مجله فیزیک زمین و فضا
سال:1397 | دوره:44 | شماره:3 |تعداد مقالات:16

درحالی که توجه جهانی به سمت پدیده سونامی به خصوص در مناطق شرقی اقیانوس هند در نزدیکی اندونزی افزایش یافته، مکران غربی که در شمال غرب اقیانوس هند و در دریای عمان واقع است به عنوان یک ناحیه دارای پتانسیل خطر سونامی کمتر مورد توجه واقع شده است. عدم رخداد زمین لرزه طی سالیان طولانی در این ناحیه احتمال قفل شدگی مکران غربی را افزایش داده که در این صورت می توان انتظار داشت که خطر سونامی بالقوه ای در آینده سواحل مکران و دریای عمان را تهدید خواهد کرد. هدف این مطالعه شبیه سازی عددی فرآیند تولید سونامی محتمل در منطقه مکران غربی با هدف محاسبه شرایط اولیه برای انتشار سونامی می باشد. برای این منظور با در نظر گرفتن یک سناریو با پارامترهای مشخص در دریای عمان میدان دگرشکلی حاصل از این چشمه سونامی با استفاده از الگوریتم اکادا محاسبه شد. نتایج حاصل از این مطالعه الگوی مقطع اولیه سونامی را که شامل بالاآمدگی و فروافتادگی است در سرتاسر ناحیه مورد مطالعه نشان می دهد. خروجی حاصل از این مدل سازی به عنوان ورودی مدل سازی انتشار سونامی استفاده می شود.

باتوجه به ابهاماتی که در مورد خطرپذیری و پتانسیل خطر وقوع سونامی در سواحل جنوبی ایران وجود دارد، برای درک بهتر خطر سونامی و آمادگی در مقابله با وقوع آن به خصوص برای منطقه مکران غربی مدل سازی سونامی امری ضروری و لازم می باشد. هدف این مطالعه شبیه سازی عددی فازهای انتشار امواج سونامی در دریای عمان و شمال اقیانوس هند و بالاروی آن به هنگام رسیدن به سواحل مکران غربی در ایران می باشد. در این مطالعه، مدل سازی هیدرودینامیکی برای شبیه سازی انتشار سونامی در دریای عمان و شمال اقیانوس هند و بالاروی و گسترش سونامی در سواحل جنوب شرق ایران مورد استفاده قرار گرفت. در این مطالعه به منظور شبیه سازی انتشار و بالاروی سونامی از یک شبکه تودرتو استفاده شد. مدل سازی بالاروی سونامی در منطقه مکران غربی به ترتیب به غرب، میانه و شرق سواحل مکران در ایران تقسیم شد و برای هر منطقه به صورت جداگانه مدل سازی عددی بالاروی و سیل سونامی انجام شد. چگونگی گسترش و انتشار امواج سونامی، بیشینه ارتفاع موج، بالاروی و سیل امواج و سری زمانی سونامی در نقاطی خاص از جمله نتایج به دست آمده از این مطالعه می باشند.

