زمینه و هدف: تجویز مزمن اپیوئیدها منجر به بروز تحمل به اثرات ضد دردی می شود. با وجود تحقیقات فراوان در این زمینه، هنوز مکانیسم سلولی دقیق دخیل در تحمل و وابستگی به اپیوئیدها به خوبی روشن نشده است. مطالعات زیادی نشان داده اند که پیام دهی گلوتاماترژیک و مسیر نیتریک اکساید -(N-methyl D-aspartate) NMDA در تحمل القا شده توسط مورفین نقش مهمی ایفا می کنند. بنابراین هدف عمده این مطالعه ارزیابی اثرات تزریق داخل بطن مغزی (ICV) ماینوسایکلین (یک تتراسایکلین نسل دوم) بر تحمل و افزایش سطح گلوتامات متعاقب مصرف مورفین در کورتکس مغز و ناحیه کمری نخاع رت بود.روش بررسی: گروه های مختلف مورد مطالعه یا مورفین (داخل صفاقی) به همراه آب مقطر (داخل بطن مغزی) یا مورفین به اضافه دوزهای مختلف ماینوسایکلین (داخل بطن مغزی) یا ماینوسایکلین را به تنهایی در هر روز دریافت می کردند. میزان احساس درد با استفاده از دستگاه Hotplate مورد بررسی قرار می گرفت. غلظت گلوتامات در هر دو ناحیه به وسیله کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC) اندازه گیری شد.یافته ها: نتایج حاکی از آن بود که تزریق داخل بطن مغزی ماینوسایکلین، تحمل القا شده توسط مورفین را در دوزهای (60, 120, 240 mg/10 ml/rat) و سطح گلوتامات را در قشر مغز در دوزهای (60, 120, 240 mg/10ml/rat) و در ناحیه کمری نخاع در دوزهای (60, 240 mg/10ml/rat) کاهش داد.نتیجه گیری: تجویز مرکزی ماینوسایکلین، افزایش گلوتامات القا شده توسط مورفین در کورتکس و ناحیه کمری نخاع را کاهش می دهد. این اثر می تواند یک مکانیسم احتمالی برای تاثیر ماینوسایکلین روی تحمل القا شده بوسیله مورفین باشد.