نشریه جراحی ایران
سال:1400 | دوره:29 | شماره:1 |تعداد مقالات:9

در برنامه آموزش دستیار جراحی، آموزش روش تحقیق گنجانده نشده است و در خلال فراگیری جراحی، تهیه مقاله و پایان نامه با آن آشنا می شود. آموزش جراح-محقق مستلزم چالش هایی است که در این مقاله به آن اشاره می شود.

در این مطالعه مروری-توصیفی بر آن شدیم که وضعیت ایران را از نظر نارسایی روده، تغذیه وریدی، بازتوانی و پیوند روده بررسی کنیم. کلیه مقالات منتشر شده در ارتباط با نارسایی روده، تغذیه وریدی در بیمارستان و در منزل، جراحی بازسازی دستگاه گوارش و روده و پیوند روده، که شامل ایران بوده است، مورد بررسی قرار گرفتند. ما به بررسی اپیدمیولوژی و پاتوفیریولوژی نارسایی روده، اهمیت تغذیه وریدی در خانه، مدیریت تغذیه وریدی در خانه برای بیماران با نارسایی روده در کشور ایران، اقدامات مرتبط با بازتوانی روده برای سندرم روده کوتاه، اقدامات مرتبط با بازتوانی روده در Radiation Enteritis و در نهایت به شرایط و وضعیت پیوند روده در ایران پرداختیم. با توجه به اینکه تکنولوژی ارایه خدمات تغذیه وریدی در منزل هنوز وارد کشور ما نشده است، بیماران احتیاج به بستری های طولانی مدت جهت دریافت تغذیه وریدی در بیمارستان ها دارند که علاوه بر آن که هزینه زیادی برای سیستم درمانی دارد. کیفیت زندگی بیماران را نیز به شدت کاهش می دهد و از همه مهمتر بیماران در معرض عفونت های بیمارستانی قرار گرفته و تعداد زیادی از آنها بعد از دریافت آنتی بیوتیک های فراوان به همین علت فوت می کنند. در نهایت باتوجه به نداشتن تغذیه وریدی در منزل به عنوان خط اول درمانی با تشکیل بخش های بازتوانی روده در بیمارستان های بزرگ کشور و ارایه خدمات تغذیه وریدی، بازسازی و بازتوانی روده و پیوند روده قادر به نجات جان این بیماران و کاهش میزان پیوند روده خواهیم بود.

زمینه و هدف: عفونت یکی از علل اصلی تاخیر در ترمیم زخم است. علاوه بر عفونت، در برخی زخم های مزمن نظیر زخم دیابتی به دلیل کاهش آنژیوژنز، ترمیم زخم به کندی صورت می گیرد. بدین منظور پانسمان دولایه متشکل از نانوالیاف ژلاتین / پلی کاپرولاکتون و فیلم پلی یورتان می تواند راهکاری مناسب به منظور تسریع ترمیم زخم باشد. مواد و روش ها: به منظور ساخت پانسمان دولایه پلی یورتان-نانوالیاف پلی کاپرولاکتون و ژلاتین، در ابتدا پلی یورتان با نسبت 12% وزنی-حجمی را در تتراهیدروفوران / دی متیل فرمامید روی همزن مغناطیسی قرار داده می شود. بعد از تشکیل محلول یکنواخت، به منظور تهیه فیلم به روش ریخته گری حلال، محلول بر روی قالب های تفلون شکل دهی می شود. سپس محلول پلیمری پلی کاپرولاکتون / ژلاتین در دمای محیط و با غلظت 10% وزنی تهیه شده و در نهایت الیاف به صورت تصادفی بر روی فیلم پلی یورتان ساخته شده ریسیده می شود. یافته ها: مورفولوژی پانسمان دولایه به وسیله میکروسکوپی الکترونی روبشی مورد بررسی قرار گرفت. آزمون هایی نظیر جذب آب، تخریب برون تن، خواص مکانیکی (کرنش شکست و استحکام کششی)، زاویه تماس و سمیت سلولی انجام شد. آزمون زاویه تماس برای نانوالیاف پلی کاپرولاکتون و پلی کاپرولاکتون/ ژلاتین به ترتیب 114 و 44 درجه اندازه گیری شد. استحکام کششی برای داربست دو لایه 46/4 مگاپاسکال و کرنش شکست به طور میانگین 330 درصد گزارش شد. آزمون سمیت سلولی نشان داد که نمونه ها سمیت ندارند. همچنین سلول های فیبروبلاست، چسبندگی مناسبی روی پانسمان نشان دادند. نتیجه گیری: نتایج بررسی ها نشان داد که پانسمان دو لایه می تواند راهکاری مناسب جهت درمان زخم های عفونی دیابتی و مهندسی بافت پوست باشد.

