مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
سال:1395 | دوره:40 | شماره:1 |تعداد مقالات:11

مقدمه: وجود بافت کراتینیزه در اطراف ایمپلنت ها جهت حفظ سلامت و ثبات طولانی مدت آن ها یک موضوع مورد بحث است. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط عرض بافت کراتینیزه و شاخص های پریودنتال در اطراف پروتزهای ثابت متکی بر ایمپلنت می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه تحلیلی-مقطعی، 90 بیمار دارای پروتزهای ثابت متکی بر ایمپلنت به سه گروه 30 نفره که پروتز ثابت آن ها از نوع تک کراون، بریج یا اسپلینت دو یا چند واحدی بود، تقسیم شدند. سپس معاینات پریودنتال شامل اندازه گیری عرض مخاط کراتینیزه (KM)، عرض مخاط چسبنده (AM)، عمق پروب (PD)، خونریزی حین پروبینگ (BOP)، تحلیل لثه (GR)، شاخص لثه ای (GI)، شاخص پلاک (PI) و وجود نمایش فلز انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آماری Pearson & Spearman Correlation صورت گرفت. یافته ها: بین KM و AM در هر سه گروه (P<0.001)، بین KM و PD در گروه بریج (r=0.32، P=0.04) و بین KM با BOP (r=0.4، P=0.014) و GI (r=0.4، P=0.02) در گروه تک کراونارتباط مستقیم و معنی دار وجود داشت، همچنین بین AM و PD در گروه اسپلینت ارتباط معکوس و معنی دار دیده شد (r=-0.33، P=0.035) ولی در سایر موارد و به ویژه در کل گروه ها هیچ یک از ارتباط ها معنی دار نبود. نتیجه گیری: با در نظر گرفتن محدودیت های این مطالعه می توان گفت افزایش عرض مخاط کراتینیزه و مخاط چسبنده در اطراف ایمپلنت ها الزاما با درجه بالاتری از سلامت اطراف ایمپلنت همراه نیست.

مقدمه: با بروز خطا در تصاویر رادیوگرافی داخل دهانی، تشخیص دندانپزشک دچار اشکال شده و طرح درمان بیمار نیز ممکن است اشکالاتی پیدا کند. تکرار این رادیوگرافی ها به واسطه افزایش اشعه دریافتی، سلامت بیمار را تحت تاثیر خود قرار می دهد. تحقیق حاضر با هدف تعیین میزان شیوع خطاهای رادیوگرافی بایت وینگ و پری اپیکال تهیه شده در بخش رادیولوژی دهان، فک و صورت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی توسط دانشجویان ترم 7 در سال های 1391 و 1392 انجام شد. مواد و روش ها: در یک تحقیق توصیفی-مقطعی، 1900 کلیشه بایت وینگ و پری اپیکال تهیه شده توسط دانشجویان ترم 7 انتخاب و ارزیابی شدند. با مشاهده رادیوگرافی ها، خطاهای 5گانه معمول رادیوگرافی و نیز تکرار یا عدم تکرار رادیوگرافی در آنها تعیین و گزارش گردید. در نهایت، فراوانی و درصد خطاهای رادیوگرافی برحسب نوع رادیوگرافی، موقعیت و جنس دانشجو با آزمون آماری Chi-Squered محاسبه و گزارش شد. یافته ها: خطاهای ظهور و ثبوت (29 درصد)، جای گذاری فیلم (25 درصد)، زاویه افقی (15 درصد)، Cone-cut ( 19 درصد)، زاویه عمودی (12 درصد) و میزان تکرار رادیوگرافی ها برابر 15.0 درصد بوده و از میان آنها، 43.31 درصد به دلیل خطای ظهور و ثبوت، 36.3 درصد به دلیل خطای جای گذاری فیلم و 28.5 درصد به دلیل خطای Cone-cut تکرار شدند. فراوانی خطاها در رادیوگرافی های بایت وینگ در تمامی موارد کمتر از رادیوگرافی های پری اپیکال برآورد گردید. نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده در جمعیت مورد مطالعه، بیشترین خطاهای رادیوگرافی شامل خطاهای ظهور و ثبوت و جای گذاری فیلم بود و این دو خطا با بیشترین فراوانی باعث تکرار رادیوگرافی ها شده بودند که ضرورت ارائه آموزش های اختصاصی برای پیشگیری از بروز این خطاها را مورد تاکید قرار می دهد.

