نشریه جراحی ایران
سال:1395 | دوره:24 | شماره:3 |تعداد مقالات:12

زمینه و هدف: تغییرات دژنراتیو ستون فقرات در نتیجه عوامل ژنتیکی و نیز افزایش سن و همچنین عوامل محیطی متنوع در افراد ایجاد می شود. در بالین اغلب با بیمارانی مواجه می شویم که همزمان بیماری های دژنراتیو در نواحی مختلف ستون فقرات دارند و نیز مطالعات بالینی تغییرات دژنراتیو همزمان در ناحیه لومبار و سرویکال را گزارش کرده اند. در ارزیابی یافته های تصویربرداری تغییرات دژنراتیو ناحیه لومبار با تغییرات دژنراتیو در سایر نواحی ستون فقرات از جمله ناحیه گردن همراهی داشته که می تواند منجر به اثرات فشاری بر نخاع و ریشه های عصبی شود. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت یک مطالعه آینده نگر در بین بیماران مراجعه کننده به بیمارستان سینا انجام گردید. تعداد جمعیت مورد مطالعه 260 نفر شامل 100 نفر بیمار با اسپوندیلولیستزیس 100 نفر بیمار تنگی کانال کمری و 60 نفر بیمار دچار هرنیاسیون دیسک کمری طی بازه زمانی سال 1392 تا 1394 بوده که معیارهای ورود را داشته و وارد مطالعه گردیدند. برای همه بیماران قبل از عمل و روز سوم پس از عمل پرسشنامه های ODI & JOA تکمیل گردید. تمامی بیمارات تحت ام آر آی سرویکال قرار گرفته و نتایج آن توسط یک رادیولوژیست و یک جراح اعصاب تفسیر شده و بیماران بر اساس یافته های پیدا شده در ام آر آی و بر اساس مقیاس های استاندارد، در دو گروه سرویکال مثبت و سرویکال منفی قرار گرفتند و نتایج آنها در سه گروه و با نرم افزار SPSS شماره نوزده بررسی گردید. یافته ها: از مجموع 100 بیماری که با پاتولوژی اسپوندیلولیستزیس در ناحیه لومبوساکرال وارد مطالعه شدند، 77 نفر از بیماران خانم و تعداد 23 نفر آقایان بودند. از این تعداد 21 نفر دارای پاتولوژی گردن (گروه سرویکال مثبت) بودند. همچنین در گروه تنگی کانال کمری از مجموع تعداد 100 بیمار وارد شده به مطالعه 72 نفر خانم و 28 نفر آقایان بوده و تعداد بیماران دارای پاتولوژی سرویکال مثبت 24 نفر بود. در گروه دیسک کمری نیز 60 بیمار در مطالعه وارد شده که 36 نفر را خانم ها و 24 نفر را آقایان تشکیل می-دادند. شیوع تغییرات پاتولوژیک سرویکال مثبت در بیماران هرنیاسیون دیسک لومبوساکرال 9 نفر بود.نتیجه گیری: با توجه به عوامل فوق بهتر است قبل از اعمال جراحی ناحیه لومبوساکرال خصوصا در افراد با اسپوندیلولیستزیس و تنگی کانال کمری و نیز در افراد مسن جهت بررسی و پیشگیری از حوادث نورولوژیک پس از عمل و نیز رضایت بیشتر بیماران مسن از بهبودی علایم شکایت شده تصویربرداری ناحیه سرویکال نیز انجام گیرد.

