پژوهش های آسیب شناسی زیستی
سال:1385 | دوره:9 | شماره:1 |تعداد مقالات:9

هدف: هدف از این مطالعه، بررسی رقابت درون گون های در لارو آنوفل استفنسی (ناقل عمده مالاریا در جنوب ایران) است.مواد و روش ها: در این مطالعه ابتدا 4 کمیت غذایی مختلف (1x, 2x, 4x, 6x) و 5 تراکم لاروی متفاوت 2, 1, 0.5, 0.1) و 3 لارو در سانتیمتر مربع از سطح آب) انتخاب شد و تاثیر جداگانه و توامان این تیمارها روی 7 شاخص زیست شناختی آنوفل استفنسی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. شرایط ایجاد رقابت درون گون های بین لاروها برای دو عامل غذا و فضا، با کاهش کمیت غذای لاروی از 6x به x و افزایش تراکم لاروی از 0.1 به 3 لارو در هر سانتیمتر مربع از سطح آب فراهم شد.نتایج و بحث: شاخص های زیست شناختی با کاهش کمیت غذا و افزایش تراکم لاروی، تغییرات معنی داری را در موارد زیر نشان دادند؛ مرگ و میر لاروی، مرگ و میر شفیره افزایش، مرگ و میر کل، نسبت جنسی یا نسبت بالغین ایجاده شده نر به کل بالغین، افزایش و نرخ بقا کاهش داشته است و زمان رشد لاروی با زمان دگردیسی طولانی تر شده است. در حالی که اندازه بدن بالغین تغییر معنی داری در شرایط مذکور، نشان نداده است.نتیجه گیری: با کاهش کمیت غذا و افزایش تراکم لاروی از وفور و پویایی پشه آنوفل کاسته می شود و این امر می تواند راهکارهایی برای کنترل این پشه، پیشنهاد نماید.

مقدمه: ویروس هپاتیت C یکی از مهمترین عوامل ایجاد کننده هپاتیت حاد و مزمن، سیروز و سرطان کبد در سطح جهان محسوب می شود. به دلیل روند رو به رشد ابتلا به HCV در سطح دنیا تحقیقات گسترده ای در نقاط مختلف جهان برای افزایش کیفیت روش های تشخیصی و تعیین ژنوتیپ ویروس در حال انجام است.روش ها: در این تحقیق ناحیه ژنی مربوط به پروتئین نوکلئوکپسید ویروس (ژن core) که یک ناحیه بسیار حفاظت شده در طول ژنوم ویروس است، از سرم یک بیمار ایرانی با روش RT-PCR جدا شده و پس از کلون سازی در وکتور puc18 با پرایمرهای یونیورسال تعیین ترادف شد. به منظور تولید پروتئین نوترکیب Core ژن تعیین ترادف شده در وکتور بیانی PET 28 A کلون شد و پلاسمید نوترکیب حاصل به باکتری BL 21 (DE 3) ترانسفورم گردید.نتایج و بحث: نتیجه تعیین ترادف نشان داد که ژن Core جدا شده از یک بیمار ایرانی 96 درصد شباهت با سویه 1a و 95 درصد شباهت با سویه 1b ویروس هپاتیت C دارد. این نتیجه با نتایج سایر تحقیقات انجام شده در این زمینه مطابقت دارد. وجود باند 23.5 کیلودالتون در ژل SDS-PAGE و تست وسترن بلات با آنتی بادی های مونوکلونال بیان پروتئین Core را اثبات نمود. با تولید انبوه این پروتئین، می توان از آن برای استفاده در کیت های تشخیصی بهره جست.

