حسابرسی و اظهارنظر نسبت به گزارشهای دولتی بخش اساسی فرآیند کنترل و پاسخگویی می باشد. حسابرسی از طریق جمع آوری و ارزیابی بیطرفانه شواهد و مدارک سبب میشود تا اطلاعات گزارش شده توسط واحد مورد رسیدگی و یا دریافت شده از واحد مورد رسیدگی، قابلیت اتکای بیشتری داشته باشد. توجه به پیچیدگی کار حسابرسی و کسب شناخت لازم از دستگاه و شرکت های مورد رسیدگی می تواند نقش بسزایی را در بهبود کیفیت حسابرسی و به تبع آن اثربخشی حسابرسی به همراه داشته باشد. از عوامل مهمی که در برنامه ریزی کارآمد عملیات حسابرسی قبل از شروع آن می بایست در نظرگرفته شود، بودجه زمانی مناسب و توجه به پیچیدگی کار حسابرسی واحد مورد رسیدگی می باشد. هدف این پژوهش بررسی رابطه بین فشارزمانی، پیچیدگی کار و اثربخشی حسابرسی در دیوان محاسبات کشور و توجه نهادهای نظارتی و موسسات حسابرسی بر بررسی های تحلیلی، برنامه ریزی و برآورد کار حسابرسی قبل از شروع کار می باشد. روش تحقیق پیمایشی و جامعه شامل کلیه حسابرسان در رده ها و پست های مختلف از حسابرس تا حسابرس کل در دیوان محاسبات کشور است. روش نمونه گیری در این تحقیق، روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای می باشد. ابزار اندازه گیری اطلاعات مورد نیاز این تحقیق پرسشنامه می باشد که اعتبار محتوایی و ساختاری آن مورد آزمون قرار گرفت. با توجه به اندازه جامعه در دسترس و پیش بینی درصد استرداد پرسشنامه (حدود 60 درصد) و تمایل به دستیابی حدود 75 پرسشنامه، حجم نمونه آماری 125 عدد تعیین گردید. نتایج پژوهش بیانگر ارتباط منفی بین فشار زمانی، پیچیدگی کار و اثربخشی حسابرسی در دیوان محاسبات کشور می باشد. از نتایج دیگر پژوهش ارتباط مستقیم بین برنامه ریزی عملیات حسابرسی و اثربخشی حسابرسی می باشد.