سالمند: مجله سالمندی ایران
سال:1400 | دوره:16 | شماره:2 |تعداد مقالات:10

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف تاثیر هشت هفته تمرینات ترکیبی و مکمل جینکوبیلوبا بر عامل نروتروفیک مشتق از مغز سالمندان مرد افسرده انجام گرفت. مواد و روش ها: 40 سالمند مرد افسرده به صورت مشارکت داوطلبانه در چهار گروه 10 نفری تمرینات ترکیبی، مکمل جینکوبیلوبا، تمرین ترکیبی همراه با مکمل جینکوبیلوبا و کنترل قرار گرفتند. در مرحله پیش آزمون خونگیری از آزمودنی ها در آزمایشگاه تخصصی نور انجام گرفت سپس در گروه تمرین ترکیبی، شرکت کنندگان به مدت هشت هفته و هر هفته 3 جلسه به تمرین مورد نظر در سالن شهید چاغروند شهر خرم آباد پرداختند. در گروه مصرف عصاره جینکوبیلوبا، آزمودنی ها به مدت هشت هفته و هر روز به مقدار 80 میلی گرم به مصرف عصاره مورد نظر پرداختند. در گروه تمرین ترکیبی همراه با مصرف عصاره جینکوبیلوبا، آزمودنی ها به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه به انجام تمرینات ترکیبی پرداختند و همچنین در طول این مدت هر روز به مقدار 80 میلی گرم به مصرف عصاره مورد نظر پرداختند. 24 ساعت پس از اخرین جلسه تمرینی مجددا از آزمودنی ها خونگیری انجام شد. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون های تی وابسته و تحلیل کوواریانس تک متغیری و آزمون تعقیبی بنفرونی تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که هشت هفته تمرین ترکیبی، مصرف مکمل جینکوبیلوبا و ترکیبی از تمرین مکمل جینکوبیلوبا باعث افزایش معنی دار عامل نروتروفیک مشتق از مغز مردان سالمند افسرده گردید (05/0

اهداف: تعیین تاثیربکارگیری مدل مراقبت مشارکتی برشدت ترس ازسقوط، دفعات وقوع آن در سالمندان است. مواد و روش ها: این مطالعه پژوهشی، نیمه تجربی می باشد. نمونه ها 72 سالمندبامیانگین سن 7. 47± 71. 34 مراجعه کننده به مراکزجامع خدمات سلامت شهراصفهان درسال98بودند، باروش نمونه گیری آسان انتخاب شدند. شرکت کنندگان به صورت تصادفی دردوگروه آزمون، مدت 12هفته دربرنامه مراقبت مشارکتی شرکت کردند، گروه کنترل دردوجلسه آموزشی60دقیقه ای شرکت کردند. جمع آوری داده هاباتکمیل پرسش نامه های اطلاعات دموگرافیک، استانداردسنجش نمره ترس ازسقوط، توسط سالمندان درسه مرحله قبل، بلافاصله وسه ماه بعدانجام شد. ازمعیارهای ورودسن 60 به بالا، نداشتن مشکل روان شناختی، عدم مشارکت درمطالعات قبلی، داشتن سابقه سقوط ومعیارهای خروج کاهش هوشیاری بعدازورودبه مطالعه، عدم تمایل جهت ادامه وفوت بود. تجزیه وتحلیل داده هاازنرم افزار SPSS نسخه 21 و آزمون های کای اسکویر، من ویتنی، tمستقل وآنالیزواریانس باتکرارمشاهدات انجام گردید. یافته ها: نتایج نشان دادکه میانگین نمرات ترس از سقوط، در گروه آزمون بین سه زمان اختلاف معنادار داشت (05/0

اهداف: سالمندی از پدیده های مطرح در حوزه بهداشت و سلامت جهانی است و توجه به این گروه سنی از نظر روانی و جسمانی از اهمیت به سزایی برخوردار است. این مسیله ضرورت انجام مداخلات کارآمدتر و چندگانه را بیش از پیش آشکار می سازد. هدف اصلی پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی ذهن آگاهی و ماساژ آروماتراپی بر عملکرد روانشناختی زنان سالمند مبتلا به درد مزمن بود. مواد و روش ها: مطالعه حاضر نیمه آزمایشی که با روش پیش-پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل انجام گرفت. جامعه پژوهش زنان سالمند مبتلا به درد مزمن مراجعه کننده به بیمارستان ها، کلینیک های درد، توانبخشی، ارتوپدی، فیزیوتراپی و سالمندان منطقه غرب تهران در سال 1396 است. با روش نمونه