در این مقاله با استفاده از مشاهدات گرانی سنجی هوایی برداری در منطقه ای از کشور تانزانیا، مدل سازی محلی میدان گرانش با استفاده از دو روش مختلف و برمبنای بسط به توابع هارمونیک محلی صورت می گیرد. بدین منظور، در روش اول، جواب مسأله مقدار مرزی دیرخله برای معادله لاپلاس، با مقادیر مرزی تعریف شده در محدوده یک کلاهک کروی حل می شود. در این حالت جواب معادله لاپلاس بر مبنای ترکیب خطی توابع لژاندرِ وابسته از مرتبه صحیح و درجه غیرصحیح بیان می شود، که به توابع هارمونیک کلاه کروی معروف هستند. درروش دوم، معادله لاپلاس در سیستم مختصات کارتزین محلی حل می شود و مقادیر مرزی در این حالت در یک محدوده مسطح از سطح زمین در نظر گرفته می شوند. در این روش، جواب معادله لاپلاس، برحسب ترکیب توابع مثلثاتی به عنوان توابع پایه بیان می شود، که به آنها، هارمونیک های مستطیلی گفته می شود. به منظور بررسی کارایی هر یک از روش های ذکر شده، از مشاهدات گرانی سنجی هوایی برداری بر فراز منطقه ای در تانزانیا جهت برآورد پارامترهای هر مدل (ضرایب هارمونیک هر مدل) استفاده شده است. کمترین مقدار اختلافات بین مدل هارمونیک مستطیلی و نقاط کنترل برای درجه ی80 (به عنوان درجه ی بهینه ی بسط) در مناطق داخلی حدود 2 تا 3 میلی گال و برای مناطق لبه ای بین 8 تا 9 میلی گال حاصل شد. کمترین مقدار اختلافات بین مدل هارمونیک کلاه کروی و نقاط کنترل برای درجه 100 ( به عنوان درجه بهینه بسط) در مناطق داخلی کمتر از یک میلی گال و حدود 3 میلی گال برای مناطق لبه ای به دست آمد.

روش سونداژ تشدید مغناطیسی تنها روش ژئوفیزیکی است که به طور مستقیم به مولکول های آب زیرسطحی حساس می باشد. با استفاده از وارون سازی داده های سونداژ تشدید مغناطیسی می توان اطلاعات مهمی از قبیل ضخامت و عمق لایه آبخوان، محتوای آب و در شرایطی مناسب، میزان رسانندگی هیدرولیکی لایه آبدار را به دست آورد. این روش به شدت به اندازه و نوع نوفه حساس است؛ لذا تخمین پارامترهای سیگنال و نیز وارون سازی آن حساسیت بالایی دارد. وارون سازی داده های سونداژ تشدید مغناطیسی یک مسأله بدوضع می باشد و نمی توان با استفاده از روش های مستقیم آن را حل کرد. به همین دلیل استفاده از روش های منظم سازی در وارون سازی سونداژ تشدید مغناطیسی امری اجتناب ناپذیر است. روش های متعددی جهت حل مسأله وارون سونداژ تشدید مغناطیسی پیشنهاد شده است. رهیافت هندسه ثابت و رهیافت هندسه متغیر، همراه با بهره گیری از روش های مختلف بهینه سازی تابع هدف از جمله این روش ها است. در این مقاله از رهیافت هندسه ثابت و اعمال منظم سازی تیخنوف همراه با قیدهای مناسب، جهت وارون سازی و مدل سازی پیشرو استفاده شده است. خروجی حاصل از داده های مصنوعی، و داده هایی از ایران و آلمان به عنوان داده های کم آب و پرآب، نتایج قابل قبولی از تغییرات محتوای آب نسبت به عمق و به کار گیری روش ارائه شده نشان می دهد.

