نشریه علوم (دانشگاه خوارزمی)
سال:1393 | دوره:14 | شماره:1 |تعداد مقالات:5

روش های فیزیکی و شیمیایی جذب فلزات سنگین، دارای معایبی از جمله هزینه زیاد و غیر موثر بودن در غلظت های کم می باشد. روش های زیستی جذب فلزات سنگین در چند دهه اخیر مورد توجه قرار گرفت. از میان جاذب های زیستی شامل:باکتری ها،قارچ ها،جلبک ها، جلبک ها دارای بالاترین توانایی در جذب فلز می باشند. دراین تحقیق مشخص گردید که نقش اصلی درجذب همزمان فلزات نیکل و کادمیوم بر عهده اسید آلژینیک می باشد. جلبک قهوه ای فوکوس سراتوس، به عنوان جاذب زیستی مقرون به صرفه در این تحقیق استفاده شده و جذب زیستی همزمان یون کادمیوم و نیکل در راکتور بسته مورد مطالعه قرار گرفته است. ساختار سطحی جلبک وکینتیک جذب فلزات بررسی شده است. زمان تعادل حدود 300 دقیقه بوده و ایزوترم جذب با استفاده از معادله لانگموییر تفسیر گردید. بیشینه جذب برای فلزات کادمیوم و نیکل به ترتیب حدود 0.85 و 0.95 میلی مول بر گرم می باشد.

کهورک علف هرز مهاجم و مشکل ساز مناطق گرم و خشک و بنابراین مدیریت آن از اهمیت بالایی برخوردار است. به منظور بررسی عوامل موثر بر جوانه زنی بذر کهورک، آزمایشی در سال 1390 در بخش تحقیقات علف های هرز موسسه تحقیقات گیاه پزشکی با هدف بررسی زیستایی بذر، اثر دماهای ثابت و متناوب و عمق کاشت، اثر خراش دهی شیمیایی و فیزیکی بذر، اثر تنش خشکی یعنی غلظت های 0، 100، 200، 300، 400، 500 و 600 میلی مولار محلول PEG و تنش شوری یعنی غلظت های 0، 100، 200، 300، 400، 500، 600 و 700 میلی مولار محلول NaCl بر جوانه زنی بذر کهورک در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که زیستایی بذرکهورک 81 درصد بود. دمای بهینه و پایه جوانه زنی بذر کهورک به ترتیب دمای ثابت 30 و 15 درجه سانتی گراد بود. بطور کلی، دمای ثابت برای جوانه زنی بذرکهورک مناسب تر از دمای متناوب بود. در بررسی اثر عمق کاشت بذر، بذوری که در عمق 2 سانتی متر کاشته شده بودند، بیشترین جوانه زنی را نشان دادند. بیشترین درصد جوانه زنی بذر کهورک تحت تاثیر تیمار 20 دقیقه با اسید سولفوریک غلیظ مشاهده شد. خراش دهی فیزیکی بذ ر با سنباده کارایی چندانی در تحریک جوانه زنی بذر نداشت. در بررسی اثر تنش خشکی و شوری، جوانه زنی بذرکهورک بعد از تیمار شاهد در پاسخ به غلظت های پایین تر PEG و NaCl یعنی 100 میلی مولار، بیشترین مقدار بود و با افزایش شدت تنش جوانه زنی بذرکاهش معنی داری نشان داد. بر اساس نتایج پژوهش حاضر، نور نقش مهمی در جوانه زنی بذر کهورک ندارد. به عبارت دیگر بذر کهورک فتوپلاستیک نیست. این ویژگی ها از عوامل عمده تهاجم کهورک محسوب می شود و اطلاع دقیق از آنها در کنترل و ممانعت از گسترش این علف هرز چند ساله موثر خواهد بود.

امروزه سلول های پرتوان القا شده (iPS) به عنوان یکی از جدیدترین و بهترین منابع سلولی برای سلول درمانی مطرح می باشند. در این مطالعه توان تمایزی سلول های iPS انسانی در محیط کشت سه بعدی به سلول های آندودرم قطعی، که خود پیش ساز سلول هایی از جمله سلول های هپاتوسیت، پانکراس و ششی می باشند، مورد بررسی قرار گرفت. اجسام جنینی (EBs) از سلول های HiPS ساخته و سپس بر روی داربست نانوفیبروز پلی کاپرولاکتون (PCL)، که با روش الکترواسپینینگ تهیه شد، منتقل و تحت تاثیر ریزمولکولی با عنوان، فاکتور القا کننده آندودرمی (IDE1)، به سلول های آندودرم قطعی تمایز داده شدند. بیان مارکرهای آندودرمی شامل SOX17, FoxA2 و GSC با روش ایمونوسیتوشیمی و RT-PCR تایید شد. در این تحقیق مورفولوژی سلول های کشت داده شده بر داربست با استفاده از عکس های میکروسکوپ الکترونی و بقاء سلول ها در شرایط کشت سه بعدی با تست MTT مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از تحقیق حاضر نشان می دهد که داربست نانوفیبروز می تواند محیط مناسبی برای رشد و تمایز سلول های hiPS به سلول های آندودرم قطعی با استفاده از فاکتورهای مناسب را فراهم آورد.