هدف: توکسوپلاسما تک یاخته ای متعلق به زیر رده کوکسید یا است این انگل در بافتهای مختلف رت به صورت کیست نسجی یافت می شود. هدف از این مطالعه، بررسی حضور فعال انگل در زمان های مختلف در بافت های مختلف رت پس از آلودگی تجربی با سویه RH بوده است.مواد و روش کار: در این مطالعه تجربی - مداخله ای در مجموع تعداد 75 رت و 500 موش سوری استفاده شدند. ابتدا با تزریق طریق داخلی صفاقی 40 تا 50 هزار تاکی زوایت همه رت ها را آلوده شدند. 12 ساعت پس از شروع آلوده سازی، نمونه برداری آغاز شد و تا مدت 3 روز هر 24 ساعت و پس از آن هر سه روز یک بار تا 60 روز هر بار تعدادی رت را کشته و اندامهایی از قبیل طحال، کبد، قلب، عضلات، کلیه و مغز آنها جدا شد و پس از له کردن بافتها به همراه سرم فیزیولوژی و آنتی بیوتیک به موش سوری تزریق شد.نتایج: در این بررسی مشخص شد کیست انگل از روز پنجم تا روز شصتم (مدت زمان تحقیق) در مغز و از روز نهم تا شصتم در دو بافت عضله و قلب و از روز پنجم تا دوازدهم در طحال و تا بیست و هفتم در کبد حضور دارد. در بافت کلیه، طی شصت روز هیچ انگلی مشاهده نشد.نتیجه گیری: انگل توکسوپلاسما در اندام هایی مانند طحال و کبد برای مدت کوتاه، ولی در مغز و عضلات برای مدت طولانی می تواند حضور یابد. اندام هایی مانند کلیه، محل مناسبی برای استقرار انگل نیستند.

هدف: روماتوئید آرتریتیس (RA) شایعترین بیماری التهابی مزمن و مخرب مفصلی است که انتشار جهانی دارد و شیوع آن در سطح جهان حدود 0.5 تا 1 درصد در سطح جهان می باشد. برای تشخیص قطعی بیماری RA در مراحل اولیه بیماری روش آزمایشگاهی مشخصی موجود نمی باشد و از آنجا که تشخیص سریع آن بسیار حایز اهمیت است، استفاده از روش های ملکولی می تواند در تشخیص بموقع و دقیق بیماری بسیار موثر باشد. با وجود این که هنوز علت اصلی بیماری خود ایمن شناخته نشده است، ولی فاکتورهای ایمنی شناختی و ژنتیکی نقش عمده ای در آسیب زایی بیماری بازی می کنند. با توجه به نقش کلیدی ژنهای مجموعه سازگاری بافتی در بروز بیماری های خود ایمن، در این تحقیق بر آن شدیم تا تنوع اللی ژن HLA-DQB1 از این مجموعه را بین دو گروه بیمار و سالم مقایسه و بررسی کنیم که آیا الل خاصی از HLA-DQB1 می تواند به عنوان شاخص ژنتیکی بیماری قرار گیرد یا خیر.مواد و روش ها: در این مطالعه از 25 فرد بیمار مبتلا به روماتوئید آرتریتیس و 86 فرد سالم استفاده شد. DNA ژنومی از خون این افراد به روش غیر آنزیمی رسوب نمکی استخراج و سپس ژنوتیپ HLA با تکنیک PCR-SSP تعیین شد.نتایج: با مقایسه نتایج به دست آمده بین دو گروه بیمار و کنترل، فراوانی الل های HLA-DQ5 و HLA-DQ8 در گروه بیمار به ترتیب 56 درصد 31.4 درصد در گروه کنترل و 24 درصد 5.8 درصد در گروه کنترل مشاهده شد که نسبت به گروه کنترل، دارای اختلاف معنی داری می باشد. P<0.05 و به ترتیب 0.033 و (0.007. میزان مخاطره نسبی برای دو الل فوق نیز عددی بزرگتر از 1 برآورد شد (به ترتیب 2.6 و 5.1).بحث و نتیجه گیری: از آنجا که الل های DQ5 و DQ8 در بیماران نسبت به افراد سالم بیشتر دیده می شوند، می توانند در افزایش ریسک ابتلا به بیماری RA در جمعیت خراسانی نقش داشته باشند، از این رو می توانند به عنوان یک شاخص مولکولی در تشخیص و پیش آگهی بیماری روماتوئید آرتریتیس استفاده شوند.

