مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی گرگان
سال:1386 | دوره:9 | شماره:2 (پی در پی 22) |تعداد مقالات:19

تعریف مرگ و چگونگی تشخیص آن از دیدگاه فرهنگ ها و مذاهب مختلف متفاوت بوده و تشخیص زمان مرگ به عنوان یک چالش اخلاقی مهم مطرح است. در زمان های گذشته عدم وجود فعالیت قلبی و ریوی را برای تشخیص مرگ کافی می دانستند. استفاده از شاخص های نورولوژیک برای تشخیص مرگ مغزی در حقیقت مرحله گذر از روش تشخیص سنتی به روش مدرن بود و این موضوع به دلیل تنوع فرهنگی و مذهبی موجود باعث ایجاد مسایل و مشکلات اخلاقی گردید و با مطرح شدن مسأله اهدای عضو در بیماران دچار مرگ مغزی این موضوع اهمیت خاصی یافت.ریشه چالش های اخلاقی موجود در زمینه اهدای عضو در بیماران مرگ مغزی در این است که مذاهب و فرهنگ های مختلف نمی توانند به راحتی بپذیرند که فردی که دارای علایم حیاتی است، می تواند مرده باشد و قبول این موضوع به خصوص به وسیله نزدیکان فرد بسیار مشکل است. دودلی و ترس موجود، ناشی از شک در تشخیص دقیق زمان مرگ مغزی نیست، بلکه ناشی از تشخیص زودرس مرگ فرد و اهدای زود هنگام اعضای او می باشد.قابل توجه ترین نکات موجود در زمینه اهدای عضو مسأله تشخیص زمان مرگ و نحوه تصمیم گیری در خصوص اهدای عضو می باشد.

زمینه و هدف: درد به خصوص دردهای پس از جراحی می توانند عوارض عدیده ای از جمله تعویق در ترمیم زخم را ایجاد کند. برای تسکین درد بیماران پس از اعمال جراحی از داروهای مختلفی نظیر مخدرها (مانند پتیدین) و ضدالتهاب غیراستروئیدی استفاده می شود. هدف از این مطالعه مقایسه اثر پتیدین با شیاف دیکلوفناک سدیم در تسکین درد پس از عمل لامینکتومی به دنبال هرنی دیسک کمری بود.روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار 100 بیمار مراجعه کننده برای لامینکتومی با تشخیص هرنی دیسک کمری که واجد شرایط ورود به مطالعه بودند، به روش نمونه گیری آسان پس از گرفتن رضایتنامه آگاهانه انتخاب شدند و به دو گروه پتیدین و دیکلوفناک سدیم تقسیم شدند. نمره درد بیماران به طریق (Visual Analog Scale) VAS اندازه گیری شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS.10 و آزمون های F،T  و کای اسکوئر آنالیز شدند و P<0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین نمره درد در 24 ساعت بعد از عمل در گروه پتیدین 2.8±2.02 و در گروه دیکلوفناک سدیم 4.46±2.30 محاسبه شد. تفاوت معنی دار آماری بین کاهش نمره درد بعد از عمل در بین دو گروه وجود دارد (P<0.05). تهوع بیشترین عارضه جانبی مشاهده شده در گروه پتیدین (20 درصد) و درد اپی گاستر بیشترین عارضه جانبی مشاهده شده در گروه دیکلوفناک سدیم (18 درصد) بود، ولی در مجموع بین عوارض دارویی در دو گروه اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که شیاف دیکلوفناک سدیم اثر کمتری نسبت به آمپول پتیدین در تسکین درد بعد از عمل لامینکتومی دارد.

