مجله دانشکده دندان پزشکی اصفهان
سال:1389 | دوره:6 | شماره:1 |تعداد مقالات:9

مقدمه: در طول چند دهه اخیر، لحیم کاری کاربردهای متفاوتی در دندان پزشکی و به خصوص در پروتزهای دندانی پیدا کرده است. اثر لحیم کاری در اتصال بین چینی و فلز تا کنون کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی استحکام اتصال بین چینی و فلز در نواحی لحیم شده و لحیم نشده در بریج های دندانی بود.مواد و روش ها: در این پژوهش تجربی آزمایشگاهی،220 فریم بریج چینی- فلز با شرایط یکسان ساخته شد و به دو گروه مساوی تقسیم گردید (11 عدد). نمونه های گروه اول پس از جدا شدن از وسط پونتیک، لحیم کاری شدند. در تمام نمونه ها چینی گذاری انجام شد. استحکام اتصال در نمونه ها در ناحیه وسط پونتیک با استفاده از دستگاه تست یونیورسال با سرعت 1 میلی متر در دقیقه مورد آزمایش قرار گرفت تا شکست اتصال چینی به فلز ایجاد شود. میانگین نیروی لازم برای شکستن اتصال در هر نمونه اندازه گیری شد و نتایج با استفاده از نرم افزار) SPSSویرایش 11.5) و آزمون t زوج در سطح معنی داری  α=0.5مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: میانگین نیروی لازم برای شکستن اتصال چینی در اتصالات لحیم شده برابر  3/62 ± 87/687 نیوتن و در اتصالات لحیم نشده برابر 80.8 ± 621.14 نیوتن به دست آمد و این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار بود (p value=0.042).نتیجه گیری: با در نظر گرفتن محدودیت های این مطالعه، لحیم کاری باعث افزایش استحکام اتصال بین چینی و فلز در بریج های چینی- فلز شد. با توجه به محدودیت مطالعات انجام شده در این زمینه، نیاز به تحقیقات بیشتر، به ویژه در مورد تاثیر نوع آلیاژ، روش های لحیم کاری و مکانیسم های اعمال نیرو در استحکام اتصال بین چینی و فلز وجود دارد.

مقدمه: به تازگی راهکارهای درمانی جدیدی برای درمان کودکان مبتلا به فقدان مادرزادی یا آزنزیس دندانی پیشنهاد شده که از آن جمله می توان به ایمپلنت های دندانی اشاره کرد. با این همه، مشکلاتی همانند خطرات جراحی در بیماران کم سن و سال و تداوم رشد اسکلتی بیمار پس از درمان ایمپلنت، موجب شده که نتایج این درمان همانند بزرگسالان کاملا قابل پیش بینی نباشد. هدف از پژوهش حاضر، مروری بر کاربرد ایمپلنت های دندانی در کودکان و تعیین زمان مناسب برای جایگذاری ایمپلنت در کودکان مبتلا به فقدان مادرزادی دندان می باشد.مواد و روش ها: جستجو با استفاده از کلید واژه های"ایمپلنت های دندانی"، "فقدان مادرزادی دندان" و "دندان های شیری" در مدلاین بین سالهای 1972 تا 2009 صورت گرفت. مقالات موجود در زمینه شیوع و علل فقدان مادرزادی دندان و الیگودنشیا، دندان های شیری باقی مانده و نتایج عملکرد دراز مدت ایمپلنت‎ها در کودکان نیز به مجموع مقالات قبلی افزوده شد. در مجموع 123 مقاله مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: عمده دانش ما در ارتباط با کاربرد ایمپلنت در کودکان و نوجوانان مبتلا به آژنزیس دندانی نتیجه گزارش‎های موردی یا نتیجه کار گروه های درمانی می باشد.نتیجه گیری: در صورت نیاز به انجام درمان ایمپلنت بهتر است که این درمان برای دختران تا بعد از سن 15 سالگی و برای پسران تا بعد از 17 سالگی که رشد اسکلتی تکمیل شده است، به تعویق افتد. قراردادن ایمپلنت در دوران کودکی باید تنها محدود به مواردی شود که به علت تعدد دندان های غایب، امکان حصول نتایج زیبایی و عملکردی با درمان های رایج وجود ندارد.

