زمینه و هدف: ایمنی بیمار یکی از مهمترین دغدغه های سازمان های مراقبت بهداشتی و درمانی است. اولین گام در ارتقا و بهبود فرهنگ ایمنی بیمار ارزیابی این مقوله است. بر همین اساس مطالعه حاضر به هدف بررسی فرهنگ ایمنی بیمار از دیدگاه پرستاران در بیمارستان های آموزشی استان هرمزگان صورت گرفت.روش بررسی: پژوهش حاضر توصیفی از نوع مقطعی و نمونه پژوهش شامل 190 نفر از پرستاران بیمارستان های آموزشی درمانی استان هرمزگان بود که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی برای مطالعه انتخاب شدند. ابزار این مطالعه پرسش نامه استاندارد «پیمایش بیمارستانی در مورد فرهنگ ایمنی بیمار» HOSPIC بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری تی مستقل و تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی LSD (برای مشخص شدن گروه ها) در نرم افزار SPSS نسخه 16 استفاده شد یافته ها: از بین ابعاد مختلف فرهنگ ایمنی بیمار بعد تعداد کارکنان و مسائل مرتبط (40.25%) کمترین امتیاز و بعد کارگروهی درداخل بخش بیشترین امتیاز (85.60%) را کسب کردند. در طی 12 ماه گذشته 63 نفر (35.7%) از پرستاران هیچ گزارش وقوع خطایی ارائه نداده و 53 نفر (30.1%) فقط 1 یا 2 گزارش وقوع خطا را ارائه کرده بودند. امتیاز ابعاد مختلف فرهنگ ایمنی بر حسب سابقه کار، نوع استخدام، بیمارستان، و میزان ساعات کاری متفاوت بود (p<0.05).نتیجه گیری کلی: با توجه به یافته ها پیشنهاد می شود که مدیران و سیاست گذاران عوامل تاثیر گذار بر در فرهنگ ایمنی بیمار را شناسایی کرده، محیط کاری را بهبود داده و فضای سازمانی حمایت کننده ای را به وجود آورند. مطالعات بیشتری برای یافتن علل نارکارآمدی گزارش خطاهای پزشکی، پرستاران در مورد نیاز است.

زمینه و هدف: در راستای بهبود ایمنی بیمار، کشورها بر آن هستند تا ایمنی سیستمها را پایش کنند و در این مسیر لازم است فرهنگ ایمنی بیمار نیز بررسی و در بین کارکنان توسعه یابد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش فرهنگ ایمنی بیمار بر ارتقای فرهنگ ایمنی و خودکارآمدی پرستاران در بیمارستان ولیعصر (ع) شهر بیرجند بود. روش تحقیق: پژوهش حاضر به صورت نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش، کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان ولیعصر (ع) شهر بیرجند در سال 1397 (100 نفر) بودند. از این جامعه آماری، بر اساس جدول مورگان و به روش نمونه گیری طبقه ای، تعداد 80 پرستار انتخاب و به طور تصادفی و مساوی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. جلسات آموزش گروهی فرهنگ ایمنی بیمار، در طی 4 جلسه 2ساعته برای افراد گروه آزمایش انجام شد و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. در پیش آزمون و پس آزمون، هر دو گروه به ابزارهای پژوهش (پرسشنامه فرهنگ ایمنی بیمار و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر) پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس در نرم افزار SPSS (ویرایش 22) تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد، در متغیر فرهنگ ایمنی با توجه به اثر متغیر، آموزش فرهنگ ایمنی بیمار معنی دار بود (0/01>P)؛ در متغیر خودکارآمدی با توجه به اثر متغیر، آموزش فرهنگ ایمنی بیمار معنی دار بود (0/001=P). نتیجه گیری: آموزش های مربوط به فرهنگ ایمنی بیمار به پرستاران، بر ارتقای فرهنگ ایمنی و خودکارآمدی آنان موثر است؛ بنابراین پیشنهاد می گردد برنامه ریزان، مسوولین و دست اندرکاران از این روش آموزشی در خصوص ارتقای فرهنگ ایمنی بهره ببرند.

