مجله جراحی استخوان و مفاصل ایران
سال:1390 | دوره:9 | شماره:4 (مسلسل 37) |تعداد مقالات:9

پیش زمینه: با توجه به شیوع بالای پارگی رباط متقاطع جلویی در ورزشکاران، روش های متعددی جهت بازسازی آرتروسکوپیک این رباط پیشنهاد شده است. هدف از این بررسی، مقایسه پایداری زانو با دو روش جراحی «تک باندل» و «دو باندل» بود.مواد و روش ها: مدل کامپیوتری زانو به همراه رباط های مفصل زانو ساخته شد. این مدل پس از بازسازی رباط به روش تک و دو باندل، ابتدا در 30 درجه خمش زانو تحت بارهای مجزای جلویی، گشتاور والگوس و گشتاور چرخشی قرار گرفت. در حالت دوم، در طول خمش تحت وزن گذاری از حالت راست تا 70 درجه خمش، نیروی جلویی 134 نیوتن وارد شد. در حالت سوم، زانو تحت بارگذاری چرخشی که می تواند منجر به آسیب رباط متقاطع شوند قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان دادند در شبیه سازی تفاوت محسوسی بین دو روش جراحی بارگذاری ایزوله بدست نیامد. ولی در مدل های تحت وزن دوم و سوم کشش رباط در «دو باندل» 4 برابر بیشتر از هر یک از رباط های «تک باندل» بود. در مدل دوم، «تک باندل» در بیشترین حالت 7 میلی متر جابجایی بیشتری نسبت به «دو باندل» داشت. در مدل سوم «دو باندل» نسبت به «تک باندل» مقاومت بیشتری در برابر گشتاور والگوس داشت و میزان چرخش داخلی نیز در «دو باندل» کنترل شده تر بود.نتیجه گیری: از نظر بیومکانیکال نتیجه تست عملکردی و پایداری زانو در بازسازی پیوند به روش «دو باندل» در حرکات غیرایزوله و سه بعدی بهتر از «تک باندل» می باشد.

پیش زمینه: چرخش تی بیا عبارت از چرخش طبیعی محور مفصل دیستال تی بیا نسبت به محور مفصل پروگزیمال تی بیا حول محور طولی آن می باشد. هدف از انجام این مطالعه ارائه روشی برای اندازه گیری چرخش تی بیا با کمک سی تی اسکن بود.مواد و روش ها: یک مطالعه تشخیصی بر روی 64 داوطلب بالای 16 سال با میانگین سنی 32.7 سال در یک مرکز تصویربرداری انجام گردید. به منظور تعیین چرخش تی بیا، سی تی اسکن ساق در آزمودنی ها انجام شد. برش های مناسب پروگزیمال و دیستال جهت تعیین چرخش تی بیا انتخاب شدند. پس از تعیین خط مرجع پروگزیمال تی بیا توسط یک پزشک برش های مربوطه به تعداد لازم بر روی کاغذ چاپ و در اختیار چهار پزشک قرار گرفت. پزشکان با 2 روش مختلف، در دو نوبت با فاصله یک ماه خط مرجع دیستال تی بیا را رسم نمودند، آنگاه زاویه ایجاد شده بین این دو خط توسط یک پزشک اندازه گیری شد. ضریب همبستگی بین مقادیر به دست آمده تعیین و میزان تکرارپذیری هر یک از این روش ها محاسبه گردید.یافته ها: در روش اول ضریب همبستگی بین مقادیر به دست آمده توسط پزشکان مختلف 0.861 و در روش دوم 0.863؛ و ضریب تکرارپذیری هر دو روش 0.868 بود.نتیجه گیری: با توجه به همبستگی بالا در روش دوم می توان از این روش در بدشکلی فیبولا جهت تعیین میزان چرخش تی بیا استفاده کرد.

