مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان
سال:1386 | دوره:12 | شماره:3 (مسلسل 45) |تعداد مقالات:12

زمینه و هدف: هدف از این مطالعه مقایسه فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) و کاتالاز (CAT) اریتروسیتی در مردان سیگاری و غیرسیگاری شاغل در دانشگاه علوم پزشکی کردستان بوده است.روش بررسی: گروه مواجهه یافته (سیگاری ها) شامل 45 نفر مرد سیگاری بود که حداقل به مدت یکسال و حداقل 10 سیگار در روز استعمال می نمودند و سابقه ابتلا به بیماری های اندوکرین، گوارشی، قلبی-عروقی نداشتند و همچنین درمان دارویی یا مکمل غذایی دریافت نکرده بودند. گروه مواجهه نیافته (غیرسیگاری ها) شامل 45 نفر مرد غیرسیگاری بوده اند که هرگز سیگار نکشیده بودند و وضعیت مشابه افراد سیگاری داشتند. افراد مواجهه یافته و مواجهه نیافته در محدوده سنی 50-25 سال قرار داشتند. داده های مربوط به تعداد سیگار استعمال شده در روز و مدت استعمال سیگار و همچنین وضعیت افراد مواجهه و غیرمواجهه از لحاظ بیماری و وضعیت تغذیه ای و دارویی آنها از طریق پرسشنامه ای که حاوی سوالات مربوطه بوده جمع آوری گردید. فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز در گلبول های قرمز در افراد سیگاری و غیرسیگاری سنجیده شد.یافته ها: تفاوت معنی داری در فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز اریتروسیتی در دو گروه افراد سیگاری و غیرسیگاری ملاحظه گردید. میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی GPX, SOD و CAT در افراد سیگاری بطور معنی داری با (p<0.001) نسبت به گروه کنترل کاهش یافت.نتیجه گیری: نتایج مطالعه ما، افزایش میزان تولید گونه های فعال اکسیژن (ROS) و کاهش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی را نشان می دهد که در این نظریه اثر دود سیگار در تولید رادیکال های آزاد و کاهش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی را تایید می کند. و اینکه این کاهش نسبی فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی جهت دتوکسیفیه کردن سطوح بالای H2O2 به H2O منجر به تشکیل بیشتر رادیکال های آزاد هیدروکسیل oOH خطرناک می شود. بنابراین بررسی آنزیم های آنتی اکسیدانی احتمالا در ارزیابی وضعیت افراد سیگاری مفید می باشد، لذا مطالعات کلینیکی بیشتری جهت ارزیابی نقش آنزیم های آنتی اکسیدانی در مصرف سیگار توصیه می شود.

زمینه و هدف: هدف مطالعه حاضر، جداسازی سلول های بنیادی مزانشیمی از مغز استخوان سگ، تمایز آنها به استخوان در محیط کشت و مطالعه ساختار استخوان حاصل از تمایز است.روش بررسی: سلول های فیبروبلاستی مزانشیمی از مغز استخوان سگ استخراج و به مدت 3 دقیقه در معرض محیط استئوژنیک بر روی Cover slip کشت داده شد و در پایان این مدت، استخوان حاصل از تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی، با بهره گیری از میکروسکوپ نوری و الکترونی، از لحاظ ساختار مورد بررسی قرار گرفت. در مطالعه حاضر، سلول های جداشده به چربی نیز تمایز داده شدند.یافته ها: سلول های بنیادی مزانشیمی کشت شده بر سطح Cover slip در حین تمایز، تعداد زیادی ندول سلولی تشکیل دادند، بر اساس تصاویر میکروسکوپ نوری، ندول ها از لحاظ ساختار هیستولوژیک از چند لایه سلول و ماتریکس فراوان تشکیل شده بودند. در تصاویر میکروسکوپ الکترونی گذاره، سلول ها عمدتا مرفولوژی دوکی سبه استئوسیتی داشتند و ماتریکس حاوی مقدار زیادی رشته کلاژن تیپ I با Striation کاملا واضح بود که در لابلای سلول ها به صورت دستجات عمود بر هم واقع بودند.نتیجه گیری: می توان گفت؛ استخوان حاصل از تمایز آزمایشگاهی سلول های بنیادی مزانشیمی از لحاظ ساختار هیستولوژیک به ویژه نحوه آرایش رشته های کلاژن، شباهت به استخوان لامینار دارد.