زمینه و هدف: به منظور تشخیص زودرس موارد اسمیر غیر طبیعی کاذب و یا کاهش موارد منفی کاذب، موارد unsatisfactory و موارد مبهم اخیرا از روش های نمونه برداری جدیدتر استفاده شده است. یکی از این روش ها، روش Liquid-Based است که باعث بهبود کیفیت و کمیت نمونه های پاپ اسمیر شده است. هدف از این مطالعه مقایسه میزان موارد اسمیر unsatisfactory در سیتولوژی سرویکس در دو روش پاپ اسمیر مرسوم و Liquid–Based بود.روش بررسی: این مطالعه مقطعی از سال 1383 لغایت 1384 روی 1500 بیمار مراجعه کننده به بخش و درمانگاه زنان بیمارستان قائم (عج) مشهد و مرکز خصوصی انجام شد. از کلیه بیماران اسمیر با دو روش conventional pap smear (CP) و Liquid-Based (LB) گرفته شد و بررسی سیتولوژیک انجام گردید. شیوع موارد unsatisfactory در دو روش مشخص شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های تی و کای اسکوئر صورت گرفت.یافته ها: شیوع موارد unsatisfactory در روش 0.3 CP درصد و در روش 1 L.B درصد بود. شاخص حساسیت در روش 68.8 CP درصد و در روش 83.1 L.B درصد به دست آمد.نتیجه گیری: در این مطالعه شیوع موارد unsatisfactory در روش LB بیشتر از روش CP بود.

زمینه و هدف: اشریشیاکلی های تولیدکننده شیگاتوکسین (STEC) به سروتایپ های مختلف O تعلق داشته و یکی از عوامل اتیولوژیک اسهال می باشند. سویه های STEC نه تنها به عنوان عامل انتریت همراه با سالمونلاهای غیرتیفوئیدی و کمپیلوباکتر مطرح می باشند، بلکه عامل ایجاد دو عارضه مهم سندرم اورمی همولیتیک و کولیت هموراژیک نیز هستند. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی اشریشیاکلی تولیدکننده شیگاتوکسین در بیماران با کولیت هموراژیک مراجعه کننده به بیمارستان های تهران بود.روش بررسی: در این پژوهش فراوانی اشریشیاکلی های تولیدکننده شیگاتوکسین (STEC) در افراد با کولیت هموراژیک در دو جمعیت انسانی شامل افراد مبتلا به کولیت هموراژیک (گروه بیماران 70 نمونه) و افراد دارای اسهال (گروه کنترل 70 نمونه) در 6 ماه اول سال 1383 مورد بررسی قرار گرفت. برای جستجوی ژن stx و یافتن سویه های STEC از روش PCR و برای شناسایی سروگروپ های STEC از روش آگلوتیناسیون روی لام با استفاده از آنتی سرم های اختصاصی استفاده گردید. سپس با تکثیر ژن flic و برش محصول PCR با آنزیم HhaΙ و مقایسه با بانک اطلاعاتی ژن flic سروتیپ های سویه ها مشخص گردید.یافته ها: 2 نمونه (2.9 درصد) از جمعیت بیماران مبتلا به کولیت هموراژیک و 12 نمونه (17.1 درصد) از جمعیت افراد اسهالی دارای STEC بودند. این یافته ها حاکی از آن است که بین جداسازی STEC و کولیت هموراژیک ارتباط معنی داری وجود نداشت. ولی بین اسهال و جداسازی STEC رابطه معنی داری وجود داشت (P<0.05). سروتیپ هایی که دراین مطالعه جدا شدند عبارتند از: O142:H48 در گروه بیماران و O111:H23,O26:H4,O126:H6,O126:H47 در گروه کنترل که در هیچ گزارشی از آنها به عنوان عامل کولیت هموراژیک یاد نشده است.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، رابطه مشخصی میان STEC و کولیت هموراژیک در جمعیت مورد مطالعه این تحقیق مشاهده نشد. عدم وجود ارتباط بین جداسازی STEC و کولیت هموراژیک می تواند ناشی از عدم وجود سروتیپ های شایع در این عارضه مانند سروتیپ O157:H7 در ایران باشد.

