سالمند: مجله سالمندی ایران
سال:1386 | دوره:2 | شماره:6 |تعداد مقالات:9

هدف: ضعف تعادل از جمله عوامل خطرزای افتادن، آسیب دیدگی و یا حتی مرگ سالمندان به شمار می رود. این تحقیق با هدف ارزیابی تاثیر ورزش در آب بر تعادل ایستا و پویا زنان سالمند انجام شد.روش بررسی: 30 زن سالمند 70-55 ساله، به طور داوطلبانه در دو گروه کنترل و تمرین در این تحقیق شرکت کردند. گروه تمرین در برنامه تمرینی ورزش در آب به مدت شش هفته، سه جلسه یک ساعته در هفته شرکت نمود. در هر دو گروه تعادل ایستا و پویا قبل و بعد از دوره در نظر گرفته شده، اندازه گیری شد. شاخص های نوسانات قامتی شامل میانگین تغییرات مرکز فشار (COP) و سرعت تغییرات مرکز فشار (COP VEL) در جهت جانبی داخلی (ML) و قدامی خلفی (AP)، در حالت ایستاده روی یک پا، به عنوان شاخص تعادل ایستا و تست های پیشروی رو به جلو (FRT)، تست پیشروی جانبی در سمت راست (FRRT) و تست پیشروی جانبی در سمت چپ (FRLT) به عنوان شاخص تعادل پویا در نظر گرفته شد. از تست تی همبسته جهت مقایسه تغییرات درون گروهی، و از تست تی مستقل جهت مقایسه شاخص های تعادل بین دو گروه پس از شش هفته در سطح معنی داری 0.05 استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که یک دوره تمرینی، باعث بهبود در نتایج تست های پیشروی روبه جلو، و پیشروی در سمت چپ گردید. ضمن اینکه نوسانات قامتی شامل جابجایی های مرکز فشار و سرعت تغییرات مرکز فشار تنها در جهت جانبی داخلی در گروه تمرین پس از شش هفته ورزش در آب بهبود یافت، اما تغییرات معنی داری در میانگین و سرعت تغییرات مرکز فشار در جهت قدامی خلفی مشاهده نشد. همچنین اختلاف معناداری در میانگین و سرعت تغییرات مرکز فشار و تست پیشروی عملکردی روبه جلو و سمت چپ بین دو گروه بعد از تمرین مشاهده گردید (p≤0.05).نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق چنین می توان گفت اعمال برنامه تمرین در آب برای سالمندان (در محیط نامتعادل و بی ثبات) سیستم های فیزیولوژیک درگیر در تعادل را به چالش می کشد که نتیجه آن بهبود در وضعیت تعادل ایستا به ویژه در جهت جانبی داخلی و پویا با افزایش فاصله دستیابی روبه جلو و سمت چپ، و در نتیجه، کاهش خطر افتادن می باشد.

هدف: هدف این مطالعه تبیین دیدگاه سالمندان نسبت به مفهوم پدیده احساس تنهایی بود.روش بررسی: این مطالعه به روش تحقیق کیفی با رویکرد پدیدارشناسی تاویلی انجام شد. به این منظور مصاحبه های بدون ساختار با 13 سالمند 87-68 ساله ساکن در شهر تهران صورت گرفت که در طی آن سالمندان تجربیات خود را در خصوص این پدیده بیان نمودند. داده های به دست آمده از این مصاحبه ها با استفاده از روش پدیدارشناسی ون مانن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: 3 تم از یافته ها استخراج شد که می توانند دیدگاه سالمندان از پدیده احساس تنهایی را به تصویر کشند. این تم ها عبارتند از: حس درد و رنج، فقدان و محرومیت، و راه های جبران.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه توانست تصویری روشن از دیدگاه سالمندانی که همگی به نوعی پدیده احساس تنهایی را تجربه نموده بودند ارایه دهد. تجربیات سالمندان از این پدیده نشان داد که آن ها احساس تنهایی را یک حس دردناک و رنج آور می دانند که در نتیجه فقدان های موجود در زندگی بروز می نماید و آنان در ضمن ایجاد ارتباط با خدا با یادآوری خاطرات دوران های مختلف زندگی و ایجاد ارتباطات جدید در جهت رویارویی با این پدیده تلاش می کنند. این یافته ها مفاهیم مهمی را در عرصه ارایه مراقبت به سالمندان آشکار ساخته و می تواند توانایی ارایه دهندگان مراقبت های بهداشتی- درمانی و توانبخشی را برای بررسی، پیشگیری و مداخلات مراقبتی در خصوص این پدیده افزایش دهد.