مقدمه: در مطالعات آزمایشگاهی، اغلب از دندان های کشیده شده استفاده می شود که حاوی انواع میکروارگانیسم ها بوده و خطر انتقال عفونت را به دنبال دارند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر محلول های ضدعفونی کننده نگهداری دندان بر استحکام باند برشی پیوند کامپوزیت به مینا بود. مواد و روش ها: از 60 دندان پره مولر انسانی بدون پوسیدگی و ترک در این مطالعه استفاده شد. بر مبنای نوع محلول نگهداری، زمان انجام پروسه باند کامپوزیت به مینا و عامل اتوکلاو شدن، نمونه ها به صورت تصادفی در یکی از گروه های زیر قرار داده شدند: (1) دندان های تازه کشیده شده (بدون قرارگیری در محلول نگهداری و اتوکلاو)، (2) دندان های تازه کشیده شده همراه با اتوکلاو، (3) 6 ماه نگهداری در کلرامین بدون اتوکلاو، (4) 6 ماه نگهداری در کلرامین همراه با اتوکلاو، (5) 6 ماه نگهداری در تیمول بدون اتوکلاو، (6) 6 ماه نگهداری در تیمول همراه با اتوکلاو. سپس پروسه باندینگ کامپوزیت به مینا انجام شد و استحکام باند آن ها مورد ارزیابی قرار گرفت. نوع شکست هم در هر مورد تعیین گردید. آنالیز داده ها توسط تست Two-way ANOVA در نرم افزار SPSS نسخه 11.5 در سطح معنی داری 0.05 صورت گرفت. یافته ها: نوع محلول نگهداری (P=0.818) و اتوکلاو (P=0.221) تاثیری بر نتایج استحکام باند نداشت. در نمونه های اتوکلاو شده نوع شکست کوهزیو مینایی بیشتر از نمونه های اتوکلاو نشده بود. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه، اتوکلاو و نوع محلول نگهداری، تاثیری بر استحکام باند کامپوزیت به مینای دندان در مقایسه با دندان های تازه کشیده نداشت. اما استفاده از اتوکلاو باعث افزایش شکست کوهزیو مینا شده بود.

مقدمه: سلول های هالر، بین کاسه چشم و سینوس ماگزیلا، زیر اتمویید بولا و در لترال زائده آنسینت و مدیال کانال اینفرواربیتال گسترش پیدا کرده اند. تشخیص قطعی آنها به علت موقعیت و محل قرارگیری شان دشوار و بر پایه رادیولوژی مخصوصا تصاویر سی تی اسکن سینوس ماگزیلاری استوار است. سلول های هالر به خودی خود بیماری محسوب نمی شوند ولی باریک شدن اینفندیبولوم و استیوم سینوس ماگزیلا در حضور این سلول ها، می تواند علایمی مانند رینوسینوزیت مزمن، سینوزیت عود کننده، سردرد، تورم چشم و موکوسل را به همراه داشته باشد. هدف مطالعه توصیف مورفولوژی و تعیین شیوع این سلول ها در رادیوگرافی پانورامیک و افزایش اگاهی دندانپزشکان و جراحان در این زمینه مفید بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی رادیوگرافی پانورامیک تعداد 935بیمار شامل 367 مرد و 568 زن با توجه به پروتکل احمد منصور از نظر وجود سلول هالر و خصوصیات آن (رادیولوسنسی های منفرد یا چندتایی گرد، بیضی یا قطره اشک با حدود مشخص، که مدیالی به اینفرااوربیتال فورامن قرار گرفته اند) در سه گروه سنی زیر18سال، بین 18 تا 45 سال و بالاتر از 45 سال مورد بررسی قرارگرفتند. داده ها با توزیع فراوانی و نسبت شانس (Odds ratio) توصیف و با آزمون Chi-Square تحلیل شدند. یافته ها: در 11.1 درصد این تصاویر (104 بیمار) سلول هالر مشاهده گردید. این سلول ها در زنان بیش تر از مردان دیده شد، به این صورت که در 12 درصد از زنان (68 مورد) و 9.8 درصد از مردان (36 مورد) سلول های هالر مشاهده شد، اما این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود. بیشترین شیوع سلول های هالر در گروه سنی بالاتر از 45 سال بود (P=0.001). سلول های هالر به فرم یک طرفه و چندحفره (45مورد، 4.8 درصد) بیشتر از سایر اشکال مشاهده شدند. نتیجه گیری: هرچند سی تی اسکن روش استاندارد جهت تشخیص سلول های هالر است، ولی رادیوگرافی پانورامیک نیز می تواند تصویر مناسبی جهت تشخیص سلول هالر ارائه دهد. بنابراین توجه به سلول های هالر به عنوان یکی از لندمارک های قابل رویت در تصاویر پانورامیک، به دندانپزشکان در تشخیص افتراقی دردهای دهانی- صورتی کمک می نماید.