مهاجرت به روش کیرشهف یکی از ساده ترین و رایج ترین الگوریتم های مهاجرت داده های لرزه ای است. از آنجا که عملگر مهاجرت کیرشهف، الحاقی عملگر مدل سازی است، قادر به بازسازی درست دامنه بازتاب ها نبوده و تصویر نهایی مهاجرت یافته دارای وضوح کافی نخواهد بود. مهاجرت کمترین مربعات برای رفع این مشکل و بازسازی صحیح دامنه معرفی شد اما بخاطر ابعاد بزرگ ماتریس ها، حل مسأله به صورت تکراری انجام می شود که زمان بر است. اگرچه در مقایسه با حل الحاقی، حل کمترین مربعات موجب بهبود دامنه می شود، ولی تصویر حاصل کماکان وضوح کافی نخواهد داشت. در این مقاله با منظم سازی نرم-1 برای تزریق تنکی به جواب کمترین مربعات کیرشهف یک روش مهاجرت با تفکیک پذیری بالا ارائه می شود. در اینجا مهاجرت لرزه ای به شکل یک مسأله بهینه سازی با قید تنکی فرمول بندی و با الگوریتم شکافت عملگری برگمن حل می شود. از خصوصیات مطلوب این الگوریتم همگرایی بالا و حل مسائل مقید بدون نیاز به محاسبات وارون ماتریس و تنها با استفاده از عملگرهای مهاجرت و مدل سازی است. نتایج حاصل از داده های شبیه سازی شده عملکرد بسیار بهتر الگوریتم پیشنهادی به لحاظ تفکیک پذیری در قیاس با الگوریتم مرسوم مهاجرت کیرشهف را نشان می دهند. مهاجرت کمترین مربعات قادر به کاهش اثرات ناشی از ناقص بودن داده در تصویر مهاجرت یافته می باشد. لذا روش پیشنهادی نیز با افزایش کیفیت تصویر حاصل از مهاجرت کمترین مربعات، تصویری مهاجرت یافته از یک داده ناقص با تفکیک پذیری بالاتری تولید خواهد کرد. نتایج حاصل از اعمال روش بر روی داده مصنوعی و واقعی عملکرد مطلوب آن را نشان می دهد.

مدل سازی وارون داده های گرانی، یکی از مؤثرترین ابزارهای عددی به منظور به دست آوردن تصاویر سه بعدی از ساختار های زمین شناسی است. یکی از پارامترهای مؤثر برای تولید مدلی مناسب در مدل سازی معکوس داده های گرانی همانند اغلب روش های مدلسازی معکوس داده های ژئوفیزیکی پارامتر منظم سازی است. روش های مختلفی برای این پارامتر در وارون سازی داده های گرانی مورد استفاده بوده است. در این مقاله از روش متعادل سازی قید فعال (ACB) به عنوان روشی جدید برای تخمین مناسب این پارامتر در وارون سازی دوبعدی داده های گرانی سنجی پرداخته می شود. برای این منظور الگوریتم طراحی شده بر روی یک مدل مصنوعی و یک مجموعه داده های واقعی گرانی سنجی مربوط به ذخیره کرومیت در منطقه ماتانزاس در کشور کوبا مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج حاصل از وارون سازی دو بعدی در این منطقه با حفاری-های موجود سازگاری دارند و نشان می دهد که الگوریتم پیشنهادی می تواند تخمین مناسبی از توزیع چگالی و ساختارهای زیر سطحی ماده معدنی ارائه کند.

مطالعه و بررسی رویدادهای پس لرزه می تواند ابزاری بسیار قدرتمند برای تعیین توابع گرین بین جفت رویدادها و به تبع آن مطالعه ساختار درونی زمین را فراهم آورد. با استفاده از این رویدادها، یکی از پس لرزه ها به عنوان چشمه ی لرزه ای، و پس لرزه دیگر به عنوان گیرنده مجازی در نظر گرفته می شود. پس از زمین لرزه 29 آذر 1389 (MW 6. 5) در بخش پنهان گسل کهورک در منطقه ریگان در جنوب شرق ایران، پس لرزه ها در پهنه صفحه گسلی توزیع گردید. این مطالعه، بازسازی توابع گرین بین جفت رویداد پس لرزه و انتشار آن را در بخش پنهان صفحه گسل کهورک بررسی می نماید. لذا با استفاده از شروطی، نظیر مقدار بزرگی پس لرزه ها (M>2)، عمق یکسان پس لرزه ها و نسبت سیگنال به نوفه شکل موج آنها (SNR≥ 4)، جفت رویداد 031-163 گزینش و تابع گرین مرتبط با آن بازسازی گردید. همچنین مدل سازی مصنوعی یک بعدی و دوبعدی علاوه بر آن که بازسازی این تابع گرین را تصدیق می نماید، انتشار این سیگنال را برصفحه گسل تأیید می کند.