زمینه و هدف: اپیدرمولیز بولوزا گروهی از بیماری های تاولی ارثی می باشد که با تاول های بزرگ پوستی در پاسخ به تروما مشخص می شود. آمار ارائه شده از این بیماری در دنیا بسیار متغیر می باشد و آمار دقیقی از این بیماری موجود نیست. در بسیاری از کشورها سیستم ثبت این بیماران وجود ندارد و همه این بیماران شناسایی و ثبت نشده اند. با توجه به اینکه در ایران مراحل اولیه ثبت این بیماران آغاز شده است بر آن شدیم که اطلاعات آماری اولیه این بیماران در ایران جمع آوری و آنالیز و انتشار داده شود. مواد و روش ها: پس از راه اندازی سیستم ثبت جامع اطلاعات بیماران توسط مرکز تحقیقات سوختگی دانشگاه علوم پزشکی ایران در خانه سلامت بیماران EB شروع به فراخوان بیماران کردیم. اطلاعات بیماران شامل سن، جنس، محل سکونت و میزان تحصیلات و نسبت فامیلی والدین و نوع پاتولوژی بیماران ثبت شد. سپس توسط پزشک معاینه بیمار انجام گرفت و سلامتی ارگان های مختلف بدن شامل گوارش، آسیب های دندانی، آسیب های چشمی، روانپزشکی و کوتاهی اندام های فوقانی و تحتانی ثبت شد. این اطلاعات با برنامه نرم افزاری V 19 SPSS و آزمون آماری ANOVA و سپس با استفاده از آزمون تعقیبی LSD آنالیز شدند. یافته ها: در تمام ایران 342 بیمار تاکنون تحت شناسایی و ثبت قرار گرفته اند. 2/4 نفر در 1000000 نفر با نسبت تقریبا برابر بین مذکر و مونث و بیشتر بیماران در سنین مدرسه قرار داشتند. تشخیص غالب بیماران بر اساس بالین بود و کمتر از یک سوم آنان تایید پاتولوژی بیماری داشتند. از بین این تعداد80 نفر (78%) بیماران نوع دیستروفیک، 11 نفر (10%) جانکشنال و 8 نفر (8%) سیمپلکس بودند. بیشترین درگیری در معاینه بیماران سختی در بلع غذا و سپس آسیب های دندانی بود. نتیجه گیری: بر اساس این مطالعه میزان فراوانی اپیدرمولیز بولوزا در ایران کمتر از سایر کشورها می باشد. با این همه نیاز به تکمیل اطلاعات تا اتمام بیماریابی خواهد بود. اغلب این بیماران در چهار استان تهران، اصفهان، خوزستان و فارس زندگی می کنند و به طور واضح نوع دیستروفیک در ایران شایعتر و تفاوت واضحی با سایر کشورها دارد. ادامه بیماریابی و نیز بررسی همه بیماران با نمونه پاتولوژی کمک می کند، شیوع دقیق انواع این بیماری تعیین گردد. حدس زده می شود به تدریج و با ثبت کامل افراد مبتلا، به تعداد بیماران سیمپلکس اضافه گردد.

زمینه و هدف: تکنیک های زیادی برای درمان فیستول مقعد ارائه شده اند که از جمله آنها می توان فیستولوتومی، فیستولکتومی، ستن، لیفت، ادوانس فلپ، چسب فیبرین و پلاگ را نام برد. در مقالات هر کدام از اینها عود و عوارض قابل توجهی داشته اند که برای کاهش آنها این مطالعه انجام شد. در این تکنیک تراکت فیستول درست مثل دونده پرش با مانع از روی اسفنگتر خارجی و داخلی عبور داده می شود و به همین علت تکنیک جامپ نام گذاری شده است. مواد و روش ها: از 70 بیمار که با ترشح ناحیه مقعد مراجعه نموده بودند، 20 مورد با تشخیص سینوس پایلونیدال، بیماری التهابی روده، تروما، رادیاسیون و سابقه بی اختیاری گاز و مدفوع از مطالعه خارج شدند. 50 مورد با تکنیک جامپ مورد عمل جراحی قرار گرفتند. 30 مورد از آنها در گروه ساده و 20 مورد در گروه پیچیده قرار گرفته و با هم مقایسه شدند. در این تکنیک سوراخ خارجی و تراکت به وسیله کوتر از نسوج اطراف جدا گردید و تا سوراخ داخلی تعقیب می شود و بدون دستکاری در اسفنگتر داخلی و خارجی به زیر فلپ آنودرم منتقل گردید. بیماران سه سال از لحاظ ترشح و بی اختیاری پیگیری شدند و نتایج با نرم افزار 16 SPSS و Fisher Exact Test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: 30 مورد (60%) از نوع فیستول ساده و 20 مورد (40%) از نوع فیستول پیچیده بودند. 47 مورد (94%) مرد و 3 مورد (6%) زن بودند، توزیع مردان در فیستول های ساده و پیچیده به ترتیب 28 (93.3%) و 19 (95%) و توزیع زنان به ترتیب 2 (6.7%) و 1 (5%) حالت یکسان داشت (P=1) و 13 (29.5%) مورد عود داشتند. در 16 مورد (84%) از فیستول های پیچیده و 15 مورد (60%) از فیستول های ساده نتیجه مثبت بدست آمد. بعضی موارد ساده که تراکت سطحی تر دارند، با این تکنیک قابل عمل نبودند. در مواردی که از Seton قبلا استفاده شده به علت سفت و غیرمنعطف بودن تراکت این تکنیک کارائی نداشت. نتیجه گیری: با توجه به نتیجه خوب این تکنیک، می توان به عنوان رویکرد اولیه با هر نوع فیستول از آن استفاده نمود و در صورت یافته دیگری حین عمل تکنیک عمل را می توان تغییر داد.