مقدمه: یک روش درمانی تحلیل خارجی ریشه، افزایش PH سطح عاج به واسطه کاربرد داخل کانال مواد می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه تغییرات pH در حفرات شبیه سازی شده سطح خارجی ریشه بدنبال استفاده داخل کانال بیودنتین و سمان پرتلند تغییریافته (MPC) بود. مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، 24 جفتدندان تک کانال انسانی به طور تصادفی در دو گروه 20 جفتی (بیودنتین و MPC) و 4 جفتی کنترل (هیدروکسید کلسیم و سالین) قرارگرفتند. حفراتی به ابعاد 0.7 میلی متر عمق و 1.4 میلی متر پهنا در سطح باکال دندان ها تعبیه گردید. سپس ریشه ها با سیستم روتاری Race تا فایل سایر 40 با تقارب 08/0 آماده سازی شدند. تغییرات pH حفرات قبل از جایگذاری مواد آزمون (بیودنتین و MPC) و کنترل (هیدروکسید کلسیم و سالین) و همچنین بعد از جایگذاری آنها در فواصل زمانی 24 ساعته، 1، 2، 3، 4 و 8 هفته ای اندازه گیری گردید. جهت مقایسه تغییرات pH از آزمون آنالیز واریانس برای اندازه های تکرارشونده در نرم افزار آماری SPSS با ویرایش 22 در سطح معنی داری 0.05 استفاده گردید. یافته ها: تغییرات آشکار pH در حفرات سطح ریشه با گذشت زمان در گروه های بیودنتینو MPC مشاهده گردید (P<0.001). در کل مدت آزمون، میانگین مقادیر pH در گروه بیودنتین به طور معنی داری بیشتر از گروه MPC بود (P<0.001). نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه شاید بتوان برای درمان ضایعات تحلیل خارجی ریشه از سمان پرتلند تغییریافته و بیودنتین در کانال ریشه بهره برد.

مقدمه: دندانپزشکی مبتنی بر شواهد (Evidence-based dentistry: EBD) رویکردی در مراقبت های بهداشتی دهان است که شامل استنتاج و کاربرد عاقلانه بهترین شواهد علمی موجود، در تلفیق با شرایط بیمار و مهارت دندانپزشک در تصمیم گیری در مورد یک بیمار خاص است. هدف از این مطالعه بررسی سطح آگاهی، دانش و نگرش دانشجویان دندانپزشکی مشهد در زمینه EBD بود. مواد و روش ها: در این بررسی مقطعی، پرسشنامه ها که شامل سه بخش بررسی آگاهی، دانش خود ارزیاب و نگرش بود، در بین 101 نفر از دانشجویان سال های پنجم و ششم دانشکده دندانپزشکی مشهد توزیع شد. پس از پاسخ دهی و جمع آوری پرسشنامه ها، اطلاعات توسط آزمون های آماری t-test، همبستگی Pearson و Spearman مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: میزان مشارکت دانشجویان 84 درصد بود. میانگین نمره آگاهی دانشجویان 25.6±4.8 از حداکثر ممکن 50، میانگین نمره دانش خود ارزیاب 28.8±8 از حداکثر ممکن 45 و میانگین نمره نگرش 42.5±5.3 از حداکثر ممکن 60 بود. 53 درصد آنها میزان آشنایی خیلی کم/ کمی با دندانپزشکی مبتنی بر شواهد گزارش کردند. در بخش آگاهی، 46 درصد پاسخ ها، گزینه هیچ/کم بود. در قسمت دانش خود ارزیاب، یک سوم پاسخ ها، گزینه عدم فهم واژه/فهم کم بود. در حالی که در بخش نگرش، 56 درصد پاسخ ها، گزینه موافقم/کاملا موافقم بود. نتیجه گیری: دانشجویان مورد بررسی نگرش نسبتا خوبی در مورد دندانپزشکی مبتنی بر شواهد (EBD) داشتند، اما آگاهی و دانش کافی در زمینه EBD را کسب نکرده بودند. ظاهرا آموزش مباحث EBD توجه بیشتری را می طلبد و شاید نیاز به اصلاح کوریکولوم آموزشی باشد.

