مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان
سال:1395 | دوره:21 | شماره:4 |تعداد مقالات:15

زمینه و هدف: سلامتی روان از اصلی ترین عوامل تعیین کننده وضعیت سلامتی است که می تواند تمامی جنبه های زندگی افراد جامعه را متاثر سازد. یکی از پرسشنامه هایی که به منظور غربالگری اختلالات روانشناختی غیر پسیوتیک به کار می رود پرسشنامه سلامت عمومی GHQ-28 (General Health Questionnaire) می باشد. هدف از این پژوهش برآورد شیوع اختلالات روانی در جامعه دانشجویان ایرانی بر اساس پرسشنامه GHQ- 28 به روش متا آنالیز می باشد.روش بررسی: کلیدواژه های GHQ، اختلالات روانی و دانشجویان در بانک های اطلاعاتی الکترونیکی همانند PubMed، Scopus، MAGIranT، Iranmedex، Medlib، SID و ISI جستجو شد. داده ها با استفاده از مدل اثرات تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. همگنی مطالعات با استفاده از شاخص 2I مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده نسخه 2 نرم افزار CMA تحلیل شد.یافته ها: در 77 مطالعه انجام گرفته طی سالهای 1370 تا 1393 در ایران با حجم نمونه 44162 نفر، شیوع کلی اختلالات روانی در دانشجویان ایرانی بر اساس مدل ااثرات تصادفی برابر 33.2% (%95CI:0.295-0.371) بود. شیوع اختلالات روانی در بین دانشجویان ایرانی در بازه زمانی 1370 تا 1393 روند روبه افزایشی داشته است (p<0.01).نتیجه گیری: اختلالات روانی در بین دانشجویان ایرانی شایع می باشد و روند رو به افزایشی دارد.

زمینه و هدف: مکمل کراتین عمومی ترین مکمل است که جهت کمک ارگوژنیکی و نقش درمانی آن پیشنهاد شده است. هدف ما بررسی اثر مکمل سازی کراتین بر فاکتورهای آپوپتوزی Bcl- 2، Bax و نسبت Bcl- 2 /Bax در فعالیت مقاومتی حاد مردان میانسال بود.روش بررسی: در یک طرح کنترل شده-دارونما، دوسوکور، انتخاب تصادفی و همسان سازی شده، بیست و هفت مرد میانسال (45.59±5.43 سال) بطور تصادفی به سه گروه با مصرف روزانه 20 گرم مونوهیدرات کراتین (10 نفر) یا دارونما (مالتودکسترین، 10 نفر) و کنترل (7 نفر) به مدت یک هفته تقسیم شدند. در روز هشتم، آزمودنی ها یک فعالیت حاد مقاومتی با شدت 80 درصد حداکثر یک تکرار بیشینه را انجام دادند. گروه کنترل هیچ فعالیتی انجام نداد. نمونه های خونی یک روز قبل از شروع دوره و بلافاصله پس از فعالیت حاد ورزشی جهت اندازه گیری غلظت های سرمی Bcl- 2 و Bax جمع آوری شد.یافته ها: در پس آزمون نسبت به پیش آزمون، Bcl- 2 بطور معناداری با 118.78 درصد در گروه کراتین افزایش (p<0.05) و با 7.36 درصد بطور غیرمعناداری در گروه دارونما کاهش یافت (p>0.05). غلظت سرمی پروتئین Bax در گروه دارونما با 17.98 درصد افزایش یافت (p<0.05) اما در گروه کراتین، نسبت به پیش آزمون، تغییر معناداری نداشت (p>0.05). درصد تغییر نسبت Bcl- 2 /Bax در گروه کراتین بطور معناداری بالاتر بود (p<0.05) اما در گروه دارونما نسبت به پیش آزمون پایین تر بود (p<0.05). تغییری در گروه کنترل مشاهده نشد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر می توان، با توجه به تایید افزایش Bax و کاهش نسبت Bcl- 2 /Bax در گروه دارونما، اشاره کرد که فعالیت ورزشی حاد مقاومتی آپوپتوزیس ایجاد کرده است اما مونوهیدرات کراتین، با توجه به افزایش Bcl- 2 و درصد تغییر نسبت Bcl- 2 /Bax، می تواند اثر محافظتی در ایجاد آپوپتوزیس داشته باشد. بنابراین مکمل کراتین ممکن است استراتژی مفیدی برای جلوگیری از مرگ سلول آپوپتوزی که توسط استرس فعالیت حاد شدید ایجاد می شود باشد.