گیری در دسترس و با استفاده از ملاک های ورود و خروج 30 نفر انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه مساوی قرار گرفتند. گروه آزمایش، در 10 جلسه 120 دقیقه ای تحت مداخله گروهی درمان ذهن آگاهی-ماساژ آروماتراپی قرار گرفت و گروه کنترل در لیست انتظار باقی ماند. گروه ها از نظر عملکرد روانشناختی در حیطه های کیفیت خواب، کیفیت زندگی و ادراک درد در مراحل پیش آزمون و پس آزمون ارزیابی شدند. پس از اتمام مداخله، پرسشنامه ها مجددا در مورد هر دو گروه اجرا شد و پس از 45 روز مجددا آزمون پیگیری گرفته و داده های حاصل از پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری از طریق تحلیل کواریانس و با استفاده از نرم افزار SPSS-19 تحلیل شد. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد که مداخله مبتنی بر ذهن آگاهی-ماساژ آروماتراپی، ادراک درد و مولفه های آن و همچنین، کیفیت زندگی، کیفیت خواب سالمندان را در شرکت کنندگان گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل به طور معناداری بهبود داده است (05/0>P) و این اثرات به میزان زیادی در متغیر ادراک درد در مرحله پیگیری در بیماران باقی ماند. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه، روش درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی-ماساژ آروماتراپی، سبب افزایش کیفیت زندگی و کیفیت خواب و کاهش ادراک درد سالمندان می شود و نمایانگر افق های تازه ای در مداخلات بالینی است و می توان از آن به عنوان یک روش مداخله ای موثر در بهبود سلامت عمومی و کیفیت زندگی سالمندان مبتلا به درد مزمن سود جست.

زمینه و هدف: نگرش پرستاران در ترجیح کار با سالمندان و همچنین کیفیت مراقبت تاثیر می گذارد. هدف این مطالعه بررسی عوامل مرتبط با نگرش پرستاران نسبت به مراقبت از سالمندان و نقش پیشگویی کنندگی نوع دوستی، هوش اخلاقی، رضایت از زندگی و سلامت عمومی در بیمارستان های شهر سبزوار در سال 1398-1399 بود. مواد و روش ها: این پژوهش به صورت مقطعی از نوع توصیفی-تحلیلی بوده که در سال 98-99در بیمارستان های شهر سبزوار بر روی 265 پرستارکه به طور تصادفی انتخاب شده بودند، انجام شد. جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسش نامه های اطلاعات دموگرافیک و پرسش نامه های مقیاس نگرش به سالمندی کوگان، هوش اخلاقی لنیک وکیل، نوع دوستی کارلو، رضایت از زندگی داینر و سلامت عمومی GHQ28 بود. داده ها از طریق آماره های توصیفی (میانگین، انحراف معیار، و فراوانی) و استنباطی (ضریب همبستگی، رگرسیون خطی، و تی مستقل) با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی داری 0. 05 در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان 17/7± 10/33 سال بود. پرستاران نگرش مثبتی نسبت به مراقبت سالمندان داشتند نمره نگرش پرستاران به طور میانگین 39/155 وانحراف معیار 47/17 بود بین نگرش پرستاران و متغیر هایی سن، جنس، وضعیت تاهل، تحصیلات، سابقه خدمت، بخش محل خدمت و سلامت عمومی پرستاران ارتباط معنی داری وجود نداشت (P Value>0/05). نتایج مدل رگرسیون چند متغیره نشان داد عوامل هوش اخلاقی (0/01=P)، نوع دوستی (0/008=P) و رضایت از زندگی (0/03=P) با نگرش پرستاران به مراقبت از سالمندان ارتباط معنی داری داشت. نتیجه گیری: از آنجا که نگرش پرستاران به مراقبت از سالمندان با هوش اخلاقی، نوع دوستی و رضایت از زندگی قابل پیش بینی می باشد. به نظر می رسد ارزیابی این خصایص در پرستارانی که به ارایه خدمات به سالمندان مشغول هستند می تواند نگرش آنا ن را مثبت کند و از پدیده هایی مانند تبعیض سنی جلوگیری به عمل آورد.

