اندازه گیری دقیق خطای انکساری در کودکان یا بیمارانی که همکاری کافی ندارند، مستلزم اعمال سیکلوپلژی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین اینکه سیکلوپنتولات به تنهایی و یا به همراه مصرف آتروپین تنهادر4 نوبت، اثری معادل آتروپین 10 نوبت دارد یا خیر انجام گرفت. از دی ماه 1373 تا خرداد1375 جمعا 39 کودک 2 تا12 سال که به درمانگاههای استرابیسم بیمارستان فارابی مراجعه می نمودند و عمدتا به گروه ایزوتروپی های تطابقی تعلق داشتند، در چهار نوبت به ترتیب با سیکلوپنتولات، آتروپین 4 نوبت، آتروپین 10 نوبت و بالاخره آتروپین 10 نوبت همراه با تروپیکامید تحت ریفرکشن سیکلوپلژیک قرار گرفتند. در تمام موارد، ریفرکشن به روش دستی و تنها توسط یک فرد و بدون اطلاع از نتایج قبلی صورت می گرفت. نتایج بدست آمده توسط آزمون Wilcoxonm signed rank sum مورد تحلیل قرار گرفت. از 39 مورد وارد شده در مطالعه، در 26 مورد، هر 4 مرحله انجام گردید ( %53 مذکر، میانگین سنی 6.4 سال) . از نظر میزان اسفریک، تفاوت معنی داری بین نتایج سیکلوینتولات و نتایج آتروپین 4 نوبت با نتایج آتروپین 10 نوبت دیده شد ولی تفاوت با نتایج آتروپین 10 نوبت و تروپیکامید معنی دار نبود. مقادیر سیلندریک 4 مرحله نیز با یکدیگر، تفاوت معنی داری نداشت. بنظر می رسد آتروپین 10 نوبت، دقیق ترین روش ریفرکشن سیکلوپلژیک بوده و اضافه نمودن تروپیکامید به آن ضرورتی ندارد.

در این پژوهش، با توجه به نقش مهم الکالوئید آلروپین در صنایع دارویی و دفاعی، نمونه های بومی گیاه شابیزک - به عنوان منبع اصلی این الکالوئید مطرح است - از جنگل های «خیرودکنار» «واز» و همچنین نمونه های کشت شده در تهران و کرج جمع آوری گردید. با دو روش استفاده از انکوباتور (دمای 60 درجه سانتیگراد) و دستگاه فریزدرای ر خشک شدند. عصاره متانولی اندامهای مخلتف نمونه های خشک شده به طور جداگانه تهیه شد و با روش های پرتوسنجی H.P.L.C و T.L.C مورد سنجش های کمی و کیفی قرار گرفت. شناسایی سلول های بیوسنتز کننده الکالوئیدهای ترویانی (ایدیوبلاستها) با روش های متداول سلول - بافت شناختی و با کمک میکروسکوپ های نوری و الکترونی گذاره (T.E.M) در اندام های مختلف شابیزک انجام شد. نتایج نشان داد: 1- میزان آتروپین در برگ، میوه، ساقه و ریشه به ترتیب کاهش می یابد. 2- روش فریز درایر برای حفظ و پایداری الکالوئید آتروپین مناسبت تر است. 3- شرایط اقلیمی جنگل واز با متوسط دمای سالانه 15.4 و دمای حداقل 10.8 و حداکثر 22.13 درجه سانتیگراد. متوسط بارش سالانه 899.4 میلی متر و رطوبت حداقل 77%، از دیگر اقلیم های مورد بررسی و جمع آوری نمونه ها برای رشد و نمو گیاهان و تولید آتروپین مناسب تر است. 4- در ریشه ها هیچگونه ایدیوبلاستی تشخیص داده نشد، برعکس ایدیوبلاست ها در لابلای پارانشیم پوستی ساقه و پارانشیم اسفنجی برگ مشاهده شد. 5- معرف شیمیایی دراژندروف نیز محل وجود ایدیوبلاست ها را در پارانشیم پوستی ساقه و لابلای پارانشیم اسفنجی برگ نشان داد. 6- بررسی های سلول شناختی به کمک میکروسکوپ های نوری و الکترونی، ایدیوبلاستها را سلول هایی شفاف، درشت و حجیم تر از سلولهای مجاور با کلروپلاست های فراوان حاشیه ای، واکوئل بزرگ مرکزی و دیواره ضخیم نشان داد.

