(علوم تشریح ایران) Anatomical sciences journal
سال:1389 | دوره:8 | شماره:30 |تعداد مقالات:10

هدف: ارزیابی تغییرات فراساختاری تخمک های گوسفند پس از انجماد شیشه ای و بلوغ آزمایشگاهی مواد و روش ها: توده های (COC) Cumulus-Oocyte Complexes دارای کیفیت خوب به چهار گروه، غیرانجمادی کنترل، انجمادی Conventional straw، Cryotop و Solid Surface تقسیم شدند. در گروه های Conventional straw و Cryotop، توده های منجمد شیشه ای شده مستقیما در نیتروژن مایع غوطه ور شدند، درحالی که در گروه Solid Surface، توده های منجمد شیشه ای شده ابتدا سرد و سپس به نیتروژن مایع منتقل شدند. توده های سالم تازه و منجمد - ذوب شده در شرایط آزمایشگاهی بالغ و تغییرات فراساختاری تخمک های آن ها ارزیابی شد. یافته ها: نتایج نشان داد که انجماد شیشه ای با روش های Cryotop و Solid Surface بر خلاف روش Conventional straw سازمان دهی کلی اووپلاسم را حفظ کرده بود. به علاوه پس از انجماد شیشه ای، تعداد واکوئل ها در اووپلاسم افزایش یافته بود، گروهی از آن ها به صورت جزیی یا کامل با چربی پر شده و گروهی نیز دارای داربست میکروفیلامنتی بود. همچنین در تخمک های بالغ از تعداد و تراکم گرانول های قشری پس از انجماد Conventional straw و Solid Surface کاسته شده بود. نتیجه گیری: انجماد شیشه ای با روش Cryotop در مقایسه با سایر روش های انجمادی می تواند فراساختار تخمک ها را به خوبی حفظ کند و شرایطی شبیه گروه کنترل را ایجاد نماید.

هدف: تخمدان از جمله بافت های بالغی است که روند تکوین در آن در تمام طول دوره تولید مثلی به وقوع می پیوندد. در این بررسی، بیان پروتئین های GSK-3β و بتاکتنین، از مولکول های مسیر سیگنال دهی Wnt، در تخمدان موش های صحرایی در طول تکوین فولیکولی مورد ارزیابی قرار گرفت. مواد و روش ها: برای تحریک تکوین فولیکولی IU10 PMSG، به موش های ماده 23 روزه (نابالغ)، به صورت درون صفاقی تزریق شد و بعد از 40 و 48 ساعت، سرم خون به منظور سنجش هورمونی جمع آوری شد و تخمدان ها تشریح و آماده بررسی های ایمنوهیستوشیمی (IHC) و وسترن بلات (WB) شدند. یافته ها: نتایج WB ,IHC نشان داد که الگوی بیان GSK-3β فسفوریله و بتاکتنین فعال در موش هایی که PMSG دریافت کرده اند، نسبت به گروه دست نخورده افزایش می یابد. در حالی که میزان کل پروتئین های TGSK-3β و بتاکتنین تقریبا بدون تغییر باقی می مانند. نتیجه گیری: از نتایج به دست آمده می توان استنباط کرد که گنادوتروپین (PMSG) در طول تکوین فولیکولی در تخمدان موش های صحرایی موجب پایداری بتاکتنین شده که این امر مستقل از تغییرات GSK-3β است.

