لیزر در پزشکی
سال:1396 | دوره:14 | شماره:2 |تعداد مقالات:5

مقدمه: علی رغم کاهش چشمگیر پوسیدگی در دهه های گذشته، هنوز هم این بیماری یک مشکل سلامت عمومی به خصوص در کشورهای در حال توسعه است. در سال های اخیر، کاربرد ترکیبی لیزر و فلوراید به عنوان روشی نوین در پیشگیری از پوسیدگی معرفی شده است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر تابش لیزر دی اکسیدکربن همراه با فلورایدتراپی موضعی بر جذب فلوراید در مینای دندان شیری به روش in vitro بود.روش بررسی: در این تحقیق تعداد 25 دندان آسیای شیری کشیده شده بدون پوسیدگی انتخاب و یک سوم میانی دندان ها به چهار قسمت مساوی تقسیم شدند و به طور تصادفی در 5 گروه قرار گرفتند. گروه 1: فلورایدتراپی به تنهایی، گروه 2: فلورایدتراپی و متعاقب آن لیزرتراپی، گروه 3: لیزرتراپی و متعاقب آن فلورایدتراپی، گروه 4: لیزرتراپی و متعاقب آن فلورایدتراپی و مجددا لیزرتراپی و گروه 5: کنترل (بدون اعمال هیچ گونه تیماری). لیزر مورد استفاده دی اکسیدکربن با طول موج 10600 نانومتر، توان متوسط یک وات، عرض پالس ده میلی ثانیه و فرکانس 20 هرتز بود که با انرژی هر پالس (fluence) معادل 0.0002 j/cm2 و چگالی هر پالس 0.016 j/cm2 استفاده گردید. در فرآیند فلورایددرمانی، ژل فلوراید سدیم 2.7 درصد مورد استفاده قرار گرفت. میزان فلوروآپاتیت و کریستالیزاسیون به ترتیب با روش های FTIR و XRD اندازه گیری شد. تغییرات مرفولوژیکی سطحی نیز توسط استریومیکروسکوپ و اسکن میکروسکوپ الکترونی ارزیابی گردید. داده ها با استفاده از آزمون ANOVA و Tukey با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: در بررسی FTIR، میزان گروه هیدروکسیل هیدروکسی آپاتیت بررسی شد که کاهش آن به معنی واکنش با یون فلوراید بود. نتایج حاصل از آزمون چندمقایسه ای آزمایش FTIR نشان داد که گروه کنترل با تمام گروه های دیگر تفاوت معنی دار داشت و در این گروه سطح گروه هیدروکسیل هیدروکسی آپاتیت (66.68±8.3) در بالاترین میزان نسبت به گروه های دیگر قرار داشت. مقدار بنیان هیدروکسیل باقیمانده در گروه فلورایدتراپی (33.99±3.3) به میزان معنی داری کمتر از گروه کنترل و بیشتر از گروه های تحت تابش لیزر بوده است. بین گروه های ترکیب، لیزر - فلورایدتراپی (12.35±3.11)، فلوراید - لیزرتراپی (8.08±2.27) و لیزر – فلوراید - لیزرتراپی (5.88±2.84) تفاوت معنی داری وجود نداشته است. شاخص کریستالی شدن در تست XRD در بین گروه های آزمایشی و کنترل فاقد اختلاف معنی دار بودند (P>0.05). تصاویر حاصل از بررسی مرفولوژیکی استریومیکروسکوپیک و میکروسکوپ الکترونی (SEM) نمونه های آزمایشی، نتایج حاصل از ارزیابی FTIR را مورد تایید قرار داد.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که کاربرد فلورایدتراپی به تنهایی و یا کاربرد به همراه لیزر CO2 تراپی باعث افزایش جذب فلوراید در دندان های شیری می شود. ولی کاربرد توام فلورایدتراپی و لیزرتراپی باعث هم افزایی در جذب بیشتر فلوراید در دندان های شیری نسبت به کاربرد تنهایی فلورایدتراپی می گردد.

مقدمه: مولکول DNA به علت داشتن خواص منحصر به فرد و بدیع می تواند در زمینه های تحقیقاتی مختلفی از جمله نانو الکترونیک نوری مورد استفاده قرار گیرد. امروزه، نانوساختارهای مبتنی بر DNA با کیفیت تشخیص مولکولی توسعه فراوانی یافته است اما با این حال مفهوم نانوالکترونیک مولکولی مبتنی بر DNA موضوعی است که هنوز با چالش هایی رو به رو است و مطالعات فراوانی بر روی آن در حال شکل گیری است. با این توصیف، هدف از مطالعه حاضر بررسی خواص الکتریکی مولکول DNA است.روش بررسی: مطالعه رفتار الکتریکی ساختارهای بلوری دارای نقص در قالب نظریه جایگزیدگی اندرسون ممکن است. در مطالعه حاضر نیز با اساس قرار دادن این نظریه از روش ماتریس انتقال و طول جایگزیدگی به منظور بررسی رفتار الکتریکی DNA بهره می گیریم.یافته ها: در پژوهش حاضر، طول جایگزیدگی توابع موج الکترونی به ازای مقادیر متفاوت انرژی و در حضور اختلال هایی با شدت های متفاوت محاسبه شد. مطالعه حاضر که بر مبنای تعمیم مدل دوزنجیره ای DNA به مدل نزدیک به واقعیت سه زنجیره ای انجام گرفته است، نشان می دهد در حضور اختلال وارد شده، در گستره خاصی از انرژی می توانیم شاهد گذار عایق - رسانا در DNA باشیم و در نتیجه مولکول DNA همانند رساناها قابلیت انتقال الکترون را خواهد داشت.نتیجه گیری: در پژوهش حاضر، مدل سه زنجیره ای مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان می دهد در مقایسه با مدل دوزنجیره ای، مدل سه زنجیره ای شرایط مناسب تری را برای گذار عایق - رسانا فراهم می کند. نتایج این مقاله می تواند راهگشای توسعه ساخت نانوابزارهای الکترونیک مولکولی باشد.