زمینه و هدف: عفونت بیمارستانی یکی از عوامل مهم بر افزایش مدت زمان بستری در بیمارستان، هزینه ها و مرگ و میر در بیمارستان ها است. یکی از بخش هایی که بالاترین میزان بروز این عارضه را دارد، بخش مراقبت های ویژه است. این مطالعه به بررسی میزان بروز عفونت و عوامل موثر بر آن در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان خاتم الانبیا تهران انجام شد.روش بررسی: مطالعه به صورت کوهورت آینده نگر روی بیمارانی که از ابتدای مهر 1381 برای مدت حداقل 72 ساعت در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان خاتم الانبیا بستری بودند و در زمان بررسی علایمی دال بر عفونت نداشتند، انجام شد. وضعیت و مدت زمان استفاده از لوله تراشه، ونتیلاتور، کاتتر ادراری و کاتتر وریدی، مدت زمان بستری در بخش مراقبت های ویژه و زمان بروز عفونت ثبت گردید.یافته ها: در مدت شش ماه انجام این مطالعه، 234 بیمار در بخش مراقبت های ویژه بستری شدند که از این افراد 50 نفر مورد بررسی قرار گرفتند. این 50 نفر در مجموع مدت 528 روز را در این بخش سپری کردند. طی این مدت 9 مورد عفونت بیمارستانی در بین این افراد پیدا شد که خطر بروز عفونت 18 درصد (دامنه اطمینان 95 درصد، 7.35-28.65 درصد) و نرخ بروز 17 در هر هزار نفر-روز بستری در بخش مراقبت های ویژه بود (دامنه اطمینان 95درصد، 8.8-106.3 درصد).نتیجه گیری: عفونت بیمارستانی یکی از عوارض نسبتا شایع در بین افرادی بود که حداقل سه روز را در بخش مراقبت های ویژه سپری کردند. فراوانی این عارضه شبیه یا بیش تر از مطالعاتی است که در سایر مناطق جهان انجام شده است.

زمینه و هدف: هماتوکریت پایین و بالای خون مادر ممکن است نتایج بارداری را تحت تاثیر قرار دهد. هدف ما در این مطالعه تعیین رابطه بین هماتوکریت مادر با نتایج بارداری و زایمانی در زنان باردار مراجعه کننده به بیمارستان یحیی نژاد بابل طی سال های 83-1381 بود.روش بررسی: این مطالعه به صورت هم گروهی (Cohort) روی 609 زن باردار انجام شد. زنان بارداری که برای مراقبت پره ناتال از اول دیماه 1381 لغایت 1383 به درمانگاه بیمارستان یحیی نژاد بابل مراجعه کرده بودند، در اولین ویزیت پره ناتال به آزمایشگاه این بیمارستان به منظور بررسی CBC فرستاده شدند. زنانی که هموگلوبینوپاتی نظیر تالاسمی داشتند و یا حاملگی دوقلو، زایمان نوزاد با ناهنجاری هایی مادرزادی، خونریزی قبل و حین زایمان و بیماری های طبی داشتند، از مطالعه خارج گردیدند. به همه زنان باردار به طور روتین فولات در سه ماهه اول و آهن تکمیلی از سه ماهه دوم داده شد. نتایج مهم بارداری که ثبت گردید شامل وزن موقع تولد نوزاد، سن حاملگی، نمره آپگار نوزاد در دقیقه اول و پنجم، نوع زایمان، مرگ و میر پری ناتال و بستری نوزاد در بخش مراقبت ویژه بود. در تجزیه و تحلیل آماری از کای اسکوئر، تی و ANOVA و مدل رگرسیون لجستیک چندگانه استفاده شد.یافته ها: با مشابه در نظر گرفتن سن، پاریتی، فاصله بین حاملگی، میزان افزایش وزن مادر در طی بارداری و عوامل مداخله گر دیگر تشخیص آنمی مادر (هماتوکریت کمتر از 34 درصد) در اولین ویزیت پره ناتال با وجود دریافت آهن تکمیلی با خطر وزن کم هنگام تولد و زایمان زودرس ارتباط داشت. هماتوکریت بیش از 40 درصد زایمان زودرس و مرگ و میر پری ناتال را افزایش نداده بود، ولی خطر نمره آپگار پایین نوزاد و زایمان همراه با جراحی و بستری نوزاد در بخش مراقبت ویژه را افزایش داد.نتیجه گیری: هماتوکریت پایین و بالای مادر می تواند در بروز نتایج بد بارداری نقش داشته باشد. توصیه می شود که به زنان باردار با هماتوکریت غیرطبیعی به عنوان گروه پر خطر توجه بیشتری مبذول شود تا از بروز عوارض و نتایج بد بارداری پیشگیری گردد.

