زمینه و هدف: افزایش استفاده از نانو ذرات نقره در آینده موجب سرازیر شدن این ماده به محیط زیست خواهد شد و می تواند مشکلات بهداشتی و محیط زیستی برای انسان و دیگر موجودات به همراه داشته باشد. در این راستا استفاده از اندیکاتورهای زیستی به منظور پایش و کنترل محیط زیست ضروری به نظر می رسد. از این رو هدف این پژوهش، بررسی قابلیت میزان تجمع زیستی نانو ذرات نقره در بافت های آبشش، روده و هپاتوپانکراس خرچنگ دراز آب شیرین، به عنوان یک گونه اندیکاتور محیطی، در شرایط آزمایشگاهی می باشد.روش بررسی: در این مطالعه از 15 عدد خرچنگ دراز آب شیرین نر بالغ Astacus leptodactylus صیدشده از رودخانه ارس استفاده گردید. خرچنگ ها به مدت 6 روز در معرض غلظت های 0، 0.1، 0.25، 0.5 و 1 میلی گرم در لیتر نانو ذرات نقره کلوئیدی قرار گرفتند. سپس میزان تجمع فلز نقره در بافت های روده، آبشش و هپاتوپانکراس با استفاده از دستگاه جذب اتمی مورد سنجش قرار گرفت. برای مقایسه میزان تجمع نانو ذرات نقره در بافت ها از آزمون واریانس یک طرفه استفاده گردید.یافته ها: بنابر یافته های این مطالعه بالاترین میزان تجمع نقره در بافت آبشش صورت گرفت. همچنین میزان تجمع در دو بافت هپاتوپانکراس و روده وابسته به غلظت نانو ذرات نقره در آب بود، به طوری که در غلظت های پایین میزان تجمع در بافت روده بیشتر از هپاتوپانکراس بوده و در مقابل در غلظت های بالا میزان تجمع در هپاتوپانکراس بیشتر بوده است.نتیجه گیری: در این مطالعه، میزان تجمع زیستی نقره به فاکتورهای بافت و غلظت نانو ذرات نقره در آب وابسته بود. همچنین با توجه به تجمع بالای نقره در بافت آبشش خرچنگ دراز آب شیرین نسبت به بافت های دیگر، این اندام می تواند به عنوان بافت هدف مناسب معرفی گردد. مطالعات بیشتر به منظور به دست آوردن اطلاعات جامع تر در مورد سازوکار اثرگذاری و تجمع نانو ذرات نقره در بافت های مختلف این جانور آبزی ضروری می باشد.

واکنش 5 و 8- دی هیدروکسی-1- تترالون (9) با 2 و 3- دیکلرو- 5 و 6- دی سیانو-1 و 4- بنزوکینون (DDQ) تحت شرایط رفلاکس در بنزن یا واکنش آن (9) با اکسید نقره (I) در اثر رفلاکس در 1 و 4- دی اکسان منجر به تولید جاگلون (5- هیدروکسی-1 و 4- نفتوکینون) (1) با بازده خوب شد. طی واکنش تترالون با دی اکسید منگنز در حلال دی اکسان، مخلوطی از جاگلون و نفتازارین (5 و 8- دی هیدروکسی –1 و 4- نفتوکینون) تولید شد که مقدار نفتازارین با حضور آب افزایش می یابد. اکسید نقره (I) در دی اکسان موجب تبدیل 9 و 10- دی هیدروکسی –1- اکسو- (14)، 9 و 10- دی هیدروکسی –1 و 5- دی اکسو- (15) و 1 و -8 دی اکسو -1 و 2 و 3 و 4 و 5 و 6 و 7 و 8- اکتاهیدرو آنتراسن (16) به ترتیب به 1- هیدروکسی–5 و 6 و 7 و 8- تتراهیدرو- (23)، 1و-5 دی هیدروکسی- (6) و 1 و –8 دی هیدروکسی– 9 و 10- آنتراکینون (4) با بازده زیاد شد. مکانیسم این تغییر و تبدیل ها مورد بررسی قرار گرفته اند.

