مقدمه: هیپرپلازی خوش خیم پروستات(BPH)  شایع ترین تومور خوش خیم در مردان و مسوول ایجاد علایم ادراری در بیشتر مردان بالای 50 سال می باشد. سرطان پروستات دومین سرطان کشنده در مردان بعد از سرطان ریه می باشد. هدف: با توجه به احتمال سرطان اتفاقی پروستات که در طی جراحی (BPH) یافت می شود. در این مطالعه برآن شدیم تا شیوع  آن را در مراکز ارولوژی بیمارستانهای رازی، گلسار و آریای رشت تعیین نماییم.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی از فروردین 79 تا تیر ماه 81 برای کلیه بیمارانی که با تشخیص (BPH) جراحی شده بودند پرسشنامه ای پر گردید. پاتولوژی بیماران از بیمار و یا  آزمایشگاه های پاتولوژی سطح شهر رشت استعلام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS.9.0  و به کمک آزمونهای آماری Fisher exact test. Test, Chi square انجام شد. معیار برای معنی دار بودن آزمون P<0.05 در نظر گرفته شد.نتایج: از کل 1437 بیمار، 39 نفر به علت عدم دسترسی به پاتولوژی از مطالعه حذف و 1398 بیمار مطالعه شدند که میانگین سنی آنان 8/7±8/67 سال (91-43) بود. از 1398 بیمار مورد مطالعه در 75 نفر (4/5%) سرطان پروستات کشف شد که همگی آدنوکارسینوم بودند. میانگین سنی در گروه سرطان پروستات 3/8 ±4/69 سال بود. 50 نفر (66.7%) در گروه سرطان، سیگار مصرف می کردند، در تمام بیماران مبتلا به سرطان، سابقه فامیلی سرطان پروستات منفی بود. علایم اصلی هنگام مراجعه بیماران با تشخیص سرطان بدین صورت بود: علایم تحریکی (3/5%)، علایم تحریکی و انسدادی (7/94%) و هیچ بیماری علایم انسدادی خالص نداشتند. منش تومور در Well differentiated (%62.3) و در moderate differentiated (%37.7) بود. میانگین PSA در دوگروه سرطان پروستات و BPH به ترتیب12/7±2/8 و 1/4±6/2 میلی لیتر/نانوگرام بوده است. از کل بیماران،  TURP %53.1و (9/46%) پروستاتکتومی باز شدند. در گروه سرطان پروستات TURP (%76) و (24 (% پروستاتکتومی باز شدند.نتیجه گیری: در این مطالعه شیوع سرطان پروستات در بیماران جراحی شده با تشخیصBPH ، 5.4% بوده است که با آماری که از مطالعات دیگر به دست آمده همخوانی دارد.

شیوع ویروس کرونا تاثیرات مختلفی را بر وضعیت ژیوپلیتیکی جهان بر جای گذاشته است. از این رو با توجه به تاثیرات منفی ویروس کرونا، جهت هرگونه برنامه ریزی برای روبه رو شدن با مسایل آن ضروری است که حالات مختلف پیش روی ساختار ژیوپلیتیکی جهان بررسی و استراتژی های مرتبط با حالات مختلف در دستور کار واقع شود. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و روش آن توصیفی-تحلیلی است. تجزیه و تحلیل داده ها مبتنی بر تکنیک های آینده پژوهی از جمله تحلیل تاثیرات متقابل است. در این تحقیق برای 8 عامل کلیدی مجموعا 40 حالت(عدم قطعیت) در نظر گرفته شده است، یافته های تحقیق نشان می دهد از بین سناریوهای تدوین شده، 11 سناریوی قوی و محتمل، پیش روی آینده وضعیت ژیوپلیتیکی ناشی از شیوع ویروس کرونا وجود دارد. از 11 سناریوی قوی و محتمل، 4 سناریو وضعیت نامطلوب، 2 سناریو وضعیت مطلوب، 5 سناریو نیز دارای وضعیت ایستا و بینابینی است. نتایج نشان می دهد که احتمال وقوع حالت های منفی ساختار ژیوپلیتیکی جهان در مواجهه با ویروس کرونا دو برابر احتمال رخ دادن حالت های مطلوب است. بنابراین باتوجه به هدف اصلی دانش ژیوپلیتیک که طراحی بهترین استراتژی در مناسبات بین بازیگران است، باید مناسب ترین استراتژی ها در ارتباط با پیامدهای منفی این ویروس در نظر گرفته شود.

