مقدمه: امروزه روکش های متال سرامیک پر مصرف ترین رستوریشن های با پوشش کامل تاجی می باشند. اخیرا سرامیک اکسید زیرکونیوم به عنوان جایگزینی برای زیرساخت فلزی به حیطه دندان پزشکی وارد شده است. هدف از این پژوهش، بررسی میزان تطابق لبه ای روکش های زیرکونیایی Zirkonzahn و متال سرامیک با آلیاژ غیر قیمتی، قبل و بعد از پخت پرسلن بوده است.مواد و روش ها: ابتدا یک دای فلزی شبیه دندان انسیزور میانی فک بالا با خط خاتمه تراش چمفر آماده گردید. (10 کوپینگ Zirkonzahn (گروه Z و 10) کوپینگ فلزی از جنس آلیاژ بیس متال (NNB گروه M به شکل یکسان بر روی این دای ساخته شد. پس از مشاهده گپ، پرسلن با ابعاد یکسان بر روی کوپینگ ها قرار داده شد (گروه های MP و (Zمیزان تطابق لبه ای بر روی دای فلزی با دستگاه Stereomicroscope با بزرگنمایی x57 بررسی گردید. اطلاعات به دست آمده با آزمون های آماری One- Sample Kolmogorov- Smirnov، Paired Samples T- Test، Anova و Hoc Scheffe Post مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: گروه Z با میانگین 37.07، انحراف معیار18.92 و محدوده 78-0 میکرومتر، گروه M با میانگین 50.68، انحراف معیار 31.24 و محدوده 136-0 میکرومتر، گروه ZP با میانگین 36.69، انحراف معیار 21.735 و محدوده 87 -0 میکرومتر و گروه MP با میانگین 63.7، انحراف معیار37.961 و محدوده 171-0 میکرومتر. میزان تطابق لبه ای روکش های زیرکونیایی به طور معنی داری بیشتر از بیس متال بود. مراحل پخت پرسلن فقط تطابق لبه ای روکش های متال سرامیک را به طور معنی داری کاهش داد.نتیجه گیری: با توجه به محدودیت های این پژوهش، میزان تطابق لبه ای روکش های زیرکونیایی Zirkonzahn و متال سرامیک با آلیاژ غیر قیمتی قبل و بعد از پخت پرسلن همه در حد استاندارد قابل قبول بالینی و کمتر از 100 میکرومتر بود. میانگین تطابق لبه ای روکش های زیرکونیایی بیشتر از متال سرامیک بود. تطابق لبه ای روکش های متال سرامیک به طور معنی داری طی مراحل پخت پرسلن کاهش پیدا کرد.