زمینه و هدف: در طی پنجاه سال گذشته شواهد علمی متعددی نشان داده است که فلوراید احتمالا می تواند سبب کاهش طول عمر، ایجاد سرطان، انواع اختلالات روانی، تشدید استئوپروز و شکستگی استخوان لگن در افراد مسن شود.فلوراید می تواند پاسخ های التهابی را القا کرده و موجب توقف سیکل سلولی و القای نوعی از مرگ سلولی تحت عنوان آپوپتوزیس در سلول های جانوری در محیط کشت گردد. اما اطلاعات ما در مورد اثرات فلوراید بر روی هیستولوژی قلب بسیار ناچیز است. در مدل های حیوانی گزارشات اندکی در مورد اثرات سدیم فلوراید بر روی القای تغییرات تخریبی در قلب وجود دارد. در مطالعاتی که تاکنون صورت گرفته اثرات دراز مدت سدیم فلوراید بر روی سلول های قلبی بررسی شده است. هدف این مطالعه بررسی اثرات کوتاه مدت فلورزیس تجربی بر روی تغییرات هیستولوژیکی سلول های میوکاردی در موش صحرایی است.روش بررسی: در این مطالعه تجربی 56 سر موش صحرایی بالغ نر نژاد Sprague dawley به طور تصادفی به گروه های تجربی و کنترل تقسیم شدند (هشت گروه، تعداد در هر گروه هفت سر). در گروه های آزمایشی سدیم فلوراید به میزان 10mg/kg/day و 20 و به مدت 14 و 28 روز به صورت زیر پوستی تزریق شد. گروه های کنترل میزان هم حجمی از بافر فسفات را دریافت کردند. وزن قلب و وزن بدن در گروه های کنترل و آزمایش اندازه گیری شد و نمونه های قلب جهت مطالعات هیستولوژیکی آماده شدند و بصورت معمول رنگ آمیزی شدند. نتایج با استفاده از آزمون Student T-test آنالیز شد.یافته ها: نتایج نشان داد که وزن قلب و وزن بدن در گروه های آزمایشی در مقایسه با گروه های کنترل بطور معنی داری کاهش یافت. در گروه تجربی، میوکارد تغییرات دژنراتیوی را پس از تزریقات روزهای 14 و 28 نشان داد، این تغییرات شامل ظهور میوسیتهای هایپرکروماتیک و خونریزی های کوچک بود. در این گروه میوسیتهای دژنراتیو تغییراتی نظیر ناپدید شدن هسته ها، فیبرینولیزیس را نشان دادند. همچنین افزایش سلول های بینابینی در بافت همبندی میوکاردیوم روی داد. میزان آسیب میوکارد ارتباط با دوز فلوراید تزریق شده داشت (p<0.05). در حیوانات گروه کنترل، میوکارد هیچیک از تغییرات ذکر شده را نشان نداد.نتیجه گیری: تزریق سدیم فلوراید موجب کاهش معنی دار وزن بدن و وزن قلب در طی مراحل اولیه تزریق می شود. مطالعات هیستولوژیکی در طی این دوره تغییرات دژنراتیوی را در میوکارد نشان داد.