هدف: یکی از بخشهای جمعیتی در حال رشد جامعه ما جمعیت افراد سالمند است. سالمندان نسبت به سایر گروههای سنی بزرگترین مصرف کنندگان دارو می باشند. بیماریهای مزمن و مصرف داروهای متعدد به همراه تغییرات فیزیولوژیکی افزایش سن، باعث آسیب پذیری سالمندان نسبت به آثار سوء دارو درمانی می شوند. هدف این مطالعه تعیین الگوی مصرف دارو و عوامل موثر بر آن در افراد 55 سال به بالای ساکن تهران است.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی که اطلاعات بصورت مقطعی جمع آوری گردید 400 نفر نمونه با روش دو مرحله ای و تصادفی از طریق مصاحبه و تکمیل پرسشنامه در درب منازل بررسی شدند. برای آنالیز داده ها از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون های Chi-square و (Fisher در محیط SPSS استفاده گردید.یافته ها: میانگین مصرف روزانه دارو 1.9±3.4 قلم در روز بود. 40 درصد نمونه ها بیش از سه قلم دارو در روز مصرف و 35 درصد برای یک بیماری خاص به پزشکان متعدد مراجعه و 19 درصد دچار عارضه جانبی شده اند. آسپیرین، آتنولول و پروپرانولل پرمصرف ترین داروها بودند. الگوی مصرف داروهای پرمصرف بجز آسپیرین در دو جنس، گروه های مختلف سنی، تحصیلی و مال تفاوت معنی داری نداشت. پرمصرف ترین دسته داروهای اصلی داروهای قلبی عروقی (35 درصد)، سیستم اعصاب مرکزی (25 درصد)، و هورمون ها (9 درصد) و پزشکان اصلی ترین منبع کسب اطلاعات مربوط به داروها بودند.نتیجه گیری: ارایه برنامه های آموزشی برای پزشکان و داروسازان و خانواده ها برای اصلاح فرهنگ تجویز و مصرف دارو ضروری است.

هدف: هدف تحقیق حاضر این بوده است تا با استفاده از روش جداسازی باکتریهای Fastidious در نمونه های ادراری زنان سالمند که با روش معمول نتایج کشت آنها منفی می باشد ولی بیماران دارای علایم عفونت هستند در تشخیص و درمان آنها موثر واقع گردد.روش بررسی: این تحقیق در بیمارستان امام خمینی انجام یافته و مسوولیت جداسازی و تشخیص باکتریهای فستی دیوس از 1075 نمونه ادراری زنان سالمند بالاتر از 60 سال را بر عهده داشته است که با تغییر در محیط های کشت و شرایط انکوبه کردن و میزان گازها توانسته است باکتریهای فستی دیوس را جداسازی نماید. همچنین از تعداد لکوسیت در نمونه ابتدایی جهت تعیین وجود چرک در ادرار استفاده گردیده ضمنا مطالعه پرونده های پزشکی به منظور تعیین نشانه ها و مصرف آنتی بیوتیک انجام و در پایان کلیه نتایج با یکدیگر تطبیق و با گروه شاهد مورد ارزیابی قرار می گرفتند.یافته ها: پس از کشت هوازی و شبانه 1075 نمونه ادراری، 383 مورد مثبت، 99 مورد دارای شمارش پایین، 159 مورد به صورت مخلوط و 434 مورد منفی بود. از 434 مورد منفی در روش مذکور، با استفاده از تکنیک جداسازی باکتریهای فستی دیوس 147 مورد دارای باکتریهای فستی دیوس در این تحقیق بود که بیش از 50 درصد آنان با نشانه های عفونت همراه بود که اختلاف معنی داری را نشان می دهد.نتیجه گیری: جهت جداسازی و تشخیص عوامل عفونت ادراری زنان سالمند بیمار که کشت هوازی و شبانه آنها منفی می باشد به خصوص اگر همراه با حضور نشانه ها باشد کشت نمونه آنها در محیط های اضافی و انتخابی همراه با تغییر در شرایط انکوباسیون برای جداسازی باکتریها الزامی می باشد.

