پژوهش های آسیب شناسی زیستی
سال:1385 | دوره:9 | شماره:2 |تعداد مقالات:9

هدف: بررسی اثر آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین بر نوتروفیلها و منوسیتهای بیماران مبتلا به عفونت دستگاه ادراری ناشی از اشرشیا کولی پیش و پس از مصرف آنتی بیوتیک در تولید نیتریک اکساید (NO) و پراکسید هیدروژن (O2H2) از این سلول ها در محیط کشت.مواد و روشها: تعداد 45 بیمار خانم مبتلا به عفونت ادراری ناشی از اشرشیا کولی بین سنین 18 تا 50 سال انتخاب و سلول های منوسیت و نوتروفیل این بیماران در دو مرحله، یکبار بلافاصله پس از تشخیص عفونت ادراری از طریق تست آنالیز ادراری و پیش از درمان و دیگری پس از درمان با یک دز کامل سیپروفلوکساسین 500 میلیگرمی جدا شدند، سپس با انکوباسیون و تیمار متفاوت 18 ساعته با فعال کننده های اینترفرون گاما (IFN-g) و LPS برای سلول های منوسیت و 6 ساعته باPMA برای نوتروفیلها (شرایط ex vivo) و همچنین فعال کننده های مذکور وآنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین (شرایط in vitro) کشت داده شدند و مایع رویی کشت سلولی جدا شد و از آن برای اندازه گیری NO به روش کالریمتری گریس و O2H2 به روش فلورومتری استفاده گردید.نتایج: نتایج in vitro و ex vivo نشان داد که میزان NO و O2H2 سلول های منوسیت و نوتروفیل بیماران در دو گروه پیش از درمان و پس از آن در مقایسه با نمونه شاهد از افراد داوطلب سالم بیشتر است (P<0.0001) و تولید NO پس از درمان در مقایسه با پیش از درمان نیز افزایش داشته است (P<0.0001) ولی تولید O2H2 در گروه های پیش و پس از درمان، تغییرات معنی داری نداشته است (P>0.05).نتیجه گیری: آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین علاوه بر فعالیت باکتریسیدال خود قادر است روی سیستم ایمنی اثر گذاشته و باعث افزایش تولید نیتریک اکساید شود. بنابراین مصرف آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین در بیماران، موجب افزایش مقدار نیتریک اکساید (NO) شده ولی روی مقادیر پراکسیدهیدروژن (O2H2) تاثیری ندارد. ضمنا نتایج in vitro نشان می دهد که این افزایش فقط در داخل بدن صورت گرفته و در in vitro که مقایسه درون گروهی هر یک از گروه هاست، دیده نمی شود.

هدف: یکی از روش های کارامد در بررسی سیستم بینایی، بهره گیری از آزمون VEP و ارزیابی پتانسیل های برانگیخته بینایی است. مدولاسیون و القای پارامترهای اپتیکی مانند رنگ، فرکانس فضایی و کنتراست کمتر مورد توجه بوده که این امر عمدتا ناشی از محدودیت های فناوری و ابزاری است. توسعه نرم افزاری و سخت افزاری کامپیوتر امکان تنوع و انعطاف چشمگیر در طراحی و پیاده سازی الگوهای برانگیزاننده پتانسیل های بینایی را فراهم کرده است.مواد و روشها: با استفاده از بسته نرم افزاری دلفی 5 و بهره گیری از اصول سایکوفیزیک بینایی در حوزه رنگ، فرکانس فضایی و کنتراست الگوهایی طراحی و پیاده سازی شد. همچنین برای هماهنگی و همزمانی تغییر الگوها و سیستم ثبات مجموعه نرم افزاری و سخت افزاری، مکملی به نرم افزار اصلی اضافه شد. بدین ترتیب با بهره گیری از یک تخته مدار توسعه و مبدل آنالوگ به دیجیتال و مدار تک پایداره امکان تغییر الگوها از نظر شاخص های اپتیکی بر اساس الگوریتم از قبل طراحی شده ای به وسیله راه انداز سیستم VEP فعال و راه اندازی شد.نتیجه گیری: با استفاده از پنجره های متعدد با روال منطقی، که برای کاربر حداکثر سهولت را فراهم سازد، این امکان در اختیار کاربر قرار گرفت که بتواند تمامی متغیرهای اپتیکی مهم در برانگیزش پتانسیل های بینایی شامل رنگ، کنتراست و فرکانس فضایی را به طور مستقل و نیز به طور متعامل با سایر پارامترهای اپتیکی تغییر دهد. به این ترتیب امکان القا و مدولاسیون عوامل اپتیکی میسر خواهد شد. مدولاسیون زمانی، فضایی و کانتراست الگوها به صورت مستقل و وابسته به سیگنال راه انداز دستگاه VEP فراهم شد. تعامل دینامیک عوامل اپتیکی را در بررسی های VEP افق های جدیدی را مطرح خواهد کرد.