مقدمه: تنفس دهانی همواره به عنوان یکی از عوامل ایجاد کننده احتمالی مال اکلوژن ها مورد توجه بوده است. هدف از این مطالعه تعیین میزان شیوع و علل تنفس دهانی در کودکان 6-5  ساله شهر تبریز در پاییز سال 1385 بود.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، تعداد 550 نفر از کودکان پیش دبستانی مناطق پنج گانه شهر تبریز که بازه سنی 5-6  سال داشتند، مورد بررسی قرار گرفتند. پرسش نامه های تدوین شده توسط والدین تکمیل گردید. پس از شناسایی کودکان دارای علایم تنفس دهانی، این کودکان به متخصص گوش، گلو و بینی جهت معاینه اختصاصی ارجاع شدند. جهت بررسی داده ها، آزمون آمار توصیفی (به صورت بیان درصد فراوانی با حدود اطمینان 95 درصد) با کاربرد نرم افزار 12SPSS انجام گرفت.یافته ها: حداقل شیوع تنفس دهانی در جامعه مورد مطالعه، 18.32 درصد به دست آمد و مهم ترین علل آن به ترتیب آلرژی (80 درصد)، بزرگی لوزه های کامی و حلقی (15 درصد) و عوامل ایجاد کننده دیگر مانند انحراف تیغه بینی و اختلالات آناتومیک (5 درصد) گزارش شد. از میان علل آلرژی، بیشترین شیوع را رینوسینوزیت آلرژیک با میزان 54 درصد به خود اختصاص داد.نتیجه گیری: نتایج این بررسی نشان داد که تنفس دهانی به میزان 18.32 درصد در بین کودکان پیش دبستانی شهر تبریز شیوع دارد و شایع ترین عامل آن آلرژی می باشد. شناخت زود هنگام تنفس دهانی و درمان آن می تواند از عوارض بیشتر جلوگیری نماید.

یک ماده ایده آل برای پر کردن سیستم کانال ریشه و همچنین در جراحی ریشه بایستی ارتباط بین سیستم کانال ریشه و بافتهای اطراف را کاملاً مسدود نماید. ماده مورد استفاده بایستی سمی نباشد، کارسینوژن نباشد، زیست سازگار باشد، در مایعات بافتی حل نشود و دارای ثبات ابعادی باشد.MTA(Mineral Trioxide Aggregate) ابتدا بعنوان ماده سیل کننده در جراحی انتهای ریشه مورد استفاده قرار گرفت، چرا که مواد موجود در بازار هیچکدام خصوصیت یک ماده ایده آل برای سیل کردن انتهای ریشه را نداشتند. امروزه MTA برای درمان پالپ کپ، پالپوتومی و آپکسوژنز، ایجاد سد اپیکالی در دندانهای نکروز با آپکس باز، ترمیم پرفوراسیونهای ریشه، درمان تحلیل ریشه، درمان دندانهای دارای شکستگی میانی ریشه و همچنین ماده پر کننده کانال استفاده می شود MTA دارای خواص مطلوبی چون خاصیت ضد میکروبی و ضد قارچی، عدم حلالیت در مایع بافتی، زیست سازگاری، تحریک تشکیل بافت سخت و pH بالاست. از سوی دیگردارای معایبی شامل تغییر رنگ دندان، زمان سخت شدن طولانی، گران بودن، نداشتن حلال مناسب و مقاومت فشاری کم می باشد.