مقدمه: طی دو دهه اخیر این تفکر که سیستم سلامت به اندازه کافی ایمن نیست و نیازمند بهبود و ارتقاء یافتن است در سطح جهانی مورد بررسی قرار گرفته است. لذا، بررسی دیدگاه های پرسنل می تواند در اجرای برنامه های ارتقاء آن مفید باشد.هدف: این مطالعه با هدف تعیین فرهنگ ایمنی بیمار از دیدگاه کادر درمان در بیمارستان های آموزشی خرم آباد انجام شده است.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی که در سال 1393 انجام شد، 280 نفر از کارکنان بیمارستان های آموزشی شهر خرم آباد با استفاده از نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. شرکت کنندگان پرسشنامه مشخصات فردی و پرسشنامه سنجش فرهنگ ایمنی بیمار در بیمارستان (Hospital Survey on Patient Safety Culture-HSOPSC) منتشر شده توسط آژانس کیفیت و تحقیقات بهداشت و درمان آمریکا، را تکمیل کردند. 250 نفر پرسشنامه ها را بطور کامل عودت دادند. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 تجزیه و تحلیل شد. بیان یافته ها با میزان خطای کمتر از 0.05 بعنوان معنی داری آماری در نظر گرفته شد.یافته ها: نشان دادند که فرهنگ ایمنی در بیمارستان های دانشگاهی شهر خرم آباد در دیدگاه کارکنان در سطح مطلوبی نبوده و حیطه های آموزش مداوم و ارتقای مستمر، واکنش غیر تنبیهی به اشتباهات، فراوانی گزارش دهی وقایع، ارتباطات باز، حمایت مدیریت از ایمنی بیمار، ارتباط و بازخورد دادن خطاها از مهمترین ابعاد فرهنگ ایمنی هستند که نیازمند توجه و رسیدگی می باشند.نتیجه گیری: به مدیران بیمارستان ها پیشنهاد می شود که به طراحی برنامه های تغییری در بیمارستان اقدام نمایند تا فرهنگ حفظ ایمنی بیماران در راستای کاهش خطاها و افرایش گزارش آنها تقویت شود.

زمینه و هدف: ایمنی بیمار برای ارتقای کیفیت مراقبت های سلامت، حیاتی است و به عنوان یک پارامتر مهم توسط همه سازمان های ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی در سراسر جهان، پایش می شود. پرستاران به علت ماهیت کار خود، در حفظ و ارتقای ایمنی نقش اساسی دارند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر برنامه آموزش ایمنی بیمار بر فرهنگ ایمنی بیمار در بین پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی ایلام انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 40 پرستار از مراکز آموزشی درمانی شهر ایلام، انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آموزش مجازی ایمنی بیمار و آموزش به شیوه سخنرانی تخصیص داده شدند. پرسشنامه بررسی بیمارستانی فرهنگ ایمنی بیمار در مراحل قبل و بعد از برنامه آموزشی ایمنی بیمار، توسط پرستاران دو گروه تکمیل شد. داده ها با استفاده از آزمون های کلموگروف و اسمیرنوف، تی مستقل و تی زوجی تحلیل آماری شدند. سطح معنی داری، کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: بعد از مداخله آموزشی، فرهنگ ایمنی بیمار در هر دو گروه آموزش مجازی و سخنرانی به میزان معنی داری بهبود یافت (p<0.01). میانگین نمرات فرهنگ ایمنی بیمار در گروه آموزش مجازی، بیشتر از گروه آموزش به روش سخنرانی بود و این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (p<0.01).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد مدیران سیستم های ارائه دهنده خدمات سلامت می توانند از برنامه های آموزشی برای بهبود فرهنگ ایمنی بیمار در بین پرستاران استفاده کنند. همچنین ارائه آموزش های ایمنی بیمار، به صورت مجازی و یا سخنرانی مفید خواهد بود.