در سال 1847 و متعاقب مرگ غیرمنتظره لیستون، کرسی استادی جراحی بالینی بیمارستان کالج دانشگاه در لندن به سیم پیشنهاد شد و وی نیز پذیرفت. در فوریه سال 1848 سیم به لندن نقل مکان نمود ولی از زندگی نوین خود راضی نبوده و درمان جولای به ادینبورگ بازگشت و مقام پیشین خود را که همچنان بدون تصدی بود بازستاند. قسمت اعظم ماندگارترین افزوده های سیم به دانش جراحی در سال های دهه 1840 صورت گرفت. همچون قطع پا از مفصل مچ پا همراه با برش مالیول ها و فلپی از بافت های نرم پاشنه پا (1842 میلادی) سیم نخستین جراح شناخته شده اروپا بود که کاربرد بیهوشی اتر در اعمال جراحی را پذیرفت (1847 میلادی). در سال 1848 میلادی کتاب ملاحظاتی در باب پاتولوژی و اعمال جراحی را تالیف نمود و در آن بصورت خلاصه به نقش و سهم حرفه ای خود تا آن زمان پرداخت. سیم شاگردان برجسته زیادی داشت که نام آورترین آنها ژوزف لیستر بود که بعدها با دختر وی ازدواج نمود.

زمینه و هدف: نبود اطلاعات کافی در رابطه با بهترین روش تشخیص، جلوگیری و درمان بیماران مبتلا به کووید-19 در همراهی با شیوع جهانی روزافزون این بیماری، سبب ایجاد چالش بزرگ در سیستم های بهداشتی در کل دنیا شده است. در مطالعات گوناگون، سی تی اسکن قفسه صدری به عنوان حساس ترین روش تشخیصی جهت این بیماری مطرح گردیده است. هدف از این مطالعه بررسی کارایی سی تی اسکن در تشخیص بیماران کرونایی دچار ترومای غیر نافد به قفسه صدری می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی و در یک بازه زمانی 4 ماهه (فروردین تا تیر 1399)، در مرکز ترومای شهید رجایی شیراز به عنوان بزرگترین مرکز ترومای جنوب ایران صورت پذیرفته است. سی تی اسکن قفسه صدری کلیه بیماران دارای معیار ورود مطالعه توسط دو رادیولوژیست (که نسبت به تشخیص قطعی بیمار اطلاع نداشته اند) بر اساس معیارهای تعیین شده توسط جامعه رادیولوژی آمریکای شمالی مورد بررسی قرار گرفته اند. سپس بیماران بر اساس طبقه بندی تعیین شده توسط جامعه رادیولوژی شمال آمریکا به دو گروه مثبت و منفی از لحاظ سی تی اسکن قفسه صدری تقسیم گشته اند. یافته ها: سی تی اسکن قفسه صدری دارای حساسیت 68٪ ، ویژگی 56٪ ، ارزش اخباری مثبت و منفی 8/34% و 7/83٪ و صحت 3/59٪ در تشخیص صحیح بیماران ترومایی مبتلا به کووید-19 می باشد. در ناقلین بدون علامت این روش حساسیت 100٪ ، ویژگی 7/66٪ و ارزش اخباری منفی 100٪ در تشخیص بیماری افراد ترومایی دارد. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه مشخص نمود که حساسیت و ویژگی تشخیصی سی تی اسکن در تشخیص بیماران ترومایی مبتلا به کووید-19 نسبت به گروه غیر ترومایی کمتر می باشد.

