مجله تحقیقات علوم پزشکی زاهدان (طبیب شرق)
سال:1385 | دوره:8 | شماره:2 |تعداد مقالات:12

زمینه و هدف: ناحیه نوکی بصل النخاع شکمی میانی عمده ترین ارسال کننده نرونهای سروتونینرژیک به شاخ خلفی نخاع بوده و نقش مهمی در تعدیل درد در مسیر نزولی به نخاع دارد. سلولهای این ناحیه دارای گیرنده های گلوتامینرژیک هستند. گابانتین یک داروی ضدصرع جدید است که کاربردهای ضد دردی نیز دارد. در این پژوهش نقش گیرنده های non-NMDA و NMDA در ناحیه نوکی بصل النخاع شکمی میانی به عنوان یک مرکز فوق نخاعی مهم در تعدیل درد، بر پاسخ ضد دردی گاباپنتین مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش کار: در این مطالعه از 56 سرموش صحرایی نر نژاد NMRI با وزن تقریبی 250-300 گرم استفاده شد. برای تزریق داخل هسته ای داروهای 1mg) DNQX و 1ml سالین) و 6mg) MK-801 و 1ml سالین) به ترتیب بعنوان آنتاگونیست گیرنده non- NMDA و NMDA در ناحیه نوکی بصل النخاع شکمی میانی، حیوانات در دستگاه استریوتاکسی جراحی و کانول گذاری شدند. موشها به 7 گروه 8 تایی شامل گروه های دست نخورده، شاهد کاذب، گاباپنتین، گروه DNQX، گروه گاباپنتین + DNQX، گروه MK-801 و گروه گاباپنتین + MK-801 تقسیم شدند. گاباپنتین 75mg/kg به روش داخل صفاقی تزریق گردید. در هر گروه پس از تزریق داروها، هر 5 دقیقه یکبار به مدت 30 دقیقه، زمان تاخیر پس کشیدن دم با استفاده از دستگاه tail- flick ثبت شد. جهت بررسی داده ها از حداکثر درصد اثردهی ممکن (%MPE) به عنوان یک شاخص درد استفاده گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که تزریق گاباپنتین باعث افزایش زمان تاخیر پس کشیدن دم (5.86±0.2 ثانیه) و حداکثر اثردهی ممکن (32.64±5.35 درصد) در مقایسه با گروه کنترل (3.81±0.26 ثانیه) شد. از طرفی تزریق همزمان گاباپنتین سیستمیک با DNQX و یا MK-801 به روش داخل هسته ای سبب کاهش زمان تاخیر پس کشیدن دم (به ترتیب 5.48±0.36 و 4.85±0.26 ثانیه) نسبت به گروه گاباپنتین (کاهش ضددردی) گردید.نتیجه گیری: یافته های این تحقیق نشان داد که احتمالا اثر ضددردی گاباپنتین از طریق عملکرد آن بر ناحیه نوکی بصل النخاع شکمی میانی و شاخ خلفی نخاع است. اما با مهار گیرنده های non- NMDA در ناحیه فوق توسط DNQX، راههای نزولی این هسته به شاخ خلفی فعال می شوند. بنابراین، گاباپنتین نمی تواند در سطح نخاع عمل کرده و اثر ضددردی آن کاهش می یابد. مهار گیرنده NMDA در ناحیه نوکی بصل النخاع شکمی میانی توسط MK-801 نیز اثر ضددردی گاباپنتین را کاهش داد. بنابراین بخشی از اثر ضد دردی گاباپنتین، احتمالا از طریق فعال کردن گیرنده NMDA و افزایش رهایش گلوتامات در ناحیه نوکی بصل النخاع شکمی میانی می باشد.

