بدون شک، جهانی شدن بارزترین تفاوت بین جهان دیروز و امروز است، و با مفهوم پکپارچه سازی و همگن شدن جهان، دهکده جهانی و فشرده سازی ارتباطات جهانی یا به تعبیر جان شورت، «فشردگی بیش از حد معانی و مفاهیم مختلف» رابطه بسیار نزدیکی دارد. تبعات و پیامدهای گسترده این پدیده، ابعاد مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جوامع جهانی را تحت الشعاع قرار داده است. در این میان، شهرها تجسم بخش و انعکاس گر جهانی شدن هستند، به گونه ای که پویایی های شهری معاصر ترجمان فضایی جهانی شدن می باشند در عصر جهانی شدن، شهرها به سرعت اقتصادهای خود را به منظور سازگاری با شرکت های چند ملیتی، رسانه های بین المللی و گردشگران خارجی تغییر داده اند، و مراکز تجارت جهانی، فستیوال های بین المللی و اجتماعات مهاجر بر چشم اندازهای شهری حاکم شده اند. بر همین مبنا، پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی، مبادرت به تحلیل پیامدهای جهانی شدن بر روی شهرها و به تبع آن تغییر رژیم های شهری نموده است. نتایج پژوهش، نشان دهنده آن است که فرآیندهای جهانی شدن منجر به تغییراتی در شهرها و شبکه شهرها شده است. به این معنا که اکثریت سرمایه ها و نخبگان در شهرهای ویژه ای متمرکز شده اند، دوقطبی شدن اجتماعی و دوگانگی دیجیتالی به طور روز افزونی افزایش یافته است؛ «معماری ترس» بر سکونتگاه های ثروتمندان سایه افکنده است، و اینکه «شهر کینزی» جای خود را به «شهر کار آفرین» داده است. به دنبال پیدایش شهر کار آفرین، رویه ها، اهداف و سیاست شهری از اهداف رفاه به سمت اهداف رقابت جویی اقتصادی تغییر پیدا کرده، و همچنین ایده «شهرها به عنوان مکان زندگی جمعی» به ایده «شهرها به عنوان مکانهای مزایای اقتصادی رقابت آمیز» تغییر یافته است.