زمینه و هدف: راه های جلوگیری از عفونت زخم متعدد بوده و یکی از آنها انجام پانسمان محل زخم است. پانسمان می تواند باعث نوعی آرامش روحی برای بیمار  شود. از طرفی انجام آن باعث محدودیت هایی برای بیمار از جمله جلوگیری از استحمام و صرف هزینه خواهد شد. لذا بر آن شدیم تا در این مطالعه تاثیر استمرار پانسمان بر میزان عفونت زخم را 48 ساعت اول بعد از عمل مورد بررسی قرار دهیم.روش بررسی: در این مطالعه مداخله ای 150 بیمار که تحت عمل جراحی مشابه قرار گرفته بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. در نیمی از آنها بعد از 48 ساعت پانسمان زخم برداشته می شد و در بقیه بیماران بعد از 48 ساعت روزانه پانسمان تعویض می شد. هر دو گروه روزهای سوم، هفتم و سی ام بعد از عمل به وسیله جراح مورد معاینه قرار گرفتند و از نظر وجود یا فقدان علایم عفونت زخم کنترل شدند. در تقسیم بندی بیماران معیارهای سن، جنس، نوع عمل و بیماری های زمینه ای لحاظ شد. روز سی ام بعد از عمل به عنوان ختم مطالعه مد نظر قرار گرفت. اطلاعات به دست آمده از تکمیل پرسشنامه وارد رایانه گردید و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین سنی بیماران در گروه بدون پانسمان 35.12±20.19 سال و در گروه با پانسمان 37.61±18.78 سال بود. 74 نفر مرد و 76 نفر زن بودند. عفونت تنها در یک مورد که پانسمان بعد از 48 ساعت استمرار داشت، ایجاد شد که بیمار زن و بدون بیماری زمینه ای بود و نیم روز قبل از عمل در بیمارستان بستری شده بود. در گروه بدون پانسمان هیچگونه عفونت بعد از عمل دیده نشد. 5.3 درصد از گروه بدون پانسمان، از نداشتن پانسمان اضطراب داشتند و در مقابل 17.3 درصد از افرادی که پانسمان داشتند از این که استحمام آنها به تاخیر افتاده بود، دچار نگرانی و ناراحتی بودند.نتیجه گیری: با توجه به عدم تاثیر پانسمان زخم از بروز عفونت در محل عمل در جراحی تمیز پس از 48 ساعت اول و نیز فقدان اضطراب قابل توجه در گروه بدون پانسمان، توصیه می شود در زخم های تمیز بعد از 48 ساعت اول پانسمان برداشته شود.

زمینه و هدف: سلامت روانی معلم به دلیل نقشی که در سلامت فکری و روانی دانش آموزان ایفا می کند، بیش از سایر طبقات اجتماعی بااهمیت است. پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت سلامت روانی معلمان مقاطع مختلف تحصیلی در استان گلستان انجام شد.روش بررسی: این پژوهش از نوع توصیفی - مقطعی بود. جامعه مورد مطالعه شامل معلمانی می شد که در سال تحصیلی 84-1383 در یکی از مدارس استان گلستان به صورت رسمی، پیمانی یا حق التدریس مشغول تدریس بودند. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای نمونه ای به حجم 535 نفر از معلمان سه مقطع تحصیلی از شهرستان ها و مناطق مختلف استان گلستان انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه SCL.90.R و با احتساب نقطه برش 2.5 در هر بعد و نقطه برش 1.3 در بعد شاخص علایم کلی (Globas Symptom Indes) مورد بررسی و غربال قرار گرفتند.یافته ها: نتایج نشان داد که 81.1 درصد از معلمان استان به لحاظ روانی سالمند و 18.9 درصد از آنان مشکوک به یکی از علایم روان پزشکی (21.8 درصد در زنان و 14.9 درصد در مردان) بودند. شکایات جسمانی (7.3 درصد)، افکار پارانوئیدی (5.8 درصد) و افسردگی (4.9 درصد) شایع ترین علایم روان پزشکی بودند. بالاترین میزان شیوع در میان معلمان ابتدایی (21.6 درصد)و کمترین میزان در معلمان مقطع متوسطه (14.9 درصد) بود. بین مدرک تحصیلی و میزان اضافه کار با شاخص علایم کلی GSI ضریب همبستگی معنی دار مشاهده شد (P<0.05).نتیجه گیری: نتیجه پژوهش حاکی از متوسط بودن میزان شیوع علایم روان پزشکی در میان معلمان استان گلستان بود که در مقایسه با پژوهش های مشابه انجام شده در میان جمعیت معلمان، از شیوع کمتری برخوردار است.