هدف: بررسی اثر محافظتی ملاتونین بر پارامترهای اسپرم و ریخت شناسی اپیدیدیم و کیسه منی در موش بالغ تحت شیمی درمانی مواد و روش ها: موش های نر بالغ به چهار گروه تقسیم شدند. گروه کنترل یک دوز دی متیل سولفوکساید DMSO دریافت کرد. گروه دوم، یک دوز 20 میلی گرم برکیلوگرم بوسولفان دریافت کرد. گروه سوم، به مدت 5 روز، روزانه 10 میلی گرم برکیلوگرم ملاتونین دریافت کرده و گروه چهارم به دنبال دریافت یک دوز20 میلی گرم برکیلوگرم بوسولفان، به مدت 5 روز، روزانه 10 میلی گرم برکیلوگرم ملاتونین دریافت کرد. حیوانات 35 روز پس از شروع تیمار تشریح شدند و ارزیابی ها از طریق مشخص نمودن تعداد و کیفیت اسپرم اپیدیدیم و مطالعات هیستولوژیک دم اپیدیدیم، کیسه منی و اندازه گیری تستوسترون پلاسما صورت گرفت. آنالیزهای آماری با آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون توکی انجام شد. یافته ها: بوسولفان باعث کاهش معنی دار در تعداد و تحرک اسپرم و ریخت شناسی طبیعی اسپرم و سطح تستوسترون در مقایسه با گروه کنترل شد (p<0.01) در حالی که درمان ترکیبی، باعث افزایش پارامترهای نامبرده در مقایسه با گروه تحت شیمی درمانی شد (p<0.01). در ارزیابی هیستولوژیکی، بوسولفان باعث ایجاد حفراتی در ضخامت اپیتلیوم اپیدیدیم و کاهش ارتفاع سلول های اپیتلیال اپیدیدیم در مقایسه با کنترل شد (p<0.001) بوسولفان باعث کاهش مایع منی و چین های اپیتلیالی و کاهش ارتفاع سلول های اپیتلیال کیسه منی (p<0.001) در مقایسه با گروه کنترل شد. در حالی که درمان ترکیبی باعث بهبودی و طبیعی تر شدن بافت ها شد. نتیجه گیری: ملاتونین دارای اثر محافظتی بر اپیدیدیم و کیسه منی در موش تحت شیمی درمانی است. هر چند که مکانیسم نامشخص است، اما احتمالا این عمل از طریق کاهش آسیب های اکسیداتیو صورت می گیرد.

هدف: مقایسه اثر ماتریکس های برون سلولی لامینین و ژلاتین بر کشت کوتاه مدت سلولهای بنیادی اسپرماتوگونی نوزاد موش مواد و روش ها: سوسپانسیون حاوی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی (SSCs) از بیضه موش 6 روزه جدا شده و در ظروف کشت پوشیده با لامینین و ژلاتین که از قبل آماده شده بود، به طور جداگانه در حضور فاکتورهای رشد (Glial derived neuroterophic factor) GDNF، EGF ((Epidermal Growth Factor و Basic Fibroblastic Growth Factor) bFGF) به مدت نه روز کشت شد. تعداد کلونی های SSC تشکیل شده و مساحت آن ها در روزهای پنجم ،هفتم و نهم در هر گروه اندازه گیری شد، همچنین در روز نهم پس از کشت از رنگ آمیزی ایمونوفلورسنت برای بررسی کیفی بیان نشانگرهای α6-Integrin، β1-Integrin در هر دو گروه استفاده شد و درصد بیان نشانگرهای فوق با استفاده از آزمون فلوسایتومتری مقایسه شد. یافته ها: رنگ آمیزی ایمونوفلورسنت نشان داد که کلونی ها متشکل از SSCs و برای نشانگرهای α6-Integrin/ β1-Integrin مثبت بود. تعداد کلونی های ایجادشده روی ظروف کشت پوشیده با لامینین به طور معنی داری نسبت به ظروف کشت پوشیده با ژلاتین بیشتر بود، درحالی که مساحت کلونی ها در گروه لامینین کاهش معنی داری نسبت به گروه ژلاتین داشت. بر اساس نتایج فلوسایتومتری درصد سلول های بیان کننده این ژن ها طی کشت در دو گروه تفاوت معنی داری نداشتند. نتیجه گیری: استفاده از ماتریکس برون سلولی لامینین در کشت سلول های اسپرماتوگونی نوزاد موش به صورت معنی داری موجب افزایش تعداد کلونی های SSC و در عین حال کاهش مساحت آن ها می شود  .(p≤0.05)

مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی توصیفی- تحلیلی 137 پسر بومی شیروان با الگوی صورتی طبیعی به صورت تصادفی انتخاب و بررسی شدند. نسبت های صورتی و جمجمه ای به طور جداگانه اندازه گیری شد، سپس نتایج به دست آمده برای هر نسبت در طول سنین مختلف توسط نسخه 11 نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل و روی نمودار پراکنش خط رگرسیون ترسیم و ضریب رشد محاسبه شد و در نهایت میانگین این اندازه ها محاسبه گردید، به علاوه میانگین شاخص های آنتروپومتریک جمعیت ایرانی و کانادایی با یکدیگر مقایسه شد. مقایسه ها با استفاده از آزمون t-student انجام گرفت. یافته ها: جمعیت کرمانج ساکن شهرستان شیروان در بدو تولد ابرپهن رخ و ابرپهن سر بوده و طی رشد و با افزایش سن ارتفاع بخش میانی صورت افزایش می یابد، گونه ها برجسته تر می شود، چانه کوتاه تر می شود و سر و صورت به فرم پهن و ابرباریک رخ تبدیل می شود. نتیجه گیری: تقریبا بسیاری از اندازه های آنتروپومتریک جمعیت کرمانج، با جمعیت فارس و کانادایی اختلاف معنی داری را نشان می دهند. با توجه به اختلاف قابل ملاحظه بین اندازه ها و نسبت های آنتروپومتریک صورتی و جمجمه ای در جمیت کرمانج شیروان و فارس (ساکن مشهد) و کانادایی، اندازه به دست آمده در نژاد کانادایی و فارس نمی تواند به عنوان معیار طرح درمان مورد استفاده قرار گیرد و با توجه به اختلاط نژادی گسترده در ایران، لازم است مطالعات بیشتری با پراکندگی وسیع تر در اقوام مختلف ایران انجام پذیرد.

هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی حضور ساختارهای آناتومیک فک تحتانی به ویژه کانال ثنایایی در رادیوگرافی پانورامیک افراد ایرانی مواد و روش ها: تصاویر پانورامیک به وسیله دستگاه رادیوگرافی planmeca از 412 بیمار با شرایط تابش استاندارد تهیه شد. در تهیه رادیوگرافی ها موقعیت بیمار طبق پروتکل استاندارد تصویربرداری پانورامیک تنظیم شد. حضور کانال ثنایایی در این کلیشه ها بررسی و داده ها تجزیه و تحلیل آماری شد. یافته ها: سوراخ چانه ای، لوپ قدامی عصب چانه ای و کانال ثنایایی به ترتیب در2/66،84 و 7/51 درصد موارد قابل مشاهده بودند. سوراخ لینگوئال تنها در 1/6 درصد موارد مشاهده شد. بین جنس و ساختارهای بررسی شده ارتباطی یافت نشد. ازبین لندمارک های فوق تنها بین سوراخ و کانال مندیبولار با سن ارتباط وجود داشت. بیشترین میزان مشاهده تمامی ساختارهای ذکر شده در گروه سنی بالغین و بالغین جوان (دهه سوم و چهارم) بود. نتیجه گیری: کانال ثنایایی در7/51 درصد کلیشه های پانورامیک افراد ایرانی که بررسی شد و مشاهده شد که این میزان نسبت به سایر تحقیقات انجام شده بیشتر است.