مقدمه: استفاده از منابع نوری مختلف جهت تسریع و بهبود فرآیند بلیچینگ رایج شده است. هدف از این مطالعه مقایسه دو روش استفاده از منابع نوری فعال کننده (لیزر دیود و LED) همراه با ماده بلیچینگ مناسب آنها با روش معمول سفیدکنندگی در مطب می باشد.روش بررسی: 48 دندان سانترال گاو به مدت 21 روز درون محلول نسکافه قرار گرفتند. سپس شاخص های مربوط به رنگ نمونه ها به کمک دستگاه اسپکتروشید اندازه گیری شد. دندان ها به 4 گروه تقسیم شدند: گروه یک: بلیچینگ به روش معمول با کمک ژل (Opalescence Boost PF)، گروه دو: بلیچینگ LED + Opalescence Boost PF، گروه سه: بلیچینگ Opalescence Boost PF + لیزر دیود، گروه چهار: بلیچینگ J White power bleach + لیزر دیود. بعد از انجام پروسه بلیچینگ رنگ نمونه ها توسط دستگاه اسپکتروشید اندازه گیری شد. اطلاعات مربوط به پارامترهای a*، L* و b* در سیستم CIELab ثبت شد. در نهایت DE، Db، DL، Da محاسبه گردید. نتایج حاصل توسط آنالیز واریانس ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج آنالیز تفاوت معنی داری میان DE و Db گروه ها نشان نداد (P>0.05). در حالی که میان DL گروه 1 و گروه 2 و 3 تفاوت معنی داری مشاهده شد و Da گروه 1 و 4 تفاوت معنی داری نشان دادند (P<0.05).نتیجه گیری: استفاده از لیزر دیود و LED منجربه دست یابی به نتایج مشابه با روش معمول سفیدکنندگی در زمان کوتاه تر در مطب می گردد.

مقدمه: لیزر موهای زائد به عنوان یک روش درمانی موثر تنها با انتخاب بهینه پارامترهای داده شده به دستگاه (پهنای زمانی پالس، دانسیته و...) متناسب با رنگ و نوع پوست امکان پذیر است و از این طریق منجربه کاهش خطرات احتمالی از جمله بروز اریتما، سوختگی و... می شود. طیف سنجی نوری به سبب غیرتهاجمی بودن به عنوان یک روش مکمل، امکان بررسی کمی پوست و تاثیر تابش لیزر را فراهم می آورد. هدف از این مطالعه مقدماتی ارزیابی کمی وضعیت بروز اریتما در بیماران کاندید لیزر موهای زائد با پارامترهای تابشی بهینه در کلینیک می باشد.روش بررسی: در این پژوهش، طیف بازتابی مرئی ناحیه صورت 19 داوطلب زن با رنگ پوست 4-3 و محدوده سنی 49-14 سال قبل و بعداز تابش لیزر اخذ شده که به منظور موزدایی از لیزر الکساندرایت با پهنای زمانی پالس بلند در محدوده 50-40 میلی ثانیه استفاده شده است. از هر داوطلب 18 طیف، 9 طیف به عنوان مرجع قبلاز موزدایی و 9 طیف پساز تابش جمع آوری و میانگین گیری شد. با استفاده از نرم افزار و بررسی زیرپیک ها میزان جذب نور توسط رنگدانه هموگلوبین برای هر بیمار محاسبه و گزارش شده است.یافته ها و نتیجه گیری: این مطالعه به شیوه طیف سنجی به عنوان ابزاری دقیق برای ارزیابی تاثیر بهینه بودن پارامترهای لیزر در به کاهش رساندن خطرات پوستی پرداخته است. به این منظور با بررسی طیف جذبی اخذشده، میزان تغییرات رنگدانه هموگلوبین در محدوده طیفی 600-500 نانومتر مشاهده شد. همچنین بررسی زیرپیک های جذبی هموگلوبین در این محدوده بیان دقیق تری از حداقل تغییرات در این محدوده طیفی است که مقدار بالای ضریب همبستگی طیف تجربی و نمودار اخذشده به این شیوه بیان کننده دقت خوب کار است.

استئورادیونکروزیس یکی از عوارض بدخیم پرتودرمانی در درمان بدخیمی های سر و گردن می باشد. در ایالات متحده نزدیک به نیمی از بیمارانی که تحت درمان اکسیژن هایپرباریک قرار می گیرند، به دلیل درمان آسیب های ناشیاز پرتودرمانی (رادیوتراپی) تحت این درمان قرار می گیرند. مطالعات نشان می دهند که 0.5 تا 9 درصد پرتودرمانی های ناحیه سر و گردن منجربه استئورادیونکروزیس می شوند و علت بروز این عوارض نکروز آسپتیک و آواسکولار استخوان ها می باشد. به نظر می رسد درمان با اکسیژن هایپرباریک (HBOT) به دلیل افزایش توده عروقی و سلولی و همچنین تحریک جا به جایی سلول های بنیادین به محل آسیب ناشیاز رادیوتراپی روش مناسبی در درمان استئورادیونکروزیس است. در این بررسی 12 بیمار مبتلا به استئورادیونکروزیس در فک تحتانی با دریافت 40 جلسه درمان اکسیژن هایپرباریک با فشار 2.4 اتمسفر و به مدت 90 دقیقه و با اکسیژن 100 درصد مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج مطالعه بدون امکان مقایسه با گروه کنترل به دلایل اخلاقی بهبود کامل در بیماران را نشان می داد.