیان نموده و تحت شرایط مناسب قادرند به سلول های استخوانی و چربی تمایز یابند. نتایج EMG نشان داد در گروه درمانی، عصب سیاتیک بهتر ترمیم شده است (p<0.05). در مطالعه بافتی تعداد اکسون ها گروه پیوند (283.3±2.35) در مقایسه با گروه شم (239.6±1.5) بالاتر بود (p<0.05). تفاوت معنی داری در میزان ارزیابی عملکردی عصب سیاتیک (SFI) بین گروه شم (-100.37±35) و گروه پیوند (-84.1±7) مشاهده شد (p<0.05).نتیجه گیری: تحقیق حاضر نشان داد که پیوند سلول های مزانشیمی جدا شده از ژله وارتون بندناف انسان، ترمیم عصب و برگشت عملکرد پس از آکسوتومی شدید عصب سیاتیک را تا حدودی بهبود می بخشد.

سابقه و هدف: سرطان مثانه نهمین سرطان شایع در دنیا و چهارمین سرطان شایع در مردان در ایران و دومین سرطان دستگاه ادراری تناسلی پس از پروستات است. در این مطالعه به بررسی ویژگی های دموگرافیک، تظاهرات بالینی، درمان های انجام شده، پاتولوژی و سیر بیماری در بیماران مبتلا به سرطان مثانه در شهرستان بابل پرداخته شد تا بدین وسیله بتوان بستر مناسبی برای مطالعات آینده و ارتقای کیفیت درمانی فراهم آورد.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی بر روی 175 بیمار با تشخیص تومور مثانه که طی سالهای 90-1380 جهت درمان به بیمارستانهای تابعه دانشگاه علوم پزشکی بابل مراجعه نمودند، انجام شد. اطلاعات دموگرافیک بیماران، محل تومور در مثانه، تظاهرات بالینی، سابقه مصرف سیگار، اقدام درمانی اولیه و نوع پاتولوژی تومور جمع آوری گردید و نهایتا 175 بیمار که اطلاعات اولیه آنها کامل بود، وارد مطالعه شدند. سپس با استفاده از مدارک پزشکی و تماس تلفنی تا حد امکان سعی شد وضعیت حیات بیماران پیگیری و ثبت گردد.یافته ها: از تعداد 153 مرد و 22 زن با میانگین سنی 62.76±16.25 سال، 19بیمار (10.9%) کمتر از 40 سال داشته اند. حدود 55.3% از مردان و 7.7% از زنان سیگاری بودند. هماچوری (63.4%) شایع ترین علامت زمان مراجعه بیماران بوده است. پاتولوژی تومور در 96 درصد (168 بیمار) مبتلایان Transitional Cell Carcinoma بود که از این تعداد 36 مورد تهاجم به عضله داشتند. ارتباط معنی داری میان سن بالای 40 سال و میزان تهاجم به عضله، یافت نشد در حالیکه ارتباط میان هماچوری و تهاجم به عضله معنی دار بود (P=0.017).نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که هماچوری شایعترین علامت بالینی در مبتلایان تومور مثانه می باشد. با توجه به این نکته که تومور مارکر مشخصی برای غربالگری وجود ندارد، به نظر می رسد شکایت هماچوری در مردان بالای 40 سال باید با اقدامات تشخیصی جدی پیگیری گردد.

سابقه و هدف: اختلال در باروری یکی از عوارض دیابت می باشد. دیابت، استرس اکسیداتیو و مرگ سلولی در بیضه ایجاد می کند. لیپیدیوم ساتیوم یا شاهی، گیاهی با خواص ضد دیابتیک می باشد. این مطالعه به منظور بررسی اثر حفاظتی عصاره لیپیدیوم ساتیوم بر اثرات دیابتیک و تخریبی ناشی از استرپتوزوتوسین در بیضه رت انجام شد.مواد و روشها: در این مطالعه تجربی 36 رت بالغ بطور تصادفی به شش گروه شش تائی تقسیم شدند. گروه 1 یا کنترل، نرمال سالین و گروههای 2 و 3 به ترتیب mg/kg 200 و 400، عصاره لیپیدیوم ساتیوم دریافت نمودند. گروه  mg/kg 65 4استرپتوزوتوسین جهت القاء دیابت و گروه 5 و 6، علاوه بر mg/kg 65 استرپتوزوتوسین، به ترتیب mg/kg 200 و 400 عصاره لیپیدیوم ساتیوم دریافت نمودند. استرپتوزوتوسین بصورت تک دوز و عصاره لیپیدیوم ساتیوم و نرمال سالین به مدت 21 روز، روزی یکبار تجویز شد. 22 روز پس از شروع آزمایشات حیوانات تشریح و بیضه آنها مورد ارزیابی هیستولوژیک و مورفومتریک قرار گرفت.یافته ها: درمان با استرپتوزوتوسین باعث اختلال اسپرماتوژنز و کاهش معنی دار ضخامت اپی تلیوم ژرمینال (65.4±8.70m) در مقایسه با گروه کنترل (87.6±60.95m) شد (p<0.05). درمان با عصاره لیپیدیوم ساتیوم به میزان mg/kg 200 و 400 به ترتیب باعث کاهش معنی دار ضخامت اپی تلیوم ژرمینال به 56.7±20.70m و 77.50±6.12 در مقایسه با گروه کنترل شد (p<0.05).نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که استفاده از عصاره لیپیدیوم در دوزهای mg/kg 400 و 200 بر روی بافت بیضه اثر توکسیک دارد و نمی تواند اسپرماتوژنز را در بیضه دیابتیک ناشی از استرپتوزوتوسین محافظت نماید.