اهداف: یکی از مهمترین مسیولیت های پرستاران در امر مراقبت، پیشگیری از آسیب به بیمار و سایرین است و بسیاری از پرستاران برای تامین این هدف از مهار فیزیکی استفاده می نمایند. نظر به اینکه، استفاده از مهار فیزیکی در بیماران سالمند با عوارض جسمی-روانی و مسایل اخلاقی همراه است؛ شناسایی ادراک پرستاران از بکارگیری مهار فیزیکی در سالمندان بستری در بیمارستان از اهمیت خاصی برخوردار است. مطالعه حاضر با هدف تعیین ویژگی های روانسنجی پرسشنامه ادراک پرستاران از بکارگیری مهار فیزیکی در سالمندان بستری در بیمارستان انجام شد. مواد و روش ها: روش شناسی این مطالعه، توصیفی و از نوع اعتبار سنجی بود که در سال 1398در بیمارستان های آموزشی شهر کرمانشاه (غرب ایران) انجام شد. پس از کسب مجوز از طراحان پرسشنامه ادراک استفاده از مهار فیزیکی (PRUQ)، ترجمه آن مطابق با پروتکل استاندارد سازمان بهداشت جهانی انجام شد. سپس نسخه فارسی این پرسشنامه توسط 330 نفر از پرستارانی که به روش نمونه گیری در دسترس با توجه به معیارهای ورود انتخاب شده بودند، تکیمل شد. روایی پرسشنامه از طریق روایی صوری (کیفی و کمی)، روایی محتوا (کیفی و کمی) و روایی سازه (تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی) مورد بررسی قرار گرفت. پایایی پرسشنامه به روش آزمون-بازآزمون و ثبات درونی ارزیابی شد. تحلیل های آماری توسط نرم افزارهای SPSS23 و AMOS5 انجام پذیرفت. یافته ها: شاخص های روایی محتوا برای کل پرسشنامه 78/0= CVRو 88/0= S-CVIبدست آمد. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی، سه عامل "پیشگیری از سقوط"، "پیشگیری از قطع یا تزاحم در درمان" و "تامین محیط ایمن" را استخراج کرد. برازش مدل سه عاملی ابزار ادارک استفاده از مهار فیزیکی بر اساس شاخص های استاندارد (68/2= χ 2/df، 83/0=GFI، 91/0=CFI، 92/0=NFI، 08/0=RMSEA) مناسب بود. همچنین پایایی ابزار با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ (82/0) و همبستگی درون خوشه ای (86/0) تایید شد. نتیجه گیری: نسخه فارسی پرسشنامه ادراک استفاده از مهار فیزیکی از روایی و پایایی مناسبی در میان در میان پرستاران شاغل در بخش های بیمارستانی برخوردار است. با توجه به ویژگی های روانسنجی مناسب، این پرسشنامه می تواند در مطالعات بعدی در این جمعیت بکار رود.