هدف: مفصل ران از جمله مفاصلی است که به طوری شایع دچار ضایعات و صدمات شده و در بسیاری از موارد به تست های اندازه گیری دامنه حرکتی این مفصل نیاز است. اهمیت اصلی تست های کلینیکی ارزیابی دامنه حرکتی مفاصل از آنجا ناشی می شود که در حقیقت این قبیل تست ها وسیله ای سریع، ارزان و در دسترس برای قضاوت درمانگر، درباره سیر بهبودی مفصل و نیز صحت درمان های انتخابی وی می باشند. طبیعی است زمانی می توان به طور قاطع به این گونه تست ها، که به طور رایجی در طی جلسات درمانی متوالی مورد استفاده قرار می گیرند، استناد کرد که اولا از میزان صحت و تکرارپذیری آنها آگاه باشیم و ثانیا از بین روش های موجود اندازه گیری، روش بهینه انتخاب شود.مواد و روشها: در این تحقیق که از نوع توصیفی ـ تحلیلی است در 60 تن از زنان سالم با میانگین سنی 22.17 و پراکندگی 1.8 سال به مقایسه میزان دامنه حرکتی روتیشن داخلی و خارجی مفصل ران در وضعیت های مختلف آن پرداخته و تکرارپذیری این تست ها نیز بررسی می شود. به این ترتیب که نمونه ها در دو وضعیت نشسته با فلکشن 90 درجه ران و خوابیده با اکستنشن صفر درجه ران تحت اندازه گیری حرکات روتیشن داخلی و خارجی ران به شکل اکتیو و پاسیو قرار گرفتند.نتایج: ابتدا قابلیت تکرارپذیری تست ها از نظر تغییر اندازه همبستگی بین دو تکرار به فاصله یک هفته، با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمونهای من–  ویتنی و ویلکاکسون بررسی شد و نشان داد که در تمامی موارد، اندازه گیری گونیامتری دارای قابلیت تکرار پذیری بوده است r>0.90) و (P<0.05.سپس شاخصهای مربوط به آمار توصیفی و تحلیلی در تمام حرکات در دو اندام تحتانی راست و چپ با استفاده از آزمونهای T-test زوجی، بررسی و مشخص شد که حرکت غیرفعال چرخش خارجی و داخلی در هر دو پا در دو وضعیت فلکشن و اکستنشن مفصل ران تفاوت معنی داری ندارد، ولی حرکات چرخش فعال خارجی و داخلی فعال پای چپ و راست در دو وضعیت فوق تفاوت معنی دار داشته و میانگین دامنه این حرکات در حالت اکستنشن ران به طور معنی داری بیشتر ازوضعیت فلکشن ران است.بحث و نتیجه گیری: نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که تفاوت دامنه حرکات چرخش فعال در دو وضعیت فلکشن و اکستنشن مفصل ران می تواند ناشی از تفاوت حرکات آرتروکینماتیک ران و گشتاورهای حاصله و همچنین تغییر آثار نیروی جاذبه در انجام حرکات روتیشن در دو وضعیت مذکور باشد. بنابراین درج ارزیابی های کلینیکی در وضعیت انجام تست ضروری است.