زمینه و هدف: تحلیل بقا با استفاده از روش های آماری به عنوان یکی از اصلی ترین روش های تحلیل در تعیین شاخص های پیش آگهی مورد توجه محققین حوزه پزشکی قرار گرفته است. این مطالعه با هدف شناسایی مدل های مختلف انجام تحلیل بقای سرطان پستان توسط پژوهشگران مختلف انجام شده است.مواد و روش ها: در این تحقیق انواع مدل های پارامتری، نیمه پارامتری و ناپارامتریک تحلیل بقای سرطان پستان که از سال-های 1363 تا 1395 منتشر شده، مورد توجه قرار گرفته است. همچنین میزان بقای بیماران در سال های مختلف از منابع معتبراستخراج شده تا بتوان افزایش میزان بقا و پیشرفت آن را طی این سال ها مورد بررسی قرار داد. این مطالعه حاصل بررسی 39 مدل تحلیل بقا برای بیماران سرطان پستان با استفاده از بیش از 70 مرجع علمی می باشد. این تحقیق شامل مدل های تحلیل پارامتریک، نیمه پارامتریک و ناپارامتریک بقا بیماران مبتلا به سرطان پستان است. یافته ها: پس از بررسی جامع 39 مدل مختلف تحلیل بقای سرطان پستان، مهمترین عوامل تاثیرگذار در مدل های تحلیل بقا عبارتند از سن، درگیری غدد لنفاوی و تعداد آن، مرحله بیماری، درجه بدخیمی، اندازه تومور و هورمون درمانی که به وضعیت گیرنده های استروژن و پروژسترون بستگی دارد. این تحقیق نشان می دهد که تاثیر مدل های تحلیل بقا بر فرآیندهای درمانی توسط محققین گزارش نشده است. نتیجه گیری: بررسی جامع این تحقیق نشان می دهد که از میان مدل های موجود در ادبیات، نمی توان مدلی را به عنوان جامع-ترین و بهترین معرفی کرد. ولی می توان اظهار کرد که مدل کاکس، بهترین و متداول ترین روش برای تحلیل بقای بیماران به سرطان پستان است.