پیش زمینه: به منظور ترمیم عصب می توان از چسب استفاده نمود. هدف از این تحقیق ارزیابی ترمیم عصب سیاتیک در موش با استفاده از چسب و بخیه و مقایسه آن با گروه درمان نشده بود.مواد و روش ها: در این مطالعه از نوع «بررسی مداخله ای پیاپی موردها» 18 موش با قطع سیاتیک در داخل کانال نخاعی بررسی شدند. در 14 موش (گروه درمان یا آزمایشی)، ترمیم از طریق پیوند عصب با روش چسب و یک بخیه انجام شد. چهار موش به عنوان گروه کنترل درمان نشدند. برگشت عملکرد حرکتی بعد از 4 ماه ارزیابی گردید.یافته ها: آتروفی عضلات اندام تحتانی و عدم بازگشت کارکرد حرکتی در موش های درمان نشده مشاهده گردید. در 12 موش گروه درمان برگشت کامل کارکرد عضلات اندام وجود داشت و موش ها قادر به راه رفتن بودند، در حالی که راه رفتن 2 موش با لنگیدن همراه بود.نتیجه گیری: ترمیم عصب سیاتیک قطع شده در داخل کانال نخاع موش با استفاده از چسب و بخیه جراحی می تواند باعث برگشت کارکرد اندام تحتانی گردد.

پیش زمینه: گیر افتادن تاندون خم کننده پولیسیس لونگوس در محل پولی A1 شایع ترین علت ایجاد علایمی چون گیرکردن و درد در هنگام خم و راست کردن شست است که به آن شست ماشه ای گفته می شود. هدف از این مطالعه، تعیین میزان اثربخشی تزریق کورتیکواسترویید به درون غلاف تاندون با هدایت سونوگرافی برای درمان این بیماری بود.مواد و روش ها: در یک مطالعه آینده نگر 104 بیمار (7 مرد و 97 زن، 112 شست ماشه ای) با تشخیص بالینی «شست ماشه ای» در یک مرکز درمانی در شهر رشت طی 2 سال تحت تزریق کورتیکواسترویید با هدایت التراسوند قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران 52.11±7.63 سال بود. روند بهبودی بیماران با رتبه بندی سیستم «کوئینل» پیش از تزریق و پس از آن در 5 مقطع (3 و 6 هفته، 3 و 6 و 12 ماه) بررسی شد.یافته ها: در طول یک سال پس از تزریق اول از 112 شست، 15 مورد (%13.4) به تزریق مجدد و / یا جراحی نیاز پیدا کردند که در 12 مورد (%80) تزریق مجدد، در 2 مورد جراحی و در 1 مورد ابتدا تزریق مجدد و سپس به دلیل عدم بهبودی، جراحی صورت گرفت. کاهش رتبه کوئینل در تمامی شست ها پس از تزریق از نظر آماری معنادار بود(p=0.0001) . در پایان یک سال پس از تزریق 111 شست (%99.1) کاملا بدون علامت بودند.نتیجه گیری: تزریق کورتیکواسترویید داخل غلاف تاندون خم کننده انگشت شست با هدایت التراسوند روش موثری در درمان بیماری شست ماشه ای است و نیاز به انجام عمل جراحی را کاهش می دهد.

پیش زمینه: بلوک عصب سوپرااسکاپولار یکی از درمان های درد مزمن شانه است که اغلب با استفاده از نشانه های آناتومیک (روش مور) انجام می شود. اخیرا به منظور کاهش عوارض و افزایش دقت تزریق، انجام بلوک تحت هدایت سونوگرافی توصیه شده است. هدف از انجام این مطالعه مقایسه نتایج کوتاه مدت بلوک عصب سوپرااسکاپولار به کمک سونوگرافی و با استفاده از روش کلاسیک بود.مواد و روش ها: در یک کارآزمایی بالینی 50 بیمار دچار درد مزمن شانه به طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. در گروه اول بلوک عصب سوپرااسکاپولار تحت هدایت سونوگرافی و در گروه دوم با تکنیک «مور» (Moore) انجام شد. شدت درد با مقیاس دیداری درد، عملکرد بیماران با مقیاس نمره گذاری Constant شانه و رضایت بیماران قبل و بعد از درمان سنجیده و داده های دو گروه مقایسه شدند.یافته ها: در پایان هفته و ماه اول شدت درد در گروه سونوگرافی کمتر از گروه «مور» بود. نمره  Constantشانه در پایان هفته اول بین دو گروه متفاوت نبود اما در پایان ماه اول در گروه سونوگرافی بیشتر از گروه «مور» بود. میزان رضایت پس از تزریق در گروه سونوگرافی بیشتر از گروه «مور»، در پایان هفته اول یکسان، و در پایان ماه اول در گروه سونوگرافی بیشتر از گروه «مور» بود. در هیچ یک از بیماران دو گروه عارضه خاصی مشاهده نشد.نتیجه گیری: بلوک عصب سوپرااسکاپولار به کمک سونوگرافی نسبت به تکنیک «مور» در کوتاه مدت از نظر کاهش شدت درد و بهبود کارآیی شانه با نتایج بهتری همراه است.