اثر جاذبی توپوگرافی یکی از مؤلفه های مهم میدان گرانی است که سهم مهمی در مطالعات ژئوفیزیک و ژئودتیکی را ایفا می کند. برای تفاسیر ژئوفیزیکی لازم است اثر توپوگرافی به عنوان عامل مزاحم از داده های جاذبی اندازه گیری شده حذف شود. در حل مسائل مقدار مرزی ژئودتیکی توپوگرافی مانعی برای هارمونیک بودن فضا است. این مطالعه به نحوه محاسبه اثر توپوگرافی اجرام نزدیک تا فاصله 1. 5 درجه (برابر 167 کیلومتر) موسوم به زون هایفورد-بووی می پردازد. رابطه ریاضی برای این منظور مشتق ارتفاعی انتگرال نیوتن و داده های مورد استفاده مدل های رقومی ارتفاعی است. کارایی چهار روش مبتنی بر المان تسرویید با روش منشور مقایسه می شود. این روش ها شامل: انتگرال گیری عددی با قاعده نمایی مضاعف موسوم به روش فوکوشیما، انتگرال گیری عددی بروش مارتینک-ونیچک، بسط سری تیلور موسوم به هک-سویتز و روش نقطه مادی همگی دارای تقریب کروی هستند. برای آزمون صحت نتایج روشهای مختلف، از یک مدل تحلیلی (توپوگرافی مصنوعی حاصل از یک کلاهک کروی با ارتفاع 1000متر) با اثر توپوگرافی معلوم استفاده شده است. گسسته سازی این مدل تحلیلی با شبکه های با ابعاد مختلف و در نواحی بسیار نزدیک، نزدیک و دور انجام شد. نتایج عددی حاکی از موفقیت روش منشور برای مدل سازی اثر توپوگرافی برای اجرام نزدیک (ناحیه تا شعاع 18 کیلومتر) نسبت به روش های بر مبنای تسرویید است. در این ناحیه، انتگرال گیری با مدل ارتفاعی با گام بهتر از 30 متر برای تأمین دقت 10 میکروگال لازم است. در نواحی 18 کیلومتر تا 167 کیلومتر نتایج عددی همه روش های تعیین اثر توپوگرافی یکسان است.

هدف این پژوهش مطالعه فراوانی و توزیع جهانی رخداد تاشدگی وردایست، با تأکید بر منطقه جنوب غرب آسیا، و همچنین تغییرات فصلی آن در فاصله سال های 2013 تا 2015 است. بدین منظور میدان های اولیه از قبیل باد، دما و ارتفاع ژئوپتانسیلی از داده های بازتحلیل Interim) ECMWF (ERA-اخذ و میدان های ثانویه مانند تاوایی پتانسیلی (PV) و دمای-بالقوه (θ ) محاسبه شده است. تشخیص تاشدگی وردایست دینامیکی بر اساس الگوریتم توسعه یافته روش اسپرنگر و همکاران (2003) و گری (2003) و با استفاده از نیمرخ قائم در هر یک از نقاط شبکه انجام شده است. توزیع زمانی-مکانی تاشدگی ها نشان می دهد که فراوانی تاشدگی در عرض های جنب حاره ای و میانی (بین 20 تا 40 درجه) در هر دو نیم کره شمالی و جنوبی بیشتر است و در نیم کره زمستانه نیز این تاشدگی ها از فراوانی بیشتری برخوردارند. منطقه جنوب غرب آسیا در تمام طول سال دارای بی هنجاری مثبت فراوانی تاشدگی نسبت به مقدار میانگین نیم کره شمالی است. میزان بی هنجاری یاد شده در این منطقه طی فصل های مختلف سال متفاوت است و در فصل تابستان هم زمان با شکل گیری واچرخند موسمی بر روی عرض های جنب حاره ای اقیانوس هند، فراوانی تاشدگی وردایست به شدت افزایش می یابد. بیشترین بی هنجاری مثبت در ماه ژوئن و در دو کانون، یکی بر روی ایران-افغانستان و دیگری در شرق مدیترانه اتفاق می-افتد. مطالعه موردی انجام شده در ژوئن 2015 تشکیل دو هسته جریان جتی قوی در منطقه را نشان می دهد و بررسی نقشه های نیمرخ قائم میدان های باد افقی، دمای بالقوه و PV مربوط به این ماه نیز وجود دو ناحیه اصلی تاشدگی وردایست واقع در غرب این دو هسته جریان جتی و در زیر آن و همچنین وجود دو ناحیه کژفشاری بارز (طبق توازن باد گرمایی) در محل تشکیل تاشدگی ها را به خوبی تأیید می کند.

