ساختار نوین نظام بین الملل، چالش ها و تهدیدهای گسترده و مشترکی را برای ناتو و روسیه به دنبال داشته است. بر این اساس پیمان آتلانتیک شمالی مفهوم استراتژیک خود را در لیسبون پرتغال در سال 2010 به فعالیت های موثری در سه زمینه دفاع دسته جمعی، مدیریت بحران و همکاری امنیتی متمرکز ساخته و تاکید دارد که تهدیدهای هزاره سوم موجب فراهم شدن زمینه های لازم برای ایفای نقش بیشتر ناتو در دوسوی آتلانتیک و کل نظام بین الملل شده و این امر بازتعریف مفاهیم استراتژیک ناتو و همکاری این پیمان را با روسیه ضروری می سازد. تحقیق حاضر درصدد است تا نشان دهد که به دنبال تهدیدهای مشترک نوین، سازمان پیمان آتلانتیک شمالی به انجام همکاری های امنیتی در حوزه هایی همچون تروریسم، افغانستان، تکثیر سلاح کشتار جمعی و سپر دفاع موشکی با روسیه مبادرت ورزیده و موجب نزدیکی این دو بازیگر برجسته نظام بین الملل گردیده است. روسیه و ناتو به خوبی درک نموده اند که تهدیدهای نوین امنیتی نظام بین الملل که در بسیاری از موارد، تهدیدهای مشترک این دو بازیگر نیز تلقی می شوند، تنها از طریق همکاری های امنیتی مشترک قابل بررسی و حل می باشد و مفهوم استراتژیک نوین با اذعان به این مساله، موجب افزایش همکاری های امنیتی ناتو و روسیه شده است.