سابقه و هدف: ایجاد کیست عنبیه یکی از عوارض نادر بعد از جراحی یا ضربه های نفوذی چشم می باشد. با بزرگ شدن کیست، بیمار در معرض خطر کاهش دید و یا ابتلا به گلوکوم قرار می گیرد. با توجه به عدم موفقیت درمان های پیشنهادی از قبیل پاراسنتز، لیزر، دیاترمی، کرایو، تزریق ید و برداشتن کامل کیست، این مطالعه با هدف تعیین اثر درمانی الکل اتیلیک 98 درصد، بر بیماران مبتلا به کیست عنبیه مراجعه کننده به بیمارستان امام حسین (ع) طی سالهای 1362-78 صورت پذیرفت.مواد و روشها: پژوهش حاضر با روش کارآزمایی بالینی، از نوع مقایسه قبل و بعد بر روی 102 بیمار مبتلا به کیست عنبیه صورت گرفت. پس از تشخیص بیماری و معاینه کامل، تحت بی حسی موضعی یا بیهوشی عمومی و زیر میکروسکوپ، پس از ثابت نگهداشتن چشم با نخ سیلک 4-0 و تخلیه مایع درون کیست، به همان میزان الکل اتیلیک درون کیست تزریق می شد که پس از 1 دقیقه این الکل تخلیه می گردید. روز بعد از تزریق، قطره آتروپین 1 درصد، 4 بار در روز و در صورت واکنش التهابی در اتاق قدامی قطره دگزامتازون تجویز می شد. تاثیر این روش با برطرف شدن کیست و یا عود آن تعیین گردید. یافته ها: از 102 بیمار مورد بررسی، 37 نفر 36.3) درصد( زن و 65 نفر 63.7) درصد( مرد با سنین 42.2± 18.4 سال و با محدوده سنی 4-71 سال بودند. مدت پی گیری 4 ماه تا 15  سال 4.1 ±3.8) سال ( بود. در 51 مورد 50) درصد( به دنبال اعمال جراحی، در 50 مورد 49) درصد( به علت ضربه های نافذ و در 1 مورد 1) درصد( نیز به دلیل مشکل مادرزادی کیست عنبیه ایجاد شده بود. در 3 مورد 2.9) درصد( به علت ارتباط کیست با اتاق قدامی تزریق انجام نشد و در 99 نفر دیگر، 90 نفر 88.2) درصد( بعد از یک مرحله تزریق و 6 مورد 5.9) درصد( بعد از 2 مرحله تزریق و 2 مورد 2.9) درصد( بعد از سه مرحله تزریق پاسخ مثبت دریافت گردید. تنها یک مورد به این روش درمانی جواب مثبت نداد.نتیجه گیری: با توجه به گزارش های دیگران و نتیجه 99 درصد موفقیت به دست آمده در این مطالعه، این روش درمانی برای کیست عنبیه در صورتی که به اتاق قدامی ارتباط نداشته باشد به عنوان یک روش موثر، ارزان و ساده جهت درمان پیشنهاد می گردد.

همواره در بیمارستان ها و کلینیک ها آنتی بیوتیک ها مختلفی تزریق می شوند که عوارض آلرژیک تزریق، از علایم خفیف آلرژی بصورت تب، کهیر و قرمزی پوست تا حمله انفجاری آنافیلاکسی متغیر می باشد. شیوع آنافیلاکسی بدنبال تزریق این داروها بسیار کم است، اما عارضه بسیار خطرناک و کشنده ای است. پس از بررسی کتب و مجلات پزشکی در مدلاین هیچگونه از آنافیلاکسی بدنبال تزریق سفنیزوکسیم یافت نشد و این مورد اولین بار دیده شد که بطور کامل و بدون هیچگونه عارضه ای درمان شد.بدنبال تزریق وریدی سفتیزوکسیم به یک بیمار بستری جهت عمل سیستوسل رکتوسل پرینورافی هشیاری بیمار پس از چند دقیقه از بین رفت، سیانوز، تنفس های نامنظم و تغییرات پوستی به صورت کهیر بر روی قفسه صدری از دیگر علایمی بود که در بیمار مشاهده شد. برای درمان بلافاصله ماسک اکسیژن صورت بافلو 6 لیتر در رقیقه به بیمار داده شد. همچنین با روش وریدی 10.5mg اپی نفرین رقیق شده در 5 لیتر و 1mg آتروپین، 300mg هیدروکورتیزون و 25mg پرومتازین تزریق شد. با ادامه انفوزیون مایعات پس از یک ساعت فشار خون و ضربان قلب به حد نرمال نزدیک شده و بیمار هوشیاری خود را بازیافت.