دورپیوندهای جهانی با تغییر آرایش گردش جو، با اقلیم مناطق دورتر مرتبط هستند. مهم ترین این پدیده ها برای اقلیم ایران کدامند؟ رابطه دورپیوندهای منطقه ای و جهانی، با استفاده از سری زمانی ماهانه 61 سال (1950 تا 2010) در دوره سرد سال و روش همبستگی پیرسون تعیین شد. نتایج حاکی از آن است که مهم ترین پدیده های جهانی در سطوح میانی جو، دورپیوند دریای شمال-خزر (NCP) و نوسان اطلس شمالی (NAO) است. در فاز مثبت این دو دورپیوند، مرتبط با دورپیوند منطقه ای اروپای غربی-خزر شمالی، کاهش دما و افزایش بارش و در فاز منفی، افزایش دما و کاهش بارش در ایران حادث می شود. همچنین دورپیوندهای جهانی مهم در سطح زمین، نوسان قطبی (AO)، اسکاندیناوی (SCAN)، اطلس شرقی-روسیه غربی (EA-WR) و اطلس شرقی (EA)، مرتبط با دورپیوندهای منطقه ای اروپای شمالی، سیبری شمالی و آسیای مرکزی می باشند که با فاز منفی نوسان قطبی، اسکاندیناوی و فاز مثبت اطلس شرقی-روسیه غربی و اطلس شرقی، کاهش دما و افزایش بارش و در فاز متفاوت، دورپیوندهای فوق با افزایش دما و کاهش بارش در ایران همراه اند. این شش دورپیوند جهانی در مطالعات اقلیمی، پیش بینی و تغییرات اقلیمی برای ایران، مهم ترین پدیده های جهانی دوره سرد سال می باشند.

بهمن یکی از مهم ترین مخاطرات وضع هوا در مناطق کوهستانی و برف گیر است و پیش بینی صحیح آن در افزایش ایمنی جاده های کوهستانی نقش مؤثری دارد. از این رو در این تحقیق کوشش شده است ضمن بررسی شرایط همدیدی رخداد بهمن در یک مطالعه موردی، مهم ترین شاخص های پیش بینی پتانسیل رخداد بهمن با استفاده از یک مدل پیش بینی عددی برآورد و احتمال رخداد بهمن بر اساس یکی روش های کاربردی موجود بررسی شود. مطالعه موردی به گونه ای انتخاب شده که شرایط جوی قابل توجهی برای رخداد بهمن در منطقه دیده نمی شود و تنها یک مورد سقوط بهمن در طول 24 ساعت در منطقه شهرستانک جاده چالوس گزارش شده است. مهم ترین نتایج این بررسی نشان می دهد که الگوهای پیش بینی همدیدی وضع هوا در این مطالعه، با شرایط جوی واقعی همخوانی دارد و ویژگی مشخصی برای وقوع بهمن در این الگوها دیده نمی شود. آستانه های معرفی شده برای پتانسیل وقوع بهمن با رخداد واقعی در این مطالعه همخوانی خوبی دارد. وزش باد کمتر از m/s 9، بارش برف کمتر از 30 سانتی متر در 24 ساعت، افزایش دما کمتر از C° 8 در 12 ساعت، عدم ماندگاری دما در محدوده 4-تا C° 10-و آسمان نیمه ابری در طول روز بدون بار باران، شرایطی است که بر احتمال رخداد بهمن و نه قطعیت آن (پتانسیل نامشخص وقوع بهمن) تأکید دارد و برای پیش بینی پتانسیل بالای وقوع بهمن، آستانه های جوی باید بالاتر از مقادیر یاد شده باشند.