زمینه و هدف: حاملگی خارج رحمی 15-10 درصد از مراجعین به اورژانس زنان حامله طی سه ماهه اول بارداری را به خود اختصاص می دهد. با توجه به اهمیت تشخیصی زودهنگام حاملگی خارج رحمی و جلوگیری از خونریزی این مطالعه ارتباط بین علایم حیاتی، حاملگی نابجای پاره شده و خونریزی داخل شکمی را ارزیابی کرد و این که آیا به جز علایم حیاتی مرسوم، روش دیگری را با حساسیت بالاتر می توان در تشخیص حاملگی خارج رحمی پاره شده و لزوم سریع جراحی استفاده کرد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی- تحلیلی روی 105 زن مبتلا به حاملگی خارج رحمی پاره شده بستری در بیمارستان فاطمیه همدان طی سال های 82 تا 84 صورت گرفت. ارزش پیش بینی مثبت، اختصاصیت، حساسیت علایم حیاتی و شاخص شوکی در تشخیص هموپریتوئن مورد مقایسه قرار گرفت. اطلاعات به وسیله آزمون های آماری تی و کای اسکوئر با استفاده از نرم افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: از 105 بیمار مبتلا به حاملگی خارج رحمی (EP) که لاپاروتومی شدند، 70 مورد حاملگی خارج رحمی پاره و 35 مورد حاملگی خارج رحمی غیرپاره داشتند. میانگین شاخص شوکی در گروه حاملگی خارج رحمی غیرپاره 0.6±0.29 و در گروه حاملگی خارج رحمی پاره 0.94±0.22 بود که از نظر آماری اختلاف معنی دار بود (P<0.05). میزان حساسیت 3 شاخص تعداد نبض، فشارخون سیستولیک و نسبت نبض به فشارخون سیستولیک (SI) به ترتیب 9 درصد17.6± درصد، 10 درصد32.4± درصد و 6 درصد91.4± درصد به دست آمد. ارزش پیش بینی منفی به ترتیب 34.1 درصد، 38.7 درصد و 50 درصد بود. میانگین هموگلوبین اولیه در دو گروه اختلاف واضحی نداشت.نتیجه گیری: شاخص شوکی بیش از 0.7 یک عامل پیش بینی کننده ارزشمند برای تشخیص پارگی حاملگی خارج رحمی پاره نسبت به نبض و فشارخون سیستولی است و شاخص شوکی با خونریزی داخل شکم ارتباط دارد.