طرز تشکیل فولیکول پر و فولیکول مو در مرحله جنینی تقریبا مشابه است ولی آیا آنها در مرحله بلوغ نیز ساختار و سازمان بندی مشابهی دارند؟ هدف تحقیق حاضر بررسی شباهت ها و تفاوت های ساختاری این دو نوع فولیکول در موش های صحرایی و کبوترهای بالغ می باشد. برای این منظور، پس از خارج کردن فولیکول ها از پوست، آنها برای بررسی با میکروسکوپ نوری و الکترونی گذاره آماده شدند. نتایج این تحقیق نشان داد که این دو نوع فولیکول از نظر داشتن پاپیلای درمی، ماتریکس اپیدرمی و سلول های بنیادی اپیدرمی مشابه هستند. همچنین نحوه تولید رشته مو و پر در آنها تقریبا یکسان است. یکی از اختلافات مشاهده شده بین این دو فولیکول این است که برخلاف فولیکول مو، در بخش بالای پاپیلای درمی فولیکول پر یک بخش متمایزی بنام پولپ وجود دارد. در مرکز این پولپ و همچنین پاپیلای درمی یک رگ خونی قرار دارد که نظیر آن در فولیکول مو دیده نمی شود. یکی دیگر از تفاوتهای مشاهد شده به ضخامت غشاء پایهای مربوط می شود که در مرز ماتریکس اپیدرمی و پاپیلای درمی قرار می گیرد. این غشاء در فولیکول پر نسبت به فولیکول مو از ضخامت بسیار بیشتری برخوردار است. همچنین در قاعده فولیکول پر جمعیت مشخصی از سلول های شبه-بنیادی دیده می شود که نظیر آن در فولیکول مو مشاهده نگردید. با توجه به نتایج حاصله به نظر می رسد که پر در پرندگان و مو در پستانداران برای اهداف زیستی مختلفی سازگاری یافته اند.

جنگل کاسف با مساحتی بالغ بر 12 هکتار در فاصله 20 کیلومتری شمال شهرستان بردسکن، بین 30” و 52’ و 57o تا طول شرقی و 3” و 22’ و 35o تا 00” و 30’ و 35o عرض شمالی، در منطقه ای کوهستانی و خشک با حداقل دمای 10- و حداکثر دمای 45+ و میزان بارش متوسط 155 میلیمتر در سال، در ارتفاع 1580 تا 1630 متر از سطح دریا با شیب 15% در جهت غربی شرقی واقع شده است. پوشش گیاهی این منطقه در پاییز 1391، پس از نمونه برداری هایی در بهار و پاییز 1391 به روش فلوریستیک مطالعه و سپس شکل های زیستی و پراکنش جغرافیایی آن ها تعیین شد. به طور کلی در منطقه، 69 گونه متعلق به 29 تیره وجود دارد که 25 تیره دولپه ای و 3 تک لپه ای هستند و یک تیره نیز متعلق به بازدانگان است. بزرگترین تیره ها نعناع (Lamiaceae) با 11 گونه، کاسنی (Asteraceae) با 9 گونه و تیره میخک (Caryophyllaceae) با 5 گونه می باشند. شکل های زیستی عمده منطقه عبارتند از: تروفیت ها با 36% (25 گونه)، همی کریپتوفیت ها 29% (20 گونه)، کامفیت ها 16% (11 گونه)، فانروفیت ها 13% (9 گونه) و کریپتوفیت ها با 6% (4 گونه). درصد بالای همی کریپتوفیت ها نشان دهنده اقلیم سرد و کوهستانی منطقه است و درصد بالای تیره کاسنی و حضور گونه هایی همچون اسپند (Peganumharmala) نشان از تخریب بالای پوشش گیاهی و عدم نظارت و مدیریت مناسب بر محیط زیست این منطقه دارد.