در این تحقیق با استفاده از مدل شبیه سازی پیچک بزرگ موازی سازی شده (PALM)، ویژگی های لایه اکمن کف خلیج فارس در تابستان و پاییز مطالعه شده است. برای این منظور سه آزمایش عددی با تأکید بر تأثیر چینه بندی بر لایه اکمن طراحی شد. یک آزمایش مرجع بدون گرادیان دما و شوری و دو آزمایش با گرادیان دما و شوری متناسب با شرایط تجربی تابستان و پاییز خلیج فارس پیاده سازی و اجرا شد. نتایج نشان داد هنگامی که چینه بندی در خلیج فارس قوی باشد، لایه اکمن تنها به لایه آمیخته کف محدود می شود و مؤلفه های سرعت اکمن نمی توانند به لایه های بالایی نفوذ کنند. در پاییز پهنای لایه پیکنوکلاین کمتر است و به 20 متر می رسد؛ درنتیجه مارپیچ اکمن پهن تر و بزرگی مؤلفه سرعت عمود بر جریان زمینگرد حدود 25% بیشتر می شود. نتایج نشان می دهد که اگر شار گرمایی در کف یا سطح وجود نداشته باشد، با گذر زمان در مرز بین لایه چینه بندی و لایه آمیخته، یک لایه پیکنوکلاین شدید به پهنای حدود 4 متر به وجود می آید که باعث افزایش پایداری شاره و درنتیجه مانع نفوذ جریان های تلاطمی می شود. چینه بندی تأثیری روی انرژی جنبشی تلاطمی و تنش کف ندارد؛ اما باعث می شود که تلاطم سریع تر شکل بگیرد. مشاهده شد که در مرز بین لایه چینه بندی و لایه آمیخته تنش برشی افزایش می یابد.

خورشید به طور مداوم ذرات یونیزه را به بیرون از اتمسفر پرتاب می کند که سبب باد های خورشیدی می شوند. برای درک اینکه منشأ این بادها کجاست 50 سال است که تحقیقات گوناگون در شید سپهر، تاج و رنگین سپهر انجام می شود. حفره های تاجی در مقیاس بزرگ معمولاً مناطقی هستند که به طور قطعی به عنوان منشأ بادهای خورشیدی پذیرفته شده اند. با این حال هنوز تحقیق و پژوهش در مناطق دیگر انجام می شود. جت های شبکه ای یکی ازپدیده هایی هستند که به عنوان منشأ بادهای خورشیدی مطرح می باشند. هدف ما بررسی توزیع میدان سرعت درون آنها و پی بردن به ساختار این نوع جت ها و نقش آن در جریان های پلاسمایی می باشد. نوسانات و جابه جایی عرضی محور جت ها را می توان به دلیل وجود امواج عرضی در امتداد محور آنها تعبیر نمود. دو نوع موج که مسئول این نوسانات هستند عبارتند از امواج مگنتواکوستیکی و امواج آلفون. در این مقاله با استفاده از تصاویر تلسکوپ IRISبا کمک الگوریتم FLCT تحت برنامه نویسی IDL توزیع میدان سرعت جریان پلاسما را در پایه جت های رنگین سپهر مورد مطالعه قرار دادیم.