زمینه و هدف: در بیماران آکرومگال تازه شناخته شده، مقالات متعددی جهت بررسی دو روش آنالوگ سوماتواستاتین و جراحی مجدد موجود می باشند، اما در موارد آکرومگالی عود کرده و بهبود نیافته مطالعات اندکی انجام شده است. هدف این طرح مقایسه پیامد یکساله روش های جراحی و استفاده از آنالوگ طولانی اثر سوماتواستاتین در بیماران آکرومگالی عود کرده و بهبود نیافته می باشد. مواد و روش ها: این یک مطالعه همگروهی تاریخی (کوهورت هیستوریکال) است. جمعیت مورد مطالعه شامل بیماران مبتلا به آکرومگالی عود کرده و آکرومگالی بهبود نیافته مراجعه کننده به کلینیک هیپوفیز بیمارستان سینا بین سال های 97-92 می باشد. به تمام بیماران فوق دو روش درمانی جراحی مجدد و درمان مدیکال (آنالوگ سوماتواستاتین) ارایه شد. هر دو روش برای تمام بیماران این مطالعه مناسب بوده و هیچ کدام کنترااندیکاسیون مطلق نداشته اند، در مورد اینکه روش جراحی روش درمان ارجح است توضیح داده شد. بر حسب خواست بیماران روش درمانی انتخاب گردید. بیماران در بازه های زمانی منظم (3، 6 و 12 ماه) تحت بررسی قرار گرفته و پاسخ درمانی آنها مورد مقایسه قرار گرفت (IGF1، OGTT-GH، GH، MRI هیپوفیز و میدان دید). داده های کمی با تی-تست و داده های کیفی با آزمون کای اسکوار توسط نرم افزار SPSS 26 مقایسه شدند. یافته ها: در گروه جراحی با 14 بیمار، تعداد ماکروآدنوم ها 6 عدد (43%) و میکروآدنوم ها 8 عدد (57%) بودند، بهبودی کل در 8 نفر (57%) و پیامد مطلوب در 9 نفر (64%) مشاهده گردید. در گروه دارویی با 16 بیمار، میزان بهبودی در 10 نفر (62%) از افراد گزارش شد که از این تعداد 8 بیمار میکروآدنوم و 2 نفر ماکروآدنوم بودند. پیامد مطلوب در 4 نفر از افراد (25%) گزارش شد. پیامد مطلوب با اختلاف معناداری (030/0 =P-value) در گروه جراحی بیشتر مشاهده شد. نتیجه گیری: در موارد آکرومگالی مونوهورمونال خالص غیرمتاستاتیک عود کرده و بهبود نیافته که توده قابل شناسایی و قابل دسترسی جراحی در تصویربرداری دارند به نظر می رسد، درمان جراحی به عنوان روش انتخابی بهتر باشد و این مطلب نیازمند بررسی بیشتر با مطالعات دارای حجم نمونه بالاتر و دوره پیگیری بیشتر است. در مواردی که ترجیح بیمار درمان دارویی است و یا ریسک جراحی بالا بوده یا دسترسی به تومور امکان پذیر نیست توصیه به درمان دارویی با آنالوگ های سوماتواستاین قابل انجام است.

زمینه و هدف: ناهنجاری های آنورکتال یکی از شایع ترین ناهنجاری های ساختاری مادرزادی در جراحی کودکان با بروز یک در 4000 تا 5000 تولد زنده است. علت آن به طور کامل مشخص نشده، اما احتمالا عوامل محیطی و ژنتیکی در آن دخالت دارد. شایع ترین آنومالی های همراه آن آنومالی سیستم تناسلی، ستون فقرات و قلبی عروقی است. شناخت ناهنجاری های همراه با این مشکل و تشخیص و درمان به موقع آنها کمک می کند که این افراد کمتر دچار عوارض ناشی ازاین ناهنجاری ها شوند. هدف ازاین مطالعه بررسی فراوانی ناهنجاری های همراه آنوس بسته در کودکان مراجعه کننده به بیمارستان طالقانی شهر گرگان درطی سال های 86-96 می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی گذشته نگر در سال های 1386-1396 بر روی 203 نوزاد و کودک مبتلا به آنوس بسته مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی طالقانی شهر گرگان انجام گردید. جهت جمع آوری داده ها پس از کسب مجوز، دسترسی به پرونده های بیماران صورت گرفت. داده های مورد نیاز از طریق پرونده بالینی بیمار که شامل معاینات بالینی و اقدامات تشخیصی صورت گرفته و اطلاعات تکمیلی از طریق تماس با والدین و پزشکان جمع آوری گردید. داده ها در مورد نرم افزار SPSS نسخه 18 با استفاده از آماره های توصیفی (میانگین، انحراف معیار، فراوانی و درصد فراوانی) تحلیل و ارایه شدند. یافته ها: از 203 نوزاد و کودک مبتلا به آنوس بسته 85/1± 91/1 سال بوده است که بیشتر جمعیت آماری را جنس مذکر تشکیل داده بود. همچنین در بررسی قومیتی که صورت گرفت بیشترین قومیت به فارس 127 (6/62 درصد) و کمترین آن قومیت بلوچ 7 (2 درصد) بود. 3/15 درصد کودکان هیچ نا هنجاری نداشتند، در حالی که 83 مورد (9/40 درصد) حداقل دارای یک ناهنجاری همراه با آنوس بسته بودند. 5 مورد از شایع ترین آنومالی های همراه با این نقص در افراد مورد بررسی به ترتیب شامل 54 مورد (6/26 درصد) سوراخ بین دهلیزی، مجرای شریانی باز 44 مورد (7/21 درصد)، فیستول رکتو اورترال 43 مورد (2/21 درصد)، مجرای بین دهلیزی باز 31 مورد (3/15 درصد) و فیستول رکتو واژینال 30 مورد (8/14 درصد) از بیماران دیده شد. همان طور که نتایج نشان داد آنومالی های مادرزادی قلبی بیشترین همراهی را داشته و پس از آن فیستول های گوارشی و ژنیتالیا گزارش شده است. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه فراوانی بالای ناهنجاری همراه در نوزادان و کودکان مقعد بسته در منطقه گرگان را نشان داد که ناهنجاری های مادرزادی قلبی از شایع ترین ناهنجاری همراه با آنوس بسته می باشد. لذا این نتیجه اهمیت به موقع معاینات و اقدامات پاراکلینیک در بدو تولد را نشان می دهد.