هدف: سرطان کولورکتال یکی از شایعترین سرطان ها در جهان است. بدیهی است که درک رفتار تومور و در سطح مولکولی به درمانی اثربخش تر و پیش آگهی دقیق تری در مورد بیماری می انجامد. از بین تمامی ژنهایی که در سرطان کولورکتال دچار تغییر می شوند، k-ras از اهمیت تشخیصی و پیش آگهی قابل توجهی برخوردار است. جهش های k-ras از جمله وقایع کلیدی در سرطانزایی کولورکتال به حساب می آیند. بررسی های گذشته نشان داده اند که به طور متوسط 40 درصد (20 تا 50 درصد) سرطانهای کولورکتال واجد جهش در انکوژن k-ras هستند. غالب جهش های k-ras در کدون 12 این ژن و به میزان کمتری در کدون 13 و 61 اتفاق می افتند. متمرکز بودن جهش های این ژن در نقاطی خاص، امکان تشخیص آنها را با روش های ساده و حساس بر پایه PCR فراهم کرده است و این موضوع در برابر ژن هایی مانند APC یا P53 مزیتی به حساب می آید که در آنها جهشها در طول توالی DNA توزیع شده اند.مواد و روشها: در این مطالعه، ما شیوع جهش در کدون 12 ژن k-ras را در بیماران ایرانی مبتلا به سرطان کولورکتال، به منظور مقایسه آن با سایر کشورها مورد بررسی قرار دادیم. بدین منظور، DNA توموری 55 فرد بیمار استخراج شده و جهشهای کدون 12 با استفاده از روش RFLP تشخیص داده شدند.نتایج: نتایج شیوع 65 درصدی جهش نقطه ای را نشان دادند که این میزان در مقایسه با سایر کشورها بالاتر است. این امر ممکن است به علت اختلاف در نوع روش تشخیص جهش و تفاوت در جمعیت مورد بررسی از جمله تفاوت های ژنتیکی، اختلاف در عوامل محیطی، رژیم غذایی، شیوه زندگی اجتماعی مردم و سایر پارامترهای مختص جمعیت ایرانی باشد. ارتباط بین جهش در کدون 12 و عوامل کلینیکوپاتولوژیکی مختلف نیز تحت مطالعه قرار گرفت. بررسی ها حاکی از وجود رابطه معناداری میان جهش و درجه تمایز ضعیف تومورهاست. این امر تاکیدی بر نقش مهم Ras در پیشبرد تمایز سلولی است.

هدف: تحقیقات انجام شده عفونت زایی متفاوتی را در شرایط آزمایشگاه in vitro برای دو سوشVZV بنام های Dumas و Oka نشان داده است. تاکنون عفونت زایی قابل توجهی برای سوش Dumas در آزمایشگاه مشاهده نشده، در حالی که سوش Oka در همین شرایط عفونت زایی مناسبی داشته است. یکی از دلایل تفاوت، می تواند بیان ضعیف ژنهای همانند سازی سوش Dumas نسبت به سوش Oka به علت تفاوت در توالی پروموتر این ژنها باشد.مواد و روشها: در این تحقیق تفاوت توالی پروموترها و تاثیر آن در رونویسی و بیان در برخی از ژنهای همانندسازی (ژن 16 و 52) به روش اندازه گیری بیان ژن گزارشگر بررسی شده است. باتوجه به توالی ژنوم 2 (Dumas) VZV جفت آغازگر برای تکثیر پروموتر ژنهای 16 و 52 طراحی گردید. به وسیله این آغازگرها ناحیه تقریبی پروموترهای ژنهای 16 و 52 در سوشهای Dumas و Oka با روش PCR تکثیر شد و پس از تعیین توالی در ناقل حاوی ژن گزارشگر Lacz وارد شد و مقایسه قدرت بیان پروموتر ها در سلول Huh7 بعد از ساخت این مولکول های نوترکیب به روش اندازه گیری آنزیم بتا گالاکتوزیداز حاصل بررسی شد.نتایج: مقایسه مولکول های نوترکیب ژن 52 نشان داد قدرت پروموتر سوش Oka حدود 4 بار بیشتر از قدرت پروموتر همین ژن در سوش Dumas می باشد. همین طور با ورود همزمان ناقل حاوی ترانس اکتیواتور (IE62) و مولکول های نوترکیب به سلولهای Huh7 پروموتر ژن 52 سوش Oka نسبت به پروموتر سوش Dumas نسبت به حالت پایه 4 بار بیشتر متاثر گردید. در بیان ژن گزارشگر به وسیله پروموترهای ژن 16، دو سوش تفاوت چندانی مشاهده نشد.تعیین توالی نوکلئوتیدی ناحیه تکثیر شده ژن 52 نشان داد که دو سوش Dumas و Oka در3 نقطه متفاوت می باشند. در حالی که در ناحیه تکثیر شده ژن 16 تفاوتی بین دو سوش مشاهده نشد.بحث و نتیجه گیری: بنابراین معلوم گردید پروموتر ژن 52 سوش Oka به دلیل جهش 4 مرتبه فعالتر از این پروموتر در سوش Dumas می باشد که احتمالا در عفونت زایی سوشOka  موثر است.