هدف از این پژوهش، تعیین ضرایب رابطه مارشال-پالمر برای بازتابش رادار هواشناسی گیلان با استفاده از شدت بارش دیدبانی شده است. به همین منظور، ابتدا وایازش توانی داده های بارش رادار هواشناسی (با استفاده از ضرایب پیش فرض در رابطه مارشال-پالمر) بر حسب داده های باران سنج ایستگاه خودکار فرودگاه رشت استان گیلان در یک بازه سه ساله (2012-2015) انجام و ضرایب جدید شناسایی شدند. سپس، با اعمال ضرایب جدید، شدت بارش رادار دوباره محاسبه و مقادیر به دست آمده شدت بارش در هر دو حالت (با ضرایب پیش فرض و جدید)، با استفاده از آماره ریشه مجذور مربعات، با داده های دیدبانی باران سنج ایستگاه هواشناسی رشت مقایسه شدند. این مقایسه یک مرتبه بر اساس فصل های مختلف و مرتبه دیگر بر اساس شدت بارش ها انجام شد. نتایج بررسی های فصلی نشان از بهبود نسبی برآورد شدت بارش رادار پس از تصحیح ضرایب دارد به گونه ای که برآورد شدت بارش در ماه های مارس تا می (بهار)، 38 درصد و ماه های دسامبر تا فوریه (زمستان) 22 درصد اصلاح شد. طی ماه های ژوئیه تا نوامبر (تابستان و پاییز) تغییر قابل توجهی در برآورد شدت بارش دیده نشد. نتایج به دست آمده برای شدت بارش (بدون در نظر گرفتن فصل ها) نشان داد که پس از اعمال ضرایب جدید، بارش های متوسط و شدید به ترتیب 25 و 47 درصد بهبود داشته اند. این در حالی است که برای بارش با شدت ملایم، تغییری در نتایج بر اساس روش به کاررفته مشاهده نشد. به نظر می رسد تصحیح ضرایب برای بارش های شدید تر کاربرد بیشتری دارد.

تعدد عوامل مؤثر در خصوصیات حوزه آبخیز منجر به تغییرات مکانی و زمانی در فرآیندهای تولید رواناب و رسوب می شود. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی تغییرات مکانی مقادیر رواناب، رسوب و آستانه شروع رواناب با استفاده از داده های شبیه سازی بارش در حوزه آبخیز قره شیران اردبیل انجام گرفت. شبیه سازی بارش با استفاده از دستگاه باران ساز در 45 نقطه در سازندهای مختلف زمین شناسی حوزه آبخیز انجام و پس از اندازه گیری مقدار رواناب و رسوب در هر نمونه متغیرهای مورد مطالعه با روش کریجینگ درون یابی و تغییرات مکانی ارزیابی و ارتباط مکانی مقادیر این متغیرها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نقشه های درون یابی نشان داد که سازندهای بخش های بالادست حوزه آبخیز (گدازه های داسیتی و تراکیتی) در آستانه های پایین (17/3-99/1 دقیقه) رواناب تولید می شود و به سمت سازندهای بخش های پایین دست (مانند پادگانه های آبرفتی قدیمی) آستانه تولید رواناب (25/7-13/6 دقیقه) افزایش می یابد. مقدار رواناب در بالادست حوزه (گدازه های داسیتی و تراکیتی)، زیاد (25/7-07/6 لیتر بر مترمربع) ولی مقدار رسوب کم (66/1-25/1 گرم بر لیتر) و در پایین دست حوزه (مانند پادگانه های آبرفتی قدیمی) مقدار رواناب تولیدی کم (50/3-20/2 لیتر بر مترمربع) و مقدار رسوب تولید شده بیشتر (5/3-25/2 گرم بر لیتر) می باشد. نتایج ارتباط بین مقادیر تغییرات رسوب، رواناب و آستانه شروع رواناب در نرم افزار Surfer نشان داد که در آستانه های بالای 4 دقیقه و رواناب های بین 5/5-5/2 لیتر، مقدار رسوب بیشتر از حدود 2 گرم بر لیتر می باشد و به طور کلی می توان گفت که در آستانه های پایین اثر تولید رواناب بر تولید رسوب در حوزه بیشتر است و در آستانه های بالا اثر تولید رواناب کاهش می یابد.