سابقه و هدف: مسمومیت با ترکیبات ارسنیک در مناطق مختلفی از دنیا گزارش شده است. این مسمومیت ها بر همه ارگانهای بدن تاثیر داشته و هر سال، قربانیان زیادی در اثر مسمومیت با آن دچار علائم شدید یا حتی مرگ می شوند. ترکیبات ارسنیک در محیط و بدن انسان به صورت غیر آلی و آلی وجود دارد. ارسنیک غیر آلی شامل ارسنیت و ارسنت می باشد، همچنین ارسنیک غیر آلی می تواند به شکل متیله (اسید مونو متیل ارسونیک واسید دی متیل ارسنیک) در محیط زنده وجود داشته باشد. ارسنیک، به خصوص ارسنیک غیر آلی بخوبی از طریق سیستم معده روده ای (90-80%) جذب شده و در سرتاسر بدن پراکنده خواهد شد. اغلب توسط متیلاسیون متابولیزه شده و عمدتا از طریق ادرار دفع می شود. گفته می شود که متیلاسیون ترکیبات ارسنیک غیر آلی یک روند سم زدایی را طی می کند. ترکیبات ارسنیک منجر به صدمه DNA، پر آکسیداسیون چربی و کاهش سطح دفاعی آنتی اکسیدان می شود. آلودگی منابع مختلف با ترکیبات ارسنیک خصوصا ارسنیک غیر آلی، موجب نگرانی شدید برای سلامت انسانها شده است. مواجهه طولانی مدت با ارسنیک، می تواند موجب سرطانهای پوست و ارگانهای داخلی از جمله کبد، ریه، کلیه و مثانه شده و همچنین میزان مرگ و میر را بالا ببرد. اثرات غیر سرطانی ارسنیک خوراکی، شامل تظاهرات بالینی در سیستمهای معدی- روده ای، قلبی- عروقی، ریوی، ایمنولوژی، اعصاب، غدد درون ریز (مثل دیابت) و پوست می شود. تستهای موجود در تشخیص مسمومیت بر اساس غلظت خونی ارسنیک، غلظت آن در ادرار، مو و ناخن ها انجام می گیرد. اندازه گیری غلظت ادراری ارسنیک، بیشترین تست معتبر برای افرادی که در معرض آن قرار گرفته اند، می باشد. مسمومیت با ارسنیک تهدیدکننده زندگی بوده و نیاز به اقدامات حمایتی (تجویز مایعات کریستالوئید، داروهای اینوتروپیک مثبت و درمان دیس ریتمی های قلبی)، آلودگی زدایی (شستشوی سیستم معدی -روده ای و استفاده از ذغال فعال در بعضی بیماران) دارد. تجویز عوامل  chelatingهر چه زودتر در مسمومیت ارسنیک باید شروع شود. این عوامل chelating شامل BAL (دیمرکاپرول)، 3-2 دی مرکاپتوسوکسینیک اسید (ساسیمر)، دی مرکاپتو پروپان سولفوکسید اسید، همچنین پیگیری طولانی مدت این بیماران خواهد بود. تعیین مناطق آلوده به ارسنیک یا مواد آلوده به آن از جمله مواد خوراکی یا خاک و نیز آگاهی دادن در مورد عواقب ناشی از زهرآگینی با ارسنیک در انسان و افزایش سطح آگاهی عمومی، از موارد مهمی است که در این مطالعه به آن پرداخته شد.

سابقه و هدف: سقط خودبخودی 80 درصد موارد، در 12 هفته اول رخ میدهد. اطلاعات اندکی درباره ارزش پیشگویی کننده شاخص های سونوگرافی در پیش بینی خطر سقط خودبخودی در دسترس است. هدف از این مطالعه پیش بینی خطر سقط خودبخودی با استفاده از شاخص های سونوگرافی می باشد.مواد و روشها: این مطالعه آینده نگر بر روی 239 زن باردار با سیکل قاعدگی منظم انجام شد. برای تمام بیماران در 8-6 هفته حاملگی با سونوگرافی واژینال، قطر ساک حاملگی، قطر کیسه زرده طول فرق سری اندازه گیری و ضربان قلب رویان از طریق سونوگرافی داپلر رنگی ثبت گردید. سپس بیماران در فواصل 4-3 هفته تا انتهای 20 هفته حاملگی پیگیری و ارزیابی شدند.یافته ها: از 239 زن باردار مورد بررسی، در (92.5%) 221 نفر بعد از 20 هفته حاملگی، بارداری ادامه یافت و (7.5%) 18 حاملگی منجر به سقط، قبل از هفته 20 بارداری شد. بین سن حاملگی و ضربان قلب رویان در افرادی که حاملگی آنان منجر به سقط نشده بود رابطه معنی داری وجود داشت (p<0.001 و r=0.31). از بین متغیرهای سونوگرافی برای پیش بینی خطر سقط در بارداری، ضربان قلب رویان قدرت پیش گویی کننده بیشتری را نسبت به سایر متغیرها دارا می باشد (p=0.003، 94.0-77.0 95%CI، 85.0 OR).نتیجه گیری: نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که ضربان قلب رویان نسبت به سایر شاخص های سونوگرافی ارزش پیش گویی بیشتری را در سقط دارد.