مقدمه و هدف: بررسی ارتباط کمبود منیزیوم سرم و بروز تاکی آریتمی های بطنی در بیماران مبتلا به سکته قلبی حاد.مواد و روش کار: یک مطالعه مورد- شاهدی در طی یکسال روی 200 بیمار مبتلا به سکته قلبی حاد (100 بیمار دارای تاکی آریتمی بطنی و 100 بیمار دیگر بدون تاکی آریتمی بطنی) بستری در بخش مراقبتهای ویژه قلبی بیمارستان خاتم الانبیا زاهدان انجام شد. برای تمام بیماران فوق منیزیوم سرم در دو نوبت به فاصله 12 ساعت از هم اندازه گیری شد و کلیه بیماران در طی 24 ساعت اول بعد از سکته قلبی حاد مانیتورینگ قلبی می شدند. هدف اصلی مطالعه بررسی بروز تاکی آریتمی های بطنی و ارتباط آن با هیپومنیزیمی بود.یافته ها: در 100 بیمار مبتلا به سکته قلبی حاد با تاکی آریتمی بطنی میانگین سنی (P=0.36) 57.2±12.9 و منیزیوم سرم نوبت اول (P=0.051) 1.9±0.46 و منیزیوم سرم نوبت دوم (P=0.003) 2±0.32 بود. 55% این گروه بیماران مذکر بودند که از این تعداد بیماران براساس منیزیوم سرم نوبت اول 39 بیمار دارای هایپومنیزیمی OR=2.4 (حدود اطمینان 1.2=%95 تا 4.8) و بر اساس منیزیوم سرم نوبت دوم 36 بیمار دارای هایپومنیزیمی بودند OR=10.7 (حدود اطمینان 3.9=%95 تا 100 .(36.4 بیمار بدون تاکی آریتمی دارای میانگین سنی (P=0.36) 58.9±12.3 و منیزیوم سرم نوبت اول (P=0.051) 2±0.28 و نوبت دوم (P=0.003) 2.1±0.18 بودند. 45% بیماران این گروه مذکر بودند و در این گروه بر اساس منیزیوم سرم نوبت اول 21 بیمار دارای هایپومنیزیمی و بر اساس منیزیوم سرم نوبت دوم تنها 5 بیمار دارای هایپومنیزیمی بودند.نتیجه گیری: در بررسی های فوق مشخص گردید که هایپومنیزیمی بر اساس منیزیوم سرم نوبت اول ریسک بروز تاکی آریتمی بطنی را تا 2.4 برابر و بر اساس منیزیوم سرم نوبت دوم حتی تا 10.7 برابر افزایش می دهد. لذا هایپومنیزیمی را می توان یکی از علل مهم مساعد کننده بروز عارضه اختلالات آریتمی بطنی بعد از سکته قلبی حاد در نظر گرفت و لذا تشخیص زودرس آن و درمان بموقع آن از عوارض و مرگ و میر بیماران مبتلا به سکته قلبی حاد می کاهد لذا توصیه می گردد در هر بیمار مبتلا به سکته قلبی حاد منیزیوم سرم در بدو بستری اندازه گیری شود تا در صورت وجود هایپومنیزیمی درمان لازم شروع گردد.

زمینه و هدف: عفونت هلیکوباکترپیلوری یکی از شایعترین عفونتها در انسان است و نقش مهمی در ایجاد بیماری هایی از قبیل زخم پپتیک، کارسینوما و لنفومای معده دارد. در بعضی از مطالعات اپیدمیولوژیک روی هلیکوباکترپیلوری، اهدا کنندگان خون بعنوان نماینده جمعیت عمومی مورد بررسی قرار گرفته اند. هدف این مطالعه بررسی شیوع سرمی IgA ضد هلیکوباکترپیلوری در اهدا کنندگان خون شهر رفسنجان می باشد.مواد و روش کار: نمونه های سرمی از 180 فرد (93 فرد مذکر، 87 فرد مونث) 60-1 ساله، شامل 138 اهدا کننده خون مراجعه کننده به سازمان انتقال خون رفسنجان و 42 کودک سالم جمع آوری شد. IgA ضد هلیکوباکترپیلوری در سرم افراد با استفاده از روش ELISA اندازه گیری شد. مثبت شدن سرمی آنتی بادی ضد هلیکوباکترپیلوری در کل افراد و بر اساس سن و جنس افراد تعیین شد.یافته ها: شیوع سرمی IgA ضد هلیکوباکترپیلوری در کل افراد مورد مطالعه 70% و با دامنه اطمینان %62.74-%76.6:%95 بدست آمد. میزان مثبت شدن سرمی در افراد مونث (%78.2) بطور قابل ملاحظه ای از افراد مذکر (%62.4) بالاتر بود (P<0.05). بعلاوه شیوع سرمی عفونت هلیکوباکترپیلوری در افراد بالغ اهدا کننده خون (%77.5) بطور معنی داری از کودکان (%45) بالاتر بود (P<0.01). شیوع IgA ضد هلیکوباکترپیلوری در گروه سنی 1-10 سال %43.3، در گروه سنی 11-20 سال 60%، در گروه سنی 21-30 سال 70%، در گروه سنی 31-40 سال %76.6، در گروه سنی 41-50 سال %83.3 و در گروه سنی 51-60 سال %86.6 تعیین شد. میانگین تیتر آنتی بادی، بترتیب 33, 31.3, 30.5, 26.6, 16.9 و Uarb/ml 43.5 بود.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد شیوع عفونت هلیکوباکترپیلوری در اهدا کنندگان خون شهر رفسنجان بالاست و شیوع عفونت و عیار آنتی بادی با افزایش سن افزایش می یابد. بعلاوه هم شیوع عفونت و هم عیار آنتی بادی ضد باکتری در افراد بالغ و در افراد مونث بطور قابل ملاحظه ای بترتیب از کودکان و افراد مذکر بالاتر است.