زمینه و اهداف: افزایش مقاومت دارویی به ماکرولیدها احتمالا بدلیل مصرف بی رویه و نا بجای این آنتی بیوتیک می باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی مقاومت به ماکرولیدها در ایزوله های استرپتوکوک بتا همولیتیک گروه A جدا شده از نمونه های بالینی حامل ژن mef و مقایسه فنوتیپ و ژنوتیپ آن ها و همچنین بررسی میزان فراوانی این باکتری در جامعه مورد مطالعه بود.مواد و روش ها: چهل نمونه استرپتوکوک پیوژنز بتا همولیتیک گروه A که از 825 نمونه بیمارستانی با روش DAD جدا شده بود، با استفاده از تکنیک PCR و پرایمرهای اختصاصی برای دو ژن mefA و mefE بررسی شدند و سپس آنالیز آماری داده ها با نرم افزار SPSS و EXCEL انجام گرفت.یافته ها: شیوع فراوانی استرپتوکوک بتا همولیتیک گروه A در جامعه مورد مطالعه 4.84% و مقاومت ماکرولیدی در میان ایزوله ها 40% بود. میزان فراوانی فنوتیپ های ایزوله های GAS مقاوم به اریترومایسین در تست القای مقاومت (D-TEST) از میان 8 ایزوله، تعداد (50%) 4 مورد دارای فنوتیپ M و (37.5%) 3 مورد دارای فنوتیپ cMLSB و (5/12%) 1 مورد دارای فنوتیپ MLSB i بودند. از میان 16 ایزوله دارای مقاومت ماکرولیدی 8 ایزوله (50%) حامل ژن mefA و یک ایزوله (25/6%) حامل ژن mefE و 7 ایزوله (37.5%) هیچ کدام از ژن های mefA /E را نداشتند.نتیجه گیری: در مطالعه حاضر در میان ایزوله های GAS مقاوم به اریترومایسین، فنوتیپ M دارای بیشترین شیوع بود. به علاوه، برای بررسی و تفسیر تست های D-TEST و آنتی بیوگرم، تست PCR به عنوان یک تست روتین تاییدی است.

زمینه و هدف: گزارش هایی مبنی بر اثرات مفید گیاه دارچین در بهبود مشکلات تنفسی، گوارشی، تسکین دردهای ماهیانه زنانه و بیماری های التهابی مانند آرتریت وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات ضد دردی عصاره هیدروالکلی دارچین در موش صحرایی به روش پلانتار تست بود.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، موش های صحرائی نر از نژاد ویستار در 6 گروه 8 تایی قرار گرفتند: گروه ها آزمایشی تحت تیمار با دوزهای 200 و 400 mg/kg عصاره هیدروالکلی دارچین به تنهایی، به همراه نالوکسان یا فلومازنیل از طریق داخل صفاقی قرار گرفتند. اثر ضد دردی با استفاده از دستگاه پلانتار در زمان های 30، 60 و 90 دقیقه ارزیابی شد.یافته ها: نتایج مطالعه ما نشان داد تزریق داخل صفاقی دوز mg/kg 400 عصاره هیدروالکلی دارچین در مدل درد سنجی پلانتار، مدت زمان تاخیر در پاسخ به اثرات دردزایی حرارتی در زمان 60 و 90 دقیقه پس از تزریق را در مقایسه با گروه کنترل بصورت معنی داری به ترتیب با P<0.05 و P<0.01 افزایش داد. همچنین نتایج نشان داد، اثر ضد دردی در گروه دریافت کننده mg/kg 400 عصاره هیدروالکلی دارچین به همره نالوکسان یا فلومازنیل در مقایسه با گروه کنترل اختلاف معنی داری نداشته و از القاء اثر ضد دردی عصاره هیدروالکلی دارچین جلوگیری شد.نتیجه گیری: یافته های حاصل از این مطالعه حاکی از اثر ضد دردی عصاره هیدروالکلی دارچین بود. با توجه به اثر فلومازنیل و نالوکسان در پیشگیری از اثر ضد دردی دارچین، به نظر می رسد مسیرهای اپیوئیدی و گابائرژیک در بروز ضد دردی دارچین دخیل باشند.