هدف: سرطان پستان یکی از شایعترین سرطانها در زنان است. این سرطان نیز مانند سایر تومورهای توپر، در سیر تکاملی خود به ترتیب دارای مراحل دیسپلازی، اپیتلیالی، سرطان درجا، رگ زایی، تهاجم و متاستاز است.تشخیص سرطان پستان با روش آسیب شناسی، معمولا محرز می شود در این تحقیق با اندازه گیری یکی از مهمترین و قویترین مهارکننده های رگ زایی (آنژیواستاتین) در ادرار بیماران، روشی غیرتهاجمی برای تشخیص بیماری معرفی شد.مواد و روشها: نمونه های ادرار اتفاقی 15 بیمار مبتلا به سرطان با روش الیزا مستقیم ساندویچی بهینه سازی شده از نظر وجود آنژیواستاتین در مقایسه با 15 شاهد سالم ارزیابی شد.نتایج: نتایج حاصل در آزمون آماری T-TEST  با سطح اطمینان 97 درصد (Pvalue<0.03) ارتباط معنی داری را بین وجود آنژیواستاتین در ادرار و سرطان پستان نشان داد که کاملا با نتایج آسیب شناسی بیماران مطابقت داشت.بحث و نتیجه گیری: اندازه گیری آنژیواستاتین در ادرار افراد مبتلا به سرطان پستان، روشی غیرتهاجمی برای تشخیص سرطان است.

هدف: گروه FAB دسته بندی مشخصی را برای سرطانهای خون تعیین کرده است که در بین آنها زیر گروه های (HMCV) و (LGL) دیده نمی شود. در حالی که موارد متعددی از این نوع سرطان های خون و بعضا با علایم بالینی خاص و پیش آگهی های متفاوت گزارش می گردد. از طرف دیگر در مورد علت و نحوه پیدایش (HMC) و (LGL) در بدخیمی ها و از جمله بدخیمی های خون نظریات متفاوتی وجود دارد. از این رو بر آن شدیم تا این دو نوع سلول و تغییرات مربوط به آنها را در بیماران مبتلا به سرطان خون در مرکز فوق تخصصی خون و سرطان شناسی حضرت سید الشهدا (ع) اصفهان بررسی نماییم. مواد و روشها: این مطالعه به صورت گذشته نگر بر روی 595 بیمار مبتلا به سرطان خون طی سال های 1372 تا 1377 انجام شده است. بدین ترتیب که گسترش خون محیطی و مغز استخوان بیماران در هنگام تشخیص، مرحله بهبودی و هنگام عود بیماری از نظر درصد HMC و LGL مورد بررسی قرار گرفت و نتایج آن به صورت توصیفی – تحلیلی استخراج شد. نتایج: علی رغم این که به نظر می رسید که فراوانی سرطان خون در سال های اخیر افزایش یافته باشد؛ ولی توزیع فراوانی آن در بین سالهای 1372 تا 1377 تقریبا یکسان بوده است و افزایش چشمگیری را نشان نمی دهد و فقط شیوع سرطان خون در مردان نسبت به زنان نزدیک به دو برابر است. بر اساس نتایج به دست آمده در هنگام تشخیص بیماری و عود در اغلب بیماران، درصد LGL در خون محیطی کاهش داشته، ولی در مرحله بهبودی در بیشتر موارد طبیعی یا افزایش یافته است و تنها در 10 درصد موارد، کاهش نشان می داد. در ضمن، هیچ موردی از سرطان خون LGL شناسایی نگردید.درصد HMC در خون محیطی در هنگام تشخیص بیماری در 99 درصد موارد طبیعی و تنها در یک مورد سرطان خون حاد لنفوبلاستیک ALL-L2)) بیش از حد طبیعی و 20 درصد و در مرحله بهبودی و عود بیماری در اکثریت موارد طبیعی است. درصد HMC در مغز استخوان بیماران هنگام تشخیص بیماری در بیشتر موارد طبیعی و تنها در 3 درصد موارد، بیش از مقدار طبیعی بوده است. همچنین درصد این سلول در مغز استخوان در فاز بهبودی و عود در بیشتر موارد طبیعی و هنگام عود در 7 درصد موارد عود (دو بیمار) افزایش داشته است. نتیجه گیری: از آنجا که LGL دارای فعالیت ضد توموری است، کاهش آن در هنگام تشخیص بیماری و بروز سرطان خون و فاز عود مهم می باشد و شاید نشانگر ضعف سیستم ایمنی بیمار باشد و تعیین فعالیت آن و نشانگرهای سطح سلول می تواند اطلاعات بیشتری را در اختیار قرار دهد از طرف دیگر با شناسایی چند مورد سرطان خون از نوع سلول آینه دستی متخصصان مربوطه هنگام تشخیص و هنگام عود بیماری باید به این زیر گروه خاص از سرطان خون توجه بیشتری نموده و مطالعات بیشتری برای یافتن ماهیت سلول و بررسی علایم بالینی و پیش آگهی بیمار صورت دهند.