مقدمه: مشارکت اجتماعی در سالمندان یکی از عوامل کلیدی در مباحث سالمندی فعال است. مشارکت اجتماعی سالمندان تحت تاثیر مجموعه ای از عوامل زمینه ای قرار می گیرد. مطالعه حاضر با هدف تبیین عوامل تسهیلگر و موانع مشارکت اجتماعی سالمندان مقیم جامعه انجام گرفته است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه کیفی با رویکرد گراندد تیوری می باشد. جامعه مورد مطالعه را، سالمندان مقیم جامعه تشکیل دادند که توانایی برقراری ارتباط موثر و تمایل به مشارکت در تحقیق را دارا بودند. جمع آوری اطلاعات با روش مصاحبه ی عمیق نیمه ساختارمند انجام شد. نمونه گیری در شروع به صورت هدفمند و در ادامه به صورت نظری تا اشباع اطلاعات ادامه یافت. در مجموع با 15مشارکت کننده مصاحبه شد. مصاحبه با هر مشارکت کننده در مجموع 45 تا 60 دقیقه به طول انجامید (هر جلسه 20 الی 30 دقیقه). جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش تجزیه و تحلیل اشتراوس و کوربین 2015 استفاده گردید. یافته ها: سه مقوله اصلی مستخرج از این مطالعه عبارتند از: سالمند مشارکت طلب، خانواده مشارکت پرور و ظرفیت جامعه برای مشارکت اجتماعی سالمند. هر یک از طبقات اصلی دارای زیر مقوله هایی هستند که در مجموع برای سه مقوله یازده زیر مقوله پدیدار گردید. نتیجه گیری: تسهیل مشارکت اجتماعی در سالمندان، متاثر از عملکرد فرد، خانواده و جامعه به صورت همزمان می باشد. و لازم است که در این زمینه ها برنامه ریزی مناسب انجام پذیرد. فراهم نمودن عوامل تسهیل کننده جهت توسعه مشارکت اجتماعی در سالمندان می تواند حرکت به سمت سالمندی فعال را تسهیل نماید.

مقدمه: انزوای اجتماعی در سالمندان تبعاتی چون افسردگی، کاهش امید زندگی، افزایش اضطراب مرگ را در پی دارد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین عوامل پیش بینی کننده انزوای اجتماعی سالمندان شهر قزوین انجام شد. روش: این مطالعه توصیفی-مقطعی بر روی 301 سالمند ساکن شهر قزوین در سال 1398 انجام شد. از نمونه گیری خوشه ای برای انتخاب سالمندان واجد شرایط استفاده شد. از چک لیست مشخصات جمعیت شناسی و بیماری های جسمانی و روانی، پرسش نامه های سنجش انزوای اجتماعی سالمندان لوبن، حمایت اجتماعی درک شده، پرسشنامه ناتوانی سازمان بهداشت جهانی، شاخص بهزیستی روانشناختی و پرسشنامه مقابله مذهبی پارگامنت جهت جمع آوری داده ها استفاده شد. داده ها با استفاده از مدل رگرسیون خطی چند متغیره مورد تجزیه و تجلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین و انحراف معیار سنی سالمندان شرکت کننده در این مطالع ه31/7 ± 63/68 بود. نتایج مطالعه حاضر نشان داد، متغیرهای حمایت اجتماعی (β : 0. 333, p<0. 001)، ناتوانی (β :-0. 137, p=0. 018) و زندگی کردن با همسر (β =0. 154, p=0. 010) تاثیر معنی داری بر میزان انزوای اجتماعی سالمندان داشته است. به طوری که با افزایش میزان حمایت اجتماعی و کاهش میزان ناتوانی با کم شدن میزان انزوای اجتماعی سالمندان می باشد. همچنین، سالمندانی که با همسر زندگی می کردند نسبت به سایر سالمندان، انزوای کمتری را گزارش نمودند. نتیجه گیری: با توجه به نقش پشگویی کننده حمایت اجتماعی و ناتوانی در انزوای اجتماعی، به نظر می رسد یکی از محورهای موثر بر کاهش انزوای اجتماعی مخصوصا در سالمندان ناتوان، راه اندازی اندازی یا تقویت شبکه های اجتماعی حمایتی باشد.