زمینه و هدف: سندرم قبل از قاعدگی (PMS) اختلالی جسمی- روانی است که در طی فاز لوتئال بوقوع می پیوندد و تخمین زده می شود که در حدود 75% زنان علایم تکرار شونده فیزیکی و روانی قبل از قاعدگی را تجربه می کنند. علت اصلی این سندرم نامشخص است و روش های مختلفی برای درمان آن بکار رفته است از جمله مصرف ویتامین ها. هدف از انجام این مطالعه تعیین تاثیر ویتامین B6 بر کاهش علایم سندرم قبل از قاعدگی است.روش بررسی: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی دو سوکور همراه با دورنما می باشد. افراد شرکت کننده در این مطالعه 92 نفر بودند که در طی دو مرحله نمونه گیری بصورت تصادفی ساده در دو گروه مداخله (52 نفر با دریافت روزانه 200 میلی گرم ویتامین B6 (5 قرص 40 میلی گرمی) برای تمام مدت سیکل قاعدگی) و شاهد (40 نفر با دریافت روزانه 5 قرص نشاسته به عنوان دارونما برای تمام مدت سیکل قاعدگی) قرار گرفتند. جهت سنجش و ارزیابی علایم PMS از مقیاس COPE (Calendar of premenstrual experience) استفاده گردید. آنگاه نتایج این پژوهش با استفاده از آزمون آماری کای دو و آزمون دقیق فیشر مورد قضاوت قرار گرفتند.یافته ها: آنالیز یافته های پژوهشی با استفاده از آزمون های آماری بیانگر تاثیر پیرودوکسین بر کاهش علایم افسردگی، اضطراب، بیقراری، خواب آلودگی از علایم روانشناختی و علایم حساسیت پستان از علایم سوماتیک می باشد (p<0.05). همچنین یافته های این مطالعه نشان داد اگرچه دارونما باعث کاهش شدت علایم بیماران گردید ولی ویتامین B6 بطور محسوسی از این نظر بر آن برتری داشت. میانگین سن واحدهای پژوهش در گروه مداخله 24.5 و در گروه شاهد 23.0 بود که اختلاف معنی داری بین دو گروه از این نظر، رشته تحصیلی، مقطع تحصیلی وجود نداشت (p>0.05).نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر تجویز vitB6 در طول سیکل ماهیانه جهت کنترل علایم سندرم قبل از قاعدگی توصیه می گردد هر چند استفاده از دوزهای بالای این دارو باید با احتیاط صورت گیرد.

زمینه و هدف: مصرف دخانیات بعنوان یکی از عوامل خطر مهم و افزایش دهنده بار کلی بیماری ها در دنیا مطرح می باشد و برآورد شده که مصرف سیگار در جهان سالانه باعث مرگ 4 میلیون نفر می شود، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی اپیدمیولوژیک مصرف سیگار در جمعیت 15 تا 64 ساله استان کردستان انجام پذیرفته است.روش بررسی: این مطالعه یک مطالعه مقطعی (Cross-Sectional) توصیفی تحلیلی بود و جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه انجام شد. در این مطالعه انتخاب نمونه ها با رویکردی سیستماتیک و با شیوه نمونه گیری خوشه ای- تصادفی از کل شهرستان های استان بود که پس از یک پایلوت به انجام رسید. در نهایت نیز تعداد 2468 نفر از کل 2500 مورد رکورد اولیه، پس از غربالگری داده ها و حذف موارد مخدوش مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: از میان افراد مورد مطالعه، 1225) %49.6 نفر) مرد، 65% (1602 نفر) بی سواد یا کم سواد و محل سکونت 1521 نفر (%61.6) شهر بود. از نظر توزیع حالت های مختلف، افراد غیرسیگاری %77.6، افراد سیگاری فعال %16.4، افراد سیگاری غیرفعال %1.1 و نیز افراد سیگاری ترک کرده %4.9 کل را تشکیل می دادند. شیوع مصرف سیگار در گروه های سنی 25 تا 64 سال بیشتر از سنین پایین تر بود (p<0.001)، درصد ترک سیگار با افزایش سن، افزایش می یابد (p<0.001). شیوع مصرف سیگار در زنان بیشتر گرایش به سنین بالا دارد. تفاوت معنی دار آماری به صورت شیوع مصرف بیشتر مردان نسبت به زنان (p<0.001) وجود داشت. شیوع مصرف سیگار از لحاظ محل سکونت افراد، اختلاف معنی داری نداشت (p>0.05). تعداد نخ مصرفی سیگار در روز، در کل 14.34 نخ سیگار بوده و شیوع مصرف سیگار به نسبت سطح تحصیلات افراد نشانگر اختلاف آماری معنی دار می باشد (p<0.001).نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه که توانسته است اطلاعاتی پایه را برای مطالعات طولی در آینده فراهم سازد، باید اشاره کرد که نیاز به وجود و اشاعه برنامه های کنترلی در مورد توقف و یا کاهش مصرف سیگار و پیشگیری از افزایش شیوع مصرف در جامعه بخوبی احساس می شود که بالطبع مطالعات تکمیلی بیشتری نیز برای تعیین مناسب ترین و موثرترین استراتژی های برخورد با این مساله ضرورت می یابد.