زمینه و هدف : سرطان پستان شایعترین سرطان زنان در دنیا می باشد و تغییرات ژنتیکی متنوعی را می توان در آن مشاهده کرد یکی از شایعترین این تغییرات جهش در ژن 53 P است . این ژن یکی از مهمترین مهارکننده های تومور می باشد و پروتئین مزبور ( 53 P ) در بسیاری از اعمال سلول نقش دارد. این ژن شامل 11 اگزون است که اگزون های چهارگانه 5 تا 8 نواحی مرکزی پروتئین که عملکرد 53 P را بعهده دارد راکد می کنند لذا جهش های این اگزونها از اهمیت بیشتری برخوردار بوده و باعث غیرفعال شدن یا سوء عملکرد این پروتئین می گردند. تعیین جهش های این ژن کمک بزرگی در شناخت مکانیسم ژنتیکی شروع و پیشرفت سرطان پستان و در نتیجه تشخیص و درمان به موقع این سرطان می باشد. که هدف این مطالعه نیز تعیین جهش های 53 P در دو اگزون شماره 5 و 8 این ژن بوده است . مواد و روش ها: در این مطالعه 32 بیمار مبتلا به سرطان پستان فامیلی که تحت عمل بیوپسی پستان قرار گرفته بودند مورد بررسی قرار گرفت .استخراج DNA با روش فنل - کلروفرم ، انجام و پس از تعیین درجه خلوص با روش اسپکتروفتومتری ، جهت تکثیر اگزونهای شماره 5 و 8 از روش (polymerase chain reaction) PCR استفاده گردید، با روش SSCP ، (single strand conformation polymorphism) که روش معمول تعیین جهش برای ژن 53 P می باشد محصولات تک رشته ای (Single strand) اگزونهای مزبور در ژل پلی اکریل آمید الکتروفورز و توسط روش نیترات نقره رنگ آمیزی گردید نهایتاً تغییرات حرکتی باندهای حاصله با نمونه کنترل (طبیعی ) مقایسه و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت .یافته ها: پس از آنالیز ژلهای SSCP و مقایسه حرکت باندهای حاصله در ژل با نمونه کنترل ، در اگزون شماره 5 دو مورد و در اگزون شماره 8 چهار مورد جهش تعیین گردید. نتیجه گیری : در این مطالعه به علت محدود بودن تعداد بیماران و محدودیت زمان انجام تحقیق تنها جهش های ژن 53 P در دو اگزون شماره 5 و 8 بیماران مبتلا به سرطان پستان فامیلی بررسی شد لذا پیشنهاد می گردد، این جهش ها در دیگر اگزونها و در مقیاس بزرگتر بررسی گردد تا اولاً کدونهائی که بیشترین درصد جهش را دارا هستند شناسایی شوند و ثانیاً ارتباط این جهش ها و مراحل مختلف سرطان پستان و به دنبال آن استفاده کلینیکی نتایج حاصل گردد.

هدف از این مطالعه مقایسه ریزنشت سیستم های چسبنده تک ماده ای مرکب در لبه های مینایی و عاجی با سیستم Total-etch می باشد. در این راستا سی حفره ClV بر روی سطوح باکال سی دندان گاو به گونه ای تهیه گردید که متارجین های حفرات در مینا و عاج بود. این حفرات به طور تصادفی به سه گروه ده تایی تقسیم شدند، در گروه اول از Etch & Prime، در گروه دوم از Prompt L – Pop و در گروه سوم از اسید فسفریک 35% همراه با Prime & Bond 2.1 استفاده شد. پس از 24 ساعت نگهداری در محیطی با رطوبت 100% دندانها به مدت 24 ساعت در محلول نیترات نقره 50% غوطه ور گردیدند و سپس برای 15 دقیقه در محلول ظهور قرار گرفتند. نمونه ها به شکل عمودی و در جهت باکولینگوالی برش داده شدند و میزان ریزنشت با مقیاس صفر تا سه اندازه گیری شد. یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد که در لبه های مینایی تفاوت معنی داری بین گروه های اول و دوم و نیز گروه های اول و سوم وجود نداشت ولی تفاوت معنی داری بین گروههای مورد آزمایش در لبه های عاجی نشان داده نشد. در نتیجه بین سه سیستم چسبنده به کار رفته در این مطالعه Prompt L-Pop دارای کمترین میزان ریزنشت در مینا بود، هر چند تفاوت آماری میزان ریزنشت در لبه های عاجی در بین گروههای فوق معنی دار نبود.

در این پژوهش اثر نانوذرات نقره و اسیدهیومیک بر برخی ویژگی های مرفولوژیک دانه رست کینوا تحت تنش خشکی مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. آزمایش شامل سه سطح نانوذره نقره (صفر، 10 و 20 میلی گرم بر لیتر نانونقره)، سه سطح اسیدهیومیک (صفر، 100 و 300 میلی گرم بر لیتر) و سه سطح تنش خشکی (صفر، 6- و 12- بار) بود. بیشترین میزان بنیه ی بذر و سرعت جوانه زنی بذر در بالاترین سطح نانوذره نقره و اسیدهیومیک مشاهده گردید که نشان دهنده ی تأثیر مثبت نانوذره نقره و اسیدهیومیک بر درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی و بنیه ی بذر کینوا است. با توجه به نتایج به دست آمده برخلاف نانوذرات نقره و اسیدهیومیک تنش خشکی منجربه کاهش درصد جوانه زنی و خصوصیات رشدی دانه رست کینوا شد.کاهش جذب آب توسط بذر در شرایط تنش خشکی سبب کاهش فرایندهای فیزیولوژیکی و متابولیکی بذر می شود. نانوذرات می توانند به دیواره سلولی نفوذ کنند و منافذ جدیدی را برای نفوذ آب در پوسته بذر ایجاد کنند و به این ترتیب سرعت جوانه زنی را افزایش دهند. با افزایش غلظت نانوذرات نقره و اسیدهیومیک میزان پرولین، قندهای محلول، فنل کل، فلاونوئید و فعالیت آنزیم کاتالاز تحت شرایط تنش خشکی افزایش نشان داد که بیانگر نقش مثبت نانوذرات نقره و اسیدهیومیک برای افزایش تحمل به خشکی در گیاه کینوا است. در نتیجه کاربرد اسیدهیومیک در غلظت 300 میلی گرم بر لیتر همراه با 20 میلی گرم بر لیتر نانوذرات نقره برای بهبود جوانه رنی و رشد دانه رست کینوا تحت شرایط تنش خشکی توصیه می شود.