هدف: دستیابی به یک فرمول استاندارد در تخمین سن افراد ایرانی از روی پارامترهای ارایه شده توسط لامندین مواد و روش ها: بلافاصله پس از کشیدن سالم 333 دندان تک ریشه ای از اجساد با سن و جنس مشخص در سازمان پزشکی قانونی تهران، میزان شفافیت سطح ریشه (T) و پریودنتوزیس(P)  و شاخص های P و T اندازه گیری و با استفاده از فرمول لامندین سن تخمینی به دست آمد. میزان همبستگی پارامترهای مختلف در تعیین سن مورد ارزیابی قرار گرفت. معادله رگرسیون محاسبه و سن تخمینی بر اساس این معادله اندازه گیری شد.میزان تفاوت بین سن تخمینی لامندین، معادله رگرسیون و سن واقعی اندازه گیری شد. یافته ها: در تخمین سن، میزان همبستگی پریودنتوزیس (778/0) و شفافیت سطح ریشه (891/0) نسبت به شاخص های خود بالاتر بود (p<0.0001). به نظر می رسد برای محاسبه سن بهتر است از این میزان ها به صورت مستقیم در فرمول استفاده شود، بنابراین فرمول جداگانه ای برای مردان و زنان پیشنهاد شد. در ارزیابی فرمول پیشنهادی مشخص شد که از ین دندان ها، دندان لترال پایین بیشترین همبستگی را با سن واقعی افراد نشان می دهد.نتیجه گیری: برخلاف لامندین، تحقیق حاضر نشان داد که در نژاد ایرانی دندان لترال پایین برای بررسی تخمین سن در اکثر گروه های سنی با استفاده از دو پارامتر مورد اشاره دقیقتر عمل نموده و همچنین با توجه به نوع دندان پیشنهادی در فرمول ارایه شده محدوده خطا کمتر و نیز در صد موارد با تخمین بیش و کمتر از 5 سال کاهش می یابد. بنابراین پیشنهاد می شود که فرمول ارایه شده در پزشکی قانونی ایران در تمام گروه های سنی، با حجم نمونه وسیعتر در اجساد با سن مشخص ارزیابی شد تا بتوان کارایی این روش را مشخص نمود.

هدف: بررسی نتایج دو نوع چیدمان در دروس آناتومی تنه و جنین شناسی دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان مواد و روش ها: در این تحقیق که یک مطالعه توصیفی است، به دلیل تغییر در نحوه چینش دروس در دانشگاه اصفهان، همزمان دو دوره از دانشجویان رشته پزشکی دو درس اناتومی تنه و جنین را اخذ نمودند. یک گروه از این دانشجویان (شامل 59 نفر) در ترم قبل درس آناتومی اندام را گذرانده و گروه دیگر (79 نفر) تا آن زمان هیچ درس آناتومی یا جنین شناسی را نگذرانده بودند. نمرات میان ترم و پایان ترم دروس آناتومی تنه و جنین شناسی دو گروه فوق محاسبه و سپس با آزمون students t-test مقایسه شد. یافته ها: میانگین نمرات میان ترم دانشجویان گروه اول در درس آناتومی تنه 34/6 ± 03/40 و در درس جنین 29/7 ± 16/28 محاسبه شد. میانگین نمرات میان ترم دانشجویان گروه دوم در درس آناتومی تنه 23/7± 63/36 و در درس جنین 66/7 ± 8/27 به دست آمد. پس از مقایسه میانگین نمرات در هر دو درس آناتومی تنه و جنین 00/p<0 ثبت شد.در درس جنین شناسی، میانگین نمرات پایان ترم در گروه اول و در گروه دوم به ترتیب 04/6 ± 62/32 و 59/6± 01/30 محاسبه و پس از مقایسه آنها 00/p<0 به دست آمد. نتیجه گیری: وجود اختلاف معنی دار در بین میانگین نمرات هر دو درس، بیانگر این واقعیت است که دانشجویانی که حداقل یکی از دروس آناتومی را قبل از درس تنه وجنین گذرانده باشند، در فهم دروس اخیر موفق تر خواهند بود. شاید یکی از دلایل این اختلاف، درک بهتر اصطلاحات آناتومی توسط گروه اول به دلیل گذراندن آناتومی اندام ها باشد . تجسم فضایی در گروهی که درس اندام را گذرانده اند نیز بالاتر است. از انجایی که آناتومی تنه، کاربرد بیشتری در امور بالینی دارد، ارایه زودتر آن، شاید در کیفیت یادگیری اختلال ایجاد کرده و در نهایت بازده کمتری را برای رشته پزشکی به دنبال داشته باشد.