(علوم تشریح ایران) Anatomical sciences journal
سال:1382 | دوره:1 | شماره:3 |تعداد مقالات:10

هدف: بعد از آنوپلوئیدی، تراکم پیش از رس کروماتین اسپرم (PCC: Prematuer Chromosome Condensation) مهمترین عامل عدم موفقیت لقاح است. بنابر این هدف از این مطالعه ارزیابی تأثیر کمبود پروتامین اسپرم بر PCC اسپرم پس از روش درمانی ICSI است. مواد و روشها: شیوع PCC اسپرم در تخمکهای لقاح نیافته پس از (Intrasytoplasmic sperm injection) ICSI از طریق آنالیز سیتوژنتیک مشخص شد و نتایج به دست آمده با کمبود پروتامین که به وسیله رنگ آمیزی کرومومایسین A3 ارزیابی شده بود مقایسه گردید. یافته ها: شیوع PCC اسپرم و میزان لقاح اختلاف معنی داری در دو گروه بیماران با CMA3 مثبت بیشتر و کمتر از 30 درصد داشت. ارتباط معنی داری نیز بین کمبود پروتامین با میزان لقاح مشاهده شد. نتیجه گیری: کمبود پروتامین در اسپرمهای تزریق شده به داخل تخمکها می تواند آنها را مستعد PCC نماید و احتمالاً از این طریق منجر به کاهش درصد لقاح پس از شود.

هدف: بررسی تأثیر کلرید کادمیوم روی جذب جنین و تغییرات ماکروسکوپیک در شکل ظاهری، قد و وزن جنین و نوزاد موش صحرایی مواد و روشها: در این مطالعه از 30 سر موش صحرایی ماده نژاد Sprague- Dawely استفاده شد. موشها در شش گروه پنج تایی تقسیم شدند. در روز نهم بارداری موشهای گروه2mg/kg III, I میزان محلول در سرم نرمال سالین و موشهای گروه IV, IIمیزان 4mg/kg از محلول فوق را به صورت تزریق داخل صفاتی در ربع تحتانی راست شکم دریافت کردند. به موشهای گروه V و VI میزان 1mg/kg سرم نرمال سالین تزریق شد. در روز 21 بارداری و روز سوم پس از تولد جنینها و نوزادان برای نقصان و اختلال رشد و ناهنجاری های صورتی بررسی و سپس کلیه چپ آنها توزین شد. یافته ها: تیمار با 4mg/kg کلرید کادمیوم سبب کاهش وزن و قد جنین و نوزاد، هم چنین کاهش وزن کلیه در گروه نوزادان موش صحرایی شد. اما تزریق 1mg/kg کلرید کادمیوم روی وزن کلیه مؤثر نبود. در این دوز اختلال رشد در نوزادان و جنین ها، به ندرت ملاحظه شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که تیمار کلرید کادمیوم در دوران جنینی تغییرات معنی داری را در وزن کلیه و رشد و نمو جنین و نوزاد موش صحرایی در اواخر دوران بارداری و مراحل ابتدایی پس از تولد ایجاد می کند و این تغییرات در غیاب دیگر علائم مسمومیت روی می دهند.

هدف: بررسی اثر تابش لیزر کم توان هلیوم - نئون بر فرآیند التیام لیگامان طرفی داخلی قطع شده زانوی موش صحرایی به وسیله ارزیابی بیومکانیکی مواد و روشها: در 35 سر موش صحرایی لیگامان طرفی داخلی زانوی اندام خلفی سمت راست برش عرضی داده شد. موشها به طور تصادفی به 2 گروه طبیعی، شاهد و تجربی 1 و 2 تقسیم شدند. در گروههای تجربی یک و دو به محل برش، لیزر کم توان هلیوم نئون با طول موج nm632.8 و خروجی mw10 و پرتوی پیوسته با دانسیته های انرژی 10mJ/cm222)، کار انجام شده (Nmm) و ضریب الاستیسیته (N/mm2 یافته ها: قدرت کشش گروه تجربی دو (1.32±11.48) در روز دوازده بعد از جراحی نسبت به گروه شاهد (0.37±7.55)، تجربی یک (1.32±8.92) و گروه طبیعی (2.7±21.77) اختلاف معنی دار آماری (P=0.000) رانشان داد. کار انجام شده گروه طبیعی نسبت به سایر گروهها در دوازده روز (P=0.000) و 21 روز بعد از جراحی (P=0.005) بیش از سایر گروهها بود. نتیجه گیری: تابش لیزر کم توان هلیوم نئون با دانسیته انرژی J/cm21.2 موجب افزایش قدرت کشش نسبت به گروه شاهد شد. هر چند با توجه به معنی دار نشدن اختلاف سایر پارامترهای مورد بررسی در گروههای شاهد و تجربی و کاهش معنی دار قدرت کشش گروههای تجربی نسبت به گروه طبیعی، انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه ضروری به نظر می رسد.