زمینه و هدف: سندروم درد پاتلوفمورال (PFPS) از شایعترین اختلالات اسکلتی عضلانی زانو در بین ورزشکاران و افراد فعال است. مشاهده پاسخ های عضلانی به اغتشاشات غیر منتظره از رایج ترین روش ها برای ارزیابی استراتژی های عصبی است. هدف مطالعه حاضر ارزیابی پاسخ الکترومایوگرافی عضلات وستوس به اغتشاش وضعیتی دینامیک در ورزشکاران مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال بود.روش بررسی: 10 ورزشکار مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال و 10 ورزشکار سالم به صورت در دسترس انتخاب شد. از مقیاس NPRS برای ارزیابی درد استفاده شد. فعالیت الکترومایوگرافی عضلات VMO و VL حین اغتشاش وضعیتی دینامیک اندازه گیری شد. سیگنالهای الکترومایوگرافی با استفاده از یک سیستم 16- کاناله مدل BTS-FREEEMG 300 ساخت ایتالیا جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t مستقل استفاده شد.نتایج: در اغتشاش وضعیتی قدامی میزان RMS عضله VMO و VL در گروه PFPS، به ترتیب 33.59% و 33.35%بیشتر از گروه کنترل بود، در میزان RMS عضله VL بین دو گروه از نظر آماری تفاوت معنی داری مشاهده شد (P=0.04). در اغتشاش وضعیتی خلفی میزان RMS عضله VMO و VL در گروه PFPS، به ترتیب 38 %و 49.52% بیشتر از گروه کنترل بود. در میزان RMS عضله VL تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده شد (P=0.04).نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که به طور کلی عضلات وستوس در ورزشکاران مبتلا به PFPS نسبت به افراد سالم در اغتشاش وضعیتی دینامیک فعالتر از افراد سالم است. با توجه به اینکه سندروم درد پاتلوفمورال و بطور کلی اختلالات مفصلی سبب اختلال عملکرد در کل دستگاه حسی حرکتی می شود، یک درمانگر به جای تمرکز بر علائم موضعی، در اختلال عملکرد حسی حرکتی باید کل بدن را مد نظر قرار دهد.