مقدمه: نفوذ ماده شستشو دهنده به یک سوم اپیکالی کانال ها و برداشتن دبری ها به سایز نهایی وسایلی که در کانال ها استفاده می شود وابسته است. آماده سازی اپیکال تا سایز بزرگ تر، باعث کاهش بیشتری در میزان باکتری ها در یک سوم اپیکالی می شود. هدف از این پژوهش، تعیین حداقل سایز آماده سازی کانال جهت نفوذ ماده شستشو دهنده به یک سوم اپیکالی کانال ریشه با استفاده از ماده حاجب اوروگرافین می باشد.مواد و روش ها: در این پژوهش آزمایشگاهی، کانال های مزیالی 42 دندان مولر مندیبل کشیده شده انسان انتخاب شده، با روش استپ-  بک آماده سازی شدند. دندان ها بر اساس سایز فایل نهایی MAF) یا (Master Apical File به چهار گروه فایل شماره 20، شماره 25، شماره 30 و شماره 35 تقسیم شدند. پس از شستشوی نهایی با هیپوکلریت سدیم وخشک کردن کانال ها، گروه های چهارگانه از نظر میزان نفوذ ماده حاجب اوروگرافین در یک سوم اپیکالی طی مراحل آماده سازی توسط دستگاه رادیوگرافی دیجیتال RVG مورد مقایسه قرار گرفتند. داده ها توسط آنالیز واریانس و Tukey-test مورد بررسی آماری قرار گرفتند.یافته ها: میزان نفوذ ماده حاجب با افزایش سایز آماده سازی اپیکال زیادتر می شود. بین گروه های آماده سازی شده با فایل های شماره 20 و 25 و همچنین بین گروه های آماده سازی شده با فایل های شماره 30 و 35 از نظر میزان نفوذ ماده حاجب تفاوت آماری وجود نداشت (p value <0.05)؛ ولی بین گروه های آماده سازی شده با فایل های شماره 20 و30 و گروه های آماده سازی شده با فایل های شماره 25 و 30، از این نظر تفاوت آماری وجود داشت ( (p value <0.001. به نظر می رسد حداقل سایز لازم جهت نفوذ هرچه بهتر ماده شستشو دهنده به یک سوم اپیکالی، آماده سازی قسمت اپیکالی تا فایل شماره 30 می باشد.نتیجه گیری: استراتژی حاضر در آماده سازی ریشه، بیانگر گشادسازی کانال های ریشه تا سایز کافی و حداقل تا فایل شماره 30 در قسمت اپیکال است تا ضدعفونی و پرکردن کانال ریشه به طور موثری صورت گیرد.

مقدمه: پریودنتیت بیماری التهابی بافت های حمایت کننده دندان است که با تخریب نسوج نگهدارنده دندان و استخوان آلوئولار به همراه تشکیل پاکت، تحلیل لثه و یا هر دو مشخص می گردد. آرتریت روماتوئید نیز شایعترین بیماری مزمن التهابی مفصل است. هدف از این تحقیق، تعیین ارتباط بین بیماری پریودنتیت و آرتریت روماتوئید بود.مواد و روش ها: برای انجام این پژوهش تحلیلی- مقطعی، 50 بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید و 50 فرد سالم شرکت داده شدند. متغیرهای میانگین شاخص پلاک، نسبت نواحی دارای خونریزی، میانگین عمق پروبینگ، نسبت نواحی دارای عمق پروبینگ بیشتر از 3 میلی متر، میانگین از دست رفتن چسبندگی، نسبت نواحی دارای از دست رفتگی چسبندگی، میانگین تحلیل لثه، نسبت نواحی دارای تحلیل لثه و میانگین تعداد دندانهای از دست رفته در دو گروه بررسی گردید. میانگین هر متغیر با آزمون آماری t و ارتباط متغیرها با آزمون رگرسیون چند متغیره در سطح اطمینان 0.05 و با کمک نرمافزار SPSS مورد تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: از نظر میانگین شاخص پلاک، نسبت نواحی دارای خونریزی، میانگین عمق پروبینگ، نسبت نواحی دارای عمق پروبینگ بیش از 3 میلیمتر، نسبت نواحی دارای از دست رفتن چسبندگی و نسبت نواحی دارای تحلیل لثه در بین دو گروه مورد و شاهد اختلاف معنیداری وجود نداشت. اختلاف میانگین از دست رفتن چسبندگی (04/0 = p value)، مقایسه میانگین تحلیل لثه  (p value=0.02)و همچنین میانگین تعداد دندانهای از دست رفته(p value=0.0001) به طور قابل توجهی معنیدار بود.نتیجه گیری: بیماری پریودنتال (بر مبنای میانگین از دست رفتن چسبندگی) در مبتلایان به آرتریت روماتوئید با شدت بیشتری دیده شد. لزوم معاینات منظم دندانپزشکی و توجه به بهداشت دهان و دندان در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید پیشنهاد میگردد.