مقدمه: مخمرهای فرصت طلب جنس مالاسزیا متعلق به شاخه بازیدیومیکوتاها و خانواده کریپتوکوکاسه می باشند که به طور طبیعی روی پوست انسان و حیوانات خونگرم ساکن هستند. این مخمرها تحت شرایط خاصی قادر به ایجاد بیماری نظیر تینه آ ورسیکالر، درماتیت سبوره،… و حتی عفونت های سیستمیک است. در سال های اخیر در پی استفاده از آزمایشات بیوشیمیایی، مورفولوژیکی و روشهای مولکولی 9 گونه از جنس مالاسزیا شناسایی شده است.مواد و روشها: تحقیق اخیر با هدف به کارگیری روش های PCR-RFLP برای شناسایی این گونه ها و بررسی سوش های شایع در ایران پایه ریزی شد. ابتدا نمونه های به دست آمده بر اساس تست های متداول میکروسکوپی و ماکروسکوپی و خصوصیات بیوشیمیایی در حد گونه شناسایی شدند و در آزمایشات مولکولی الگوهای واحدی برای هر یک از 3 گونه شایع مالاسزیا به دست آمد.نتایج: قطعات تولیدی PCR در حدود 600bp تا 800bp طول داشتند. محصول PCR مالاسزیا سیمپودیالیس 600bp) تا (700bp کوچکتر از محصول PCR سایر گونه های مالاسزیا بود و از این رو به راحتی و تنها از روی باند مربوط به PCR که با استفاده از پرایمرهای ITS1 و ITS4 به دست آمده، از سایر گونه های مالاسزیا قابل افتراق بود. محصول PCR دو گونه مالاسزیا گلوبوزا و مالاسزیا فورفور کاملا مشابه هم بوده و افتراق این دو گونه بر اساس قطعات تولیدی ITS1/4 PCR تقریبا غیر ممکن است. برای شناسایی و افتراق دو گونه مزبور از الگوی RFLP با آنزیم ECOR1 استفاده شد.بحث: استفاده از روش های مولکولی، شناسایی سریع و دقیق گونه های مختلف مالاسزیا را امکان پذیر می سازد. نتایج به دست آمده از روش RCR-RFLP با نتایج به دست آمده از روش های روتین آزمایشگاهی، کاملا مطابقت داشت.

مقدمه: خانواده سوسک های استافیلینیده دارای بیش از چهل هزار گونه شناخته شده است که در سراسر دنیا پراکنده اند. بسیاری از گونه های جنس Paederus spp به عنوان عامل درماتیت خطی شناخته شده اند. در مناطق گرم و مرطوب در طول شب و بعد از ظهر سوسک های پدروس به سمت منابع نور مصنوعی (چراغها) جلب می شوند و چنانچه این سوسک ها روی پوست کشیده و یا له شوند ماده موجود در همولنف این حشرات که در اصطلاح پدرین نامیده، روی پوست رها شده و سبب بروز عارضه ای به نام درماتیت می شود.مواد و روشها: تاکنون روش های بسیاری برای کنترل سوسک های پدروس پیشنهاد شده که هیچ یک از آنها تاثیر قاطعی در کنترل آن نداشته است. هدف این تحقیق بررسی قدرت دور کنندگی روغن گیاه چریش بر سوسک های پدروس به عنوان یک روش محافظت شخصی است. روغن چریش (نیم) در سه دز 5, 2.5 و 10 درصد روی کاغذهای آغشته در درون پتری دیش آزمایش شد.نتایج: نتایج به دست آمده نشان می دهد که درصد دورکنندگی روغن نیم در سه دز مورد آزمایش به ترتیب 69.3, 46.2 و 84.62 است، که هر سه نسبت به شاهد دارای اختلاف معنی داری می باشد (P<0.05).