زمینه و هدف: آرتروز زانو از علل شایع درد ناحیه زانو می باشد که نیاز به درمان های مختلف از جمله درمان آرتزی دارد. در واقع یکی از روش های درمانی در مورد آرتروز زانو اصلاح بیومکانیکال راستای زانو و کاهش درد و افزایش عملکرد از طریق کاهش فشارهای وارده به زانو است. این تحقیق به منظور بررسی اثر گوه خارجی به همراه ساپورت مفصل ساب تالار روی زاویه فمور و تیبیال در بیماران مبتلا به واروس دفورمیتی زانو ناشی از استئوآرتروز صورت گرفت و اثر این نوع گوه با گوه خارجی داخل کفشی مقایسه گردید.روش بررسی: این مطالعه کارآزمایی بالینی در دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران طی سال های 1384 لغایت 1385 انجام شد. 20 بیمار مبتلا به استئوآرتروز زانو به مدت 8 هفته مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران به صورت تصادفی بر حسب اولویت مراجعه، به دو گروه تقسیم گردیدند. گروه اول گوه خارجی به همراه ساپورت مفصل ساب تالار و گروه دوم گوه خارجی داخل کفش دریافت نمودند. اندازه گیری زاویه فمور و تیبیال در هر دو گروه انجام گردید. برای بررسی کیفی بیماران از پرسشنامه KOOS که شامل موارد درد، فعالیت های روزانه، علایم بیمار و کیفیت زندگی است، استفاده شد. ارزیابی دو مرحله قبل و بعد از درمان برای هر گروه صورت گرفت. آزمون های آماری مورد استفاده تی زوجی و تی مستقل بود و از نرم افزار آماری SPSS-10 استفاده گردید.یافته ها: در مرحله اول و شروع تحقیق هیچ گونه تفاوتی در زاویه فمور و تیبیال، درد، فعالیت های روزانه، کیفیت زندگی و علایم بیماری بین دو گروه وجود نداشت و دو گروه کاملا همگن بودند. بعد از 8 هفته در گروه اول به طور معنی داری افزایش زاویه فمور و تیبیال و افزایش فعالیت های روزانه، کیفیت زندگی و علایم بیماری نسبت به گروه دوم مشاهده گردید. گرچه درد در گروه اول کاهش پیدا کرده بود، اما از لحاظ آماری تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد.نتیجه گیری: گوه خارجی به همراه ساپورت مفصل ساب تالار باعث حفظ اصلاح والگوسی زاویه فمور و تیبیال در بیماران مبتلا به واروس دفورمیتی ناشی از آرتروز زانو می شود و نتایج درمانی بهتری نسبت به گوه تنها خواهد داشت.

زمینه و هدف: یافته های بالینی تاثیرگذار بر ناتوانی بیماران سکته مغزی حایز اهمیت است. زیرا وجود این عوامل می توانند در پیش آگهی و بهبودی بعدی بیمار تاثیرگذار باشند. در این مطالعه رابطه وجود اختلال حسی، نگلکت و همی آنوپسی با شدت ناتوانی ایجاد شده در بیماران سکته مغزی بررسی شد.روش بررسی: این مطالعه آینده نگر روی بیماران مبتلا به سکته مغزی بستری در بیمارستان ولیعصر بیرجند در سال 1384 انجام گرفت. وجود همی هیپوستزی، همی آنستزی، همی نگلکت و همی آنوپسی همنام در بیماران بررسی شد. مرتبه ناتوانی بیمار 72 ساعت بعد از سکته بر اساس معیار رانکین تعیین شد. آزمون تی و فیشر برای تحلیل آماری میانگین مرتبه ناتوانی به کار رفت و P<0.05 معنی دار تلقی شد.یافته ها: 329 بیمار سکته مغزی بررسی شدند. در گروه مورد مطالعه 37.4 درصد همی هیپوستزی، 13.8 درصد همی آنستزی، 7.9 درصد همی نگلکت و 7.3 درصد همونیموس همی آنوپسی داشتند. میانگین ناتوانی در بیماران با همی آنستزی به طور معنی داری بیشتر از سایر بیماران بود (P<0.05). میانگین ناتوانی در افراد با همی هیپوستزی یا همی نگلکت یا همی آنوپسی همنام نسبت به افراد بدون آن تفاوت معنی داری نداشت. میانگین ناتوانی بیماران با تریاد همی آنستزی، همی نگلکت و همی آنوپسی همنام به طور معنی داری بیشتر از سایرین بود (P<0.05).نتیجه گیری: همی آنستزی موثرترین یافته بالینی تاثیرگذار بر ناتوانی مبتلایان به سکته مغزی است. وجود تریاد بالینی فوق تشدید کننده میانگین ناتوانی در این بیماران است.