زمینه و هدف خطاهای پزشکی به عنوان یکی از پنج علت رایج مرگ و میر محسوب می شوند. ایمنی بیمار موضوع مهمی در سیستم های بهداشت و درمان است و وجود فرهنگ ایمنی بیمار قوی در بیمارستان ها بر رفتارهای مرتبط با ایمنی و کاهش خطاهای پزشکی تاثیرگذار است. هدف این مطالعه بررسی فرهنگ ایمنی بیمار در بیمارستان های اردبیل و مقایسه نگرش کارکنان به عملکرد خودشان نسبت به همکارانشان در زمینه فرهنگ ایمنی بیمار است. روش کار داده های این پژوهش مقطعی از 420 نفر از کارکنان چهار بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی اردبیل توسط پرسشنامه «پایش بیمارستانی فرهنگ ایمنی بیمار» HSOPSC و پرسشنامه محقق ساخت نظرات کارکنان درباره عملکرد خودشان در زمینه فرهنگ ایمنی بیمار جمع آوری شده است. به منظور تعیین ارتباط آماری میان مشخصات دموگرافیک کارکنان و ابعاد فرهنگ ایمنی بیمار، از آزمون های تی و آنالیز واریانس یکطرفه، و جهت انجام تحلیل ها از نرم افزار SPSS-24 استفاده شد. یافته ها میانگین کلی درصد پاسخ مثبت به ابعاد فرهنگ ایمنی بیمار 71/65 درصد و در محدوده متوسط بود. بالاترین درصد پاسخ مثبت، مربوط به ابعاد «ارتباطات و ارایه بازخورد درمورد خطاها» (82/86%) و «کار گروهی درون واحدهای بیمارستان» (64/86%) بود. پایین ترین درصد پاسخ مثبت نیز مربوط به ابعاد «تناوب گزارش دهی رخدادها» (83/24%) و «واکنش غیرتنبیهی در قبال رویداد خطا» (93/27%) و مقایسه نظرات کارکنان نسبت به خودشان و همکارانشان نشان می دهد که در اکثر ابعاد، کارکنان عملکرد خود را بهتر از همکارانشان می دانند. ‬ ‬ ‬ ‬ ‬ ‬ نتیجه گیری وضعیت فرهنگ ایمنی بیمار در بیمارستان های مورد مطالعه نیاز به بهبود دارد. همچنین میزان گزارش دهی خطا توسط کارکنان بسیار کم است. لذا افزایش تعداد کارکنان به ویژه پرستاران متناسب با تعداد بیماران و حجم کاری، کاهش ساعات کاری کارکنان، اتخاذ سیاست های فرهنگ ایمنی و غیرتنبیهی، حمایت از کارکنان و اجرای برنامه های آموزشی موثر در بیمارستان ها ضروری می باشد.

مقدمه: یکی از عوامل اصلی در ارایه خدمات با کیفیت و ایمن در مراکز ارایه دهنده خدمات درمانی و مراقبتی و از دغدغه های مهم مدیران و سیاست گذاران نظام سلامت، مشارکت بیمار است. روش کار: الگوی علمی این پژوهش براساس مصاحبه کیفی با خبرگان بیمارستان (اعضای هییت علمی دانشگاه ها) صورت گرفته و روش نمونه گیری به دو صورت هدفمند و گلوله ی برفی می باشد و در نهایت با مراجعه به خبرگان، 16 مصاحبه کیفی صورت گرفت و با استفاده از تکنیک گرندد تیوری به شناسایی مولفه های مشارکت بیمار در ارتقا فرهنگ ایمنی بیمار پرداخته شد. ضرورت هر یک از مولفه های مدل استخراج شده مشارکت بیمار بررسی گردیده، پژوهش با روش کدگذاری در سه مرحله باز، محوری و انتخابی تحلیل شد. نتایج: یافته ها نشان داد که مجموع تعداد گره (کد) های بدون تکرار 100 مورد بوده که بر اساس تشابهات مفهومی ترکیب و 58 کد مشترک استخراج شد که بر اساس شهود و درک پژوهشگران از موضوع مورد بررسی، مولفه های اصلی و فرعی: عوامل سازمانی (دادن حس کنترل و مسیولیت، وظایف سنگین و تعداد نیروی انسانی، مدیریت و رهبری، پاسخ در قبال خطاها) عوامل محیطی و ادراکی (ارتباطات در زمینه ایمنی، توانمندسازی بیمار، کار تیمی، ارزیابی) تصمیم گیری در درمان (ویژگی های بیمار، همکاری و تشریک مساعی بیمار، ارتقا سطح آگاهی) در قالب گره درختی دسته بندی شدند.