زمینه و هدف: استفاده از روش های استریولوژی برای اندازه گیری اجزای کلیه، راهنمای مفیدی برای تشخیص و ارزیابی روند بهبودی در این عضو می باشد. امروزه وسایل تولید کننده امواج الکترومغناطیسی در محیط خانه، محل کار و تاثیر این امواج روی اعضا توجه بسیاری از محققین را بخود جلب نموده است. تاثیر این امواج بر هر قسمت از کلیه با توجه به وابستگی بین اجزای ساختمانی کلیه سبب می گردد که آسیب به یک جزء، تقریبا اجزا دیگر مثل بافت بینابینی گلومرول را نیز درگیر نماید.روش بررسی: برای انجام این مطالعه تعداد 16 سر موش صحرایی از نژاد Wistar با میانگین وزن حدود 135 گرم تهیه و بطور تصادفی به دو گروه 8 تایی تقسیم گردیدند. گروه آزمایش موش ها روزی 6 ساعت به مدت یک ماه با شدت 0.1 میلی تسلا در میدان الکترومغناطیسی قرار گرفتند. گروه کنترل با همان شرایط در میدان قرار می گرفتند فقط دستگاه خاموش می گردید. موش ها تحت بیهوشی عمیق تشریح گردیدند و از کلیه آنها پس از پروسس بافت با میکروتوم، برش های پنج میکرونی تهیه و با روش هماتوکسیلین ائوزین رنگ آمیزی گردید. سپس حجم کل کلیه، مدولا و کورتکس و حجم کل گلومرولها با استفاده از اصل کاوالیه محاسبه شد. و نتایج با نرم افزار SPSS و آزمون آماری T.test آنالیز گردید.یافته ها: نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که میانگین حجم کل کلیه و کورتکس در دو گروه کنترل و آزمایش اختلاف معنی داری را نشان نداد (p>0.05). و نیز میانگین حجم مدولا و میانگین نسبت حجم گلومرولها به حجم کل کلیه در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری را نشان می دهند (p<0.05).نتیجه گیری: آنچه از این پژوهش می توان نتیجه گرفت این است که میدان الکترومغناطیسی بر بافت کلیه تاثیر دارد و این تاثیر می تواند بر روی حجم کلیه و یا تاثیر هیستوپاتولوژیک بر روی بافت کلیه باشد. منتهی در شدت های متغیر، تاثیرات تفاوت خواهند داشت.

زمینه و هدف: اختلال در ریتم خواب علاوه بر تهدید سلامت انسان، در کارکردهای اجتماعی نیز خدشه وارد نموده و باعث ناهنجاری های روانی- اجتماعی بسیار می گردد. به نظر می رسد برخی گروه های ویژه بیشتر دچار بی خوابی می شوند، که در میان این گروه ها، دانشجویان گروه پزشکی و پیراپزشکی نیازمند توجه ویژه هستند.روش بررسی: این مطالعه یک مطالعه مقطعی (توصیفی- تحلیلی) بود. حجم نمونه 244 نفر بودند که با روش نمونه گیری تصادفی سیستماتیک وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری داده ها یک پرسشنامه محقق ساخته جهت غربالگری وضعیت بی خوابی بر اساس معیارهای DSM-IV بود. پس از مراجعه حضوری به نمونه ها و کسب رضایت آنها جهت شرکت در مطالعه پرسشنامه ها تکمیل گردید. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی و استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: %37.3 نمونه ها مذکر و %62.7 مونث بودند. میانگین سنی نمونه ها 22.01±2.6 سال بود. رابطه معنی داری بین سن و جنس و وجود بی خوابی در نمونه ها دیده نشد. در کل %57.4 از نمونه ها دارای مشکل بی خوابی بودند که از این تعداد %66.7 ساکن خوابگاه و %36.8 ساکن منزل شخصی بودند که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (p<0.001). بیشترین نوع بی خوابی ذکر شده اشکال در به خواب رفتن بود که در %76.4 نمونه های دارای مشکل بی خوابی ذکر شد. بیشترین عامل زمینه ساز بی خوابی در نمونه ها اضطراب با 35% بود. بین وجود بی خوابی و رشته تحصیلی رابطه معنی داری دیده شد (p<0.01). بین افزایش مدت اقامت در خوابگاه و میزان بی خوابی در افراد، رابطه معنی داری وجود داشت (p<0.01). اما بین افزایش تعداد هم اتاقی ها و بی خوابی رابطه معنی دار دیده نشد.نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای بی خوابی در دانشجویان در مطالعه حاضر، لازم است با شناسایی و رفع معضلات و مسایل تاثیرگذار در آسایش فکری و جسمی این دانشجویان خصوصا دانشجویان ساکن در خوابگاه ها در جهت بهبود پیشرفت تحصیلی دانشجویان اقدام نمود.