مقدمه: معلولیت های ذهنی و جسمی کودکان از جمله اختلال شنوایی از عوامل مهم و تاثیرگذار بر سلامت دهان است. هدف از این مطالعه، بررسی عادات بهداشتی و وضعیت سلامت دهان و دندانکودکان 4 تا 12 سالهبا اختلال شنوایی در استان اصفهان بود. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی – تحلیلی، به صورت معاینه کلیه کودکان 12-4 ساله با اختلال شنوایی در استان اصفهان انجام شد. اطلاعات مربوط به عادات بهداشتی و معاینات بالینی شامل وضعیت پوسیدگی، شاخص سلامت لثه ای، شاخص بهداشت دهان و تروما در فرم جمع آوری اطلاعات ثبت شدند. ANOVA، t-test، آزمون کای–دو، Mann-Whitney و نیز مدل رگرسیون خطی جهت بررسی آماری استفاده شد. یافته ها: 137 کودک دچار اختلال شنوایی در محدوده سنی 6-4 و 12-6 ساله شامل 55.5 درصد پسر و 44.5 درصد دختر معاینه شدند. میانگین dmft، 3.4±4.1 و DMFT کل، 3.8±4.4 گزارش شد. مقایسه dmft در دو گروه سنی اختلاف معنی داری نشان داد (P=0.001).بهداشت دهان و دندان بر اساس شاخص OHI-S در 57.7 درصد موارد خوب بود. بر اساس شاخص سلامت لثه، تنها 10.9 درصد کل کودکان دارای لثه سالم بوده و دو گروه سنی اختلاف معنی دار داشتند (P=0.012). تنها 53.3 درصد از کودکان هر روز مسواک زدن را تکرار می کردند. آنالیز رگرسیون خطی نشان دادکه سن کودکان (P=0.04، B-coefficient= -0.5)، نوع معلولیت (P<0.001، B-coefficient=3.4) و شاخص بهداشت (P=0.03، B-coefficient=1.2) به طور معنی داری بر میانگین DMFT کل تاثیر داشتند. نتیجه گیری: وضعیت پوسیدگی در کودکان دارای اختلال شنوایی استان اصفهان بیش از میانگین استانی و کشوری در رده سنی 4-12 ساله بود. همچنین درصد پایینی از کودکان از سلامت کامل لثه برخوردار بودند و عادات بهداشتی آنها نیز در سطح پایینی بود.این قشر از اجتماع به دلیل ناتوانی در فراگیری عادی دستورات بهداشتی نیازمند توجهات بیشتری از جانب دندانپزشکان و مسوولین مربوطه در اجرای برنامه های پیشگیرانه و درمانی می باشند.

مقدمه: امروزه از مواد و روش های مختلفی به عنوان مکمل جرم گیری و تسطیح سطح ریشه جهت درمان بیماری های پریودونتال استفاده می شود. هدف این مطالعه، بررسی بالینی اثربخشی ژل کلرهگزیدین با پایه زانتان (Chlo-site)، به عنوان درمان مکمل جرم گیری و تسطیح سطح ریشه در درمان پریودنتیت بود. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سویه کور، 20بیمار دارای پریودونتیت متوسط مزمن با از دست دادن چسبندگی کلینیکی لثه ای حداقل mm 2 و عمق پاکت لثه ای حداقل 3mm وارد مطالعه شدند. برای تمام بیماران جرم گیری و تسطیح سطح ریشه انجام شد. در گروه مداخله قراردهی زیرلثه ای ژل کلرهگزیدین با پایه زانتان (Chlo-site) نیز انجام گرفت. شاخص لثه ای (GI)، عمق پاکت (PD)، شاخص پلاک (PI) و سطح چسبندگی کلینیکی (CAL) قبل از درمان و 3 ماه پس از درمان اندازه گیری شدند. داده ها در نرم افزار SPSS و با آزمون من-ویتنی، ویلکاکسون، تی زوجی و تی مستقل و آنالیز کواریانس تجزیه و تحلیل شدند (a=0.05). یافته ها: قبل درمان تفاوت آماری معنی داری در شاخص ها بین دو گروه وجود نداشت. پس از درمان، گروه مداخله کاهش معنی داری در شاخص لثه ای و عمق پاکت نسبت به گروه کنترل داشت (P<0.05) بهبود سطح چسبندگی کلینیکی به طور معنی داری در گروه مداخله بیشتر بود (P<0.05). نتیجه گیری: یافته های این مطالعه حاکی از افزایش کارایی بالینی درمان پریودونتیت مزمن با قراردهی زیرلثه ای ژل کلرهگزیدین به عنوان درمان مکمل بود.