زمینه و هدف: اولین قدم در اداره یک اتاق عمل مفید و پر بازده استفاده از لیست عمل های برنامه ریزی شده می باشد و از آنجایی که موارد لغو یکی از علل عمده نارضایتی بیماران و همراهان آنها و همچنین استفاده ناکارآمد و اتلاف منابع می باشد، در این مطالعه به بررسی میزان، علل لغو و ارائه راهکارهای مناسب به منظور افزایش کارایی اتاق عمل پرداخته خواهد شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی و به روش مقطعی انجام شده است. 1792 جراحی به روش تصادفی ساده از 7 بخش جراحی بیمارستان نمازی شیراز با استفاده از چک لیست طرح طی یک ماه جمع آوری شده و علل لغو با نرم افزار SPSS نسخه 18 و با استفاده از روش های آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد، درصد توزیع فراوانی) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که میزان لغو برابر 420 مورد (33%) بود. از بین علل اصلی لغو، بیشترین علت لغو، علل مربوط به اتاق عمل با 217 مورد (52%) و علل مربوط به جراح با 168 مورد (40%) بدست آمد. همچنین از بین علل فرعی لغو بیشترین علت لغو مربوط به کمبود ظرفیت اتاق عمل با 208 مورد (49.5%) و لغو توسط پزشک و جایگزین نمودن بیمار دیگر با 136 مورد (32.4%) گزارش شده است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده، تنظیم برنامه اتاق عمل متناسب با نوع عمل و توان تیم جراحی، مدت زمان موجود و نظارت بر ساعات حضور پزشک جراحی و بیهوشی و همچنین مدیریت و نظارت دقیق بر فرآیند آماده سازی بیمار قبل از عمل جراحی جهت ارتقاء کیفیت و بهبود مدیریت اتاق عمل اثربخش و مفید خواهد بود.

زمینه و هدف: تراکئوستومی یکی از راه های عمده اداره مشکلات راه های هوایی فوقانی می باشد که طی آن برای برقراری راه هوایی، به طور موقت یک شکاف در دیواره قدامی تراشه ایجاد می شود. انتخاب بهترین زمان انجام تراکئوستومی و نتایج آن در بیماران با وضعیت بحرانی که نیاز به تهویه مکانیکی دارند، کماکان مورد بحث است. در گذشته بیشترین دلیل انجام تراکئوستومی انسداد راه هوایی فوقانی در نتیجه بیماری های عفونی بود که در حال حاضر دلایل آن تغییر کرده است. این مطالعه به منظور تعیین علل و عوارض زودرس تراکئوستومی در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان امیرالمومنین زابل به مدت 5 سال انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی به صورت گذشته نگر، بر روی 100 بیمار بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان امیرالمومنین (ع) زابل بین سال های 1389-1394 انجام شده است. بیماران از نظر علت و زمان انجام تراکئوستومی و نیز عوارض زودرس تراکئوستومی مورد بررسی قرار گرفتند. فاکتورهایی مانند سن، جنس، علل منجر به تراکئوستومی و عوارض ناشی از آن از جمله مرگ و میر با استفاده از چک لیست مطالعه جمع آوری گردید. یافته های به دست آمده به کمک نرم افزار 22 SPSS با استفاده از آزمون های آماری توصیف میانگین، انحراف معیار و فراوانی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: از 100 بیمار مورد بررسی، 80 درصد (80 نفر) به دلیل لوله گذاری طولانی مدت، 14 درصد (14 نفر) به علت عدم توانایی لوله گذاری و 6 درصد (6 نفر) به علل دیگر مورد تراکئوستومی قرار گرفته بودند. 18 درصد (18 نفر) دچار عوارض زودرس تراکئوستومی شدند که شامل عفونت در 55.5 موارد (10 نفر)، خونریزی محل تراکئوستومی در 22.2 (4 نفر)، آمفیزم زیر جلدی 11.1 درصد (2 نفر) و التهاب محل تراکئوستومی در 11.1 درصد (2 نفر) بود. نتیجه گیری: در مطالعه حاضر، انتوباسیون طولانی مدت به عنوان شایعترین علت انجام تراکئوستومی و عفونت محل تراکئوستومی به عنوان شایعترین عارضه آن نشان داده شد. بر این اساس، پیشنهاد می گردد مراقبت پیشگیرانه از عفونت محل انجام تراکئوستومی و انتخاب مناسب آنتی بیوتیک انجام گیرد.