زمینه و هدف: تومورهای کلیه حدود 7 درصد از تومورهای بدخیم کودکان را شامل می شود و کاملا از انواع آن در بالغین متفاوت است. هدف این مطالعه بررسی ویژگی های بالینی و آسیب شناسی تومورهای بدخیم کودکان در بیمارستان کودکان دکترشیخ و امام رضا (ع) مشهد طی سال های 85-1370 بود.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی 52 کودک شامل 27 پسر و 25 دختر با تشخیص تومور کلیه در مراکز پاتولوژی بیمارستان های کودکان دکتر شیخ و امام رضا (ع) مشهد طی سال های 85-1370 مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: ابتلا کلیه هر طرف در 24 نفر (45.3 درصد) و دو طرفه در 5 مورد (9.4 درصد) مشاهده شد. توده شکمی شایع ترین شکایت و نشانه بالینی بود. ناهنجاری های مادرزادی در 6 بیمار (14.6 درصد) مشاهده گردید. در بررسی هیستوپاتولوژیک 46 مورد (86.8 درصد) تومور ویلمز، 2 مورد (3.8 درصد) نفروبلاستوم کیستیک با تمایز نسبی، 2 مورد (3.8 درصد) نفروم مزوبلاستیک، 1مورد (1.9 درصد) تومور رابدوئید کلیه، 1مورد (1.9 درصد) آدنوم متانفریک با کارسینوم توبولوپاپیلری گرید پایین و 1مورد سارکوم با سلول روشن کلیه (1.9 درصد) داشتند. در هنگام مراجعه 11 مورد (20.8 درصد) در مرحله یک، 16 مورد (30.2 درصد) در مرحله دو، 13 مورد (24.5 درصد) در مرحله سه، 8 مورد (15.1 درصد) در مرحله چهار و 5 مورد (9.4 درصد) در مرحله پنج بودند.نتیجه گیری: اگرچه تومور ویلمز شایع ترین تومور کلیه در دوران کودکی است، اما موارد اخیر توصیف شده ای نظیر تومورهای متانفریک و کارسینوم های کلیه کودکان نیز می بایست در بررسی هیستوپاتولوژیک مدنظر قرار گیرند. نقش روش های مولکولی و سیتوژنتیک برای تقسیم بندی و درمان تومورهای کلیه کودکان رو به افزایش می باشد.

زمینه و هدف: شیوع زایمان سزارین در طی سال های متمادی در جهان رو به افزایش بوده است. آگاهی مادران باردار از روش های مختلف زایمان با برخی عوامل فردی مانند سطح تحصیلات آنها ارتباط دارد. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی میزان سزارین در زنان تحصیل کرده گروه علوم پزشکی زیر 45 سال شاغل در شهر گرگان بود.روش بررسی: این مطالعه توصیفی - تحلیلی به صورت مقطعی روی 187 نفر (پزشک، دندانپزشک، پرستار و ماما) در شهر گرگان طی سال 1384 انجام گرفت. پرسشنامه ای حاوی اطلاعات فردی و علت انتخاب روش زایمان سزارین و علت تمایل شخصی به زایمان سزارین از طریق مصاحبه تکمیل گردید. اطلاعات جمع آوری شده به وسیله نرم افزار آماری SPSS-10 و آزمون آماری کای اسکوئر تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: از 307 مورد بارداری منجر به زایمان، 153 مورد سزارین شده بودند که 49.8 درصد زایما ن ها را شامل می شد. شایع ترین علت سزارین، توصیه پزشک بدون داشتن علت طبی قطعی (52.6 درصد) و شایع ترین علت تمایل شخصی به سزارین، احساس درد کمتر بود. درصد سزارین در پزشکان، ماماها و متخصصان به طور معناداری بالاتر از پرستاران و دندانپزشکان بود و بین شغل همسر و فراوانی سزارین ارتباط معناداری یافت شد (P<0.05). فراوانی سزارین به طور معنی داری در اول زاها بالاتر بود (P<0.05).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان دهنده بالاتر بودن درصد سزارین در جامعه علوم پزشکی نسبت به کل جامعه بود.