مقدمه: امروزه روکش های متال سرامیک پر مصرف ترین رستوریشن های با پوشش کامل تاجی می باشند. اخیرا سرامیک اکسید زیرکونیوم به عنوان جایگزینی برای زیرساخت فلزی به حیطه دندان پزشکی وارد شده است. هدف از این پژوهش، بررسی میزان تطابق لبه ای روکش های زیرکونیایی Zirkonzahn و متال سرامیک با آلیاژ غیر قیمتی، قبل و بعد از پخت پرسلن بوده است.مواد و روش ها: ابتدا یک دای فلزی شبیه دندان انسیزور میانی فک بالا با خط خاتمه تراش چمفر آماده گردید. (10 کوپینگ Zirkonzahn  (گروه Z و 10) کوپینگ فلزی از جنس آلیاژ بیس متال (NNB گروه M به شکل یکسان بر روی این دای ساخته شد. پس از مشاهده گپ، پرسلن با ابعاد یکسان بر روی کوپینگ ها قرار داده شد (گروه های MP و (Zمیزان تطابق لبه ای بر روی دای فلزی با دستگاه Stereomicroscope با بزرگنمایی x57 بررسی گردید. اطلاعات به دست آمده با آزمون های آماری One- Sample Kolmogorov- Smirnov، Paired Samples T- Test، Anova و Hoc Scheffe Post مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: گروه Z با میانگین 37.07، انحراف معیار18.92 و محدوده 78-0 میکرومتر، گروه M با میانگین 50.68، انحراف معیار 31.24 و محدوده 136-0 میکرومتر، گروه ZP با میانگین 36.69، انحراف معیار 21.735 و محدوده 87 -0 میکرومتر و گروه MP با میانگین 63.7، انحراف معیار37.961  و محدوده 171-0 میکرومتر. میزان تطابق لبه ای روکش های زیرکونیایی به طور معنی داری بیشتر از بیس متال بود. مراحل پخت پرسلن فقط تطابق لبه ای روکش های متال سرامیک را به طور معنی داری کاهش داد.نتیجه گیری: با توجه به محدودیت های این پژوهش، میزان تطابق لبه ای روکش های زیرکونیایی Zirkonzahn و متال سرامیک با آلیاژ غیر قیمتی قبل و بعد از پخت پرسلن همه در حد استاندارد قابل قبول بالینی و کمتر از 100 میکرومتر بود. میانگین تطابق لبه ای روکش های زیرکونیایی بیشتر از متال سرامیک بود. تطابق لبه ای روکش های متال سرامیک به طور معنی داری طی مراحل پخت پرسلن کاهش پیدا کرد.