زمینه و هدف: کمردرد (Low Back Pain) و رادیکولوپاتی کمری از شایع ترین علل مراجعه بیماران خصوصا در گروه سنی 20 تا 50 سال به کلینیک ها بوده و هرنی دیسک بین مهره ای از مهم ترین و شایع ترین علل مربوط به LBP می باشد، که با انجام ام.آر.آی بخوبی قابل بررسی است. از آنجایی که شیوع هرنی دیسکال در نقاط مختلف از الگوی خاص همان منطقه به لحاظ فرهنگی، شغل غالب و سبک زندگی پیروی می کند، لذا شناخت شیوع موارد تشخیصی قطعی آن در دوره های خاص زمانی می تواند اطلاعات ارزشمندی را ارایه داده و از جهت انجام دستورالعمل ها و توصیه های سلامت نقش مفیدی را ایفا نماید.روش بررسی: این مطالعه مشاهده ای از نوع مقطعی است و جامعه آماری آن شامل کلیه مراجعین به مرکز ام.آر.آی کردستان جهت انجام ام.آر.آی کمری (بدون تزریق) در مدت زمان 6 ماهه اول سال 1385 می باشد. در این مطالعه با روش سرشماری کلیه مراجعین پس از انجام ام.آر.آی کمری بدون تزریق، یافته های ام.آر.آی توسط متخصص دوره دیده، بررسی شده و بر اساس علایم رادیوگرافیک، وجود هرنی در محل هر دیسک بین مهره ای و شدت آن گزارش گردید. سوالاتی نیز شامل اطلاعات دموگرافیک، شکایت اصلی بیمار و علایم همراه و مدت زمان وجود علایم پرسیده شده و در برگه های مربوطه ثبت شد. اطلاعات مربوطه پس از کدبندی وارد محیط SPSS شده و تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: از میان تعداد 2210 مورد ام.آر.آی انجام شده بدون تزریق کمری، در مرکز ام.آر.آی کردستان در 6 ماهه اول 1385، پس از حذف موارد عمل شده و رکوردهای مخدوش، تعداد کلی 1988 مورد وارد مطالعه شدند. از این میان %50.4 زن و بقیه مرد بوده اند. میانگین سنی افراد 41.69±13.85 سال می باشد، که بیشترین تعداد آنها در دامنه سنی 36 تا 45 سال قرار گرفته اند. هرنی دیسکال در میان زنان خانه دار و نیز مردان کارمند شیوع بیشتری داشت. مشکل افراد در رابطه با شدت هرنی عموما به صورت Bulging و Protrusion بوده و در کل به میزان %87.7 مراجعین درجاتی از هرنی را داشتند که میانگین سنی افراد دارای هرنی بطور معنی داری بیشتر از افراد دیگر بود (p=0.000) و در مقایسه نیز زنان سن درگیری بالاتری را نسبت به مردان داشتند (p=0.000) و نیز با افزایش سن افراد در گروه های سنی، شدت هرنی نیز افزایش می یافت (p=0.000).نتیجه گیری: ام.آر.آی مودالیته انتخابی مناسبی برای بررسی بیماران مبتلا به کمردرد مشکوک به هرنی دیسکال است. هرنی دیسکال کمری هم که یکی از علل مهم کمردرد است در منطقه کردستان دارای شیوع بالایی می باشد. در این ارتباط باید گفت که اتخاذ سیاست های گسترده در زمینه آموزش بهداشت عمومی جهت پیشگیری از ابتلا به بیماری های ستون مهره های کمری بسیار لازم بنظر می رسد.

