زمینه و هدف: بی اختیاری ادراری مساله بسیار شایعی می باشد که کیفیت زندگی افراد زیادی به ویژه زنان را تحت تاثیر خود قرار داده است. از این رو این مطالعه با هدف بررسی نتایج حاصل از روش (Intra Vaginal Sling) IVS در درمان بی اختیاری ادراری انجام شده است.مواد و روش ها: این مطالعه گذشته نگر، به صورت سرشماری بر روی زنان مبتلا به بی اختیاری ادراری که با استفاده از روش IVS در بیمارستان فوق تخصصی نجمیه تهران طی سال های 1383 تا 1388 مورد درمان قرار گرفته بودند، صورت پذیرفت. اطلاعات این تحقیق با استفاده از مصاحبه و پرونده پزشکی بیماران استخراج شده و با استفاده از روش های آمار توصیفی (میانگین، نسبت) و استنباطی (آزمون T مستقل و نوع دقیق آن با استفاده از روش بوت استرپ، کای دو و آزمون دقیق فیشر) و استفاده از نرم افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: تعداد افراد شرکت کننده در این مطالعه را 357 نفر زن با میانگین سنی 45.18±8.78 سال تشکیل می داد. نرخ بهبودی بی اختیاری ادراری اورژانسی و استرسی در روش IVS به ترتیب برابر با 80.1 درصد و 98 درصد بود. هم چنین بی اختیاری ادراری اورژانسی با دیابت، فشار خون، سن، تعداد کل زایمان و زایمان طبیعی و بی اختیاری ادراری استرسی باPVR (Post Void Residue) ، تعداد کل زایمان و زایمان طبیعی و سزارین رابطه معنی دار آماری نشان داد. نتیجه گیری: در کل می توان به این نتیجه رسید که روش IVS این مطالعه به لحاظ پاسخ درمانی قابل مقایسه و حتی بهتر از شیوه های درمانی موجود و مطالعات مشابه می باشد.

شاید روزی نباشد که موردی از آپاندیسیت در بخش های اورژانس بیمارستان ها در سراسر دنیا دیده نشود. این بیماری در مردان شایع تر است، اما میزان جراحی آپاندکتومی در زنان بیشتر دیده می شود (یعنی اغلب با تشخیص های دیگر جراحی می شوند).1 عفونت با باکتری دلیل اصلی آپاندیسیت است. یک فکولیت دهانه آپاندیس را می بندد و عفونت به دنبال آن رخ می دهد. با این حال، پاتولوژی های دیگری از قبیل عفونت انگلی (هلمینت ها)، تومورها (کارسینوئید)، تجمع لنفوئید و در مواردی نادر، پنوموکولون ناشی از کولونوسکوپی می توانند سبب آن شوند. این بیماری پیشرفت می کند و پاسخ التهابی در تمام ضخامت بافت دیده می شود. این پدیده می تواند به زخم، نکروز و سوراخ شدگی ثانویه بینجامد که به نوبه خود سبب پریتونیت یا تشکیل آبسه لوکالیزه می شود. ...

در فقه توجه ویژه ای به مساله حفظ نفس محترمه شده به گونه ای که حکم وجوب یا حرمت در صورت تزاحم با حفظ جان خود یا دیگری در بسیاری از موارد تخصیص خورده است. با وجود این فقها به شکل خاص به موضوع مسوولیت پزشک در قبال بیماران اورژانسی نپرداخته اند، لیکن مسوولیت پزشک در برابر بیماران اورژانسی از دو وجه در فقه قابل بررسی است. بر این اساس بررسی دیدگاه آنان در این خصوص نیازمند کنکاشی عمیق است. نتایج پژوهش نشان می دهد که فقها به مساله تکلیف به نجات جان اشخاص در معرض خطر شدید عمدتا در قالب چند مثال سنتی پرداخته اند، لیکن از آنجا که می توان میان حکم تکلیفی با حکم وضعی ملازمه برقرار کرد، باید گفت فروض ذکر شده خصوصیتی نداشته و نظر اکثریت فقها بر وجوب چنین تکلیفی توسط پزشک در این شرایط است و تارک فعل را ضامن می دانند. از طرفی هرچند در خصوص لزوم اخذ رضایت جهت شروع به درمان بیماران اورژانسی که ولی آن ها در دسترس نیست میان فقهای اهل سنت و شیعه اختلاف است، لیکن اکثریت فقهای امامیه به لزوم چنین شرطی حکم داده اند.

زمینه و هدف: وقوع موارد اورژانسی در هنگام درمانهای دندانپزشکی از ناگوارترین حوادثی است که در مدت خدمت یک دندانپزشک رخ می دهند. زیرا این فوریتها به دلیل ماهیت خود، بیمار و دندانپزشک را در حالتی قرار داده، که سهل انگاری و اشتباه در درمان آنها می تواند نتایج غیر قابل جبرانی به همراه داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی میزان شیوع فوریتهای پزشکی در مطبهای دندانپزشکی، داروها و کیت اورژانس موجود در مطبهای دندانپزشکی و میزان احساس نیاز دندانپزشکان به کسب مهارتها و آموزش عملی در خصوص برخورد صحیح با فوریتهای پزشکی می باشد.روش بررسی: این تحقیق از نوع توصیفی و با روش مصاحبه با استفاده از پرسشنامه صورت گرفت. در این مطالعه 36 مطب دندانپزشکی به صورت تصادفی در سطح شهر تبریز شامل مطبهای موجود در خیابان های آبرسان، 17 شهریور، شهرک نور، رسالت، نصف راه، بلوار منجم و شریعتی انتخاب شدند که اکثر دندانپزشکان انتخاب شده در سطح عمومی بودند. داده ها توسط نرم افزار کامپیوتری SPSS مورد آنالیز قرار گرفتند.یافته ها: حدود 78% افراد به پرسشنامه ها پاسخ دادند. کاهش فشارخون وضعیتی و سنکوپ وازودپرسور شایع ترین حادثه اورژانس بودند. بیشترین داروی اورژانس اپی نفرین و اکسیژن بود. بیشترین لوازم اورژانس ساکشن و سرساکشن و ست سرم بود. اکثریت افراد مورد مطالعه خواستار آموزش های بیشتری بودند (86.1 درصد).نتیجه گیری: اورژانس های پزشکی اغلب در مطب های دندانپزشکی رخ می دهند و نیاز آشکاری جهت آموزش بیشتر دندانپزشکان برای کنترل فوریتهای پزشکی را نشان می دهند.