هدف: گونه های مالاسزیا گاهی اوقات به عنوان عواملی کشنده همچون عفونت خون در نوزادان نارس (عفونت سیستمیک) تحت درمان با امولسیون چربی گزارش شده اند. هدف این مطالعه پاسخ به این تجمع سریع قارچی در سطح پوست نوزادان است. مواد و روشها: به این منظور سوسپانسیونی از مالاسزیا سیمپودیالیس (1)، مالاسزیا گلوبوزا (2) و مالاسزیا رستریکتا (3) در مقیاس (میلی لیتر104/ میکروارگانیسم) تهیه شد. (PBS with 0.05% [v/v] TritonX-100, PH 7.9) این سوسپانسیون ها در سطح مناطقی از قبل اندازه گیری شده از جنس چوب و فلز، کتان یا سطح پلاستیکی ریخته و اجازه داده شد تا خشک شوند. سپس با روش مالشی ویلیامسون و کلیگمن یا با روش قرار دادن کتان یا پلاستیک در محلـول شستشو و به هم زدن محلول درون حلقه به مدت 1 دقیقه، نمونه ها در فواصل منظم و تعیین شده جمع آوری شدند. سپس رقت های مختلف تهیه شد و روی پلیت آگار حاوی شیرکشت داده شد. لیمینگ– نوتمن برای تعیین مقدار مالاسزیای منتقل شده بین افراد، مقدار معینی سوسپانسیون گونه های مالاسزیا روی کف دست افراد داوطلب ریخته و اجازه داده شد تا خشک شود. سپس داوطلب اول با داوطلب دوم دست می دهد و مقادیر انتقال مالاسزیا به دست داوطلب دوم با روش ویلیامسون و کلیگمن اندازه گیری شد. حیات مالاسزیا گلوبوزا و مالاسزیا سیمپودیالیس روی سطوح چوبی، کتانی و پلاستیکی شبیه به هم بود و تا 72 ساعت پس از تلقیح روی این سطوح، قابل برداشت بودند؛ در حالی که روی سطوح فلزی فقط تا 48 ساعت حیات داشته و قابل برداشت بودند.برای مالاسزیا رستریکتا الگو کاملا تفاوت داشت و عوامل قارچی حداکثر تا 4 ساعت بعد از تلقیح روی4 سطح مختلف قابل برداشت بود. همچنین انتقال میکروارگانیسم از دستی به دستی دیگر، در اکثر آزمایشات با موفقیت همراه بود و مقیاس آن از 14 تا 0.2 درصد مقدار تلقیحی بود. نتیجه گیری: در نتیجه چنین برداشت می شود که سطوح مواد مطالعه شده تقریبا شبیه موادی است که در محیط های بیمارستانی وجود دارد و این مواد می توانند با میکروارگانیسم، آلوده شده و عامل بیماری را برای مدتی روی خود حمل و حفظ نموده و سپس به پوست نوزادان منتقل و باعث عفونت در آنان گردند. این نتایج برای پی بردن به نحوه تجمع عوامل قارچی در سطح پوست و نیز بررسی اپیدمیولوژی عفونت های قارچی نوزادان بسیار حایز اهمیت است.