زمینه و هدف: داروی بدون عارضه وجود ندارد و مصرف بی رویه و خودسرانه داروها به عوارض داروها می افزاید. آمار و اطلاعات گویای آن است که علت بسیاری از بیماری های کبد و کلیه مصرف داروها است. لذا این بررسی با هدف سنجش نگرش دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد و عملکرد آن ها در خود درمانی و خود مصرفی دارو بدون تجویز پزشک انجام گردید.مواد و روش کار: این مطالعه توصیفی مقطعی (Cross-Sectional) روی 193 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، اجرا گردید. نمونه ها به صورت تصادفی، از 5 دانشکده و از طریق یک پرسشنامه جمع آوری گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تست های کای اسکوار، تی- تست و آزمون همبستگی پیرسون استفاده گردید.یافته ها: میزان شیوع خوددرمانی در دانشجویان مورد بررسی بیش از 83% بود. میزان خوددرمانی در مردان بیشتر از زنان بود. بالاترین میانگین امتیاز نگرش دانشجویان در سوالات نگرشی مربوط به سوالی بود که بیان کننده این بود که داروها بی خطر هستند. نداشتن وقت برای مراجعه به پزشک، اعتقاد به این که داروها عوارض قابل ملاحظه ای ندارند و فروش دارو بدون نسخه توسط داروخانه ها، بعضی از عوامل موثر بر خوددرمانی و مصرف خودسرانه دارو بودند که رابطه آنها از نظر آماری نیز معنی دار بود.نتیجه گیری: شیوع خوددرمانی در دانشجویان مورد بررسی بسیار بالا بود. در نتیجه لازم است برنامه ای جهت تغییر در نگرش و عادات آنها در مراجعه به پزشک هنگام بیماری تدوین و اجرا گردد.

زمینه و هدف: در جراحی آب مروارید دستان بیمار به سهولت در اختیار نمی باشد، لذا ممکن است اندازه گیری فشارخون از طریق اندام تحتانی صورت پذیرد. ارتباط فشارخون در اندام فوقانی و تحتانی در بیماران مسن حین بیهوشی عمومی روشن نیست. در صورت وجود اختلاف بین فشارخون اندام تحتانی با اندام فوقانی در سالمندان تحت بیهوشی و ملاک آن بعنوان فشارخون بیمار، احتمال اشتباه در تصمیم گیری های درمانی و لذا عواقب مربوطه وجود خواهد داشت. این مطالعه به منظور مقایسه اختلاف فشارخون در اندام فوقانی و تحتانی سالمندان تحت بیهوشی عمومی جهت جراحی آب مروارید طراحی و اجرا شد.مواد و روش کار: در این مطالعه تجربی در نیمه اول سال 1383 یکصد و سیزده بیمار سالمند کاندیدای جراحی آب مروارید انتخاب شدند. کاف دستگاه فشارسنج به ترتیب به بازوی راست، پای راست، بازوی چپ و پای چپ بسته شد سپس فشارخون سیستولیک با استفاده از روش لمس انگشتی قبل و بیست دقیقه بعد از القای بیهوشی توسط فشارسنج جیوه ای اندازه گیری شد. اطلاعات به دست آمده از چهار اندام با استفاده از paired t-test و ANOVA مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: فشارخون سیستولیک در اندام تحتانی به طور معنی داری از اندام فوقانی بیشتر بود (ANOVA, P<0.001). اختلاف معنی داری بین بازوی راست و چپ و همچنین بین پای راست و چپ دیده نشد. اختلاف بین فشارخون سیستولیک قبل و بعد از بیهوشی در اندام های مشابه معنی دار بود (Paired t-test, P<0.001). میانگین فشارخون سیستولیک در اندام فوقانی و تحتانی حین بیهوشی به ترتیب 117.10±9.07 و 124.19±9.48 میلیمتر جیوه بود.نتیجه گیری: یافته های حاصل از این مطالعه نشان می دهد که هر چند فشارخون اندام تحتانی بیشتر از اندام فوقانی است ولی این اختلاف در حدی نیست که از نظر بالینی اهمیت داشته باشد. افزایش فشارخون در اندام تحتانی در سالمندان ممکن است ناشی از کاهش پیشرونده کومپلیانس عروق محیطی باشد. این نتایج نشان می دهد که اندازه گیری فشارخون سیستولیک به روش غیرمستقیم در اندام تحتانی می تواند جایگزین مناسبی در سالمندان حین بیهوشی عمومی باشد.