زمینه و هدف: ایمنی بیمار یکی از مولفه های اصلی کیفیت خدمات در نظام سلامت است، وجود فرهنگ ایمنی بیمار نقش کلیدی در ارتقای سطح ایمنی بیمار، پیشگیری از خطاهای پزشکی و رویدادهای نامطلوب در سازمان های ارائه دهنده خدماتی بهداشتی درمانی دارد. لذا هدف این پژوهش، مطالعه فرهنگ ایمنی بیمار در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی نیشابور بود.روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه مقطعی می باشد که در سال 1392 بر روی کلیه کارکنان واجد شرایط بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی نیشابور انجام شده است. برای بررسی فرهنگ ایمنی بیمار از پیمایش بیمارستانی فرهنگ ایمنی بیمار (HSOPSC) استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کای دو و مدل رگرسیون لجستیک در نرم افزار  SPSS 16استفاده شده است.یافته ها: در این مطالعه میانگین امتیاز کلی فرهنگ ایمنی بیمار 25.50±9.52 بود. در میان ابعاد دوازده گانه فرهنگ ایمنی بیمار، بیشترین و کمترین امتیاز به ترتیب مربوط به بعد انتظارات و اقدامات مدیریت در جهت ارتقای ایمنی بیمار (با میزان 42 درصد) و بعد تناوب گزارش دهی حوادث ناخواسته (با میزان 15 درصد) بود. بر اساس مدل رگرسیون لجستیک بین سطح کلی فرهنگ ایمنی بیمار و متغیرهای تماس مستقیم با بیمار، مدت اشتغال در بیمارستان و مدت اشتغال در واحد فعلی ارتباط آماری معنی دار مشاهده شد (p<0.05).نتیجه گیری: در این مطالعه مشاهده شد که میانگین کلی و امتیاز تمامی ابعاد دوازده گانه فرهنگ ایمنی بیمار پایین تر از حد قابل قبول می باشد و وضعیت فرهنگ ایمنی بیمار در بیمارستان های مورد مطالعه نیاز مبرم به بهبود و ارتقاء دارد. لذا ایجاد سیاست هایی در جهت نهادینه ساختن و ارتقاء فرهنگ ایمنی بیمار در کارکنان ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: ایمنی بیمار به عنوان یکی از مولفه های اصلی کیفیت خدمات سلامت بوده و یکی از عوامل لازم برای ارتقای ایمنی بیمار، وجود فرهنگ ایمنی بیمار است. از طرفی بکار گیری مهارت های تفکر انتقادی، با توسعه عملکردهای مبتنی بر شواهد، منجر به ایجاد پیامدهای مثبت در بیماران می گردد. این مطالعه با هدف تعیین رابطه تفکر انتقادی و فرهنگ ایمنی بیمار در پرستاران انجام گردید. روش کار: این مطالعه همبستگی بر روی 196 پرستار شاغل در بیمارستان شریعتی شهر اصفهان که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند؛ انجام گردید. داده ها با استفاده از پرسشنامه پیمایش بیمارستانی فرهنگ ایمنی بیمار و آزمون مهارت های تفکرانتقادی کالیفرنیا-فرم ب جمع آوری شد. داده ها به وسیله نرم افزار SPSS، نسخه 22 و با استفاده از آمار توصیفی و آزمون همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: بیشتر مشارکت کنندگان (6/52 درصد، 103 نفر) زن بوده و در رده سنی 40-31 سال، (2/35 درصد، 69 نفر)، قرار داشتند. . میانگین نمره فرهنگ ایمنی بیمار در نمونه های پژوهش، 54/0± 03/3 بود که در سطح ضعیف قرار داشت. همچنین میانگین نمره تفکر انتقادی پرستاران، 36/3± 74/29 بود که از سطح مطلوبی برخوردار بود. بین فرهنگ ایمنی بیمار و تفکر انتقادی پرستاران رابطه مستقیم و معنا داری وجود داشت (001/0>p، 338/0=r)؛ به این صورت که با بهبود تفکر انتقادی در پرستاران؛ فرهنگ ایمنی بیمار هم افزایش پیدا می کرد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، ارتقای تفکر انتقادی پرستاران میتواند به ارتقای فرهنگ ایمنی بیماران کمک کند. لذا ضروری است تا مدیران پرستاری و نیز سیاست گذاران آموزش پرستاری با برنامه ریزی در راستای ارتقاء تفکر انتقادی پرستاران و دانشجویان پرستاری به عنوان یکی از راهکارهای توسعه فرهنگ ایمنی بیمار، زمینه لازم را برای بهبود ایمنی بیمار و در نهایت ارتقای کیفیت مراقبت های پرستاری فراهم آورند.