زمینه و هدف:بی ثباتی عملکردی مچ پا (FAI) به عنوان خالی کردن مفصل پس از اسپرین های مجدد از شایع ترین عوارض ناتوان کننده اسپرین مچ پا در میان ورزشکاران می باشد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر تمرینات ثبات مرکزی و عصبی عضلانی بر تعادل پویا و عملکرد اندام تحتانی ورزشکاران مبتلابه FAI بود.روش بررسی: بدین منظور 36 زن ورزشکار مبتلابه FAI که از طریق پرسشنامه ابزار عملکردی پا و مچ پا به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب شده بودند را به صورت تصادفی در سه گروه کنترل (n=12)، گروه تمرینات ثبات مرکزی (n=12) و گروه تمرینات عصبی عضلانی (n=12) تقسیم کردیم. گروه های تمرینی 6 هفته تمرینات عصبی عضلانی و ثبات مرکزی را تحت نظارت متخصصان فیزیوتراپی و در قالب 3 جلسه در هفته (18 جلسه) انجام دادند. تعادل پویا و عملکرد ذهنی و عینی اندام تحتانی آزمودنی ها قبل و بعد از انجام 6 هفته تمرینات منتخب عصبی عضلانی و ثبات مرکزی به ترتیب به وسیله آزمون های تعادلی Y، مقیاس ارزیابی توانایی پا و مچ پا و آزمون لی لی به شکل هشت لاتین اندازه گیری شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره در سطح معناداری P£0.05 استفاده شد.یافته ها: امتیازات آزمون Y در هر سه جهت در دو گروه تمرینی در مقایسه با گروه کنترل بهبود معناداری نشان دادند (P<0.05) و آزمودنی های گروه های تمرینی در مقایسه با گروه کنترل بهبود معنا داری را در امتیازات مقیاس ارزیابی توانایی پا و مچ پا در فعالیت های روزانه و ورزشی و آزمون لی لی نشان دادند (P<0.05). از طرفی بین تاثیر تمرینات ثبات مرکزی و عصبی عضلانی بر تعادل پویا و عملکرد ورزشکاران مبتلابه FAI تفاوت معناداری وجود نداشت.نتیجه گیری: شش هفته تمرینات پیش رونده و تحت نظارت ثبات مرکزی و عصبی عضلانی به طور معناداری تعادل پویا و عملکرد اندام تحتانی اندازه گیری شده ورزشکاران مبتلا FAI را بهبود می بخشد، اما این دو نوع پروتکل متفاوت تمرینی تاثیری یکسان در بهبود این عوامل ذکرشده در ورزشکاران مبتلابه ناپایداری عملکردی مچ پا دارند.

زمینه و هدف: خستگی در انتهای مسابقات ورزشی، یکی از عوامل خطرساز آسیب ACL است و باعث تغییر در الگو های عصبی-عضلانی فعالیت عضلات اطراف زانو می شود. تاکنون مطالعات اندکی به بررسی تاثیر خستگی عملکردی در موقعیت هایی شبیه به شرایط واقعی مسابقات ورزشی بر روی عوامل عصبی-عضلانی موثر بر آسیب ACL پرداخته اند. لذا هدف از این تحقیق بررسی تاثیر خستگی عملکردی بر زمانبندی فعالیت عضلات موثر در آسیب ACL حین تکلیف پرش-فرود تک پا در زنان ورزشکار بود.روش بررسی: در تحقیق حاضر 15 ورزشکار زن والیبالیست، بسکتبالیست و هندبالیست شرکت کردند. فعالیت الکترومیوگرافی عضلات چهارسررانی و همسترینگ، قبل و بعد از اعمال خستگی حین تکلیف پرش-فرود تک پا بررسی شد. از روش آماری تحلیل واریانس چند متغیری با اندازه گیری های مکرر در سطح p£0.05 استفاده شد.یافته ها: طبق نتایج بدست آمده خستگی باعث تاخیر در زمان آغاز فعالیت عضلات پهن خارجی (p=0.002) و نیم وتری (p=0.049) شد، درحالی که در زمان آغاز فعالیت عضلات راست رانی (p=0.143)، پهن داخلی (p=0.670) و دوسررانی (p=0.226)، بین قبل و بعد از خستگی تفاوت معناداری مشاهده نشد.نتیجه گیری: نتایج نشان دادند خستگی باعث تاخیر در شروع فعالیت عضلات نیم وتری و پهن خارجی و در نتیجه تغییر در الگو های عصبی-عضلانی فعالسازی عضلات در تکلیف پرش-فرود می شود. این امر ACL را مستعد آسیب می سازد. با توجه به نتایج تحقیق، برنامه های تمرینی مناسب جهت افزایش کارایی عضلات در حین خستگی توصیه می گردد.