زمینه و هدف: آموزش بر پایه حل مساله (PBL) به عنوان یک شیوه آموزش، جایگاه ویژه ای در سطوح بالای آموزشی یافته است. در این روش، دانشجویان با دنیای واقعی تجارب بالینی آشنا می شوند و مهارت های حرفه ای آنان ارتقا می یابد. مهارت دارو دادن از نظر ایمنی سلامت بیمار دارای اهمیت خاصی است. شناسایی بهترین روش آموزش مهارت دارو دادن به دانشجویان پرستاری می تواند مشکلات موجود آموزشی را برطرف سازد. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر دو روش آموزش سنتی و بر پایه حل مساله بر مهارت های دارو دادن دانشجویان به نوزادان انجام شد.روش بررسی: این مطالعه یک پژوهش شبه تجربی از نوع مداخله ای بود و نمونه های آن را 29 نفر از دانشجویان پرستاری که کارآموزی بخش نوزادان را می گذراندند، تشکیل دادند که در دو گروه مداخله (14 نفر) و مقایسه (15 نفر) قرار داشتند. مهارت دادن دارو به نوزادان به دو روش متداول (با استفاده از سخنرانی و ماژیک و تخته) و بر اساس حل مساله (با استفاده از سناریو) آموزش داده شد. ابزار گردآوری داده ها شامل دو چک لیست مربوط به مهارت های ذهنی (آگاهی) و مهارت های روان حرکتی (رفتار)، دو پرسشنامه در ارتباط با نگرش دانشجو در مورد خود ارزیابی و ارتقای خود در برنامه آموزشی و نیز رضایتمندی دانشجویان از روش آموزشی بود. ابزارهای جمع آوری اطلاعات در دو مرحله یعنی روز دوم کارآموزی (مرحله اول= قبل از آموزش) و بعد از پایان کارآموزی (مرحله دوم= بعد از آموزش) تکمیل گردید (چک لیست روان حرکتی در طول دوره کارآموزی توسط مربی تکمیل شد). یافته ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون ویلکاکسون) در نرم افزار SPSS مورد پردازش قرار گرفت.یافته ها: یافته ها نشان داد که بین میانگین نمره مهارت های ذهنی دانشجویان در روش سنتی قبل و بعد از آموزش و بین میانگین نمره مهارت های روان حرکتی قبل و بعد از آموزش تفاوت معنی دار موجود بود ولی در گروه آموزش دیده به روش حل مساله (مداخله) فقط بین میانگین نمره مهارت های روان حرکتی قبل و بعد از آموزش اختلاف معنی دار وجود داشت. همچنین بین میانگین نمره مهارت های ذهنی در مرحله قبل از آموزش در دو گروه مقایسه و مداخله اختلاف معنی دار موجود بود و نیز بین میانگین نمره مهارت های روان حرکتی در مرحله بعد از آموزش در دو روش، تفاوت معنی دار وجود داشت. رضایت از یادگیری در هر دو گروه در مرحله بعد از آموزش ارتقا یافت و با p=0.002 اختلاف معنی دار بین نمره میانگین های رضایتمندی قبل و بعد از آموزش به روش PBL مشاهده شد. تفاوت معنی دار در مرحله بعد از آموزش بین نمره میانگین های نگرش دانشجویان نسبت به آموزش به دو روش فوق وجود داشت (p=0.000).نتیجه گیری: مطالعه حاضر حاکی از موفق بودن دوره آموزشی بر اساس حل مساله در مقابل شیوه رایج و سنتی (سخنرانی) بود و پیشنهاد می شود با مطالعات بیشتر و عمیق تر امکان بکارگیری آموزش بر اساس حل مساله به جای روش آموزشی مرسوم بررسی شود.

زمینه و هدف: کولیت اولسروز بطور نادر با بیماری برگر در ارتباط است. پیشرفت بیماری برگر باعث ایجاد کولیت اولسروز می شود.معرفی بیمار: بیمار خانم 47 ساله با فشارخون بالا و ادم مراجعه نمود. در بررسی اولیه با توجه به پروتئین اوری، تحت بیوپسی کلیه قرار گرفت و با تشخیص IgA نفروپاتی تحت کنترل فشارخون و درمان اولیه قرار گرفت. یک سال بعد به علت مشکل گوارشی بصورت رکتوراژی، کاهش وزن، اسهال و درد شکمی تحت بررسی قرار گرفته و با تشخیص کولیت اولسروز تحت درمان قرار گرفت که بعد از درمان عملکرد کلیوی شامل هماچوری و پروتئین اوری بدون درمان اختصاصی بیماری برگر بهبود یافت.نتیجه گیری: تظاهرات بالینی IgA نفروپاتی حتی اگر تغییرات اسکلروتیک وسیعی در کلیه ایجاد شده باشد با درمان موثر بیماری التهابی روده بهبود می یابد. مورد زیر به علت نادر بودن همراهی کولیت اولسروز با بیماری برگر و همچنین اهمیت موضوع که درمان کولیت اولسروز می تواند در سیر بیماری موثر باشد، گزارش شده است.