سابقه و هدف: القاء زایمان در حضور سرویکس نامطلوب اغلب نیاز به دسترسی طولانی قبل از زایمان دارد و ممکن است منجر به سزارین گردد. ترکیبات اکسید نیتریک اخیرا بطور قابل ملاحظه ای جهت آماده سازی سرویکس قبل از القاء بویژه بدلیل عوارض کم مورد توجه قرار گرفته اند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر ایزوسورباید منونیترات (Isosorbide Mononitrate, IMN) بر آماده سازی سرویکس و القاء زایمان می باشد.مواد و روشها: این مطالعه کارآزمائی بالینی دوسوکور تصادفی شده، روی 72 خانم اول زا با سن حاملگی <40 هفته و سرویکس نامطلوب انجام شد که بطور تصادفی به دو گروه دریافت کننده قرص واژینال ایزوسورباید منونیترات 20 میلیگرم (36 نفر) و یا پلاسبو (36 نفر) دو بار هر 12 ساعت قبل از پذیرش برای القاء زایمان تقسیم شدند. پیامدهای تغییر در نمره بیشاپ، میانگین مدت زمان پذیرش تا فاز فعال زایمان، میانگین مدت زمان پذیرش تا زایمان، وجود یا غیاب عوارض نوزادی و مادری و میزان سزارین در دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: ایزوسورباید منونیترات در ایجاد تغییر نمره بیشاپ از پلاسبو موثرتر بود (3.69±0.89 در مقابل 1.05±0.67، P=0.001)، میانگین مدت زمان ورود به فاز فعال زایمان در گروه IMN 67.0±82.2ساعت و در گروه پلاسبو 3.33±0.55 ساعت بود (p=0.001) IMN. مدت زمان پذیرش تا زایمان را نسبت به پلاسبو کوتاهتر کرد (6.61±3.74 ساعت در مقابل 11.48±3.55 ساعت، p=0.001) تفاوت آماری معنی داری در عوارض مادری- جنینی یا میزان سزارین در دو گروه دیده نشد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که مصرف سرپائی IMN واژینال قبل از القاء زایمان در آماده سازی سرویکس و کوتاهتر کردن زمان القا تا زایمان موثر می باشد بدون اینکه عوارض مادری -جنینی و میزان سزارین را افزایش دهد.

سابقه و هدف: بیماران تالاسمی که تحت ترانسفوزیون خون قرار می گیرند، در صورت نیاز به بیش از 20 سی سی خون به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، نیاز به طحال برداری دارند. یکی از عوارض خطرناک و کشنده در بیماران طحال برداری شده ترومبوز ورید پورت (Portal Vein Thrombosis, PVT) می باشد. پیگیری این بیماران برای تشخیص به موقع PVT و درمان مناسب آن نقش مهمی در بقای این بیماران دارد. این مطالعه به منظور بررسی فراوانی PVT در بیماران تالاسمی طحال برداری شده، انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی بر روی 63 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور که در طی 8 سال (خرداد 1380 الی خرداد 1388) در بیمارستان شهید یحیی نژاد بابل تحت عمل جراحی طحال برداری قرار گرفتند، انجام شد. بیماران بر اساس سن، جنس، نوع عمل جراحی، اندیکاسیون های طحال برداری، اندازه طحال، طول مدت جراحی، علائم بالینی، فراوانی PVT، میانگین فاصله زمانی عمل جراحی تا عارضه PVT، یافته های سونوگرافی کالر داپلر، نوع درمان PVT و نحوه پیگیری مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: از 63 بیمار، 6 نفر (9.5%) دچار عارضه PVT شدند (CI%95: 2.1-17) که 4 بیمار زن و 2 بیمار مرد بودند. به طور میانگین به مدت 5.26±2.7 سال بیماران مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین مدت زمان عمل جراحی در بیمارانی که دچار عارضه PVT شدند، 2.72±0.8 ساعت و میانگین فاصله زمانی طحال برداری و بروز عارضه PVT، 176±229 روز بود. تمامی 6 بیمار در زمان بستری تحت درمان با هپارین با وزن مولکولی کم قرار گرفتند و با تجویز وارفارین برای مدت 4 ماه ترخیص شدند. برای 2 بیمار در زمان ترخیص پروپرانولول علاوه بر وارفارین تجویز شد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که تشخیص به موقع PVT از طریق پیگیری بیماران طحال برداری شده و درمان مناسب با آنتی کوآگولان می تواند نقش موثری در کاهش خطرات ناشی از این عارضه داشته باشد.