هدف: هدف از این تحقیق بررسی مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین هوازی و مقاومتی بر فعالیت آنزیم پاراکسوناز-1، آریل استراز و نیمرخ لیپیدی در دختران چاق بود.روش بررسی: بدین منظور، 30 زن چاق (سن 5±30 سال، قد 1.60±2 متر، وزن 85.23±6.7 کیلوگرم و شاخص توده بدنی33-31کیلوگرم/ مجذور متر) انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه تمرین هوازی (10 نفر)، تمرین مقاومتی (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. گروه های تجربی، تمرین هوازی روی تردمیل با شدت 60 تا 75% ضربان قلب ذخیره و تمرین مقاومتی با شدت 55 تا 75% 1 RM را به مدت هشت هفته انجام دادند. نمونه های خون آزمودنی ها 48 ساعت قبل و بعد از پروتکل تمرینی و 12 ساعت بعد از ناشتایی جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح P£0.05 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد تمرین هوازی بر غلظت آنزیم پاراکسوناز-1 (P=0.001) و آریل استراز (P=0.006) در دختران چاق اثر معناداری داشت. با این وجود، بین اثر هشت هفته فعالیت هوازی و مقاومتی بر کلسترول، تری گلیسیرید، LDL پلاسما، در دختران چاق تفاوت معناداری وجود نداشت (P>0.05). همچنین، نتایج نشان داد پس از هشت هفته فعالیت هوازی سطوح HDL پلاسما در دختران چاق به طور معناداری افزایش یافت (P=0.007). بین اثر هشت هفته فعالیت هوازی و مقاومتی بر VLDL پلاسما با گروه کنترل نیز تفاوت معناداری وجود داشت (P=0.001).نتیجه گیری: با توجه نتایج تحقیق حاضر به نظر می رسد تمرین هوازی می تواند با افزایش سطوح آنزیم پاراکسوناز-1 و آریل استراز و همچنین اصلاح نیمرخ لیپیدی، خطر بیماری قلبی-عروقی در افراد دارای چاقی را کاهش دهد.

زمینه و هدف: هدف از انجام تحقیق حاضر، مقایسه توانایی عملکردی زانو و کنترل پوسچر استاتیک و دینامیک در زنان هندبالیست سالم و مبتلا به درد پاتلوفمورال بود.روش بررسی: در تحقیق مورد- شاهدی حاضر، تعداد 25 زن هندبالیست مبتلا به سندروم PFP و 25 زن هندبالیست سالم در تحقیق حاضر شرکت کردند. از مقیاس WOMAC و گونیامتر یونیورسال، جهت ارزیابی عملکرد و دامنه حرکتی مفصل زانو، و تست های شارپند رومبرگ و SEBT، جهت ارزیابی کنترل پوسچر استاتیک و دینامیک آزمودنی ها استفاده شد. داده ها در محیط نرم افزار SPSS نسخه 21 با استفاده از آزمون کلموگروف- اسمیرنوف و t مستقل در سطح معنی داری 0.05 آنالیز گردید.یافته ها: عملکرد مفصل زانوی زنان هندبالیست مبتلا به PFP بطور معنی داری ضعیف تر از گروه کنترل سالم، بود (p=0.001). در گروه PFP، دامنه حرکتی فلکشن بطور معنی داری بیشتر (p=0.002) و دامنه حرکتی اکستنشن (p=0.005)، توانایی کنترل پوسچر استاتیک (p=0.001)، و کنترل پوسچر دینامیک در جهات خلفی (p=0.002)، خلفی خارجی (p=0.001)، خارجی (p=0.001) و قدامی خارجی (p=0.006)، بطور معنی داری کمتر از گروه سالم بود. اما در کنترل پوسچر دینامیک جهات قدامی، قدامی داخلی، داخلی و خلفی داخلی، تفاوت معنی داری بین گروه سالم و مبتلا به PFP مشاهده نشد (p>0.05).نتیجه گیری: تغییرات منفی در توانایی عملکردی زانو و کنترل پوسچر استاتیک و دینامیک در جهات خلفی و خارجی در زنان مبتلا به PFP را می توان به ضعف و آتروفی عضلات رویه آنترومدیال مفصل زانو یا سفتی عضلات رویه پوسترولترال این مفصل نسبت داد. از این رو، در توانبخشی مبتلایان به سندروم PFP، تقویت عضلات آنترومدیال و کشش عضلات پوسترولترال زانو حائز اهمیت زیادی است.