زمینه و هدف: لوسمی های حادی که در ایمنوفنوتایپینگ، خصوصیات فنوتیپی بیش از یک رده سلولی را از خود بروز می دهند، در طبقه بندی سازمان بهداشت جهانی (WHO) به عنوان لوسمی های حاد با رده سلولی مبهم (ambiguous) شناخته می شوند. یک زیر نوع از این لوسمی ها، لوسمی حاد دو فنوتیپی (BAL) است، که در آن بلاست های لوسمیک، مارکرهای دو رده سلولی متفاوت را عرضه می کنند. این نوع لوسمی بوسیله گروه EGIL به خوبی مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته و برای تشخیص آن یک سیستم امتیازبندی را پیشنهاد نموده است. که طبق آن مواردی از لوسمی های حاد که برای رده میلوئیدی و یکی از رده های لنفوئیدی (B و یا T) امتیاز بیش از 2 بگیرند، لوسمی حاد دوفنوتیپی (BAL) شناخته می شوند. در اینجا یک مورد نسبتا نادر از لوسمی حاد با فنوتیپ دو رده سلولی متفاوت و پیش آگهی نامطلوب که جهت ایمنوفنوتایپینگ به بخش فلوسیتومتری سازمان انتقال خون ایران مراجعه کرده بود گزارش می شود.معرفی بیمار: در مهر ماه 1381 نمونه های محیطی و آسپیراسیون مغز استخوان مرد 52 ساله ای که برای تشخیص و تعیین رده درگیر در روند بدخیمی به آزمایشگاه سازمان انتقال خون ایران، بخش فلوسیتومتری ارجاع شده بود از نظر مورفولوژی، سیتوشیمی، ایمنوفنوتایپینگ مورد بررسی و آنالیز قرار گرفت.یافته ها: بلاستهای خون محیطی و مغز استخوان مریض در زیر میکروسکوپ نوری نسبتا بزرگ، با نسبت هسته به سیتوپلاسم بالا و اکثرا فاقد گرانول بودند. رنگ آمیزی های سیتوشیمیایی NSE, SBB, MPO و PAS همگی منفی بودند. آنالیز فلوسیتومتری نشان داد که بلاستهای مغز استخوان مریض آنتی ژنهای لنفوئیدی CD7 CD20, CD19 و TdT؛ آنتی ژنهای میلوئیدی CD117 CD13 و CD15 و همچنین مارکرهای استم سل: CD34 و HLA-DR را عرضه کردند. آنالیز سیتوژنتیک کاریوتیپ نرمال را نشان داد. مریض با توجه به مورفولوژی و مثبت شدن M0-AML, CD13 تشخیص داده شد. در پیگیری های بعدی مریض پس از دریافت رژیم شیمی درمانی AML و رفتن به پس رفت بالینی، 5 ماه بعد بدلیل عود بیماری فوت نمود. در هنگام جمع آوری و آنالیز داده ها متوجه شدیم که با توجه به معیارهای EGIL در تعریف و طبقه بندی لوسمی های حاد این مورد BAL بوده است.نتیجه گیری: BAL یکی از موارد نادر لوسمی های حاد است که با مورفولوژی و سیتوشیمی به هیچ وجه قابل تشخیص نبوده و دارای پیش آگهی نامطلوب است. هر چند اهمیت بیولوژیک و بالینی شناسایی این نوع بدخیمی چندان روشن نیست، اما تشخیص صحیح و گزارش چنین مواردی بر اساس معیارهای استاندارد و پذیرفته شده، همانند معیارهای EGIL، می تواند در دستیابی به این امر، بهبود پروگنوز و انتخاب یک درمان اختصاصی کمک کند.