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی امید درمانی گروهی بر تاب آوری و امید به زندگی در زنان مبتلا به سرطان پستان بود. مواد و روش ها: روش پژوهش از نوع نیمه تجربی و جامعه آماری شامل کلیه بیماران مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به کلینیک پستان درمانگاه شهید مطهری شهر شیراز در نیمه دوم سال 1394 بود و نمونه آماری پژوهش را دو گروه 15 نفری در غالب گروه کنترل و آزمایش تشکیل می دادند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه تاب آوری کانر و دویدسون (2003)، پرسشنامه امید اسنایدر (1991) و بسته آموزشی امید درمانی اسنایدر بود. به منظور اجرای پژوهش ابتدا پرسشنامه تاب آوری و امید به زندگی بر روی بیمارن مبتلا به سرطان پستان در گروه کنترل و آزمایش اجرا و سپس به گروه آزمایش برنامه امید درمانی 8 جلسه ای، هر جلسه 90 دقیقه داده شد و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. پس از آموزش نیز دوباره پرسشنامه تاب آوری و امید به زندگی بر روی دو گروه اجرا شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که امید درمانی گروهی قادر به تاثیرگذاری معناداری بر تاب آوری و امید به زندگی بیماران است. نتیجه گیری: نتایج بیانگر این موضوع بود که به منظور بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان، ارائه خدمات آموزشی و برنامه های ارتقاء دهنده امید می تواند اثرات مفیدی داشته باشد.

زمینه و هدف: سنگ کیسه صفرا شایعترین بیماری کیسه صفرا می باشد. کوله سیستکومی لاپاراسکوپیک استاندارد طلایی برای درمان بیماران با سنگ های صفراوی علامت دار می باشد. این روش دارای عوارضی است که یکی از آنها سنگ باقی مانده مجرای صفراوی مشترک بعد از جراحی می باشد که به نظر می رسد از شیوع بالایی برخوردار باشد. لذا این مطالعه با هدف بررسی شیوع سنگ باقی مانده علامت دارمجرای صفراوی مشترک بعد از عمل کوله سیستکتومی لاپاراسکوپیک طراحی شده است. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی تحلیلی بر روی کلیه بیمارانی انجام شد که در زمینه سنگ کیسه صفرا در فاصله زمانی فروردین 92 تا فرودین 94 در بیمارستان های تابع دانشگاه علوم پزشکی بابل تحت جراحی کوله سیستکتومی لاپاراسکوپیک قرار گرفته اند. اطلاعات پایه بیماران، تشخیص پیش از جراحی، مدت زمان جراحی، مدت بستری پس از جراحی، تعداد سنگ کیسه صفرا، زمان تشخیص سنگ مجرای صفراوی مشترک بعد از عمل و همچنین روش تشخیص آن ثبت گردید. در پایان اطلاعات وارد نرم افزار 21 SPSS و با آزمون های کای اسکوار و تی تست مورد آنالیز قرار گرفت و سطح معنی دار آماری در این مطالعه 0.05 در نظر گرفته شده است. یافته ها: از 536 بیمار، 472 نفر زن (88.1%) و 64 نفر مرد (11.+%) بودند. میانگین سن بیماران مورد مطالعه در کل 42.61±13.95 بود. 20 بیمار (3.7%) طی پیگیری سه ماهه دچار سنگ مجرای صفراوی مشترک شدند که به انجام ERCP و یا درمان حمایتی نیاز پیدا کردند. در این مطالعه سن بالاتر از 52.70±16.62 با (P=0.001) ارتباط معنادار و تعداد بالاتر از سه عدد سنگ صفراوی قبل از عمل با (P=0.056) به صورت مرزی ارتباط معناداری با بروز سنگ مجرای صفراوی مشترک داشت. ارتباطی بین سایر متغیرها و بروز سنگ مجرای صفراوی مشترک یافت نشد. نتیجه گیری: سنگ مجرای صفراوی مشترک به دنبال عمل کوله سیستکتومی لاپاراسکوپیک عارضه نادری است، اما توصیه می شود در صورت وجود ریسک فاکتورهایی مثل تعداد سنگ صفراوی بیش از سه عدد و سن بالاتر بیماران تکنیک دقیق تری حین جراحی به کار گرفته شود.