هدف: FSH و تستوسترون در شروع و بقای اسپرماتوژنزیس نقش اساسی را به عهده دارند. در این پژوهش اثر هورمونهای FSH و تستوسترون بر بلوغ سلولهای اسپرماتید گرد مطالعه شد. مواد و روشها: برای این منظور سوسپانسیون سلولی از بیضه موش نژاد NMRI (با سن 10-8 هفته) تهیه و به دو قسمت تقسیم شد. بخشی از سوسپانسیون سلولی در محیط کشت حاوی DMEM&FBs ده درصد و بخش دیگر آن در محیط کشت حاوی DMEM&FBs ده درصد که به آن FSH و تستوسترون اضافه شده بود، به مدت 96 ساعت کشت داده شد. سپس تعداد سلولهای اسپرماتید گرد، elongated, elongating قبل از کشت و روزانه به مدت 96 ساعت با استفاده از میکروسکوپ نوری بررسی و ثبت شد. هم چنین میزان درصد زنده ماندن انواع سلولهای اسپرماتید در طی ساعات ذکر شده با استفاده از آزمون تریپان بلو ارزیابی شد. یافته ها: نتایج این تحقیق نشان داد که در نمونه هایی که در محیط کشت حاوی هورمون، کشت شده بودند بعد از 24 ساعت تعداد سلولهای اسپرماتید گرد کاهش یافته و بر تعداد سلولهای اسپرماتید elongated, elongating افزوده شد، که به شکل معنی داری با گروه شاهد اختلاف داشت و در پایان کشت تعداد بیشتری از سلولهای گروه شاهد نسبت به گروه آزمون حیات خود را از دست داده بودند. نتیجه گیری: این اطلاعات نشان می دهد که اسپرماتیدهای گرد در محیط کشت حاوی هورمون، فقط در 24 ساعت اولیه کشت می توانند پیشرفت بلوغی را نشان دهند.

هدف: بررسی تغییرات اپی تلیوم مجاری منی ساز پس از تابش لیزر گالیوم - آلومینیوم - آرسناید 830 نانومتر مواد و روشها: رت های شصت روزه نژاد Sprague- Dawley به طور تصادفی در گروههای کنترل، تجربی 1 و 2 توزیع شدند. قطب تحتانی بیضه های چپ تراشیده شده، شسته و علامت گذاری شد و طی 15 روز در معرض تابش لیزر قرار گرفت. مجموع دانسیته های انرژی در این گروهها به ترتیب 0، (J/cm2( 28.05 و (J/cm2( 46.80 بود. نمونه ها 24 ساعت پس از آخرین جلس? تابش برداشته شدند و پس از تثبیت در گلوتارالدئید 2.5 درصد و طی مراحل آماده سازی بافتی، با تهیه مقاطع نازک و فوق نازک برای بررسی با میکروسکوپ نوری و الکترونی آماده شدند. یافته ها: در گروه تابشی (J/cm2( 28.05 روند اسپرماتوژنز طبیعی و فراساختار کلیه سلولها مانند گروه کنترل بود، اما در گروه تابشی (J/cm2( 46.80 تغییرات کیفی وسیعی در اپی تلیوم به صورت ضخیم و نامنظم شدگی تیغه قاعده ای، واکئولیزیشن و بروز کلاسترهای لیزوزوم در سلولهای سرتولی، ریزش سلولهای جنسی نابالغ، اختلال در مراحل تکامل اسپرماتید و افزایش در اسپرماتیدهای دژنره و گامت های غیرطبیعی بروز کرد. نتیجه گیری: تابش دوزهای پایین لیزر مسبب آثار تحریکی در روند اسپرماتوژنز و افزایش سلولهای جنسی با فراساختار طبیعی است، در حالی که دوزهای بالاتر از آستانه تحریک زیستی سبب بروز ضایعات مشخصی در تکامل اسپرماتوزوئید شده، یک عامل مخرب در اسپرماتوژنز محسوب می شود.