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر مقایسه اوج فشار کف پایی و زمان رسیدن به آن هنگام راه رفتن با سرعت عادی در افراد مبتلا به زانوی عقب رفته و افراد سالم بود.روش بررسی: 10 زن دارای زانوی عقب رفته و 11 زن سالم در این تحقیق شرکت کردند. برای اندازه گیری زاویه زانو از گونیامتر استفاده شد. فشار کف پایی نیز با استفاده از پلت فورم emed حین راه رفتن با پای برهنه اندازه گیری شد. پس از تقسیم کف پا به 10 ناحیه، اوج فشار و زمان رسیدن به آن محاسبه شدند. برای تحلیل داده ها از آزمون های MANOVA و اندازه گیری های مکرر در سطح معناداری 0.05 استفاده شد.یافته ها: در افراد زانوی عقب رفته اوج فشار در پای راست در نواحی پاشنه داخلی (p=0.04)، پاشنه خارجی (p=0.02) و میدفوت داخلی (p=0.02) و در پای چپ در نواحی میدفوت خارجی (p=0.02) و انگشتان سه، چهار و پنج (p=0.04) به طور معناداری از افراد سالم کمتر بود. همچنین زمان رسیدن به اوج در پای راست افراد زانوی عقب رفته در نواحی پاشنه داخلی (p=0.0001)، پاشنه خارجی (p=0.0001) و میدفوت داخلی (p=0.01) و در پای چپ در نواحی پاشنه داخلی (p=0.03) و خارجی (p=0.03) به طور معناداری بیشتر از افراد سالم بود.نتیجه گیری: ناهنجاری زانوی عقب رفته با تغییر راستای کشش نیروی عکس العمل زمین باعث تغییر اوج فشار وارده بر کف پا هنگام راه رفتن می شود. این تغییرات ممکن است عملکرد عضلات مختلف اندام تحتانی و الگوی راه رفتن فرد را تغییر دهد. بنابراین در طراحی برنامه توانبخشی و اثربخشی آن در افراد مبتلا به زانوی عقب رفته ارزیابی توزیع فشار کف پا توصیه می شود.

زمینه و هدف: حجم داده های موجود در کاربردهای مختلف به سرعت در حال افزایش است. در چنین شرایطی نیاز به روش هایی برای مدیریت خودکار و بدست آوردن اطلاعات و دانش از داده ها بیشتر می باشد. همین امر سبب شده است که استفاده از سیستم های خبره و داده کاوی در کاربردهای مختلف بویژه پزشکی مورد توجه محققان در حوزه های مختلف یاشد. پیش بینی بیماری ها مانند بیماری های قلبی نیز از جمله این مسائل پیچیده می باشد که در انتخاب ریسک فاکتورهای مهم و بدست آوردن نتیجه درست مساله مورد توجه است.روش بررسی: در این مقاله، به کمک یک سیستم فازی یک مدل برای پیش بینی بیماری های قلبی طراحی شده است که با استفاده از قوانین طراحی شده بر اساس دانسته های پزشکی و مقایسه هوشمند عمل می کند. در سیستم پیشنهادی، معیارهایی که برای تشخیص بیماری های قبلی توسط پزشک متخصص استفاده می شود به عنوان قوانین طراحی شده سیستم، جهت تصمیم گیری به سیستم داده خواهد شد. در مرحله بعد، این قوانین روی ریسک فاکتورها اعمال شده، و وجود یا عدم وجود بیماری قلبی برای فرد مورد نظر را پیش بینی می کند. همچنین در سیستم پیشنهادی برای افرایش کارایی و دقت سیستم تشخیص بیماری قلبی، تاثیر ریسک فاکتورهای مهم تر افرایش داده شده است. الگوریتم پیشنهادی بر روی مجموعه داده های 1000 بیمار اعم از بیمار قلبی و افراد سالم جمع آوری شده از بیمارستان توحید سنندج در نرم افرار متلب و به کمک جعبه ابزار فازی شد.