مقدمه: HER2/neu  پروتوانکوژنی دارای سکانس همولوگ با گیرنده فاکتور رشد اپیدرمال است و ارزش بررسی بروز آن در رویکرد تشخیصی و درمانی کارسینوم سلول سنگفرشی دهان مورد بحث می باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسی مقایسه ای میزان بروز HER2/neu در طی فرایند کارسینوژنز کارسینوم سلول سنگفرشی دهان و مقایسه آن با مخاط طبیعی و دیسپلاستیک بود.مواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی– تحلیلی، با استفاده از روش رنگ آمیزی ایمونو هیستوشیمی با آنتی بادی منوکلونال Anti HER2/neu، میزان بروز HER2/neu در 18 نمونه کارسینوم سلول سنگفرشی دهان، 18 نمونه دیسپلازی اپی تلیالی و 18 نمونه مخاط طبیعی دهان بررسی شد. درصد و شدت رنگ پذیری غشای سلول های اپی تلیالی با HER2/neu ارزیابی و رتبه بندی گردید. اطلاعات به دست آمده با استفاده از 17SPSS و آزمون های x2 و Fischers exact test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در همه آزمون ها، سطح معنی دار 0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: در مخاط طبیعی دهان، رنگ پذیری با نشانگر HER2/neu تقریباً غیر قابل تشخیص بود و فقط یک نمونه (6 درصد) رنگ پذیری مثبت (رتبه 2) را نشان داد. رنگ پذیری مثبت (رتبه 2) در دیسپلازی اپی تلیالی دهان در 11 درصد و در کارسینوم سلول سنگفرشی در 17 درصد موارد (همه رتبه 2) مشاهده شد. اختلاف آماری معنی داری در میزان بروز HER2/neu بین مخاط طبیعی و دیسپلازی اپی تلیالی و کارسینوم سلول سنگفرشی وجود نداشت. (p value <0.05).نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر، به نظر می رسد که پروتئینHER2/neu ، در فرایند کارسینوژنز و بنابراین در درمان کمکی کارسینوم سلول سنگفرشی دهان، نقش موثر و مهمی ندارد برای افتراق هیستوپاتولوژیک اپی تلیوم طبیعی دهان و دیسپلازی از کارسینوم سلول سنگفرشی موثر نیست.HER2/neu

مقدمه: کاربرد فیشور سیلنت روشی موثر در پیش گیری از پوسیدگی اکلوزال می باشد؛ با این حال شستشوی دندان بعد از اچینگ می تواند موجب عدم همکاری کودکان شود. Prompt-L-Pop (PLP) نیاز به مرحله اسید اچینگ مجزا و شستشو ندارد. هدف از این مطالعه، مقایسه گیر کلینیکی فیشور سیلنت به دنبال آماده سازی با PLPو آماده سازی با روش اسید اچ به همراه باندینگ بود.مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 40 نفر در گروه سنی 12-7 سال با یک جفت مولر اول دایمی سالم در فک بالا و یا فک پایین و حایز شرایط فیشور سیلنت تراپی انتخاب شدند؛ سپس به صورت تصادفی یک دندان با استفاده از ادهزیو Single bond (SB) و دندان مشابه با استفاده از ادهزیو Prompt L-Pop (PLP) آماده گردید و به دنبال آن فیشور سیلنت تراپی انجام شد. بعد از 6 و 12 ماه گیر سیلنت به وسیله سوند و مشاهده کلینیکی ارزیابی و نتایج با آزمون فیشر بررسی گردید.یافته ها: در پی گیری 6 ماهه، موفقیت ادهزیو PLP 1/81 درصد و ادهزیو SB 7/67 درصد و در پی گیری 12 ماهه، موفقیت ادهزیو PLP برابر 67.7 درصد و ادهزیو SB 8.56 درصد بود که اختلاف بین دو گروه از لحاظ آماری معنی دار نبود.نتیجه گیری: بر اساس نتیجه مطالعه حاضر، گیر فیشور سیلنت در دو روش بعد از 6 و 12 ماه برابر بود. بنابراین، با توجه به حذف مرحله شستشو در روش استفاده از PLP، که موجب سهولت کار و کاهش زمان کارکرد می شود، می توان از PLP به جای روش معمول استفاده نمود.