هدف: آنزیم آلکالین فسفاتاز (ALP) یک گلیکوپروتئین سطح و درون سلولی است که در بسیاری از بافت های بدن از جمله در اعضای تولید مثلی مانند لوله فالوپ، جفت، و رحم یافت می شود. مطالعات اخیر نشان داده است که فعالیت آلکالین فسفاتاز طی دوران ابتدای بارداری (زمان قبل از لانه گزینی) و به خصوص حوالی زمان لانه گزینی تغییراتی خواهد داشت که مطمئناً این تغییرات در ارتباط با قدرت پذیرندگی آندومتر و لانه گزینی جنین است. با توجه به اهمیت ALP در لانه گزینی هدف اصلی این تحقیق بررسی فعالیت این آنزیم پس از پروتکل تحریک تخمک گذاری و تجویز پروژسترون است. مواد و روشها: بدین منظور موشهای ماده نژاد NMRI با سن بین 10-6 هفته انتخاب شده و با استفاده از hCG, hMG با فاصله 48 ساعت تحریک تخمک گذاری شده و در یک گروه از موشهای تحریک شده تجویز روزانه پروژسترون با دوز یک میلی گرم به ازای هر موش به روش زیر جلدی انجام شد. در گروههای آزمایش بعد از تزریق hCG و گروه شاهد بارداری کاذب القا شد. 3.5 روز بعد از بارداری کاذب، موشها با جابه جایی مهره های گردنی کشته شدند و نمونه هایی از یک سوم میانی شاخ رحم تهیه شد و با دستگاه کرایواستات برشهای عرضی به ضخامت 5 میکرون تهیه شد و بعد از تثبیت شدن با روش Azo- coupling و با به کارگیری سوبسترای آلفا - نفتول فسفات واکنش ALP بررسی شد. یافته ها: نتایج نشان داد که در گروههای تحریک تخمک گذاری شده و کنترل شدت واکنش در اپی تلیوم سطحی و غددی بسیار زیاد بود و این واکنش هم در سطح آپیکال و بازال و سیتوپلاسم سلولهای اپی تلیالی دیده شد و در بافت استروما واکنش ضعیف تر و به شکل گرانولر دیده شد. در بخش میتومتریوم واکنش آنزیم بسیار شدید بود. در گروه تحریک تخمک گذاری شده همراه با تجویز پروژسترون واکنش ALP کاهش داشت. نتیجه گیری: در مجموع نتایج این بخش از تحقیق نشان داد که تحریک تخمک گذاری به همراه تجویز پروژسترون باعث تغییر در الگوی فعالیت ALP در زمان نزدیک به لانه گزینی می شود که این امر می تواند بر روند لانه گزینی جنین تأثیر گذار باشد، هر چند به مطالعات بیشتری در این خصوص با استفاده از روش های دیگر نیاز است.

