الوین پلانتینگا معتقد است آنچه در انجمن ها و مجلات علمی و مراکز آموزشی و پژوهشی به نام نظریه های علمی طرح می شود، گاهی تنها، با پیش فرض های الحادی صادق است و اگر این پیش فرض ها را کنار بگذاریم، اعتبار آنها از بین می رود. در واقع وی می کوشد نشان دهد علم امروز بر خلاف آنچه عموما ادعا می شود، از لحاظ دینی، بی طرف و خنثی نیست؛ بنابراین، اگر استفاده از پیش فرض های الحادی ضرری به ماهیت علمی یک پروژه نمی زند، چرا عالمان مسیحی از پیش فرض های دینی خود در فرآیند پژوهش علمی استفاده نکنند؟ این مقاله با رویکردی تحلیلی، دلایل پلانتینگا را در مورد امکان علم دینی (آگوستینی) که از دانسته های دینی در فرآیند فعالیت علمی بهره می گیرد، توضیح داده، با ذکر نمونه هایی، ادعای بی طرفی روش شناختی علم (علم دوئمی) را رد می کند. بخش پایانی مقاله، بررسی اشکالات طرح شده یا قابل طرح بر تقریر پلانتینگا از علم دینی است.
چکیده عربی:
یعتقد الوین پلانتینگا بان ما یطرح من نظریات فی المحافل و المجلات العلمیة و مراکز التعلیم و البحث احیاناً لایعتبر صادقاً إلا باعتماد افتراضات الحادیة و اذا اهملت هذه الاقتراضات فان النظریات المذکورة تفقد قیمتها.یحاول پلانتینگا فی الواقع الایحاء بان العلم المعاصر لیس کما یُفترض عموماً- لایتخذ موقفاً محایداً من الدین. و لوکان استخدام الفرضیات الالحادیة لا یحلق اضراراً فی الماهیة العلمیة لای مشروع، لَم لْم یستخدم العلماء المسیحیون افتراضاتهم الدینیة فی عملیة البحث العلمی؟ تستعرض المقالة الحالیة، و من خلال دراسة تحلیلة، الادلة التی یقدمها پلانتینگا حول امکانیة العلم الدینی والذی یستخدم المعارف الدینیة فی اداء الفعالیات العلمیه حیث یستشهد ببعض الاقوال التی تثبت عدم صحة الادعاء القائل بحیاد منهجیة العلم.