هدف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی میزان رضایتمندی از سمعک و عوامل موثر بر آن در زندگی روزمره سالمندان کم شنوا بود.روش بررسی: در مطالعه مقطعی حاضر، 32 سالمند استفاده کننده از سمعک با کم شنوایی حسی عصبی متوسط تا شدید (میانگین سن 9.8±63.5 سال) مراجعه کننده به کلینیک شنوایی بخش خصوصی (کلینیک شنوایی شناسی آلتون شنوا، مرکز توانبخشی شنوایی نیوشا، کلینیک شنوایی شناسی گلریز) جهت پاسخ دهی به نسخه فارسی پرسشنامه "سنجش رضایتمندی از سمعک در زندگی روزمره" انتخاب شدند. این پرسشنامه، میزان رضایتمندی را از طریق یک امتیاز کلی و چهار زیر آزمون به شکل کمی نشان می دهد. بر اساس فرم تاریخچه گیری، وضعیت اقتصادی- اجتماعی افراد در حد متوسط قرار داشت.یافته ها: متوسط کل امتیاز در نسخه فارسی پرسشناهم حاضر، 0.57±4.24 (حداقل 2.24 و حداکثر 5.12) بود که میزان رضایت در حد متوسط را نشان می دهد. متوسط امتیاز در زیر آزمون "تاثیرات مثبت" 0.83±4.33 (رضایت متوسط تا نسبتا زیاد) زیر آزمون "خدمات و هزینه ها" 0.84±3.60 (رضایت نسبتا پایین)، زیر آزمون "ویژگی های منفی" 0.94±4.05 (رضایت متوسط)، و در زیرآزمون "خودپنداری" 1.25±5.00 (رضایت نسبتا زیاد) بود. بین سطح رضایتمندی با میزان استفاده از سمعک، ساعات استفاده از سمعک و سطح تحصیلات ارتباط معناداری مشاهده شد (p<0.05). اما بین دو جنس در سطح رضایتمندی، تفاوت معناداری وجود نداشت (p<0.0566).نتیجه گیری: نتایج رضایت سالمندان استفاده کننده از سمعک، نسبت به سایر مطالعات قبلی در این زمینه، سطح پایین تری را نشان می دهد. با بررسی عوامل مرتبط با رضایت مندی از سمعک، به نظر می رسد عواملی همچون استفاده از فناوری روز، ارزیابی نیازهای ارتباطی و شنوایی (پیش از تجویز سمعک و پس از آن) و مشاوره دقیق درمورد توانایی ها و محدودیت های این پروتز در کنار بهبود ارایه خدمات عمومی بتواند در افزایش رضایت استفاده کنندگان از سمعک، تاثیر داشته باشد.

هدف: سرعت رشد جمعیت سالمندان در کشورهای در حال توسعه بسیار زیاد است، بعلاوه سطح کیفیت زندگی در سنین سالمندی به دلایل متعددی، بخصوص، بعلت کمبود تحرک فیزیکی و فعالیت ورزشی کاهش می یابد. این مطالعه با هدف بررسی میزان تاثیر برنامه ورزشی بر کیفیت زندگی سالمندان شهرستان شهرکرد انجام گرفت.روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی که در شهرستان شهرکرد در سال 1386 انجام گرفت، 60 نفر سالمند با میانگین سنی 6.96±68.63 در گروه آزمون و 10.65±68.03 در گروه شاهد در این مطالعه شرکت داشتند. این افراد دارای توانایی انجام فعالیت ورزشی و انجام کارهای معمول و روزانه بدون وابستگی به دیگران و فاقد بیماریهای سیستمیک و محدود کننده، بودند. و به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند، در گروه آزمون برنامه ورزشی به مدت 60 جلسه اجرا گردید. سطح کیفیت زندگی هر دو گروه، قبل از مداخله و در پایان مداخله بوسیله پرسشنامه لیپارد ارزیابی گردید. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمونهای تی و آزمونهای کای دو و من ویتنی استفاده گردید.یافته ها: با بکارگیری برنامه ورزشی پیشرونده عضلانی سطح کیفیت زندگی افراد به طور معنی داری نسبت به قبل از اجرای برنامه افزایش یافت (P<0.05) و این در حالی است که در مدت زمان مشابه، در گروهی که برنامه ورزشی را تمرین نمی کردند تغییر معنی داری در ابعاد کیفیت زندگی آنان ایجاد نشده است.نتیجه گیری: با توجه به یافته های حاصل از این پژوهش می توان نتیجه گیری نمود که با بکارگیری برنامه ورزشی منظم، مداوم و دارای پذیرش خوب از سوی این گروه سنی، می توان سطح کیفیت زندگی را در ابعاد مختلف در این افراد افزایش داد و راه را برای سالم پیرشدن و برخوردار بودن از سلامتی در این دوره هموار نمود.