زمینه و هدف: دریچه دو لتی آئورت، شایعترین بیماری مادرزادی قلب و فراوانترین ناهنجاری ساختاری دریچه آئورت است، که در حدود 1-2 درصد کل افراد جامعه به آن مبتلا می باشند. هدف این مطالعه سنجش مساحت (Planimetry) موثر عبور خون از دریچه آئورت در زمان سیستول بطنی و مقایسه آن با مساحت تشریحی دریچه می باشد. در این ناهنجاری مادرزادی دریچه بجای سه لت دو لت دارد.مواد و روش کار: تعداد 30 مورد مبتلا به دریچه دو لتی آئورت بررسی شدند. مساحت تشریحی (آناتومیک) و مساحت موثر (افکتیو) دریچه در زمان سیستول بطنی بوسیله دستگاه اکوکاردیوگرافی دوبعدی (2D) و داپلر و با استفاده از "Continuity Equation" محاسبه و با هم مقایسه گردید. تمامی متغیرهای بدست آمده برحسب سطح بدن (BSA) متعادل و میزان (Indexed, matched) گردید و وارد جدول شد. در این بررسی از دستگاه اکوکاردیوگرافی Vingemed-800 استفاده شد.یافته ها: میانگین مساحت آناتومیک دریچه آئورت در بیماران بصورت Indexed برابر با 2.05 Cm2/m2 BSA و میانگین مساحت افکتیو آن بصورت Indexed در حدود 1.41 Cm/m2 BSA و نسبت دو مقدار فوق 0.68 بوده است. حداکثر گرادیان فشاری در دو طرف دریچه و در اواسط سیستول 56.56 mmHg محاسبه شد. تنگی دریچه آئورت در 12) %40 مورد) بیماران وجود داشت، که از آن میان تنگی خفیف دریچه در 5) %16.66 مورد) تنگی متوسط در 4) 13.34 مورد) و تنگی بینابینی دریچه در 3) %10 مورد) موارد مشاهده گردید و هیچ موردی مبتلا به تنگی شدید دریچه نبود.نتیجه گیری: تنگی دریچه آئورت (AS) در مبتلایان به دریچه دو لتی آئورت شایع است. در تعداد قابل توجهی از بیماران دریچه در زمان سیستول بطنی بطور کامل باز نمی شود و در مقابل خروج خون از بطن مانع ایجاد می کند، که باعث ایجاد درجات مختلفی از AS و سوفل سیستولیک می شود. توصیه می شود تمامی کودکان دارای سوفل قلبی، حتی با درجات خفیف از نظر دریچه آئورت دو لتی مورد بررسی های اکوکاردیوگرافیک قرار گیرند، زیرا این بیماری مادرزادی باعث افزایش خطر بروز عوارضی مثل آندوکاردیت عفونی، آنوریسم و دایسکشن (dissection) آئورت صعودی و تنگی و نارسایی دریچه آئورت می شود و بیماران لازم است بطور دایم پیگیری شوند.