پیش زمینه: به منظور بررسی های قبل از عمل جراحی در بیماران اسکولیوز، پرتونگاری ایستاده و خمیده به طرفین انجام می شود که به وسیله آن می توان اندازه و میزان انعطاف پذیری اسکولیوز تعیین و روش درمانی مناسب برای هر بیمار را مشخص نمود. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین زاویه اسکولیوز در پرتونگاری خمیده به طرفین و اندازه نهایی اسکولیوز باقی مانده پس از جراحی و پاسخ به این سوال است که آیا می توان استفاده از پرتونگاری های خمیده به طرفین میزان اصلاح بعد از عمل جراحی را پیش بینی نمود؟مواد و روش ها: در این مطالعه که به صورت مقطعی انجام شد، 83 بیمار مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک بررسی و بر اساس طبقه بندی «لنکه» گروه بندی شدند. زاویه اسکولیوز در پرتونگاری های ایستاده و خمیده به طرفین در هر گروه توسط دو جراح ستون فقرات به صورت جداگانه اندازه گیری و با پرتونگاری های بعد از عمل جراحی مقایسه شدند.یافته ها: در تمام گروه ها بین اندازه زاویه اسکولیوز در پرتونگاری خمیده به طرفین قبل از عمل جراحی و زاویه اسکولیوز بعد از عمل جراحی اختلاف معنی دار وجود داشت.نتیجه گیری: با استفاده از پرتونگاری های خمیده به طرفین نمی توان میزان نهایی اصلاح اسکولیوز به وسیله عمل جراحی را به طور دقیق پیش بینی نمود.

کیست هیداتید اولیه بافت عضلانی آن قدر نادر است که گاهی اوقات در تشخیص های افتراقی توده های کیستیک در مناطق اندمیک قرار نمی گیرد. تشخیص به موقع و دقیق بسیار مهم است تا از بیوپسی غیرضروری ممانعت به عمل آید. در این گزارش یک مرد 40 ساله با شکایت از تورم و درد تشدید شونده در بازوی دست راست به دنبال اثر فشاری توده ارائه می شود. با توجه به علایم بالینی و یافته های تصویربرداری پاتوگنومیک ولی نادر بیماری هیداتید مانند «علامت نیلوفر آبی»، شک در تشخیص ایجاد شد.

مهندسی بافت علمی است که با هدف ایجاد جایگزین های زیستی که امکان بازیابی، حفظ و بهبود عملکرد بافت صدمه دیده را داشته باشند، مورد استفاده قرار می گیرد. اجزای اصلی در مهندسی بافت داربست، سلول ها و فاکتورهای رشد هستند. وجود بیوری اکتورها نیز جزء ارکان مهندسی بافت محسوب می شود. داربست یک ساختار سه بعدی است که به عنوان چارچوبی برای هدایت سلول ها مورد استفاده قرار می گیرد و جایگزینی برای ماتریکس خارج سلولی محسوب می شود. سلول ها به درون داربست نفوذ کرده و با توجه به سیگنال های فیزیکی و شیمیایی که در محیط اطراف آنها قرار دارد شروع به رشد، تمایز، تکثیر و مهاجرت می کنند و در صورت مساعد بودن شرایط محیطی ماتریکس خارج سلولی را ترشح کرده و بافت جدید را ایجاد می نمایند. علم مهندسی بافت به ساخت داربست های مناسب برای لانه گزینی سلول ها، ایجاد و حفظ شرایط محیطی مساعد برای ادامه حیات سلولی و در نتیجه کنترل تمام فاکتورهای موثر بر ایجاد یک بافت جدید می پردازد.