اثر بوپروپیون، یک داروی ضد افسردگی، بر رفتار بوکشیدن (Sniffing) در موش های صحرائی نر مورد آزمایش قرار گرفت. دوزهای مختلف بوپروپیون (5، 10، 20 و 40 میلی گرم در کیلوگرم) به صورت داخل صفاقی (i.p.) تزریق شد. بوپروپیون به صورت وابسته به دوز، رفتار بوکشیدن را ایجاد کرد. و آنتاگونیست گیرندهD1 ، SCH 23390، (0.025،  0.05و 0.1 میلی گرم در کیلوگرم) یا آنتاگونیست گیرندهD2 ، Sulpiride، (12.5، 25 و50  میلی گرم در کیلوگرم) رفتار بو کشیدن حاصل از بوپروپیون را کاهش داد. کاربرد توام هر دو دارو نیز کاهش بیشتری را در بروز رفتار بو کشیدن باعث شد. تیمار حیوانات با رزرپین (2.5 میلی گرم در کیلوگرم) 18 ساعت قبل، به تنهایی یا توام با آلفا ـ متیل پاراتیروزین (250 میلی گرم در کیلوگرم) نیز کاهش معنی داری را در رفتار بوکشیدن نشان داد. آنتاگونیست گیرنده α (فنوکسی بنزامین)، آنتاگونیست گیرنده β (پروپروانولول) در دوزهای 5 و 10 میلی گرم در کیلوگرم، قبل از تزریق داروی اصلی هیچ یک پاسخ بوپروپیون را کاهش ندادند. تزریق آتروپین، آنتاگونیست موسکارینی کولینرژیک در دوزهای 5 و 10 میلی گرم در کیلوگرم، 30 دقیقه قبل از تزریق بوپروپیون نه تنها رفتار بوکشیدن را کاهش نداد بلکه باعث افزایش رفتار شد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که بوپروپیون از راه مکانیسم غیر مستقیم دوپامینرژیک سبب بروز رفتار بوکشیدن می شود.

سابقه و هدف: عوامل اعصاب از جمله مواد شیمیایی هستند که جهت استفاده برای مقاصد نظامی تهیه شده اند، این عوامل که گروهی از استرهای آلی اسید فسفریک هستند، شدیدا سمی بوده و باعث مرگ، آسیب جدی یا ناتوانی در انسان، حیوان یا گیاه می شوند. این عوامل شامل عوامل G (تابون، سارین و سومان) و عوامل (VE, VM, VX)V می باشند.مواد و روش ها: تحقیق به روش مروری با جستجوی کتابخانه ای و اینترنتی در مقالات و تحقیقات انجام گردید. جهت جمع آوری اطلاعات از ماشین های جستجوگر Altavista, Google و همچنین پایگاه اطلاعتی PubMed و با کلید واژه های Chemical agent، Never agents، Cardiovascular و Treatment استفاده شد. مجموعا 30 متن و مقاله بررسی شد که 14 متن و مقاله مورد استفاده قرار گرفت.یافته ها: علایم و اثرات قلبی عروقی این عوامل شامل اثرات موسکارینی، نیکوتینی و CNS می باشد. آریتمی هایی که در اثر این عوامل بوجود می آید شامل بلوک های دهلیزی بطنی، برادیکاردی، AV dissociation و غیره می باشد. اثرات این عوامل بر روی ضربان قلب به صورت برادیکاردی می باشد که از نظر کلینیکی ثابت نشده است.نتیجه گیری: درمان به صورت اقدامات درمانی قبل و بعد از تماس می باشد. اساس درمان، احیا بیماران، رفع منبع آلودگی، ونتیلاسیون، ساکشن و استفاده از آتروپین، اکسیم ها و ضدتشنج ها می باشد.