زمینه و هدف: سردرد میگرن یکی از شایعترین سردردهای عروقی می باشد. به دلیل اینکه معلمان استرس زیادی را متحمل می شوند و استرس زمینه ساز میگرن می باشد و این بیماری می تواند ضررهای فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی فراوانی را در پی داشته باشد، در این مطالعه، شیوع میگرن در معلمان زاهدان بررسی شد.مواد و روش کار: این مطالعه مقطعی در سال 1381 انجام و جمعیت مورد مطالعه آن 1539 معلم بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی از بین مدارس زاهدان انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. جمع آوری داده ها توسط پرسشنامه ای شامل مشخصات دموگرافیک، مقطع تدریس، تحصیلات، سابقه تدریس، بیماریهای سیستمیک، خصوصیات سردرد، عوامل ایجاد و تشدید کننده سردرد و شدت سردرد صورت گرفت. داده ها با نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون Chi-square تجزیه و تحلیل آماری شدند و نتایج به صورت درصد گزارش شد.یافته ها: در این مطالعه 1539 معلم مورد بررسی قرار گرفتند که 40% آنها مرد و 60% آنها زن بودند. سن متوسط معلمین 35.7±6.55 سال بوده و %9.7 (حدود اطمینان 8.2, %95 تا 11.2 درصد) از نمونه ها مبتلا به سردرد میگرنی بودند. شیوع میگرن رابطه معنی داری با بومی یا غیربومی بودن، تحصیلات، سن، سابقه تدریس نداشت. اما با جنس و مقطع تدریس رابطه معنی داری داشت که در بین زنان 11.9 (حدود اطمینان 9.8, %95 تا 14.2 درصد) و در بین مردان %6.6 (حدود اطمینان 8.2, %95 تا 11.2 درصد) بود. در سه مقطع دبستان، راهنمایی و دبیرستان به ترتیب %8, %9.7 و 14% بود، میگرن در %54.2 موارد با اورا همراه بود.نتیجه گیری: شیوع میگرن در بین معلمان مدارس زاهدان تقریبا معادل شیوع میگرن در بطن جامعه بود و در خانمها بیشتر از آقایان بود. در خصوص علت بالاتر بودن شیوع این بیماری در خانمهای معلم، لازم است مطالعه بیشتری صورت گیرد. بعلاوه شیوع میگرن در بین معلمین مقطع دبیرستان بیشتر از معلمین مقاطع ابتدایی و راهنمایی بود که علت احتمالی آن چالشهای تربیتی دوران بلوغ است که به هر ترتیب موجب افزایش نگرانی معلم و تشدید سردردهای میگرنی می شود.

زمینه و هدف: اندازه گیری میزان چربیهای پلاسمای خون جزء مهمی از طب پیشگیری را تشکیل می دهد. تست تشخیصی موجود جهت تخمین عوارض عروقی ناشی از هیپرلیپیدمی، اندازه گیری LDL-C پلاسما از طریق فرمول فریدوالد می باشد که روشی وقت گیر و دشوار است. هدف از این مطالعه، بررسی ارزش استفاده از اندازه گیری Non-HDL-C در غربالگری افراد هیپرلیپیدمیک می باشد.مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، هزارنفر از مراجعه کنندگان (30-65 سال که 64% مرد و 36% زن و حدود 60% افراد در محدوده سنی 60-40 سال بودند) که در طی 6 ماه آخر سال 82، به صورت اتفاقی به دو آزمایشگاه شهر زاهدان مراجعه کرده بودند، را بر اساس مقدار تری گلیسیرید پلاسما به 5 گروه تقسیم کرده، مقادیر HDL-C (با استفاده از فرمول فریدوالد) و Non-HDL-C محاسبه گردید. همچنین همبستگی بین HDL-C با سطح کلسترول پلاسما و Non-HDL-C با سطح کلسترول پلاسما در هر گروه محاسبه شد.یافته ها: نتایج نشان داد که هر چه مقدار تری گلیسیرید افزایش یابد از همبستگی بین LDL-C و سطح کلسترول پلاسما کاسته می شود اما در مورد Non-HDL-C، در تمامی مقادیر تری گلیسیرید، همبستگی بین این شاخص و سطح کلسترول پلاسما ثابت و بالاست. ضمنا اختلاف بین ضرایب همبستگی LDL و Non-HDL-C در تری گلیسیرید کمتر از 400 میلی گرم در دسی لیتر بی معنا و در گروههای با تری گلیسیرید بیشتر از 400 میلی گرم در دسی لیتر معنی دار بود.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که می توان از Non-HDL-C به جای LDL-C (با هر میزان تری گلیسیرید) برای غربالگری هیپرلیپیدمی استفاده کرد که نیاز به اندازه گیری تری گلیسیرید و در نتیجه ناشتا بودن را از بین می برد. البته لازم به ذکر است در صورت نیاز به درمان، جهت انتخاب داروی مناسب، باید تری گلیسیرید را اندازه گیری نمود.

