با وجود پیشبرد فرایند توسعه، هنوز فقر قابلیتی گسترده ای را مشاهده می کنیم که دلیل آن، عدم تحقق توانمندی در جامعه است. در پژوهش حاضر، درک بومی از توانمندی اجتماعی و اقتصادی، عوامل موثر بر رشد آن و موانع با روش کیفی بررسی شده است. مشارکت کنندگان پژوهش، دختران و زنان روستای چکوچه پشت از توابع شهرستان رضوانشهر در استان گیلان هستند. برای جمع آوری اطلاعات، از فنون مصاحبه، بحث گروهی متمرکز، مشاهده مشارکتی و مستقیم و برای تحلیل اطلاعات، از دو روش تحلیل محتوای کیفی و نظریه بنیانی استفاده شده است. از دید افراد بومی، مهم ترین مولفه توانمندی اجتماعی زنان، ازدواج و مهم ترین مولفه توانمندی اقتصادی، کار است. برخی از عوامل موثر در رشد توانمندی عبارت است از: زندگی چند خویشاوند در کنار هم، خانواده گرایی، سرمایه اجتماعی، همیاری، همبستگی اجتماعی، حمایت از یکدیگر، دسترسی به برخی امکانات، انگیزه برای سخت کوشی. بی سوادی یا کم سوادی، ازدواج زودهنگام، تجرد دختران، ازدواج ناموفق، زندگی در خانواده گسترده، حرف مردم، ضعف مالی، نگرش درباره مکان کار، نبود امکانات بازاریابی، ضعف سرمایه اطلاعاتی، وضعیت نامساعد حامی، تبعیض، و تداوم هنجارهای غیررسمی محدودکننده، به ضعف توانمندی اجتماعی و اقتصادی دختران و زنان روستایی می انجامد. نادیده گرفتن مساله، عدم تلاش برای تغییر به دلیل مواجه با برخورد و اعتراض سایرین، تبعیت از رویه پیشینیان، پذیرش وضعیت فعلی، و تلاش ناکافی برای تقویت توانمندی، از راهبردهای غالب در چنین وضعیتی است. هر یک از راهبردهای مذکور، پیامدهایی دارد که عبارت است از: ضایع شدن حق، از دست دادن فرصت ها، عدم توان چانه زنی، بیکاری، در معرض سوء استفاده دیگران بودن، در معرض خشونت کلامی و فیزیکی بودن، فریب، شرم، تمسخر، تحقیر و اهانت دیگران، لطمه به عزت نفس، ضعف اعتماد به نفس، فقر درآمدی و قابلیتی، افسردگی، رنج، بیماری، نبود آرامش، سرزنش خود و دیگران، احساس مغبون شدن، تداوم هنجارهای غیررسمی محدودکننده، و مواجه افراد پیشرو با مقاومت سایرین. بر اساس یافته های پژوهش حاضر، تاثیر ساختار فرصت به ویژه نهادهای غیررسمی بر توانمندی بسیار تعیین کننده است. هنوز موانع بسیاری برای رشد توانمندی دختران و زنان روستایی وجود دارد که ریشه همه موانع مذکور، ضعف دانش و آگاهی (در سطح خرد و کلان جامعه) است.