یافته ها: نتایج آزمایشات انجام شده بر روی مجموعه داده های جمع آوری شده از بیمارستان توحید سنندج نشان داد که الگوریتم پیشنهادی توانست با دقت 98 درصد پیش بینی درست افراد مستعد بیماری قلبی را انجام دهد. مزیت دیگر این الگوریتم این است که با اینکه تعدادی فاکتور بسیار مهم مانند تست ورزش در اختیار نبود (بدلیل عدم ثبت در پرونده بیشتر بیماران) بازدهی مناسبی داشته است.نتیجه گیری: الگوریتم پیشنهادی قادر به شناسایی بیماران قلبی با دقت بسیار مناسبی می باشد، همچنین ریسک فاکتور های سن، فشار خون، چربی مضر، سیگار، سابقه فامیلی و جنسیت تاثیر بسزایی در ابتلای فرد به این بیماری دارند، بنابراین با برنامه مداخله ای و اطلاع رسانی از طریق رسانه ها و مراکز پزشکی و درمانی می توان از شیوع این بیماری جلوگیری کرد.

مقدمه: تدوین و راه اندازی registry یکی از معیارهای مهم برای مدیریت سیستم بهداشتی می باشد. در این مطالعه registry بیماران دیالیز خونی سراسر کشور که فقط حاوی اطلاعات شخصی اندکی از بیماران بودند را گسترش داده و داده های مختلف در رابطه با مسائل اپیدمیولوژیک و معیار های موثر در بررسی وضعیت این بیماران جمع آوری و گزارش گردید.روش بررسی: در یک مطالعه توصیفی- تحلیلی با همکاری مدیریت بیماری های خاص و پیوند اعضاء وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی داده های بیماران همودیالیزی سطح کشور مورد بررسی قرار گرفتند. دراین مطالعه تعداد 18160 بیمار همودیالیزی موجود در 428 بخش دیالیز در سطح کشور بررسی شدند. داده های دموگرافیک، بالینی و آزمایشگاهی در مدت 2 ماه جمع آوری شدند. این اطلاعات شامل:مشخصات فردی، مدت بیماری، علت بیماری، ، کلسیم، PTH، هموگلوبین، فریتین و... بودند. داده ها توسط نرم افزار SPSSv. 18 با استفاده از آزمون تی تست تحلیل شدند.نتایج:.میانگین سن بیماران 67.86±16.7 سال بود. در بررسی علل مختلف بروز ESRD، بیشترین میزان علت بروز را دیابت و پس از ان فشار خون به ترتیب با 37.35 درصد و 23.9 درصد به خود اختصاص دادند. یافته ها نشان دادکه 2.2 درصد بیماران مبتلا به HBS Ag positive و 3.06 درصد به HCVAb positive مبتلا بوده اند. بیشتر بیماران 75.7 درصد در هفته 3 جلسه دیالیز داشتند. سطح هموگلوبین کمتر از 42.3 10mg/dlدرصد بود. و 20.3 درصد آنها سطح کلسیم کمتر از mg/dl 8 داشتند. سطح 22.6PTH درصد بیماران بیش از 300 mg/dl بود.نتیجه گیری:کنترل نامطلوب هموگلوبین، آلبومین، فریتین و... که پیش بینی کننده میزان بقا بیماران همودیالیزی می باشند، درمرگ ومیر و بروز بیماریهای قلبی، عروقی این بیماران تاثیرگذار بوده است. مراقبت از بیماران دیابتی و بیماران با فشار خون بالا میتواند در کاهش ابتلا به ESRD موثر باشد.