مقدمه: در این مطالعه ذرات آلومینای پوشیده با سیلیکا (پودر Cojet) با هدف تثبیت روی سطح فلز تحت تابش دو نوع لیزر CO 2 و Nd:YAG قرار گرفتند (سلیکالیزینگ) و استحکام باند برشی آنها با کامپوزیت بررسی شد. مواد و روش ها: 40 نمونه دیسکی شکل از جنس آلیاژ نیکل-کروم تهیه شد.سطح باند شونده در تمام نمونه ها توسط ذرات اکسید آلومینیوم 50m سندبلاست شدند. نمونه ها به 4 گروه 10تایی تقسیم و به صورت زیر آماده سازی شدند: 1- سندبلاست با اکسید آلومینیوم (A.A)، 2- سندبلاست با پودر (CJ) Cojet، 3- سطح نمونه ها با پودر Cojet پوشیده شده و لیزر Nd:YAG به سطح تابیده شد CJ-Lased-Nd:YAG))، 4- سطح نمونه ها با پودر Cojet پوشیده شده و لیزر CO 2 به سطح تابیده شد (CJ-Lased-CO 2). سپس کامپوزیت رزین بر روی سطح نمونه ها کیور شد. بعد از ترموسایکل، استحکام باند برشی نمونه ها توسط دستگاه یونیورسال اندازه گیری شد. نوع شکست در زیر میکروسکوپ نوری مشاهده شد و دو نمونه از هر گروه با SEM و WDX بررسی شد. داده ها با استفاده از آزمون های ANOVA و Tukey آنالیز شدند (a=0.05). یافته ها: مقدار استحکام باند در گروه CJ به طور معنی داری از سایر گروه ها بالاتر بود (P<0.001). بین مقادیر استحکام باند برشی گروه های A.A، CJ-Lased-Nd:YAG و CJ-Lased-CO 2تفاوت معنی داری وجود نداشت (p>0.05). در گروه Si-CO بیشتر نمونه ها دچار شکست Cohesive شدند، در حالی که در سایر گروه ها تمام نمونه ها دچار شکست Adhesive در محل تماس فلز و کامپوزیت شدند. نتیجه گیری: روش سیلیکالیزینگ با استفاده از پودر Cojet و به همراه لیزرهای CO 2 و Nd:YAG در افزایش استحکام باندکامپوزیت به فلز موثر نمی باشد.

مقدمه: میگزوفیبروم ادنتوژنیک (Odontogenic Myxofibroma) توموری خوش خیم و نادر می باشد به طوری که کمتر از 40 مورد از آن در سراسر دنیا گزارش شده است. این تومور به طور موضعی رفتاری مهاجم از خود نشان می دهد و عود بالایی دارد. گزارش مورد: در این مطالعه، موردی از تومور میگزوفیبروم ادنتوژنیک فک پایین گزارش شد که در همراهی با دندان مولر سوم رویش نیافته بود. تصویربرداری Cone Beam Computed Tomography) CBCT) نشان داد که فضای رادیولوسنت ضایعه از فضای فولیکولر دندان رویش نیافته جدا است. بررسی هیستوپاتولوژی ضایعه، میگزوفیبروم را تایید نمود و سرانجام جراحی کامل ضایعه به روش بلوک رزکسیون صورت گرفت و تا 16 ماه پس از جراحی، هیچ شواهدی از عود را نشان نداد. نتیجه گیری: تاکنون در مطالعات گذشته به ارتباط رادیوگرافیک میگزوفیبروم ادنتوژنیک با اپیتلیوم فولیکول دندان رویش نیافته یا نهفته اشاره ای نشده است. جهت تشخیص دقیق ضایعه، انطباق دادن یافته های بالینی، تصویربرداری و هیستوپاتولوژی با یکدیگر الزامی است.