زمینه و هدف: سرطان معده دومین سرطان کشنده در جهان است. درمان قطعی آن جراحی است. برداشتن کامل معده (توتال گاسترکتومی) برای بدخیمی های قسمت فوقانی و میانی معده انجام می شود که عوارضی به همراه دارد. لذا هدف از این مطالعه بررسی فراوانی عوارض توتال گاسترکتومی در بیماران مبتلا به سرطان معده بود. مواد و روش ها: در مطالعه حاضر 100 بیمار مبتلا به سرطان معده که جراحی برداشت کامل معده شده و از نظر وقوع عوارض بعد از جراحی بررسی شدند. معیار ورود به مطالعه اثبات وجود سرطان معده در بیماران به وسیله آندوسکوپی و نمونه برداری معده و انجام توتال گاسترکتومی در آنها بود. فراوانی عوارض بعد از عمل، اطلاعات دموگرافیک و پاتولوژی در چک لیست مطالعه وارد شدند. اطلاعات در نرم افزار 16 SPSS با آزمون های آماری رگرسیون لجستیک و کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: 100 بیمار با میانگین سنی 16/1 ± 77/67 سال که 72 نفر مرد 72% و 28 نفر زن 28% بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. 50 نفر آنها دچار عوارض شدند که نسبت مرد به زن در آنها 25/5 به 1 بود. 20 نفر (20%) از آنها کمتر از 60 سال و 80 نفر (80%) آنها بالاتر از 60 سال داشتند. بیشترین عارضه (22%) مربوط به ریفلاکس صفراوی و بعد از آن به ترتیب خونریزی از محل لاپاراتومی (13%)، عفونت زخم (8%)، فیستول، نشت آناستوموز، ریفلاکس شدید مری، تنگی آناستوموز (هر کدام 4%)، انسداد محل آناستوموز (1%) و به طور تجمعی درصد سایر عوارض 27% بود. نتیجه گیری: فراوانی عوارض برداشت کامل معده و میزان بقای 5 ساله، به ترتیب 50% و 33% بود. جنسیت مذکر ریسک فاکتور بروز عوارض بود.

سرطان پاپیلر داخل کیستی نوع نادری از بدخیمی های پستان است که کمتر از نیم درصد سرطان پستان را در زنان شامل می-شود. این بدخیمی از اختصاصات خاصی برخوردار است که از یک طرف به تشخیص کمک می کند و از طرفی ممکن است گمراه کننده باشد. این نوع بدخیمی در زنان نادر است و گاه به طور بسیار نادر در مردان نیز اتفاق می افتد که به خصوص در این موارد برای تشخیص احتیاج به آگاهی قبلی از وجود این نوع بدخیمی دارد. این سرطان چه در زنان و چه در مردان در سنین پس از یایسگی و سالخوردگی اتفاق می افتد. موردی که گزارش می شود مرد 44 ساله ای است که بیماری یک ماه قبل از مراجعه به صورت کیست منفردی در ناحیه پری آریولار پستان چپ به وجود آمده بود که پس از پونکسیون و تخلیه کامل مایع زرد مایل به سبز رنگ شفاف پس از یک ماه عود کرد، لذا تصمیم به عمل جراحی گرفته شد و کیست همراه با دو سانتیمتر بافت سالم اطراف برداشته شد. گزارش میکروسکوپی سرطان پاپیلر داخل کیستی بود که با ایمونوهیستوشیمی تایید شد و گیرنده های استروژنی و پروژسترونی مثبت و Her-2 منفی داشت. این بیماری در مردان فوق العاده نادر است به طوریکه در کشور تاکنون گزارش نشده و در دنیا نیز کمتر از سی مورد گزارش شده که در سن زیر پنجاه سال فقط چند مورد دیده شده است.