مقدمه: تشخیص و درمان عفونت های ادراری در کودکان قبل از ایجاد آسیب های کلیوی باید انجام شود. با توجه به این امر در بسیاری از کشورهای دنیا طرح های غربالگری عفونت ادراری در مدارس انجام می شود. با توجه به گزارش های بسیار کم راجع به شیوع این عفونت در کودکان مناطق مختلف ایران به منظور بررسی شیوع این عفونت در کودکان 7 ساله شهر بیرجند و نیز بررسی ارزش پیشنهاد طرح غربالگری عفونت ادراری در بررسی های قبل از ورود به مدرسه، این طرح تحقیقاتی انجام شد.روش کار: 278 دانش آموز کلاس اول ابتدایی (148 پسر و 130 دختر) از طریق نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و پس از تکمیل پرسشنامه، روی نمونه ادرار صبحگاهی آنها، آزمایش کشت ادرار انجام شد. تعداد کلنی مساوی یا بالای ده هزار و کمتر از صد هزار از یک نوع میکروارگانیسم در هر میلی لیتر ادرار به عنوان کشت مشکوک تلقی و کشت مجدد ادرار گرفته می شد. تعداد کلنی مساوی یا بالای صد هزار به عنوان عفونت قطعی ادرار در نظر گرفته شد.نتایج: میزان شیوع کلی عفونت ادراری 1.1 درصد بود. شیوع عفونت ادراری در پسران 1.4 درصد و در دختران 0.8 درصد بود که تفاوت مشخصی بین دو جنس در شیوع عفونت ادراری دیده نشد 68.9 .(P.Value = 1) درصد پسران (102 نفر) ختنه شده بودند. شیوع عفونت ادراری در پسران ختنه شده 1 درصد و در پسران ختنه نشده 2.2 درصد بود که تفاوت چشمگیری بین این دو گروه در شیوع عفونت ادراری دیده نشد (P.Value = 0.53). شایعترین سن انجام ختنه در 6 سالگی بود. در تمام موارد عفونت قطعی ادرار فقط ارگانیسم اشریشیا کولی به دست آمد.نتیجه گیری: با توجه به اطلاعات بسیار کم راجع به شیوع عفونت ادراری در کودکان مناطق مختلف ایران، انجام مطالعات وسیعتری در این مورد بهتر است تا بتوان راجع به مطرح کردن پیشنهاد طرح غربالگری آن در مدارس تصمیم گیری کرد. همچنین راجع به سن صحیح انجام ختنه بهتر است اقدامات آموزشی و اطلاع رسانی بیشتری انجام شود.

هدف: محققان یکی از علت های افزایش شیوع عفونت های قارچی از جمله کاندیدیازیس را در بیماران مبتلا به دیابت نقص ایمنی ذکر کرده اند که نقص در فعالیت ماکروفاژها و نوتروفیل ها از آن جمله است. نوتروفیل ها و ماکروفاژها از طریق مکانیسم های اکسیداتیو و غیر اکسیداتیو در دفاع بر علیه کاندیدا آلبیکنس شرکت می کنند.مواد و روشها: در این تحقیق فاکتورهای پراکسید هیدروژن (واسطه اکسیژنی واکنش گر) و نیتریک اکساید (واسطه نیتروژنی واکنش گر) نوتروفیل ها و ماکروفاژها در برابر کاندیدا آلبیکنس در مدل حیوانی موش صحرایی بررسی شد.با تزریق وریدی استرپتوزوسین به میزان 65 میلی گرم / کیلوگرم، مدل رت دیابتیک به دست آمد. سنجش فاکتور نیتریک اکساید بر اساس روش گریس و فاکتور پراکسید هیدروژن طبق روش والترراچ و همکاران انجام شد. همچنین شمارش تعداد کلنی کاندیدا آلبیکنس روی محیط سابورودکستروز آگار در دو گروه سالم و دیابتیک انجام گرفت.نتایج و بحث: نشان داد ماکروفاژهای گروه سالم در برابر کاندیدا آلبیکنس نسبت به گروه دیابتیک، نیتریک اکساید بیشتری تولید کردند و این اختلاف معنی دار بود (P£0.028). نوتروفیل های گروه سالم نیز در برابر کاندیدا آلبیکنس در مقایسه با گروه دیابتیک نیتریک اکساید بیشتری تولید کردند (P£0.165). در ارتباط با عامل پراکسید هیدروژن ماکروفاژها در دو گروه سالم و دیابتیک، تفاوت چندانی مشاهده نشد. ولی نوتروفیل های گروه دیابتیک در مقایسه با گروه سالم عامل پراکسید هیدروژن بیشتری تولید کردند (P£1). در نوتروفیل های بدون تحریک گروه دیابتیک نسبت به گروه سالم افزایش تولید پراکسید هیدروژن مشاهده شد.در شمارش تعداد کلنی کاندیدا آلبیکنس بین دو گروه سالم و دیابتیک تفاوت معنی داری مشاهده نشد (P£0.058) و بین شمارش تعداد کلنی کاندیدا آلبیکنس و پاسخهای ایمنی مورد بررسی در این تحقیق ارتباطی وجود نداشت.نتیجه گیری: اگر چه عوامل وابسته به اکسیژن و نیتروژن پس از ابتلا به دیابت دچار تغییر، مثلا کاهش، می شوند؛ ولی تغییرات در سایر عوامل سیستم ایمنی را نمی توان نادیده انگاشت.