زمینه و هدف: تالاسمی بیماری مزمن ارثی است که با اختلالات خونی شدید و همولیز همراه است. در بیماری تالاسمی نیز همانند سایر بیماری های مزمن مشکلات بالینی بیمار موجب مشکلات روانی و اجتماعی برای او می شود. مشکلات روانی اجتماعی بیمار مشکلات روانی اجتماعی و اقتصادی خانواده را به دنبال دارد. تشخیص بیماری و تطابق با آن برای خانواده یک بحران محسوب می شود و خانواده واکنش های متفاوتی را از خود نشان می دهد. هدف از این مطالعه بررسی مشکلات روانی، اجتماعی و اقتصادی خانواده های دارای فرزند مبتلا به تالاسمی ماژور و طرز مقابله آنها با این مشکلات بود.روش بررسی: این مطالعه روی 320 نفر از والدین (229 مادر و 91 پدر) دارای فرزند مبتلا به تالاسمی ماژور مراجعه کننده به مراکز آموزشی - درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی گرگان در سطح استان گلستان به روش سرشماری در سال 1383 انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه کتبی در خصوص مشکلات روانی و مشکلات اجتماعی- اقتصادی و ابزار مقابله مک کوبین و تامپسون بود که از طریق مصاحبه تکمیل گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که خانواده ها با مشکلات متعددی مواجه هستند. ترس بدتر شدن بیماری فرزند (82.8 درصد) و نگرانی نسبت به آینده فرزند (81.8 درصد) بیشترین مشکل روانی بود. کم شدن فعالیت های تفریحی خانواده به دلیل بیماری فرزند (33.8 درصد) و اختلال در رسیدگی به کارهای منزل (30.1 درصد) بیشترین مشکل اجتماعی و نیز هزینه رفت و آمد و تهیه دارو (63.8 درصد) بیشترین مشکل اقتصادی خانواده ها بود. ایمان به خدا و توکل به او در حل مشکلات (97.5 درصد) و پذیرش بیماری کودک به عنوان یک واقعیت، از شیوه های غالب مقابله بود.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که خانواده های بیماران مبتلا به تالاسمی برای سازگاری با مشکلات روانی، اجتماعی و اقتصادی ناشی از داشتن فرزند بیمار از شیوه های متعدد مقابله استفاده می نمایند. خانواده با تکیه بر فلسفه مذهبی معتقدند که وجود مشکل راهی برای کسب توفیق و ایمان بیشتر است و این اعتقاد یک نیروی مثبت در سازگاری خانواده ها به شمار می آید.

زمینه و هدف: بیماری لپتوسپیروز یکی از شایع ترین بیماری های مشترک بین انسان و حیوان در سراسر دنیا محسوب می شود. بیماری گاها مهلک بوده و از طریق تماس مستقیم یا غیرمستقیم با ادرار حیوانات آلوده به لپتوسپیرا بروزمی کند. این مطالعه به منظور معرفی موارد بروز لپتوسپیروز در استان گلستان طی سال 1383 انجام شد.روش بررسی: طبق هماهنگی های مقرر با مرکز بهداشت استان، 20 بیماری که با تشخیص پزشک معالج و بر اساس علایم بالینی مشکوک به لپتوسپیروز بودند، به مرکز آموزشی – درمانی 5 آذر گرگان در سال 1383 ارجاع داده شدند. بیمارانی که لااقل 4 علامت از علایم بالینی عمومی لپتوسپیروز از قبیل تب ، سردرد شدید، قرمزی ملتحمه، درد عضلات و مفاصل، زردی و بی حالی عمومی و نیز سابقه کار در مزرعه، تماس با حیوانات اهلی یا وحشی و تماس با آب های راکد محیطی را داشتند، مبتلا به لپتوسپیروز تلقی می شدند. سپس با رد سایر علل (منفی بودن مارکرهای هپاتیت، کشت خون بیماران، منفی بودن سرولوژی رایت و ویدال و VDRL و اسمیر خون محیطی) از آنان نمونه گیری خون به عمل می آمد و پرسشنامه پر می شد و تست MAT در مورد بیماران مشکوک درخواست می شد.یافته ها: 12 بیمار عمدتا برنجکار با علایم بالینی منطبق با لپتوسپیروز و با شایع ترین شکایات تب، لرز و سردرد که آزمون سرولوژیکی MAT برای تمام موارد از نظر لپتوسپیروز مثبت بود، گزارش شد. پرخونی ملتحمه در 75 درصد بیماران و افزایش CPK به بیش از 2 برابر حد طبیعی در 66.4 درصد آنها یافت شد و تمامی بیماران با آمپی سیلین یا آموکسی سیلین بهبود یافتند.نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه بایستی لپتوسیپروز به عنوان یک بیماری شغلی برنج کاران مدنظر پزشکان قرار گیرد. تشخیص زودرس آن می تواند از ایجاد عوارض در این گروه از کشاورزان جلوگیری نماید.