مقدمه و هدف: یکی از روشهای تشخیص سوء تغذیه کودکان مطالعه چگونگی رشد آنان بر اساس شاخص های وزن و قد است. به علت وجود ارتباط بین رشد قدی و وزنی با عوامل اقتصادی اجتماعی، تفاوت در قد و وزن افراد طبقات مختلف را می توان به عنوان یک معیار متمایز از نظر وجود اختلاف طبقاتی در جامعه محسوب نمود. این تحقیق به منظور مقایسه میانگین رشد قدی و وزنی کودکان مدارس دولتی حاشیه و مدارس غیرانتفاعی شهر زاهدان و همچنین مقایسه با استاندارد آمار مرکز ملی بهداشت ایالت متحده (NCHS) انجام گرفت.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی در سال تحصیلی 81-1380 انجام گرفت. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای و با مراجعه به 6 مدرسه دولتی پراکنده در حاشیه و 7 مدرسه غیرانتفاعی شهر زاهدان تعداد 1750 دانش آموز دختر و پسر 7 تا 11 ساله با ترکیب مساوی از نظر سن و جنس و دولتی و غیرانتفاعی از دو ناحیه 1 و 2 آموزش و پرورش شهر زاهدان انتخاب شدند. قد و وزن هر دانش آموز با روش استاندارد تعیین شد و سپس بین وضعیت رشد وزنی و قدی کودکان دبستانی دولتی حاشیه شهر و مدارس غیرانتفاعی و نیز با استاندارد NCHS مقایسه صورت گرفت. جهت تحلیل آماری، از نرم افزار SPSS و Epi-Info و آزمون t استفاده گردید.یافته ها: از نظر قد در هر پنج گروه سنی دانش آموزان دبستانهای دولتی حاشیه 3 تا 5 سانتی متر کوتاهتر از همسالان خود در دبستانهای غیرانتفاعی هستند (P<0.05) همچنین از نظر وزن اختلاف در هر پنج گروه سنی تا 6 کیلوگرم می رسد. (P<0.05) اما مقایسه میانگین وزن و قد دانش آموزان شهر زاهدان حاکی از کمتر بودن شاخص های فوق نسبت به استاندارد NCHS می باشد (P<0.001).

زمینه و هدف: از آنجایی که اعمال جراحی همراه با بیهوشی دارای مخاطرات و عوارض در حین و بعد از اعمال جراحی می باشد، امروزه از داروهایی که بتواند نقشی در کاهش عوارض اعمال جراحی داشته باشد استفاده می شود. یکی از این داروها که به عنوان پیش دارو می توان از اثرات مفید آن استفاده نمود کلونیدین است.مواد و روش کار: در این مطالعه دوسو کور در سال 1380، اثرات کلونیدین به عنوان پیش دارو بر روی 50 بیمار که برای انجام عمل جراحی به بیمارستان خاتم الانبیا (ص) زاهدان مراجعه کردند در دو گروه 25 نفری مورد بررسی قرار گرفت. گروه اول آنهایی که 90 دقیقه قبل از انجام بیحسی نخاعی کلونیدین خوراکی به میزان 2 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن دریافت کرده اند و گروه دوم آنهایی که دارو و پلاسبو دریافت نکرده بودند. فشارخون در این دو گروه مقایسه گردید و نتایج با استفاده از آزمونهای آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: افت فشارخون سیستولیک و دیاستولیک در 12% افراد گروه دریافت کننده دارو در 24% افراد گروه کنترل، افت فشارخون سیستولیک و 16% آنها افت فشارخون دیاستولیک در دقیقه 10 پس از بی حسی نخاعی داشته اند. بنابر نتایج آزمون، اختلاف آماری معنی داری بین دو گروه در دقیقه 10 وجود نداشت.نتیجه گیری: تجویز پیش دارو با کلونیدین خوراکی تاثیری در افت فشارخون به دنبال بی حسی نخاعی ندارد. لذا می توان از این دارو به عنوان پیش دارو جهت استفاده از سایر اثرات مفید آن استفاده نمود.