فاشئیت نکروزان یک تظاهر بسیار نادر هنگام مراجعه در دیورتیکولیت سیگمویید می باشد. بیمار مرد 80 ساله، با شکایت قرمزی و تورم در نواحی تحتانی شکم همراه با تب و لرز مراجعه کرده بود. در معاینه شکم آمفیزم زیرجلدی و کرپیتاسیون و اریتم در نواحی تحتانی شکم وجود داشت. در سی تی اسکن دیورتیکولوز کولون با ارجحیت سیگموئید به همراه رشته رشته شدن چربی و دانسیته هوای وسیع در نسج نرم زیر جلدی قدام شکم مشاهده گردید که بیمار با تشخیص فاشئیت نکروزان شکم ثانویه به دیورتیکولیت سیگمویید تحت درمان آنتی بیوتیکی و دبریدمان وسیع بافت های عفونی در اتاق عمل قرار گرفت. دو ماه پس از ترخیص زخم بیمار از طریق بی حسی موضعی با فلپ بسته شد و سه ماه بعد پس از درمان مشکلات ریوی تحت سیگوییدکتومی الکتیو قرار گرفت. با وجود نادر بودن این موارد باید همواره در بیمارانی که با فاشئیت نکروزان دیواره شکم مراجعه می نمایند، پاتولوژی های مربوط به دستگاه گوارش را مد نظر داشته و بیماران را از نظر اینگونه اختلالات ارزیابی نماییم.

سارکوم های عروقی تومورهای نادر و بسیار بدخیم برخواسته از سلول های اندوتلیال عروق خونی کوچک می باشند که بیشتر در نسج نرم عمقی، پوست، پستان و کبد دیده می شوند. آنژیوسارکوم پرده جنب بسیار نادر بوده که تاکنون کمتر از 50 مورد گزارش گردیده است. در این مطالعه ضمن بررسی سایر موارد گزارش شده به معرفی یک بیمار با مایع جنبی می پردازیم که در پایان آنژیوسارکوم پرده جنب تشخیص داده شد.

هورسلی (Sir Victor Alexander Horsley) دومین شخصیتی است که پایه های جراحی مغز را بنا نهاده است. وی در سال 1877 به دنیا آمد و پدرش هنرمند معروفی بود و مادرش خواهر جراح معروف آقای فرانسیس سیمور هولدن (Sir Francis Seymour Holden) بود که در هنر سیاه قلم شهرتی به سزا داشت. نام اول هورسلی را ملکه ویکتوریا تعیین کرد. هورسلی در بیمارستان دانشگاهی لندن (University College Hospital) آموزش جراحی را دید و برای بررسی و تحقیق در فیزیولوژی مغز و نخاع مدت ها بر روی حیوانات کار کرد و در واقع او از همین راه جراحی مغز و نخاع را بطور عملی آموخت. زیرا قبل از او فقط ماسوان بود که گهگاه بر روی مغز عمل می کرد و چون کارهای او بر روی مغز انتشار نیافته بود، لذا هورسلی نمی دانست که ماسوان به چنین اعمال جراحی مبادرت می کند که بتواند به گلاسکو برود و از نزدیک کارهای او را روی مغز ببیند. ...

شاید روزی نباشد که موردی از آپاندیسیت در بخش های اورژانس بیمارستان ها در سراسر دنیا دیده نشود. این بیماری در مردان شایع تر است، اما میزان جراحی آپاندکتومی در زنان بیشتر دیده می شود (یعنی اغلب با تشخیص های دیگر جراحی می شوند).1 عفونت با باکتری دلیل اصلی آپاندیسیت است. یک فکولیت دهانه آپاندیس را می بندد و عفونت به دنبال آن رخ می دهد. با این حال، پاتولوژی های دیگری از قبیل عفونت انگلی (هلمینت ها)، تومورها (کارسینوئید)، تجمع لنفوئید و در مواردی نادر، پنوموکولون ناشی از کولونوسکوپی می توانند سبب آن شوند. این بیماری پیشرفت می کند و پاسخ التهابی در تمام ضخامت بافت دیده می شود. این پدیده می تواند به زخم، نکروز و سوراخ شدگی ثانویه بینجامد که به نوبه خود سبب پریتونیت یا تشکیل آبسه لوکالیزه می شود. ...