هدف: هدف از این تحقیق بررسی تفاوت جنسی حجم قشر لوبهای مختلف نیمکره چپ مغز در افراد طبیعی راست دست و در افراد راست دست مبتلا به بیماریهای آلزایمر و پارکینسون است. مواد و روشها: این تحقیق روی 72 نمونه اتوپسی مغز طبیعی (38 مرد و 34 زن)، 11 مغز آلزایمری (4 مرد و 7 زن) و 13 مغز تثبیت شدند. تنه مغزی از بالای تکتوم قطع و دو نیمکره توسط یک برش ساژینال میانی از یکدیگر جدا شد. نیمکره راست هر مغز برای تشخیص نورورپاتولوژی و نیمکره چپ برای بررسی مورفومتریک استفاده شد. محاسبه حجم قشر لوبهای مختلف نیمکره چپ از روی تصاویر برشهای سریال کرونال 5 میلی متری این نیمکره و بر اساس اصل کاوالیری و به کمک نقطه ای صورت گرفت. نتایج به کمک آزمونهای آماری t-student و غیر پارامتری Mann- whitney بررسی شد. یافته ها: حجم قشر لوب پیشانی به طور قابل ملاحظه ای در مردان بیشتر از زنان بود (P<0.05). بیشتر بودن حجم قشر لوبهای پس سرب و گیجگاهی نیز در مردان نسبت به زنان در سطح معنی دار آماری قرار داشت (P<0.05). علی رغم بیشتر بودن حجم قشر لوب آهیانه ای در مردان نسبت به زنان، این تفاوت معنی دار نبود (P<0.07). تفاوت حجم قشر لوبهای مختلف در مبتلایان به آلزایمر بین دو جنس در سطح معنی دار آماری قرار نداشت. در گروه مبتلایان به پارکینسون نیز تفاوت معنی داری در حجم قشر لوبهای مختلف بین دو جنس مشاهده نشد. فقط تمایلی (0.1>پی>0.05) برای کمتر بودن حجم قشر لوب گیجگاهی در زنان نسبت به مردان در بیماران مبتلا به پارکینسون وجود داشت. نتیجه گیری: حجم قشر لوبهای مختلف نیمکره چپ مغز، به جز قشر لوب آهیانه ای، در مردان به طور معنی داری بیشتر از زنان است. هر چند اهمیت عملکردی این تفاوتها نامعلوم است، ولی دانشمندان باید در هنگام مطالعات مورفولوژیک در مورد پاتولوژی بیماریهای مغزی از این تفاوتها آگاه باشند. از سوی دیگر؛ به نظر می رسد بیماریهای نورودژنرایتو، تفاوت جنسی طبیعی حجم قشر لوبهای مختلف را کاهش داده یا از بین می برد. از بین رفتن تفاوت جنسی در حجم قشر لوبهای مختلف می تواند ناشی از دژنراسیون شدیدتر در مردان باشد.

هدف: در این تحقیق سعی بر آن شده است تا با اندازه گیری ابعاد تعریف شده (سفالومتری) فک تحتانی و صورت در دو جنس در سنین مختلف به بررسی آنتروپومتری و هم چنین میزان رشد آنها پرداخته شود. مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی تعداد 2200 نفر (در هر جنس هزار و یکصد نفر) از بدو تولد تا سن 20 سالگی در شهر کرمان و به صورت نمونه گیری خوشه ای انتخاب و ابعاد صورت و فک تحتانی آنها اندازه گیری شد. وسایل مورد استفاده شامل کالیپرمورسیون، کمپاسس و خط کش اندازه گیری بود. متغیرها شامل طول و ارتفاع فک تحتانی و طول صورت بود. نتایج حاصل در فرمهای مخصوص ثبت و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمونهای آنالیز واریانس، آزمون T و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاصل از این تحقیق در جداول درج گردید و با استفاده از آنها نمودارهای لازم برای تعیین رشد به دست آمد از نتایج به دست آمده چنین استنباط می شود که از بدو تولد تمام ابعاد فک تحتانی و صورت دارای رشد و نمو هستند. رشد اپیفیزیال و غشایی استخوانهای فک تحتانی و صورت هم چنین رویش دندانها (تعداد و اندازه آنها) در سنین مختلف و دوره بلوغ سبب می شود که میزان رشد متفاوتی در این استخوانها مشاهده شود. بیشترین میزان رشد فک تحتانی و صورت در 3 سال اول زندگی خصوصاً در سال اول دیده می شود هم چنین رشدی خصوصاً در مورد طول و ارتفاع فک تحتانی، طول صورت در دوره بلوغ دیده می شود. نتیجه گیری: بررسیها نشان داد که در 20 سال اول زندگی طول و ارتفاع فک تحتانی و هم چنین طول صورت حدود دو برابر زمان تولد رشد داشتند.