مقدمه: سالمندی یکی از مراحل حساس رشد انسان است که دارای ویژگیها و شرایط خاص خود می باشد، سلامت سالمندان از مهمترین این مسایل است که دستابی به ان نیازمند توجه ویژه هم از طرف سیاستگذارن نظام سلامت و هم ارایه دهندگان خدمات به سالمندان می باشد، در این میان اضطراب مرگ از شایع ترین موضوعات سلامت روان سالمندان می باشد. زیرا این دوره مملو از انواع احساس کمبودها و ناتوانی هاست. از آنجایی که اضطراب مرگ سازه ای چند بعدی است میتوان انتظار داشت که بر بسیاری از جنبه های زندگی سالمندان تاثیرگذار باشد. مطالعه حاضر با هدف مرور نظامند و متاانالیز مطالعات منتشر شده در حوزه اضطراب مرگ سالمندان ایرانی صورت پذیرفت. روش بررسی: مطالعه از نوع توصیفی و روش اجرا مطالعه مرور سیستماتیک است. پژوهش حاضر به بررسی مطالعات فارسی زبان منتشر شده مرتبط با اضطراب مرگ در سالمندان ایرانی بین سال های 1390 تا 1398 پرداخته است. پس از جستجو در 4 بانک اطلاعاتی داخلی شامل پایگاه اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی (SID)، پژوهشگاه اطلاعات و مدارک علمی ایران (Irandoc)، و بانک اطلاعات نشریات کشور (Magiran)، سامانه بانک مقالات پزشکی ایران (IDML) و بانک چکیده مقالات همایشها (سیویلیکا) با استفاده از کلید واژه های اضطراب مرگ، سالمند، سالمندان، تعداد 61 عنوان شناسایی شد. پس از غربالگری تعداد 33مطالعه که منطبق با معیارهای ورود و خروج بودند مورد بررسی نهایی قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده نرم افزار SPSS نسخه 22 و نرم افزار STATA ورژن 14 بودند. یافته ها: نتایج نشان داد که 35/40 درصد مشارکت کنندگان زن و مابقی مرد بودند. میانگین و انحراف معیار سن مشارکت کنندگان 44/6± 80/67 گزارش شد. میانگین و انحراف معیار اضطراب مرگ در سالمندان ایرانی با استفاده از پرسشنامه تمپلر41/2 ± 40/8 سال بود. نتایج نشان داد که میانگین نمره اضطراب مرگ در مردان بیشتر از زنان است. و سالمندان ساکن در سرای سالمندان بیشترین میانگین نمره اضطراب مرگ8/11 را به خود اختصاص دادند. مطالعات در سه بخش مقایسه (سه مطالعه)، مداخله (یازده مطالعه) وعوامل موثر بر اضطراب مرگ در سالمندان ایرانی (هجده مطالعه) دسته بندی شدند. نتایج متاانالیز نشان داد که بین معنویت درمانی و کاهش اضطراب مرگ در سالمندان، ارتباط مثبت و معناداری وجود ندارد (P>0. 05). در مطالعات با درمانهای معنوی و رفتاری، میزان هتروژنیته معنادار بود و بدین ترتیب ارتباط مثبت و معناداری بین کاهش میزان اضطراب مرگ با درمانهای فوق مشاهده شد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان دهنده میانگین پایین اضطراب مرگ سالمندان ایرانی می باشد. به نظر می رسد اعتقادات مذهبی، امیدواری به شفاعت ایمه و بزرگان دینی، امید به رهایی از سختی های زندگی دنیوی می تواند بر پایین بودن اضطراب مرگ گزارش شده توسط سالمندان ایرانی تاثیر گذار بوده باشد. نتایج متفاوتی از میانگین نمره اضطراب مردان و زنان گزارش شده است. تفاوت یافته های مطالعات گوناگون ممکن است بر اثر نقش فرهنگ و مذهب و آداب ورسوم حاکم بر جامعه و تفاوت نقش های زن و مرد و حتی میزان بیان ترس و اضطراب از جانب مردان جامعه ما باشد. اغلب مردان تمایل کمتری برای بیان احساسات شان، از جمله بیان ترس دارند. در مقابل، زنان تمایل بیشتری برای بیان احساساتی از قبیلترس دارند. درمانها و مداخلات رفتاری و معنوی با تاثیری که بر معنایابی در زندگی سالمندان دارد منجر به کاهش اضطراب مرگ سالمندان گردید.