هدف: با افزایش جهانی جمعیت سالمندان، مراقبت خانوادگی از اجزای مهم مراقبت طولانی مدت به حساب آمده و زنان به عنوان اصلی ترین مراقبین خانوادگی، عهده دار این امر شده اند. مطالعه کیفی عوامل تسهیل گر و باز دارنده ای که در فرایند مراقبت خانوادگی موثر می باشند، می تواند تصویر روشن تری از نیاز و تقاضای مراقبین فراهم کرده و بدین ترتیب منجر به تدبیر موثرتر و سیاستگذاری کیفی تر برای ارتقای سلامت زنان مراقبت دهنده و سالمندان گردد.روش بررسی: بر اساس مطالعه کیفی گراندد تئوری، تجربیات زیسته 12 مراقب زن از طریق مصاحبه عمیق نیمه ساختاری و مشاهده در عرصه جمع آوری و بازنویسی گردید و بر اساس رویکرد استراوس و کوربین 1998 تحت کدگذاری باز، محوری و انتخابی قرار گرفت. جهت حصول دقت در مطالعه از روشهای مرور و تایید مطالب توسط شرکت کنندگان، اعتبار پژوهشگر، وابستگی یافته ها، بررسی طولانی و مشاهده مداوم، تلفیق در روشهای جمع آوری داده ها و نظرات تکمیلی همکاران استفاده شد.یافته ها: مراقبین در طول تجربه فرایند مراقبت از سالمند عضو خانواده خود، با دو دسته عوامل تسهیل گر و بازدارنده روبرو بودند. کدهای به دست آمده در 9 زیر طبقه شامل آگاهی از نحوه مراقبت، ویژگی های فردی مراقب و سالمند، تجربه بار مراقبتی، سابقه ارتباطی موثر بین مراقبت و سالمند، شبکه حمایتی خانوادگی، مشارکت خانوادگی، سیستم حمایتی رسمی، زمینه مراقبت در منزل و سیستمهای بهداشتی و مراقبتی رسمی ویژه سالمندان طبقه بندی شدند که هر یک حسب ماهیت سبب تسهیل و یا ممانعت در فرایند مراقبت خانوادگی می شدند. بر اساس ویژگی، زیر طبقات در 3 طبقه اصلی عوامل فردی، خانوادگی و خارجی دسته بندی شدند.نتیجه گیری: عوامل تسهیل گر و بازدارنده بنا بر ماهیت خود با ایجاد سهولت و یا صعوبت در ارایه مراقبت به سالمند توسط زنان مراقب، می توانند بر چگونگی تجربه آنان موثر باشند. بر اساس یافته های حاصل از تجارب شرکت کنندگان تقویت عوامل تسهیل گر از طریق جلب مشارکت سایر اعضای خانواده، حمایت روانی و اجتماعی مراقبین، ارتقای دانش مراقبین از طریق آموزش نحوه مراقبت، تامین امکانات و تسهیلات، تمهید بستر مناسب مراقبت و طراحی سیستمهای مراقبتی کارآمد دوستدار سالمند و خانواده سبب توفیق بیشتر مراقبین در ارایه مراقبت به سالمند عضو خانواده می گردد.

هدف: پژوهش حاضر در تلاش است تا وضعیت زندگی سالمندان را در شهر تهران با تاکید بر امنیت اجتماعی و آسیب شناسی آنها، مورد مطالعه قرار دهد. در این تحقیق، ابعاد مختلف زندگی مادی، اجتماعی، سلامت و وضعیت تغذیه سالمندان مورد مطالعه قرار می گیرد. در حالیکه جامعه آماری این پژوهش سالمندان شهر تهران است. در آن حقوق انسانی، شان سالمندان، و افت نسبی امنیت اجتماعی این جمعیت مورد مطالعه و ارزیابی قرار می گیرد. از جمله اهداف عمده این پژوهش پی بردن به ابعاد مختلف زندگی سالمندان و گروههای سنی است، که بتدریج توان و خود اتکایی جسمی و عقلی خود را از دست می دهند، و در نتیجه میزان وابستگی آنها به سایرین و خدمات گوناگون افزایش می یابد.روش بررسی: جامعه آماری این پژوهش شهر تهران در نظر گرفته شده است. در آن، با تاکید بر عملیات میدانی و عملی، ضمن مراجعه به 500 نفر سالمند بطور تصادفی، اطلاعات مورد نظر از طریق پرسشنامه اخذ گردیده است.یافته ها: اطلاعات حاصله از تحقیق حاضر بیانگر این واقعیت است که هرم سنی سالمندان در بین جمعیت نمونه از سنین شصت سالگی به بعد سریعا در حال باریک شدن است؛ بنحوی که از این مرز سنی به بعد، فقط 60 درصد سالمندان دارای همسر بوده اند. یافته های تحقیق خود بیانگر انعکاسی روشن از موقعیت اقتصادی، اجتماعی، درمانی، حمایت های عاطفی، ارتباط فرزندان با آنها و ... است. همینطور، در این تحقیق انواع سرگرمی ها و وضعیت مسکن سالمندان نیز مورد جستجو قرار گرفته است.نتیجه گیری: بین سایر نتایج، تحقیق حاضر به این نتیجه دست یافت که سالمندان جدید یا متولدین سالهای 1320 به بعد، در شرایط اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی عصر حاضر، در مقایسه با سالمندان نسلهای پیش از آن، بویژه در شهر تهران دارای نیازها و انتظارات جدیدی هستند، که می بایست توسط موسسات ذیربط پاسخ داده شوند.