0

مقدمه: استئوپرز شایع ترین بیماری متابولیک استخوان است که با کاهش تراکم معدنی استخوان و افزایش بروز شکستگی های ناشی از آن و بروز مشکلات اقتصادی، اجتماعی و فردی قابل توجه همراه است. هدف از این مطالعه که بخشی از مطالعه کشوری استئوپرز در ایران است تعیین شیوع استئوپنی و استئوپرز در شهر مشهد تعیین ارتباط بین تراکم معدنی استخوان در نواحی مختلف اسکلت و نیز ارتباط بین تراکم معدنی استخوان با قد، وزن، سن و شاخص توده بدنی (BMI) بوده است. روش کار: در این مطالعه توصیفی، 1003 نفر از ساکنین شهر مشهد در محدوده سنی 20-79 سال و به روش خوشه ای- تصادفی انتخاب شده بودند در سال های 1379-82 مورد مطالعه قرار گرفتند. کسانی که براساس شرح حال و معاینه بالینی سابقه ای از بیماری شناخته شده موثر بر استخوان داشته یا از داروهای موثر بر تراکم معدنی استخوان استفاده می کردند از مطالعه خارج شدند. جهت تراکم سنجی استخوان از دستگاه LUNAR (DPX-IQ) و جهت تفسیر نتایج تراکم سنجی از معیارهای WHO استفاده شد. مشخصات فردی، نتایج تراکم سنجی و آزمایشات در پرسشنامه ای جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی و نرم افزار SPSS (11.5) انجام و p<0.05 به عنوان معنی دار در نظر گرفته شد. نتایج: میانگین سنی افراد 12.77 ± 42.02 سال، میانگین قد 7.16 ± 157.66 سانتی متر، میانگین وزن 12.24 ± 69.11 کیلوگرم و میانگین شاخص توده بدنی 4.8 ± 27.83 بود. میانگین سنی مردان و زنان تفاوت معنی داری نداشت. در حالی که میانگین قد، وزن و شاخص توده بدنی در زنان و مردان تفاوت معنی داری نشان می داد. بررسی رابطه بین تراکم معدنی استخوان در ستون فقرات و ناحیه گردن فمور ارتباط مثبت معنی داری را بین آنها نشان داد و ضریب همبستگی بین مقادیر تراکم معدنی استخوان در محل های متخلف اسکلت در حدود 0.7 محاسبه گردید. بین قد و تراکم معدنی استخوان در ستون فقرات و گردن فمور و نیز وزن و تراکم معدنی استخوان دراین نواحی ارتباط مثبت معنی داری دیده شد. بین سن و تراکم استخوان ارتباط منفی معنی داری مشاهد گردید. بین شاخص توده بدنی و تراکم تراکم استخوان نیز ارتباط مثبت معنی داری وجود داشت. شیوع استئوپنی و استئوپروز با استفاده از مرجع زنان آمریکائی – اروپائی بیشتر از شیوع آنها با استفاده از مرجع زنان مشهدی بود که اهمیت استفاده از جمعیت مرجع مربوط منطقه مورد نظر را نشان می دهد. شیوع کلی استئوپنی و استئوپروز در مشهد به ترتیب %46.8 و %12.6 محاسبه گردید. نتیجه گیری: استئوپروز یک مشکل بهداشتی مهم در شهر مشهد است. لذا اقدامات پیشگیرانه نظیر تغذیه صحیح، دریافت کافی کلسیم و ویتامین D و تغییر شیوه زندگی توصیه می شود. به دلیل مشکلاتی که در راستای تشخیص و درمان بیماران پدید می آید، بر تهیه و استفاده از اطلاعات مربوط به جمعیت مرجع مورد مطالعه تاکید می گردد. با توجه به اینکه ضریب همبستگی بین مقادیر مختلف تراکم معدنی استخوان در محل های مختلف اسکلت نزدیک به 0.7 است، لذا توصیه می شود جهت تشخیص کاهش تراکم معدنی استخوان در هر دو ناحیه ستون فقرات و گردن فمور انجام شود.