مقدمه: "سندرم آسیب پذیری" یکی از مهم ترین سندرم های دوران سالمندی است که هزینه روانی و مالی فراوانی را برای سالمندان، خانواده ها و سیستم درمانی برجای می گذارد. از این رو هدف مطالعه حاضر تعیین عوامل مرتبط با آسیب پذیری در سالمندان استان خوزستان است. مواد و روش ها: روش مطالعه حاضر مقطعی است که در سال 1398 بر روی 540 نفر از سالمندان 60 ساله و بیشتر استان خوزستان به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انجام شده است. داده ها براساس شاخص آسیب پذیری با رویکرد تجمیع کمبودها، مقیاس حمایت اجتماعی، افسردگی سالمندان و چک لیست جمعیت شناختی جمع آوری گردید. داده ها با روش های آماری ضریب همبستگی اسپیرمن، کای دو و رگرسیون لجستیک ترتیبی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین سنی سالمندان مشارکت کننده برابر با 72/8 +_ 61/72 سال و 56 درصد آنان زنان بودند. شیوع آسیب پذیری در این مطالعه 3/14 درصد و افراد در معرض آسیب پذیری 7/25 درصد بود. بر اساس یافته ها، در تحلیل دو متغیره آسیب پذیری در میان زنان سالمند، کهنسالان، با تحصیلات پایین تر، بدون حمایت اجتماعی، دارای افسردگی، سالمندان تنها، سالمندان با سابقه مصرف داروی بالا و با سابقه بستری بیشترگزارش شده است (p<0/001). براساس رگرسیون لجستیک ترتیبی، با کنترل اثر همزمان متغیرها، در سالمندان مرد، سالمندان جوان، با سابقه مصرف کمتر از 5 دارو، بدون افسردگی و سالمندانی با حمایت اجتماعی بالا، میزان آسیب پذیری بطور معناداری کمتراست (p<0/005). نتیجه گیری: با شناسایی به موقع سالمندان در معرض آسیب پذیری و مداخله مناسب بر اساس عوامل خطر مانند پلی فارمسی و فقدان حمایت اجتماعی می توان پیامدهای سندرم آسیب پذیری را کاهش داد.

اهداف: تجویز دارو برای سالمندان یک موضوع مهم بهداشتی است. در این مطالعه، وضعیت تجویز داروهای نامناسب برای سالمندان در نسخ پزشکان عمومی مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: تعداد 16842 نسخه از نسخ تجویز شده توسط پزشکان عمومی شهرستان تبریز در سال 1398-1397 مربوط به بیمه تامین اجتماعی و بیمه سلامت انتخاب شده و 1500 نسخه متعلق به سالمندان 65 سال و بالاتر مورد بررسی گرفت. نامناسب بودن تجویز داروها با استفاده از معیار Beers ویرایش 2019 تعیین شده و در صورت وجود داروهای مناسب، جایگزین آنها پیشنهاد گردید. یافته ها: میانگین تعداد اقلام دارویی در هر نسخه 5/1± 93/3 قلم و میانگین تعداد داروی نامناسب در هر نسخه 0/8± 0/74 بود. فراوانی بیش دارویی (پلی فارماسی) در 32/6 درصد نسخ مورد مطالعه مشاهده شد و 53/9 درصد نسخ نیز حاوی حداقل یک داروی نامناسب برای سالمندان بودند. داروهای ضدالتهاب غیراستروییدی، ضددردها و آنتی هیستامین ها به ترتیب با 24/2، 21/4 و 10/9 درصد بیشترین گروه های دارویی تجویزی نامناسب برای سالمندان بودند. شایع ترین داروهای نامناسب تجویزی نیز به ترتیب شامل Adult cold، Diclofenac، Glibenclamide، Ketorolac و Diphenhydramine بودند. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که حدود 54 درصد نسخ حاوی داروی نامناسب برای سالمندان بوده و پلی فارماسی نیز در حدود یک سوم نسخ وجود داشت. برای بهبود این شرایط ضرورت دارد شیوه های آموزشی دانشجویان پزشکی اصلاح شده و دوره های آموزشی و بازآموزی متناسب طب سالمندی برای آنان و پزشکان عمومی به صورت مستمر برگزار گردد. نظارت های وزارت بهداشت و سازمان نظام پزشکی نیز می تواند نقش مهمی در اصلاح وضع موجود ایفا نماید.