مقدمه: سازمان های بهداشتی- درمانی بایستی بر ایمنی بیمار به عنوان یکی از استراتژی های اصلی خود تمرکز نمایند و بزرگ ترین چالش برای حرکت در جهت ایجاد یک سیستم بهداشتی- درمانی ایمن، تغییر فرهنگی است. این پژوهش بر آن است تا با ارزیابی ایمنی در بیمارستان فاطمه الزهرا نجف آباد، بیمار بتواند در ارتقای فرهنگ ایمنی موثر واقع شود.روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی در سال 1389 انجام گرفته است. جهت شناخت چگونگی وضع موجود در مرحله میدانی، از پرسش نامه ترجمه شده مطالعه فرهنگ ایمنی بیمار در بیمارستان استفاده شد. روایی پرسش نامه با استفاده از نظرات 15 نفر از صاحب نظران تایید شد. پایایی پرسش نامه توسط آزمون آماری Cronbach’s alpha، 0.846 بوده است. پرسش نامه در اختیار کلیه پرسنل درمانی بیمارستان فاطمه الزهرا نجف آباد قرار داده شد. داده ها با استفاده از آزمون t و تحلیل واریانس یک طرفه و با به کارگیری نرم افزار SPSS تحلیل گردید. معنی داری کمتر از 0.05 در فاصله اطمینان 95 درصد در نظر گرفته شد.یافته ها: تعداد کل پرسش نامه های توزیع شده، 350 پرسش نامه بوده است که از این تعداد، 196 پرسش نامه تکمیل شد و عودت گردید. میزان بازگشت پرسش نامه 56 درصد بود. اقدامات و انتظارات مدیریتی 76 درصد، کار تیمی در درون واحد 75 درصد، یادگیری سازمانی 73 درصد، فیدبک و ارتباطات درباره خطا 70 درصد، انتقال دورن بیمارستانی 69 درصد، ارتباطات باز 68 درصد، حمایت مدیریت 65 درصد، کار تیمی بین واحدها 62 درصد، پاسخ غیر تنبیهی به خطا 54 درصد و کارکنان کافی 48 درصد امتیاز مربوط را کسب نمودند. از نظر گزارش خطا، 64 درصد از کارکنان سابقه هیچ گونه گزارش خطا را نداشته اند. میانگین نمره درجه ایمنی بیمار در بیمارستان 3.36 (از 5) بود و بر اساس نتایج آزمون t، میان تعامل مستقیم یا غیر مستقیم با بیمار در رابطه با درجه ایمنی بیمار اختلاف معنی داری وجود نداشت (P=0.373) و بر اساس نتایج آزمون آنالیز واریانس، این اختلاف در بخش زایشگاه و در کارکنان ماما با سایر کارکنان معنی دار بود (P<0.001). اختلاف معنی داری میان نمره فرهنگ ایمنی بیمار در بین کارکنان بخش های مختلف، سابقه کار در بیمارستان، سابقه کار در واحد فعلی خدمت و نوع تماس با بیمار وجود نداشت (P>0.05).نتیجه گیری: هر چند از نظر نمره کلی، فرهنگ ایمنی بیمار در وضعیت به طور نسبی قابل قبولی قرار داشت، ابعاد پاسخ غیر تنبیهی به خطا، کارکنان کافی، کار تیمی بین واحدها و حمایت مدیریت نیازمند مداخله سریع شناخته شدند. بیمارستان می تواند با برنامه ریزی و اقدام در این زمینه ها نسبت به ارتقای فرهنگ ایمنی بیمار اقدام نماید.